crosis

To zawsze zależy od stopnia infekcji

Warka #74 - Brown Ale (13 BLG, 36 IBU).

Dokładnie tydzień i dwa dni od butelkowania, czas na pierwsze testy. Ciemny, mocny kolor ciemny, nieco za ciemny, z kasztanowymi refleksami. Klarowne. Piana formuje się ładna, gęsta, kremowa. Jeszcze nie koronkuje, ale po zamieszaniu ładnie zostaje na szkle.

W zapachu: orzechy, nuta palonych słodów i coś, co mi się kojarzy z dymem z ogniska. Lekki, generyczny chmiel majaczy gdzieś z tyłu.

W smaku jest kwaskowane, niestety jeszcze dość alkoholowe. Ta alkoholowa gorycz na razie walczy z charakterystycznym palonym akcentem, ale można też wyczuć orzechy. Po przełknięciu zostaje lekka goryczka i kwaskowatość, obydwa odczucia szybko znikają. Zdecydowanie wytrawne, lekkie piwo.

Jestem zadowolony. To piwo powinno być dobre za 2-3 tygodnie i raczej nie będzie czekało na dłuższe leżakowanie. I zdecydowanie to powtórzę, tylko już bez karmelowego 600.

Ale swoją drogą, ciekawe kiedy nauczę się robić bardziej treściwe piwa?

Ja eterną butelkuję już jakieś 50 warek i nie mam z nią żadnych problemów. Sposób to dobre smarowanie od czasu do czasu. Pamiętaj, że w odróżnieniu od innych ta jest w całości metalowa. To zdecydowanie najlepsza ręczna kapslownica i nie mam zamiaru jej zmieniać

A ja polecam (BARDZO POLECAM) jeszcze po zakończeniu gotowania:

- zgasić palnik

- wrzucić sporą dawkę chmielu

- zamieszać

- poczekać około 20 nic nie robiąc

- dopiero wtedy rozpocząć chłodzenie

 

Zabieg wnoszący sporo smaku do piwa i podbijający aromat z tej ostatniej dawki. Technika stosowana m.in. przez Dogfish Head w 60 Minute IPA. Przetestowałem w swoich chmielowych piwach i sprawdza się znakomicie.

No, właśnie opisałeś uboższą wersję chmielenia whirpoolowego

Co do sposobu Zgody, to chmielę podobnie (tylko FWH i potem od 30') praktycznie wszystkie piwa. Dzięki temu goryczka jest fajniejsza, mniej zalegająca, krótka, ale bardzo wyraźna. Teraz zamierzam odpalić większe ilości chmielu i uwarzyć apa na klasycznym hop burst, bez FWH.

Ja polecam dodać chmielenie whirpoolowe. Robiłem tak już 4 piwa i zawsze wniosło to mnóstwo aromatów

Jednak nie do końca zrozumiałeś. Samo obniżenie temperatury fermentacji nie da nic, jeśli dzikusy tam trafią. A one są wszędzie. I czy fermentacja będzie w 20, czy 2 15 °C - jeśli podczas poszczególnych części procesu złapiesz dzikusy, to i tak je będziesz miał.

Rozwiązanie to reżim sanitarny podczas warzenia i na każdym etapie pracy z piwem.

No i zakończyłem 3-dniowy maraton warzenia. Stout wskoczył na 15,5 BLG, a mi do szklanki wskoczył Ardbeg. W międzyczasie zrobiłem sosy z habanero i nabawiłem się pieczenia rąk i całej twarzy. Ale i tak było warto

Szlag. Nie mieszczę się w stereotypie... no, chyba, że chodzi o gitarę

Musisz wiedzieć, że dzikusy masz wszędzie dookoła. Serio. Fruwają sobie, żyją na owocach, szczególnie winogronach i rodzynkach, na warzywach. Są cholernie odporne, a na dodatek jest ich pełno. I nigdy nie wiadomo, jakie tak naprawdę są - dzikus dzikusowi nie równy. Jeśli więc je załapiesz, to wyższa temperatura (która nie pomaga szlachetnym drożdżom) po prostu pozwoli zdobyć im przewagę. One ją lubią

