[Piwo i Cydr] Recenzja: Somerset Oak Matured Vintage Cider, Sheppy’s, Marks&Spencer

[Pierre Celis]

W poprzedniej recenzji cydru z brytyjskiej sieciówki wspominałem, że warto zwrócić uwagę, co tam stoi w niej na półkach (zwłaszcza w dziale z alkoholem). Czego najlepszym przykładem jest Oak Matured Vintage Cider. To jeden z najciekawszych, a z pewnością najbardziej bezkompromisowy w smaku cydr dostępny na polskim rynku.

Zdecydowanie elegancka etykieta powinna zwrócić uwagę miłośnika dobrego cydru. Zwłaszcza 3 poniższe informacje:

1. Somerset – region pochodzenia został wymieniony w nazwie cydru nieprzypadkowo. To marka sama w sobie, jednoznacznie kojarząca się z najbardziej znanym cydrowym regionem Zjednoczonego Królestwa. Coś jak Burgundia czy Tokaj w świecie wina.

2. Oak Matured – dojrzewane w beczce dębowej. Cydry leżakowane w beczkach to osobna kategoria, gdyż cydr najczęściej sprzedawany jest świeży, czyli z tegorocznych lub zeszłorocznych zbiorów jabłek. Ten cydr, obecnie dostępny w sklepach, ma datę 2013, pochodzi więc sprzed 2 sezonów. Drewniana beczka to nie tylko pojemnik na cydr, podczas leżakowania do alkoholu przechodzą specyficzne nuty dębowe: wanilii, tytoniu, drewna. Na polskiej etykiecie ciekawostka: „archiwalny cider (wino jabłkowe)”. Tłumacz był chyba zaspany.

3. From Sheppys cider farm Three Bridges, Taunton – farma rodziny Sheppy to cydrownia znana z jakości swoich produktów (pisałem o niej tutaj). Jeśli podjęła się produkcji dla Marksa – warto sprawdzić efekt.

Co zatem kryje się pod kapslem malowanym w Union Jack?

7,4% alkoholu, półsłodki/półwytrawny,  butelka 500 ml, Anglia, Somerset, Sheppy`s

Barwa głęboko złota, cydr świetlisty, lśniący, klarowny.

Intensywny aromat można poczuć już przy otwarciu i przelewaniu do szklanki. Mocne nuty czerwonych, dojrzałych jabłek, soku jabłkowego, nieco gruszek wyczuwalne są w pierwszym planie. Pojawiają się kwiatowe aromaty różane i dzikiego bzu. Ale spośród nich wybija się zdecydowany, ostry, wręcz gorzki aromat korzenny, pieprzowy, pestkowy, piwniczny i ziemisty. Wpadający wręcz w nuty stajenne, zwierzęce. Przywodzi na myśl piwa flandryjskie, w których aromaty te określane są jako dzikie („funky”). Tu jednak jest daleko bardziej intensywny. Niezwykła mieszanka zapachów.

Na etykiecie cydr określony jest jako półwytrawny, jednak w smaku wyczuwalna jest wyraźna słodycz, zaliczyłbym go zatem raczej do cydrów półsłodkich.  Jednak balans przechylony jest zdecydowanie w stronę taninowości. Jest ona tak zdecydowana i na tak wysokim poziomie, że zdaje się wysuszać język. W smaku jabłkowa owocowość uzupełniana jest lekką kwaśnością. Wyraźne są smaki pochodzące od dojrzewania w beczce: wanilia, tytoń, skóra, drewno. Ostre taniny w połączeniu z nutami beczkowymi dają odczucie gorzkości. Smaki piwniczne, ziemiste i korzenne są na wysokim poziomie. Cydr jest zdecydowanie pełny i leciutko gazowany. Alkohol niewyczuwalny.

Podsumowanie:

Cydr o zdecydowanym charakterze. Taniny są na poziomie ekstremalnym, a bogactwo aromatów i smaków, dzikich, ziemistych i korzennych zaskakuje. To nie jest cydr dla osób poszukujących lekkiego, orzeźwiającego napoju. To hardcorowy jabłecznik, zarówno pod względem smaku jak i poziomu alkoholu. Najlepiej sprawdzi się przy stole, w towarzystwie ostrych i intensywnych serów, pikantnych dań, czerwonych, pieczonych i mocno przyprawionych mięs. Tu pojawia się minus: cydr nie jest wytrawny, lecz słodkawy, co nieco ogranicza możliwości łączenia z posiłkami. Nie najlepsze zbalansowanie podstawowych trzech cech cydru (słodyczy/kwasowości/taninowości), totalnie przegięte w stronę tanin dla części osób może być wadą, bądź ciekawostką – dla lubiących mocne wrażenia. Podobnie jak Imperialne IPA w piwnym świecie. Warto poznać.

Skład (tłumaczony z angielskiego): sok jabłkowy, woda, cukier, dwutlenek węgla, kwas jabłkowy, konserwant: E223 pirosiarczyn (disiarczyn) sodu, drożdże

Przemek Iwanek

Wyświetl pełny artykuł