11B. Southern English Brown

[Makaron]

11B. Southern English Brown

 

Aroma: Malty-sweet, often with a rich, caramel or toffee-like character. Moderately fruity, often with notes of dark fruits such as plums and/or raisins. Very low to no hop aroma. No diacetyl.

 

Appearance: Light to dark brown, and can be almost black. Nearly opaque, although should be relatively clear if visible. Low to moderate off-white to tan head.

 

Flavor: Deep, caramel- or toffee-like malty sweetness on the palate and lasting into the finish. Hints of biscuit and coffee are common. May have a moderate dark fruit complexity. Low hop bitterness. Hop flavor is low to non-existent. Little or no perceivable roasty or bitter black malt flavor. Moderately sweet finish with a smooth, malty aftertaste. Low to no diacetyl.

Mouthfeel: Medium body, but the residual sweetness may give a heavier impression. Low to moderately low carbonation. Quite creamy and smooth in texture, particularly for its gravity.

Overall Impression: A luscious, malt-oriented brown ale, with a caramel, dark fruit complexity of malt flavor. May seem somewhat like a smaller version of a sweet stout or a sweet version of a dark mild.

 

Comments: Increasingly rare; Mann?s has over 90% market share in Britain. Some consider it a bottled version of dark mild, but this style is sweeter than virtually all modern examples of mild.

 

History: English brown ales are generally split into sub-styles along geographic lines. Southern English (or ?London-style?) brown ales are darker, sweeter, and lower gravity than their Northern cousins. Developed as a bottled product in the early 20th century out of a reaction against vinous vatted porter and often unpalatable mild. Well suited to London?s water supply.

Ingredients: English pale ale malt as a base with a healthy proportion of darker caramel malts and often some roasted (black) malt and wheat malt. Moderate to high carbonate water would appropriately balance the dark malt acidity. English hop varieties are most authentic, though with low flavor and bitterness almost any type could be used.

 

Vital Statistics:

OG: 1.033 ? 1.042

IBUs: 12 ? 20

FG: 1.011 ? 1.014

SRM: 19 ? 35

ABV: 2.8 ? 4.1%

 

Commercial Examples: Mann's Brown Ale (bottled, but not available in the US), Harvey?s Nut Brown Ale, Woodeforde?s Norfolk Nog

 

 

 

11B. Southern English Brown

 

Aromat: Słodowo słodki, przeważnie z bogatym, karmelowym, toffi aromatem. Umiarkowanie owocowy, przeważnie z nutkami aromatów ciemnych owoców takich jak śliwka i/albo rodzynki. Bardzo niski do braku aromatu chmielowego. Brak diacetylu.

 

Wygląd: Kolor od jasno do ciemnobrązowego, może być prawie czarny. Może być prawie nie przeźroczysty, aczkolwiek relatywnie klarowny w jaśniejszych wersjach. Niska do umiarkowana, złamany biały do jasnobrązowa piana.

 

Smak: Głęboki, karmelowy albo toffie słodowa słodkość na podniebieniu i utrzymująca się do finiszu. Nutki ciasteczkowe i kawowe są powszechne. Może mieć umiarkowane smaki ciemnych owoców. Niska goryczka chmielowa. Smaki chmielowe są niskie do niewyczuwalnych. Niski do niewyczuwalny palony smak albo goryczka wynikająca z czarnych słodów. Umiarkowanie słodki finisz z gładkim, słodowym posmaku. Niski do braku diacetylu.

 

Tekstura: Średnia treściwość, ale resztkowa słodkość może nadać mocniejszego odczucia. Niskie do umiarkowanie niskie nagazowanie. Calkiem kremowe i gładkie, szczególnie dla takiej gęstości.

Ogólne wrażenie: Atrakcyjny, słodowo zorientowany brown ale, wraz ze złożonością słodową wynikającą ze smaków i zapachów kamelowych i ciemnych owoców. Może wydawać się lżejszą wersją sweet stout albo słodszą wersją dark mild.

 

Komentarz: Coraz bardziej rzadkie piwo; Mann`s posiada ponad 90% rynku brytyjskiego. Niektórzy okreśają je jako butelkowa wersja dark mild, ale ten styl jest słodszy niż większość współczesnych przykładów mild`a.

 

Historia: English brown ale`e są generalnie rozbite na kilka podstylów pomiędzy różnymi rejonami goegraficznymi. Southern English (albo ?London style?) brown ale`e są ciemniejsze, słodsze i mają mniejszą gęstość jak jego kuzyn Northern brown ale. Styl rozwinął się w wersji butelkowej na początku XX wieku, jako reakcja na winne mieszane portery i częśto niesmaczne mild`y. Dobrze dopasowane do londyńskiej wody.

