07A. Vienna Lager

[Matros]

7A. Vienna Lager

Overall Impression: A moderate-strength amber lager with a soft, smooth maltiness and moderate bitterness, yet finishing relatively dry. The malt flavor is clean, bready-rich, and somewhat toasty, with an elegant impression derived from quality base malts and process, not specialty malts and adjuncts.

Aroma: Moderately-intense malt aroma, with toasty and malty-rich aromatics. Clean lager character. Floral, spicy hop aroma may be low to none. A significant caramel or roasted aroma is inappropriate.

Appearance: Light reddish amber to copper color. Bright clarity. Large, off-white, persistent head.
Flavor: Soft, elegant malt complexity is in the forefront, with a firm enough hop bitterness to provide a balanced finish. The malt flavor tends towards a rich, toasty character, without significant caramel or roast flavors. Fairly dry, crisp finish, with both rich malt and hop bitterness present in the aftertaste. Floral, spicy hop flavor may be low to none. Clean lager fermentation character.

Mouthfeel: Medium-light to medium body, with a gentle creaminess. Moderate carbonation. Smooth.

Comments: A standard-strength everyday beer, not a beer brewed for festivals. American versions can be a bit stronger, drier and more bitter, while modern European versions tend to be sweeter. Many Mexican amber and dark lagers used to be more authentic, but unfortunately are now more like sweet, adjunct-laden Amber/Dark International Lagers. Regrettably, many modern examples use adjuncts which lessen the rich malt complexity characteristic of the best examples of this style. This style is on the watch list to move to the Historical category in future guidelines; that would allow the classic style to be described while moving the sweeter modern versions to the International Amber or Dark Lager styles.

History: Developed by Anton Dreher in Vienna in 1841, became popular in the mid-late 1800s. Now nearly extinct in its area of origin, the style continues in Mexico where it was brought by Santiago Graf and other Austrian immigrant brewers in the late 1800s. Authentic examples are increasingly hard to find (except perhaps in the craft beer industry) as formerly good examples become sweeter and use more adjuncts.
Characteristic Ingredients: Vienna malt provides a lightly toasty and complex, Maillard-rich malt profile. As with Märzens, only the finest quality malt should be used, along with Continental hops (preferably Saazer types or Styrians). Can use some caramel malts and/or darker malts to add color and sweetness, but caramel malts shouldn’t add significant aroma and flavor and dark malts shouldn’t provide any roasted character.
Style Comparison: Lighter malt character, slightly less body, and slightly more bitter in the balance than a Märzen, yet with many of the same malt-derived flavors. The malt character is similar to a Märzen, but less intense and more balanced. Lower in alcohol than Märzen or Festbier. Less rich, less malty and less hop-centered compared to Czech Amber Lager.

Vital Statistics:

OG: 1.048 – 1.055

FG: 1.010 – 1.014

IBU: 18 – 30

SRM: 9 – 15

ABV: 4.7 – 5.5%

Commercial Examples: Cuauhtémoc Noche Buena, Chuckanut Vienna Lager, Devils Backbone Vienna Lager, Figueroa Mountain Danish-style Red Lager, Heavy Seas Cutlass Amber Lager, Schell’s Firebrick

 

--------

 

7A. Vienna Lager

 

Ogólne odczucia: Średnio-mocny bursztynowy lager z łagodną, gładką słodowością, średnią goryczką i stosunkowo wytrawnym finiszem. Czysty słodowy smak, bogaty chlebowy i czasami tostowy, z przyjemnym odczuciem w ustach, pochodzącym od jakości słodów podstawowych i sposobie ich produkcji, a nie od słodów specjalnych i dodatków.

 

Aromat: Średnio-intensywny aromat słodowy, z tostowymi i bogatymi słodowymi aromatami. Czysty charakter lagerowy. Kwiatowy, przyprawowy aromat chmielowy może być na poziomie od niskiego do żadnego. Odznaczający się karmelowy lub palony aromat jest nie odpowiedni.

 

Wygląd: Lekko czerwono-bursztynowy do miedzianego kolor. Przejrzyście klarowne. Obfita, utrzymująca się piana o kolorze złamanej bieli.

