19B. English Barleywine

[Makaron]

19B. English Barleywine

 

Aroma: Very rich and strongly malty, often with a caramel-like aroma. May have moderate to strong fruitiness, often with a dried-fruit character. English hop aroma may range from mild to assertive. Alcohol aromatics may be low to moderate, but never harsh, hot or solventy. The intensity of these aromatics often subsides with age. The aroma may have a rich character including bready, toasty, toffee, molasses, and/or treacle notes. Aged versions may have a sherry-like quality, possibly vinous or port-like aromatics, and generally more muted malt aromas. Low to no diacetyl.

 

Appearance: Color may range from rich gold to very dark amber or even dark brown. Often has ruby highlights, but should not be opaque. Low to moderate off-white head; may have low head retention. May be cloudy with chill haze at cooler temperatures, but generally clears to good to brilliant clarity as it warms. The color may appear to have great depth, as if viewed through a thick glass lens. High alcohol and viscosity may be visible in ?legs? when beer is swirled in a glass.

 

Flavor: Strong, intense, complex, multi-layered malt flavors ranging from bready and biscuity through nutty, deep toast, dark caramel, toffee, and/or molasses. Moderate to high malty sweetness on the palate, although the finish may be moderately sweet to moderately dry (depending on aging). Some oxidative or vinous flavors may be present, and often complex alcohol flavors should be evident. Alcohol flavors shouldn?t be harsh, hot or solventy. Moderate to fairly high fruitiness, often with a dried-fruit character. Hop bitterness may range from just enough for balance to a firm presence; balance therefore ranges from malty to somewhat bitter. Low to moderately high hop flavor (usually UK varieties). Low to no diacetyl.

Mouthfeel: Full-bodied and chewy, with a velvety, luscious texture (although the body may decline with long conditioning). A smooth warmth from aged alcohol should be present, and should not be hot or harsh. Carbonation may be low to moderate, depending on age and conditioning.

Overall Impression: The richest and strongest of the English Ales. A showcase of malty richness and complex, intense flavors. The character of these ales can change significantly over time; both young and old versions should be appreciated for what they are. The malt profile can vary widely; not all examples will have all possible flavors or aromas.

Comments: Although often a hoppy beer, the English Barleywine places less emphasis on hop character than the American Barleywine and features English hops. English versions can be darker, maltier, fruitier, and feature richer specialty malt flavors than American Barleywines.

History: Usually the strongest ale offered by a brewery, and in recent years many commercial examples are now vintage-dated. Normally aged significantly prior to release. Often associated with the winter or holiday season.

 

Ingredients: Well-modified pale malt should form the backbone of the grist, with judicious amounts of caramel malts. Dark malts should be used with great restraint, if at all, as most of the color arises from a lengthy boil. English hops such as Northdown, Target, East Kent Goldings and Fuggles. Characterful English yeast.

 

Vital Statistics:

OG: 1.080 ? 1.120

IBUs: 35 ? 70

FG: 1.018 ? 1.030

SRM: 8 ? 22

ABV: 8 ? 12%

 

Commercial Examples: Thomas Hardy?s Ale, Burton Bridge Thomas Sykes Old Ale, J.W. Lee?s Vintage Harvest Ale, Robinson?s Old Tom, Fuller?s Golden Pride, AleSmith Old Numbskull, Young?s Old Nick (unusual in its 7.2% ABV), Whitbread Gold Label, Old Dominion Millenium, North Coast Old Stock Ale (when aged), Weyerbacher Blithering Idiot

 

 

19B. English Barleywine

 

Aromat: Bardzo bogaty i mocno słodowy, często wraz z aromatami karmelowymi. Aromat owocowy może być na poziomie od umiarkowanego do mocnego, często z nutami suszonych owoców. Aromat angielskich chmieli może być na poziomie od delikatnego do stanowczego. Aromaty alkoholowe mogą być na poziomie od niskiego do umiarkowanego, ale nigdy nie powinny być ostre, gorące albo podobne do zapachu rozpuszczalnika. Intensywność tych aromatów często ustępują z wiekiem. Aromat może również mieć bogatszy charakter w skład którego wchodzić mogą nuty chlebowe, tostowe, toffi, melasy, i/albo syropu. Dojrzałe wersje tego piwa mogą zawierać aromaty sherry, możliwe również są nuty winne, porto. Generalnie jednak aromaty powinny być po stronie przytłumionego słodu. Niski do brak diacetylu.