 

Surowce: Angielskie słody pale ale jako baza z dużym dodatkiem ciemnych słodów karmelowych i często słodów palonych i słodu pszennego. Umiarkowana do wysoko węglanowa woda nadaje odpowiedmi balans do kwaskowatości słodów ciemnych. Angielskie odmiany chmieli są najbardziej autentyczne, ale w wyniku niskiego wpływu smaków i zapachów jak również goryczki chmilowej niemalże każdy rodzaj chmielu może być użyty.

Podstawowe informacje:

OG: 1.033 ? 1.042

IBUs: 12 ? 20

FG: 1.011 ? 1.014

SRM: 19 ? 35

ABV: 2.8 ? 4.1%

 

Komercyjne przykłady:Mann's Brown Ale (wersja butelkowania, ale niedostępna w USA), Harvey?s Nut Brown Ale, Woodeforde?s Norfolk Nog

[Makaron]

11B. Południowo angielskie brązowe ale

 

Aromat: Słodowo słodki, przeważnie z bogatym karmelowym albo podobnym do toffi aromatem. Umiarkowanie owocowy, przeważnie z nutkami aromatów ciemnych owoców takich jak śliwka i/albo rodzynki. Aromat chmielowego słaby do niewyczuwalny. Brak dwuacetylu.

 

Wygląd: Kolor od jasno do ciemnobrązowego, może być prawie czarny. Piwo może być prawie nieprzeźroczyste, ale klarowne w jaśniejszych wersjach. Niska do umiarkowana, żółtobiała do jasnobrązowa piana.

 

Smak: Głęboka słodowa podobna do karmelu albo tofie słodkość wyczuwalna na podniebieniu i utrzymująca się do finiszu. Nutki ciasteczkowe i kawowe powszechne występują. Umiarkowane smaki ciemnych owoców. Słaba goryczka chmielowa. Smaki chmielowe są niskie do niewyczuwalne. Słaby do niewyczuwalny palony posmak albo goryczka wynikająca z ciemnych słodów. Umiarkowanie słodki finisz z gładkim, słodowym posmakiem. Niski poziom do brak dwuacetylu.

 

Tekstura: Średnia treściwość, ale resztkowa słodkość może nadać głębsze odczucia. Niskie do umiarkowanie niskie nagazowanie. Bardzo kremowe i gładkie, szczególnie dla piwa o takiej gęstości początkowej.

Ogólne wrażenie: Wyraźny, zorientowany na smaki słodowe brown ale, wraz ze złożonością słodową wynikającą ze smaków i zapachów karmelowych i ciemnych owoców. Może wydawać się lżejszą wersją sweet stout albo słodszą wersją dark mild.

 

Komentarz: Coraz rzadziej spotykane piwo; Mann`s posiada ponad 90% rynku brytyjskiego. Niektórzy określają je jako butelkową wersję dark mild, ale ten styl jest słodszy niż większość współczesnych przykładów milda.

 

Historia: English brown ale`e są generalnie rozbite na kilka podstylów pomiędzy różnymi rejonami geograficznymi. Southern English (albo ?London style?) brown ale`e są ciemniejsze, słodsze i mają mniejszą gęstość początkową jak jego kuzyn Northern brown ale. Styl rozwinął się w wersji butelkowej na początku XX wieku, jako reakcja na kupażowane portery i często niesmaczne mild`y. Dobrze dopasowane do londyńskiej wody.

 

Surowce: Angielskie słody pale ale jako baza z dużym dodatkiem ciemnych słodów karmelowych i często słodów palonych i słodu pszennego. Umiarkowana do wysoko węglanowa woda nadaje odpowiedni balans do kwaskowatości słodów ciemnych. Angielskie odmiany chmieli są najbardziej autentyczne, ale w wyniku niskiego wpływu smaków i zapachów jak również goryczki chmielowej niemalże każdy rodzaj chmielu może być użyty.

Podstawowe informacje:

Gęstość początkowa: 8.3 ? 10.5°Blg

Goryczka (IBU): 12 ? 20

Gęstość końcowa: 2.8 ? 3.6°Blg

Kolor (SRM): 19 ? 35

Alkohol objętościowo: 2.8 ? 4.1%

 

Komercyjne przykłady:Mann's Brown Ale (wersja butelkowania niedostępna w USA), Harvey?s Nut Brown Ale, Woodeforde?s Norfolk Nog