Ja mam takich kilka i używam ich po 1 szt na butelkowaną warkę - służy jako kontrola koloru i stopnia sklarowania. Co ciekawe, otwieram ją czasem razem z innymi i testuję, czy piwo się różni. Jeśli butelki stoją w piwnicy, bez dostępu światła - to nie

A to może od razu opiszę efekty:

wszystko robione 11stego lutego 2014.

skórka cytryny zalana kandyzem:

- praktyczny brak krystalizacji (odrobina na dnie). Skórka ma tendencję do pływania po wierzchu. Kolor ciemny, karmelowy. Smak syrupu: wyczuwalna cytryna, lekko podbita skórkową goryczką. Smak skórki: pozbawiona goryczki. Całość ma wybitnie witbierowy charakter.

kandyz z wrzuconą skórką cytryny:

- tutaj wszędzie, gdzie jest skórka, jest też krystalizacja - ale raczej w kierunku przezroczystego cukru, niż mlecznego - nic dziwnego, skórka wniosła sporo kwasku. Zapach: cytrusowo-karmelowy, z przewagą karmelu. Kolor ciemniejszy niż poprzednik. Smak syropu jest bardziej karmelowy, ale z fajną, kwaskowato-cytrusową nutą. Udało mi się wygrzebać jedną skórkę: zachowała gorzkość i bardzo cytrusowy charakter.

skórka grejpfruta zalana kandyzem:

- również praktycznie totalny brak krystalizacji, kolor odrobinę ciemniejszy niż analogicznie przygotowana skórka cytryny. Zapach zdecydowanie grejpfrutowy, nie czuć karmelu ani kandyzu. Smak: na pierwszym rzucie goryczka owocu, potem lekka cierpkość - jak grejpfrut. Skórka pozbawiona goryczki.

Na pewno sięgnę jeszcze po takie eksperymenty

Aaaa. I jeszcze coś: nie otwierajcie słoiczków (szczególnie, jeśli zalaliście kandyzem owoce) przed planowanym użyciem. Jak wsadzicie tam oblizaną łyżeczkę, to może to zacząć fermentować

Komplet przepisów jest tutaj. Sprawa prosta jak konstrukcja cepa, trzeba tylko przeliczyć jednostki.

Co ciekawe, jest też cykl filmików na youtube, pokazujących poszczególne efekty.

Co do samych skórek: kiedyś miałem trochę cukru, sporo DAPu no i odrobinę czasu. Zacząłem obierać cytrusy na sok i postanowiłem kreatywnie wykorzystać skórki. Robiłem różne cuda: zalewałem skórki kandyzem, dodawałem skórki do kandyzowania, ba, zalewałem kandyzem owoce. Wszystko daje niesamowite efekty smakowe i zapachowe - polecam. Tym bardziej, że kandyz robi się wyjątkowo szybko

Idąc za ciosem:

#77 -

Skład:

4,0 kg - pale ale Bestmalz

1,0 kg - Aromatic Bestmalz

0,5 kg - pszeniczny Bestmalz

0,1 kg - owies NS

0,22 kg - special B

0,05 - kawowy CM

3 g - CaCl2 - do zacieru

23 g - chmiele Marynka, 10,2% a-k

70 g - Citra, 12,0% a-k

15 g - Columbus, 15,50% a-k

80 g - Saphir, 4,0% a-k

łyżeczka mchu irlandzkiego

cukier kandyzowany 491 g

i komplet moich skórek z cytrusów w kandyzie:

- kandyzowana skórka cytryny - 152 g

- skórka cytryny zalana kandyzem - 148 g

- skórka grejpfruta zalana kandyzem - 227 g

drożdże Wyeast 3522 Begian Ardennes

Zacieranie:

50' w garze, 68°C

40' w wiadrze, podobnie

Chmielenie:

