[Piwny Garaż] Spoco Loco

[Pierre Celis]

lokal w sam raz dla chiliheadów

Uwielbiam ostre potrawy. I przez ostre nie rozumiem tutaj „ostre jak Tabasco” tylko „prawie zabronione przez Konwencję Genewską ostre”. Dlatego wizyta w Spoco Loco chodziła za mną od czasu, gdy jeszcze mieścili się w budzie na Bemowie. Jak to sami określają w dużo bardziej offowych okolicznościach przyrody. Natomiast nigdy jakoś nie było mi po drodze.

Natomiast sytuacja zmieniła się całkowicie w momencie w którym przenieśli się do Wilanowa. Jasne jest schludniej, jaśniej i generalnie bardziej knajpiano. Ale komu to przeszkadza. Do pijalni piwa czy jadłodajni chodzę w konkretnym celu, a nie podziwiać wystrój wnętrza. W każdym razie wreszcie przy okazji kręcenia się i załatwiania spraw w różnych punktach miasta udało mi się wpaść do chłopaków na obiad.

Jak widać już z zewnątrz dają jasno do zrozumienia, że mamy do czynienia z solidnym kalibrem.

Wybór jest przezacny, jeżeli jest się miłośnikiem kuchni Tex-Mex. Dodatkowo do każdego dania jest sos z wybranym przez nas poziomem ostrości.

Ja poszedłem drogą rozsądną i na rozpoznanie ogniem wybrałem 5. Adela z kolei jeszcze spokojniej, bo 3.

Chrupiące taco są kapitalne, gotowce z marketów mogą się schować. Tak samo nachos, które wybrała Adela. Coś zupełnie odmiennego od nachos do których jesteśmy przyzwyczajeni. Zakładam, że w Meksyku właśnie tak wyglądają i smakują, w końcu tortille w Spoco Loco robione są przez rodowitą Meksykankę. Burrito trzyma poziom przystawek – solidne, sycące danie w którym wszystkich składników jest dokładnie tyle ile bym sobie życzył. Jeżeli chodzi o ostrość to poziom 5 okazał się dokładnie takim samym, który standardowo stosuję do mojego obiadu. Z kolei dla normalnych ludzi pewnie jest już to niezłe piekiełko.

Na pewno jeszcze nie raz podjadę do Spoco Loco, chociażby na przekąskę w postaci dwóch taco. Nęcą mnie także kolejne poziomy ostrości. Jeżeli jesteście odważni – warto odwiedzić.

Wyświetl pełny artykuł