26A. Trappist Single

[Hoperator]

Ogólne wrażenie:

Jasne, goryczkowe, mocno odfermentowane i wysoko nasycone Trappist Ale, ukazujące owocowo-przyprawowy charakter drożdży „trapistów”, przyprawowo-kwiatowy profil chmielowy i łagodny, dodatkowy zbożowy-słodki smak słodowy.

 

Aromat:

Średnio-niskie do średnio-wysokich cechy drożdży „trapistów”, eksponujący owocowo-przyprawowy charakter wraz z średnio-niskim do średniego przyprawowy lub kwiatowy aromat chmielowy, okazjonalnie wzbogacany przez lekko ziołowe/cytrusowe dodatki przyprawowe. Niskie do średnio-niskiego zbożowo-słodkie słodowe tło, które może mieć lekko miodowe lub cukrowe cechy. Przejawy owocowości mogą być bardzo różnorodne (cytrusy, owoce jabłkowate, owoce pestkowe). Lekko przyprawowe, pochodzące z drożdże fenole wyczuwalne w najlepszych przykładach stylu. Aromat gumy balonowej jest nieodpowiedni.

 

Wygląd:

Barwa jasnożółta do średnio złotej. Ogólnie dobra klarowność; umiarkowanych rozmiarów, trwała, kłębiasta biała piana z charakterystycznym lacingiem.

 

Smak:

Owocowy, chmielowy, goryczkowy i wytrawny. Początkowe słodowo-słodkie wrażenie, ze zbożowo-słodkim łagodnym słodowym smakiem i wytrawnym, chmielowym finiszem. Słód może dawać lekkie wrażenie miodowego biszkopta lub krakersa. Umiarkowanie przyprawowy lub kwiatowy smak chmielowy. Estry mogą być cytrusowe (pomarańczowe, cytrynowe, grejpfrutowe), o cechach owoców jabłkowatych (jabłek, gruszek) lub pestkowych (brzoskwini, moreli). Lekkie do umiarkowanych przyprawowe, pieprzowe lub goździkowe fenole. Zwiększenie goryczki nadaje rześki, wytrawny finisz, z posmakiem lekko słodowym oraz umiarkowanie chmielowym i drożdżowym charakterem.

 

Odczucie w ustach:

Średnio lekkie do średnio treściwego. Gładkie. Średnio wysokie do wysokiego nasycenie, może być nieco szczypiące. Nie powinno być wyczuwalne alkoholowe rozgrzewanie.

 

Komentarze:

Często nieoznaczone (jako Trappist Single), dostępne poza klasztorem lub nieczęsto warzone. Może być nazywane „piwem mniszym” (monk's beer) lub „piwem braciszka” (Brother's beer). Wysokie odfermentowanie, zazwyczaj 85% lub więcej.

 

Historia:

Choć w browarach trapistów były tradycje warzenia niezbyt mocnego piwa jako dziennej racji dla mnichów, to gorzkie, jasne piwo w takim stylu opisywano jako względnie współczesny pomysł odzwierciedlający współczesne upodobania. Westvleteren po raz pierwszy uwarzył je w 1999 [Westvleteren Blonde], ale zastąpił dawniejsze nisko ekstratowe produkty.

 

Charakterystyczne składniki:

Słód pilzneński, belgijskie drożdże klasztorne, chmiel w typie Saaz.

 

Porównanie stylu:

Jest jak górnofermentacyjna belgijska/trapistowska interpretacja niemieckiego pilsa – jasna, chmielowa i dobrze odfermentowana, jednak ukazująca typowy charakter belgijskich drożdży. Jest mniej słodkie, mocniej odfermentowane, mniej słodowe i bardziej skupione na chmielu niż Belgian Pale Ale. Jest bardziej jak lżejszy, mocniej chmielony tripel niż lżejszy Belgian Blond Ale.

 

Parametry:

Gęstość początkowa: 10,9 - 13,3 Blg

Gęstość końcowa: 1 - 2,6 Blg

Zawartość alkoholu: 4,8 - 6,0% obj.

Goryczka: 25 - 45 IBUs

Barwa: 6 - 10 EBC

 

Komercyjne przykłady:

Achel 5 Blond, Westvleteren Blond, Westmalle Extra, St. Bernardus Extra 4

 

 

 

Overall Impression:

A pale, bitter, highly attenuated and well carbonated Trappist ale, showing a fruity-spicy Trappist yeast character, a spicy-floral hop profile, and a soft, supportive grainy-sweet malt palate.

 

Aroma:

Medium-low to medium-high Trappist yeast character, showing a fruity-spicy character along with mediumlow to medium spicy or floral hops, occasionally enhanced by light herbal/citrusy spice additions. Low to medium-low grainy-sweet malt backdrop, which may have a light honey or sugar quality. Fruit expression can vary widely (citrus, pome fruit, stone fruit). Light spicy, yeast-driven phenolics found in the best examples. Bubblegum inappropriate.

 

Appearance:

Pale yellow to medium gold color. Generally good clarity, with a moderate-sized, persistent, billowy white head with characteristic lacing.

 

Flavor:

Fruity, hoppy, bitter, and dry. Initial malty-sweet impression, with a grainy-sweet soft malt palate, and a dry, hoppy finish. The malt may have a light honeyed biscuit or cracker impression. Moderate spicy or floral hop flavor. Esters can be citrus (orange, lemon, grapefruit), pome fruit (apple, pear), or stone fruit (apricot, peach). Light to moderate spicy, peppery, or clove phenolics. Bitterness rises towards the crisp, dry finish, with an aftertaste of light malt, moderate hops and yeast character.

 

Mouthfeel:

Medium-light to medium body. Smooth. Medium-high to high carbonation, can be somewhat prickly. Should not have noticeable alcohol warmth.

 

Comments:

Often not labeled or available outside the monastery, or infrequently brewed. Might also be called monk’s beer or Brother’s beer. Highly attenuated, generally 85% or higher.

 

History:

While Trappist breweries have a tradition of brewing a lower-strength beer as a monk’s daily ration, the bitter, pale beer this style describes is a relatively modern invention reflecting current tastes. Westvleteren first brewed theirs in 1999, but replaced older lower-gravity products.

 

Characteristic Ingredients:

Pilsner malt, Belgian Trappist yeast, Saazer-type hops.

 

Style Comparison:

Like a top-fermented Belgian/Trappist interpretation of a German Pils – pale, hoppy, and wellattenuated, but showing prototypical Belgian yeast character. Has less sweetness, higher attenuation, less character malt, and is more hop-centered than a Belgian Pale Ale. More like a much smaller, more highly hopped tripel than a smaller Belgian Blond Ale.