30C Winter Seasonal Beer

[b.dawid]

30C. Zimowe piwo specjalne

 

Zimowe piwa specjalne to piwa kojarzące się z zimową pogodą oraz ze Świętami Bożego Narodzenia i mogą zawierać świąteczne przyprawy, cukier specjalny oraz inne dodatki przywodzące na myśl świąteczne dania i desery zawierające cynamon, goździki, pieprz, gałkę muszkatołową, anyż czy kardamon. (We wprowadzeniu do stylu Piwa Specjalne znajdują się dodatkowe komentarze dotyczące w szczególności uzyskiwania balansu w dodawaniu specjalnych składników do piwa bazowego).

 

Wrażenie ogólne: Mocne, ciemniejsze, przyprawowe, często posiadające bogate ciało i rozgrzewający finisz sugerujący znakomite towarzystwo na zimowe wieczory.

 

Aromat: Możliwy szeroki wachlarz aromatów, jednak wiele przykładów stylu nawiązuje do wypieków Świątecznych, pierników, angielskiego puddingu, iglaków, przypraw do grzanego wina. Każda kombinacja aromatów nawiązujących do Świąt jest mile widziana. Piwo bazowe często ma mocną podbudowę słodową, która znakomicie koresponduje i uwydatnia aromat przypraw oraz innych dodatków. Inne składniki jak miód, melasa, syrop klonowy mogą wprowadzić własne charakterystyczne aromaty. Aromaty chmielowe są często niewyczuwalne, stonowane lub delikatnie przyprawowe. Inne aromaty owocowe np. cytrusowej skórki owocowej,  suszonych rodzynek i śliwek są akceptowalne. W niektórych przedstawicielach stylu można wyczuć nuty alkoholowe, które nie powinny dominować. Ogólnie aromat powinien być zbalansowany i harmonijny, chociaż może być także rozbudowany i wciągający.

 

Wygląd: Najczęściej od jasny bursztyn do ciemnego brązu, chociaż ciemniejsze wersje są bardziej powszechne. Klarowne chociaż ciemniejsze wersje mogą być praktycznie nieprzeźroczyste. Lekkie zamglenie jest akceptowalne. Z reguły posiada kremową do jasnobrązową obfitą pianę.

 

Smak: Możliwych jest wiele interpretacji stylu. Kreatywność piwowara ograniczona jest jedynie poprzez osiągnięcie finalnego balansu z delikatnym uwydatnieniem zastosowanych składników. W smaku pojawiają się te same dodatki związane ze Świętami jak w aromacie. Przyprawy i inne dodatki powinny współgrać i uzupełniać się ze stylem bazowym piwa. Bogate aromaty słodowe i pochodzące od słodu takie jak karmel, tostowy, orzechowy lub czekoladowy są powszechne. Mogą także zawierać aromaty suszonej skórki owocowej lub suszonych owoców na przykład rodzynek, śliwek, fig, skórki pomarańczowej lub cytrynowej. Może zawierać także wyczuwalne nuty dodatków fermentacyjnych jak melasa, miód, cukier brązowy itp. chociaż te elementy nie są wymagane. Aromat igliwia jest odnajdowany tylko w niektórych przykładach stylu. Szeroki wachlarz dodatków powinien być komplementarny i zbalansowany jednak nie na tyle wyrazisty aby przykryć smak piwa bazowego. Goryczka i aromat chmielowy ograniczone są do poziomu nie kolidującego z odczuwaniem przyprawowości i innych dodatków. Pełny finisz często z delikatną nutą alkoholową. Aromaty palonych słodów są rzadko spotykane, a jeżeli już są to ograniczają się do aromatu czekolady.

 

Odczucie w ustach: Możliwy jest szeroki wachlarz interpretacji. Treściwość z reguły średnia do wysokiej z wyczuwalną pełnią słodową. Średnio niskie do średnio wysokiego wysycenia. Niektóre przykłady stylu mogą wykazywać cechy odleżakowanego, rozgrzewającego lecz nie palącego. Piwa te nie muszą być przesadnie mocne aby powodować efekt rozgrzewania.

 

Podsumowanie: Kluczową cechą dobrego Zimowego Piwa Specjalnego jest  balans. Dodatki specjalne powinny być komplementarne ze stylem bazowym ale go nie dominować. Piwowar powinien umieć rozpoznać które kombinacje piw bazowych i dodatków specjalnych współgrają ze sobą, a które nie. Jeśli piwo bazowe jest stylem klasycznym, to cechy tego stylu powinny być wyczuwalne w aromacie i smaku. Dodatki takie jak przyprawy, zioła, składniki fermentacyjne powinny być wyczuwalne na swój sposób jednak nie koniecznie muszą być indywidualnie identyfikowane. Balans z pozostałymi składnikami jest kluczowy. Innymi słowy, piwo powinno być odbierane jako piwo z dodatkami ale nie musi nam mówić, że poszczególne dodatki są w nim obecne nawet jeśli piwowar deklaruje żklaruje, że one tam są.

 

Historia stylu: Historycznie piwa bogatsze w smaku i aromacie, o wyższej zawartości alkoholu towarzyszyły biesiadom związanym ze Świętami w okresie zimowym. Wiele browarów produkowało specjalne wypusty piw Świątecznych, które były ciemniejsze, mocniejsze, wyrazistsze i bardziej charakterne niż powszechnie spożywane piwa. Piwa zawierając przyprawy były powszechne w tradycji amerykańskiej i belgijskiej w odróżnieniu od browarów angielskich i niemieckich, które przypraw nie stosowały.

 

Charakterystyczne składniki: Generalnie piwa górnej fermentacji chociaż ciemne i mocne piwa dolnej fermentacji także są spotykane. Przyprawy są wymagane i często są to przyprawy kojarzące się ze okresem świątecznym, jak ziele angielskie, gałka muszkatołowa, cynamon, goździki, imbir stosowane w różnych kombinacjach zależnych od kreatywności piwowara. Skórka owocowa np. pomarańczowa lub cytrynowa może być użyta, jak też niewielkie ilości innych owoców. Mogą być użyte także inne dodatki aromatyczne takie jak melasa, cukier inwertowany, cukier brązowy, miód, syrop kolonowy etc.

 

Instrukcja dla piwowara: Piwowar musi określić styl bazowy, chociaż deklarowany styl nie musi być stylem klasycznym. Piwowar musi wyspecyfikować jakich użył przypraw, cukrów, owoców, dodatków fermentacyjnych chyba że użył mieszanki przypraw o powszechnie znanym składzie.

 

 

Parametry piwa: Gęstość początkowa i końcowa, IBU, barwa i zawartość alkoholu mogą być zróżnicowane i zależne od parametrów stylu piwa bazowego. Zawartość alkoholu najczęściej powyżej 6% i barwa raczej ciemna.

 

tłumaczenie: Łukasz Szuberski

Edytowane 26 Stycznia 2016 przez b.dawid