 

Smak: Łagodny, z przyjemną słodową kompleksowością na pierwszym planie i wystarczająco mocną goryczką która zapewnia zbalansowany finisz. Smak słodowy zmierza w kierunku bogatego tostowego charakteru, bez znaczących smaków karmelowych lub palonych. Dosyć wytrawny, szorstki finisz z bogactwem słodowym i goryczką pojawiający się na drugim planie. Kwiatowe, przyprawowe smaki chmielowe mogą występować na poziomie od niskiego do żadnego. Czysty charakter lagerowy.

 

Odczucie w ustach: Średnio-lekkie do średniego ciało, z delikatną kremowością, Wysycenie średnie. Gładkie.

 

Komentarz: Standardowe pod względem zawartości alkoholu, codzienne piwo, nie warzone na festiwale. Wersje amerykańskie mogą być trochę mocniejsze, wytrawniejsze i bardziej goryczkowe, w przeciwieństwie do europejskich wersji, które są słodsze. Wiele Meksykańskich bursztynowych i ciemnych lagerów było bardziej autentycznych, niestety teraz są bardziej słodkie, tak jak zawierające dodatki, bursztynowe/ciemne międzynarodowe lagery. Niestety, w wielu współczesnych wersjach używane są dodatki które zmniejszają bogatą słodową złożoność, tak charakterystyczną dla najlepszych piw tego stylu. Styl ten jest na liście oczekujących do umieszczenia go w kategorii piw historycznych w podręcznikach; co pozwoliłoby na opisanie klasycznego stylu, jednocześnie umieszczając nowoczesne słodsze wersje w kategorii międzynarodowych bursztynowych i ciemnych lagerów.

 

Historia: Rozwinięty przez Antona Drehera 1841 roku we Wiedniu, stał się popularny w drugiej połowie 1800 roku. Teraz prawie całkowicie zanikł z rodzimych terenów, ale kontynuowany w Meksyku do którego trafił za pośrednictwem Santiago Grafa i innych austriackich piwowarów imigrantów w późnych latach 1800. Prawdziwa wersja jest bardzo ciężka do znalezienia (chyba że w przemyśle piw rzemieślniczych) jako dawny dobry przykład stającego się słodszym i z większą ilością dodatków.

 

Charakterystyczne składniki: Wiedeńskie słody dostarczają lekko tostowy, kompleksowy, bogaty słodowy powstający również w trakcie „reakcji Maillarda” profil. Jak w piwie marcowym, jedynie dobrej jakości słód powinien być używany, równolegle z kontynentalnymi chmielami (preferowane typu Saaz lub Styrian). Może być użyty słód karmelowy i/lub ciemny dla nadania koloru i słodyczy, jednak słody karmelowe nie powinny pojawiać się znacząco w aromacie i smaku, a ciemne słody nie powinny nadawać palonego charakteru.

 

Porównanie stylów: Lżejszy charakter słodowy, delikatnie mniej ciała, oraz delikatnie wyższa goryczka w balansie niż w piwie marcowym, jednak z wieloma takimi samymi słodowymi pochodnymi smakowymi. Charakter słodowy jest podobny do piw marcowych, jednak mniej intensywnych i bardziej zbalansowanych. Mniejsza zawartość alkoholu niż w piwie Marcowym lub Festbier. Mniej bogaty, słodowy i chmielowy w porównaniu do czeskiego bursztynowego lagera.

 

Parametry:

OG: 1.048 – 1.055 (12° - 13,5° BLG)

FG: 1.010 – 1.014 (2,5° - 3,5° BLG)

IBU: 18 – 30

SRM: 9 – 15

ABV: 4.7 – 5.5%

 

Przykłady komercyjne: Cuauhtémoc Noche Buena, Chuckanut Vienna Lager, Devils Backbone Vienna Lager, Figueroa Mountain Danish-style Red Lager, Heavy Seas Cutlass Amber Lager, Schell’s Firebrick

Edytowane 12 Września 2017 przez Matros