19A. Old Ale

[Makaron]

19A. Old Ale

 

Aroma: Malty-sweet with fruity esters, often with a complex blend of dried-fruit, vinous, caramelly, molasses, nutty, toffee, treacle, and/or other specialty malt aromas. Some alcohol and oxidative notes are acceptable, akin to those found in Sherry or Port. Hop aromas not usually present due to extended aging.

Appearance: Light amber to very dark reddish-brown color (most are fairly dark). Age and oxidation may darken the beer further. May be almost opaque (if not, should be clear). Moderate to low cream- to light tan-colored head; may be adversely affected by alcohol and age.

 

Flavor: Medium to high malt character with a luscious malt complexity, often with nutty, caramelly and/or molasses-like flavors. Light chocolate or roasted malt flavors are optional, but should never be prominent. Balance is often malty-sweet, but may be well hopped (the impression of bitterness often depends on amount of aging). Moderate to high fruity esters are common, and may take on a dried-fruit or vinous character. The finish may vary from dry to somewhat sweet. Extended aging may contribute oxidative flavors similar to a fine old Sherry, Port or Madeira. Alcoholic strength should be evident, though not overwhelming. Diacetyl low to none. Some wood-aged or blended versions may have a lactic or Brettanomyces character; but this is optional and should not be too strong (enter as a specialty beer if it is).

 

Mouthfeel: Medium to full, chewy body, although older examples may be lower in body due to continued attenuation during conditioning. Alcohol warmth is often evident and always welcome. Low to moderate carbonation, depending on age and conditioning.

Overall Impression: An ale of significant alcoholic strength, bigger than strong bitters and brown porters, though usually not as strong or rich as barleywine. Usually tilted toward a sweeter, maltier balance. ?It should be a warming beer of the type that is best drunk in half pints by a warm fire on a cold winter?s night? ? Michael Jackson.

 

Comments: Strength and character varies widely. Fits in the style space between normal gravity beers (strong bitters, brown porters) and barleywines. Can include winter warmers, strong dark milds, strong (and perhaps darker) bitters, blended strong beers (stock ale blended with a mild or bitter), and lower gravity versions of English barleywines. Many English examples, particularly winter warmers, are lower than 6% ABV.

 

History: A traditional English ale style, mashed at higher temperatures than strong ales to reduce attenuation, then aged at the brewery after primary fermentation (similar to the process used for historical porters). Often had age-related character (lactic, Brett, oxidation, leather) associated with ?stale? beers. Used as stock ales for blending or enjoyed at full strength (stale or stock refers to beers that were aged or stored for a significant period of time). Winter warmers are a more modern style that are maltier, fuller-bodied, often darker beers that may be a brewery?s winter seasonal special offering.

Ingredients: Generous quantities of well-modified pale malt (generally English in origin, though not necessarily so), along with judicious quantities of caramel malts and other specialty character malts. Some darker examples suggest that dark malts (e.g., chocolate, black malt) may be appropriate, though sparingly so as to avoid an overly roasted character. Adjuncts (such as molasses, treacle, invert sugar or dark sugar) are often used, as are starchy adjuncts (maize, flaked barley, wheat) and malt extracts. Hop variety is not as important, as the relative balance and aging process negate much of the varietal character. British ale yeast that has low attenuation, but can handle higher alcohol levels, is traditional.

 

Vital Statistics:

OG: 1.060 ? 1.090

IBUs: 30 ? 60

FG: 1.015 ? 1.022

SRM: 10 ? 22

ABV: 6 ? 9%

 

Commercial Examples: Gale?s Prize Old Ale, Burton Bridge Olde Expensive, Marston Owd Roger, Greene King Olde Suffolk Ale , J.W. Lees Moonraker, Harviestoun Old Engine Oil, Fuller?s Vintage Ale, Harvey?s Elizabethan Ale, Theakston Old Peculier (peculiar at OG 1.057), Young's Winter Warmer, Sarah Hughes Dark Ruby Mild, Samuel Smith?s Winter Welcome, Fuller?s 1845, Fuller?s Old Winter Ale, Great Divide Hibernation Ale, Founders Curmudgeon, Cooperstown Pride of Milford Special Ale, Coniston Old Man Ale, Avery Old Jubilation

 

 

19A. Old Ale

 

Aromat: Słodowo słodkie wraz z owocowymi estrami, często z kompleksową mieszankę suszonych owoców, winnych, karmelowych, melasowych, orzechowych, toffi, syropowaty, i/oraz innych specjalnych aromatów słodowych. Trochę alkoholowych i nutek utlenienia są akceptowalne, pokrewne do tych które można znaleźć w Sherry czy Porto. Aromaty chmielowe nie są przeważnie obecne z powodu przedłużonego dojrzewania.

Wygląd: Jasny bursztyn do bardzo ciemny ciemno czerwono brązowy kolor (przeważnie całkiem ciemny) . Dojrzewanie i utlenienie może przyciemnić piwo jeszcze bardziej. Może być prawie nieprzeźroczyste (jeśli nie powinno być klarowne). Umiarkowana do niska kremowa, jasno żółtobrązowa piana; może niekorzystnie być dotknięte przez alkohol i wiek.