70' - gotowanie

FWH - 15 g Columbus

30' - 10 g Citra, 10 g Marynka

20' - 10 g Citra, 13 g Marynka

15' - 10 g Citra, cukier, mech

10' - 10 g Saphir, 10 g Citra

5' - 20 g Saphir, 10 g Citra

0' - 20 g Saphir, 10 g Citra

88 °C - 10 g Saphir

76 °C - 20 g Saphir, 10 g Citra

Kombinowałem jakby zachować belgijski charakter piwa, przy jednoczesnych agresywnym chmieleniu. Wykombinowałem, że kombinacja słodów aromatic, special B i kawowego CM powinna mi to dać. Na dodatek dodatek kandyzu i skórek powinien to wzmocnić.

Warka #72 - Layla - Belgian Pale Ale ma bardzo ładny belgijski chrakter, co prawda chmielona Saphirem - ale nie da się tej mocnej belgijskości nie zauważyć.

No i udało mi zabutelkować

warkę #74 - Nutshell - Brown Ale

3 BLG, 23 l, 132 g cukru, 2,3 vol, 46 butelek 0,5 l

w zapachu lekkie orzechy, w smaku minimalne, kolor nieco za ciemny. Dziwna jest tylko taka lekko pylista goryczka. Nie przeszkadza, ale mam nadzieję, że się lepiej ułoży.

Piwo mimo 3 BLG nie jest ani bardzo treściwe ani słodkawe.

Dzisiaj z kolei grzeje się już woda na:

#76 -

Zasyp:

3,0 kg - wędzony whisky Bruntal

1,5 kg - pale ale Bestmalz

0,4 kg - płatki owsiane błyskawiczne

0,3 kg - aromatic Bestmalz

0,3 kg - karmelowy 600 Strzegom

0,2 kg - czekoladowy palony Strzegom 1200 EBC

0,2 kg - jęczmień prażony Strzegom

0,1 kg - owies NS

0,05 - Barwiący Strzegom

3 g - CaCl2 do zacieru

8 g - gips do zacieru

łyżeczka mchu do chmielenia

35 g - chmiel Amarillo, 10,0% a-k

42 g - chmiel Bravo, 16,7 % a-k

Drożdże Wyeast 1450 Denny's Favorite 50

Zacieranie:

20' w 65,5 °C, potem do wiadra, 40' i wysładzanie

Chmielenie:

70' - gotowanie

FWH - 15 g Bravo

30' - 10 g Bravo, 10 g Amarillo

15' - 10 g Bravo, 10 g Amarillo, mech

10' - 8 g Bravo, 15 g Amarillo

Notatki uzupełnić czas. I tak:

#73 - APA Single Hop: Mosaic poszło w butelki. Niestety, musiałem skaszanić i nachmielić na zimno nie do końca odfermentowane piwo - chmiel wyszedl na wierzch z czymś, co wyglądało jak jakieś resztki drożdży. No i leżało tak tydzień - ale jakichś infekcyjnych smaków brak.

Butelkowanie: 2014-06-20, poszło 21 l (przez pływający chmiel trochę zostało w wiadrze), 42 butelki, 130 g cukru, nagazowanie 2,4.

Natomiast generalnie Mosaic mi nie pasuje. Cieszę się, że już nie mam tego chmielu.

Wczoraj natomiast zatarłem warkę

#75 -

Zasyp:

2,3 kg - Pale Ale Bestmalz

2,0 kg - pszeniczny Bestmalz

0,21 kg - carapils Bestmalz

0,2 kg - karmelowy 30 Strzegom

0,3 kg - pszenica NS

0,3 kg - owies NS

3 g CaCl2

8 g gipsu piwowarskiego

7,5 ml kwasu mlekowego

55 g Pacific Jade 13,0 % a-k

40 g Waimea, 14,9 % a-k

Drożdże: WLP090 Pacific Ale

Zacieranie:

słody wsypane do 52 °C

podgrzanie do 68 °C

20' w garze, potem do wiadra na kolejne 40'

Chmielenie:

FWH - 15 g Pacific Jade

5' - 10 g Pacific Jade, 10 g Waimea

0' - 10 g Pacific Jade, 10 g Waimea

88 °C - 10 g Pacific Jade, 10 g Waimea

68 °C - 10 g Pacific Jade, 10 g Waimea

Masz prosty powód:

99% butelek zielonych to butelki bezzwrotne. Dzicz kupuje w nich tanie piwo, a potem zachowuje się, jakby chcieli zrobić wszędzie taki chlew, jak normalnie mają w domu.