Wygląd: Kolor może być w przedziale od bogatego złotego koloru do bardzo ciemnego bursztynowego koloru, albo nawet ciemnobrązowy. Często zawiera rubinową poświatę, ale powinno być przeźroczyste. Niska do umiarkowana koloru złamanej bieli; może krótko się utrzymywać. Przy niższych temperaturach może być mętnawe w wyniku zimnego zmętnienia, ale powinno być klarowne ,albo bardzo klarowne kiedy jest ciepłe. Przez grube szkło, kolor może wydawać się bardzo głęboki. Moc alkoholowa oraz lepkość może być widoczna w wirze , gdy zakręci się szklanką.

 

 

Smak: Mocny, intensywny, kompleksowy, wielopoziomowy smak słodowy, który może być w przedziale od chlebowego i ciasteczkowego przez orzechowy, mocno tostowy, ciemnego karmelu, toffi i/albo melasy. Słodowa słodkość na podniebieniu powinna być od umiarkowanej do mocnej słodkości, ale finisz może być od umiarkowanie słodki do umiarkowanie wytrawny (w zależności od wieku). Smaki utlenienia ,albo winne mogą być wyczuwalne, jak również smaki alkoholowe mogą być ewidentne. Smaki alkoholowe nie powinny być ostre albo podobne do rozpuszczalnika. Owocowość może być na poziomie od umiarkowanej do całkiem mocnej, często występuje z nutami suszonych owoców. Goryczka chmielowa może być w przedziale od ?tylko by zbalansować słodycz? do nieco gorzkiego. Słaby do umiarkowanie mocny aromat chmielowy (przeważnie brytyjskie odmiany). Niski do brak diacetylu.

 

Tekstura: Pełna i gumowata treściwość, wraz z welwetową atrakcyjną teksturą (treściwość może maleć przy długim kondycjonowaniu). Wyczuwalne łagodne alkoholowe rozgrzanie wynikające z dojrzałości piwa ,ale nie powinno być gorące, albo ostre. Nagazowanie może być na poziomie od niskego do umiarkowanego, w zależności od wieku i kondycjonowania.

Ogólne wrażenia: Najbogatsze i najmocniejsze z angielskich ale. Pokaz bogactwa słodowego, kompleksowości i intensywności smaków i zapachów. Charakter tego typu piw może znacząco zmienić swój charakter wraz z wiekiem; zarówno młode jak i dojrzałe wersje powinny być docenione za to czym są. Profil słodowy może być szeroki, nie wszystkie przykłady mają wszystkie opisane smaki i zapachy.

Komentarz: Przeważnie mocno chmielowe piwo, English barleywine jednak kładą mniejszy nacisk na charakter chmielowy w porównaniu z American barleywine. Wersje angielskie są ciemniejsze, bardziej słodowe, bardziej owocowe, i zawierające bogate smaki słodów specjalnych w porównaniu z American barleywine.

 

Historia: Historia: Przeważnie najmocniejsze ale oferowane przez browar, ostatnio browary oferują wersje są długo leżakowane. Najczęściej piwo to jest długo leżakowane przed sprzedażą. Sprzedawane przeważnie jest sezonowo, zimą albo podczas wakacji.

Surowce: Dobrze zmodyfikowany słód pale jest kręgosłupem zasypu, wraz z rozsądną ilością słodów karmelowych. Słody ciemne powinny być użyte z wielką rozwagą, jeśli w ogóle, gdyż kolor wzrasta przy długotrwałym gotowaniu. Anglielskie chmiele takie jak Northdown, Target, East Kent Goldings oraz Fuggles. Pełne charakteru drożdże angielskie.

Podstawowe informacje:

OG: 1.080 ? 1.120

IBUs: 35 ? 70

FG: 1.018 ? 1.030

SRM: 8 ? 22

ABV: 8 ? 12%

 

Komercyjne przykłady: Thomas Hardy?s Ale, Burton Bridge Thomas Sykes Old Ale, J.W. Lee?s Vintage Harvest Ale, Robinson?s Old Tom, Fuller?s Golden Pride, AleSmith Old Numbskull, Young?s Old Nick (nietypowo 7.2% ABV), Whitbread Gold Label, Old Dominion Millenium, North Coast Old Stock Ale (when aged), Weyerbacher Blithering Idiot