Smak: Śreni do mocny smak słodowy wraz z atrakcyjną kompleksowością słodu, często z orzechowymi, karmelowymi i/albo melasowymi smakami. Lekkie smaki czekolady, palonego słodu są opcjonalne, ale nigdy nie powinny być uwydatnione. Balans jest często słodowo słodki, ale może być mocno chmielone (wrażenie goryczki często zależy od czasu dojrzewania.) Umiarkowane do wysokie estry owocowe są powszechne, i mogą nabrać charakteru suszonych owoców albo winnego. Finisz może być różny od wytrawnego do w pewnym stopniu słodki. Przedłużone dojrzewanie może przyczyniać się do smaków utlenienia podobnych do dobrego Sherry, Porto albo Madeira. Moc alkoholowa powinna być ewidentna, ale nie przytłaczająca. Diacetyl niski do brak. Niektóre dojrzewanie w beczkach drewnianych, albo wersje mieszane mogą mieć mleczny albo charakter Brettanomyces, ale to jest opcjonalne i nie powinny być zbyt mocne. (przedstaw je w kategorii specialty beer jeśli takie jest).

Tekstura: Średnie do pelne, gumiasta treściwość, ale starsze przykłądy może być lżejsze w treściwości spowodowane kontynuującym odfermetnowaniem podczas dojrzewania. Ciepłość alkoholowa jest przeważnie ewidentna i zawsze mile widziana. Niskie do umiarkowanie nagazowanie, w zależności od wieku i dojrzewania.

Ogólne wrażenia: Ale o duże mocy alkoholowej, mocniejsze niż Strong bitter i brown porters, ale przeważnie nie tak mocne i bogate jak barleywine. Przeważnie przechylone w kierunku słodowego i słodkiego balansu. ?Piwo to powinno być rozgrzewającym typem piwa, najlepiej pite w pół pintówkach przy ciepłym kominku w zimne zimowe wieczory? - Michael Jackson

Komentarz: Moc i charakter może się bardzo różnić. Styl mieści się pomiędzy normalnej gęstości piwem (strong bitter, brown porter), a barleywine. Może zawierać winter warmers, strong dark milds, strong ( i prawdopodonie ciemniejsze) bitter, mieszane mocne piwa (mieszane z mild albo bitter) i niskiej gęstości wersje English barleywine. Wiele angielskich przykładów, w szczególności winter warmer są niższe jak 6% ABV.

Historia: Tradycyjny angielski styl piwa, zacierane w wyższych temperaturach niż strong ale by zmniejszyć odfermentowanie, później dojrzewane w browarze po burzliwej fermentacji (podobny proces do tego używanego przy historycznych porterach) Przeażnie ma charakter dojrzewających piw (mleczne, Brett, utlenione, skórzane) powiązane z piwami ?stale?. Używane jako ?bulion? do domieszek do innych piw, albo pite w pełnej mocy. (?stale?, albo ?stock?(bulion) odnosi się do piw, które były przechowywane przez bardzo długi czas). Winter warmer są nowoczesnymi odmaniami stylu, który jest bardziej słodowy, o pełnej trreściwości, często ciemniejsze piwa, które mogą być specjalnymi piwami sezonowymi oferowanymi przez browary.

 

Surowce: Duża ilość dobrze zmodyfikowanego słodu pale (generalnie pochodzenia z anglii, ale nie koniecznie, wraz z rozsądną ilością słodu karmelowego i innych o specjalnym charakterze słodów. Niektóre ciemniejsze przykłady sugerują użycie słodów ciemnych (na przykład czekoladowy, barwiący (black) ) może być uzasadnione, ale oszczędnie by uniknąć zbyt palonego charakteru. Dodatki niesłodowane (takie jak melasa, syrop, cukier czy ciemny cukier) są również często używane, jak również skrobiowe dodatki niesłodowane (kukurydza, płatki jęczmienne, pszenica) oraz ekstrakt słodowy. Odmiany chmieli nie są tak istotne jak względny balans i proces dojrzewania,które ukrywają chmielowy charakter. Brytyjskie domiany drożdży, które mocno odfermetowują, ale mogą znieść duży poziom alkoholu są tradycyjne.

 

Podstawowe informacje:

OG: 1.060 ? 1.090

IBUs: 30 ? 60

FG: 1.015 ? 1.022

SRM: 10 ? 22

ABV: 6 ? 9%

 

Komercyjne przykłady: Gale?s Prize Old Ale, Burton Bridge Olde Expensive, Marston Owd Roger, Greene King Olde Suffolk Ale , J.W. Lees Moonraker, Harviestoun Old Engine Oil, Fuller?s Vintage Ale, Harvey?s Elizabethan Ale, Theakston Old Peculier (peculiar at OG 1.057), Young's Winter Warmer, Sarah Hughes Dark Ruby Mild, Samuel Smith?s Winter Welcome, Fuller?s 1845, Fuller?s Old Winter Ale, Great Divide Hibernation Ale, Founders Curmudgeon, Cooperstown Pride of Milford Special Ale, Coniston Old Man Ale, Avery Old Jubilation

[scooby_brew]

Hmmm... Old Peculier, jeden z moich ulubionych. Chyba wiem co bede warzyl nastepnym razem lol

[Makaron]

Hmmm... Old Peculier, jeden z moich ulubionych. Chyba wiem co bede warzyl nastepnym razem lol

Nie zapomnij doac przepisu w dziale receptury . Cieakwi mnie jaki zasyp slodu i chmielibylby potrzebny by wysusic te wszystkie wymogi, oraz jak femrmentowac je by nie wytworzyc nieprzyjemnych smakow (ile i jakich drozdzy) .