Z nimi lepiej po polsku... unikaj tylko niektórych słów

U mnie jedyny przypadek takiej mętności dotyczył bardzo nisko flokulujących 1214 - ale okazało się, że to, co ja określiłem jako mętność było tak naprawdę drożdżami osadzonymi na ściance butelki. Powoli, bardzo powoli opadały na dno.

W przypadku dzikusów po pół roku piwo było mętne w 1/3 butelki - na górze było już krystalicznie klarowne.

Niestety, zgodzę się ze zgodą ( ) - wg mnie nieklarowne piwo po tak długim okresie wskazuje, że jest z nim coś nie tak.

wczoraj otworzyłem buteleczkę ponad rocznego piwa z dzikusami - idealnie klarowne, lekko przegazowane, pijalne

Wlewasz w serce nadzieję

Nie ciesz się tak z tej nadziei. Napisałem, że jest pijalne, a nie dobre.

Szybki whirpool, 10 minut odczekania, przelanie całego gara przez układ dwóch sit: pierwsze druciakowe (IKEA), drugie z bardziej przypominające durszlak z bardzo małymi dziurkami - też IKEA.

To nie przesada. Ja się tego pozbyłem stosując bardzo mocny reżim: wiadra stoją zalane NaOH, przed wykorzystaniem są płukane, pryskane ClO2, potem jeszcze bomba siarkowa (dużo piro i ciepła woda), potem ClO2 i gorąca brzeczka - stosuję no-chill.

Na dodatek: wszystkie operacje na brzeczce/piwie wykonuję w łazience, bo w kuchni za dużo tego lata (robię soki, jest mnóstwo owoców, a na dodatek bawię się w piekarza, więc i zakwasy stoją).

Odkąd wprowadziłem coś takiego dzikusów niet.

Ale też muszę powiedzieć, że nie ma tego złego... wczoraj otworzyłem buteleczkę ponad rocznego piwa z dzikusami - idealnie klarowne, lekko przegazowane, pijalne

Dzisiaj się napracowałem. Warka #72 - Belgian Pale Ale poszła do butelek. 1,6 BLG, 44 butelki 0,5, 1 butelka 1 litr. 150 g cukru, celowane nagazowanie: 2,4 vol. W smaku fajne - jest imbir, jest belgijska nuta.

Warka #73 - APA single hop: Mosaic poszła na cichą z dodatkiem 75 g chmielu.

Zrobiłem też test Warki #69 - ESB - Aces High. Zaskoczyła mnie piękną klarownością, do tego fantastyczny aromat (nie bardzo mocny, ale można w nim wyczuć zarówno nuty karmelowe jak i lekko owocowe - głównie ciemne owoce). Mocna, wyrazista goryczka w połączeniu z lekkim piwem w kolorze herbaty tworzy idealną całość. Bardzo smaczne i nawet czuję tam gdzieś odwołanie do Old Speckled Hena.

Z mojego doświadczenia to po prostu dzikie drożdże - niestety.

Wiem, korzystam z tego forum, ale na razie mam dość: i sadzonek, i nasionek

Poprawka. Najostrzejsze chili teraz to Carolina Reaper - 2 200 000 SHU! To ponad 2 razy więcej niż wspomniana tutaj Bhut Jolokia (Ghost Pepper) oraz nieco ostrzejsza niż wspomniana Trynidad Scorpion (2 009 231 SHU).

Jak ktoś chce się z nią zmierzyć, to nasiona bywają do kupienia tutaj.

I wiecie co? Jak tylko będą je mieli, to zamawiam!