19C. American Barleywine

[Makaron]

19C. American Barleywine

 

Aroma: Very rich and intense maltiness. Hop character moderate to assertive and often showcases citrusy or resiny American varieties (although other varieties, such as floral, earthy or spicy English varieties or a blend of varieties, may be used). Low to moderately strong fruity esters and alcohol aromatics. Malt character may be sweet, caramelly, bready, or fairly neutral. However, the intensity of aromatics often subsides with age. No diacetyl.

Appearance: Color may range from light amber to medium copper; may rarely be as dark as light brown. Often has ruby highlights. Moderately-low to large off-white to light tan head; may have low head retention. May be cloudy with chill haze at cooler temperatures, but generally clears to good to brilliant clarity as it warms. The color may appear to have great depth, as if viewed through a thick glass lens. High alcohol and viscosity may be visible in ?legs? when beer is swirled in a glass.

Flavor: Strong, intense malt flavor with noticeable bitterness. Moderately low to moderately high malty sweetness on the palate, although the finish may be somewhat sweet to quite dry (depending on aging). Hop bitterness may range from moderately strong to aggressive. While strongly malty, the balance should always seem bitter. Moderate to high hop flavor (any variety). Low to moderate fruity esters. Noticeable alcohol presence, but sharp or solventy alcohol flavors are undesirable. Flavors will smooth out and decline over time, but any oxidized character should be muted (and generally be masked by the hop character). May have some bready or caramelly malt flavors, but these should not be high. Roasted or burnt malt flavors are inappropriate. No diacetyl.

 

Mouthfeel: Full-bodied and chewy, with a velvety, luscious texture (although the body may decline with long conditioning). Alcohol warmth should be present, but not be excessively hot. Should not be syrupy and under-attenuated. Carbonation may be low to moderate, depending on age and conditioning.

 

Overall Impression: A well-hopped American interpretation of the richest and strongest of the English ales. The hop character should be evident throughout, but does not have to be unbalanced. The alcohol strength and hop bitterness often combine to leave a very long finish.

Comments: The American version of the Barleywine tends to have a greater emphasis on hop bitterness, flavor and aroma than the English Barleywine, and often features American hop varieties. Differs from an Imperial IPA in that the hops are not extreme, the malt is more forward, and the body is richer and more characterful.

History: Usually the strongest ale offered by a brewery, and in recent years many commercial examples are now vintage-dated. Normally aged significantly prior to release. Often associated with the winter or holiday season.

 

Ingredients: Well-modified pale malt should form the backbone of the grist. Some specialty or character malts may be used. Dark malts should be used with great restraint, if at all, as most of the color arises from a lengthy boil. Citrusy American hops are common, although any varieties can be used in quantity. Generally uses an attenuative American yeast.

 

Vital Statistics:

OG: 1.080 ? 1.120

IBUs: 50 ? 120

FG: 1.016 ? 1.030

SRM: 10 ? 19

ABV: 8 ? 12%

 

Commercial Examples: Sierra Nevada Bigfoot, Great Divide Old Ruffian, Victory Old Horizontal, Rogue Old Crustacean, Avery Hog Heaven Barleywine, Bell?s Third Coast Old Ale, Anchor Old Foghorn, Three Floyds Behemoth, Stone Old Guardian, Bridgeport Old Knucklehead, Hair of the Dog Doggie Claws, Lagunitas Olde GnarleyWine, Smuttynose Barleywine, Flying Dog Horn Dog

 

19C. American Barleywine

 

Aromat: Bardzo bogaty i intensywny aromat słodowy. Charakter chmielowy od umiarkowanego po stanowczy, często przedstawia cytrusowe albo żywiczne cechy odmian chmieli amerykańskich (aczkolwiek, odmiany angielskie mające nuty kwiatowe, ziemiste, korzenne, albo mieszanka różnych odmian może być użyta). Poziom estrów owocowych oraz aromatów alkoholowych może być na poziomie od niskiego do umiarkowanie mocnego. Charakter słodowy może być słodki, karmelowy albo dość neutralny. Jednakże intensywność aromatów łagodnieje z czasem. Brak diacetylu.

Wygląd: Kolor może być w przedziale od jasno bursztynowy do średnio miedzianego; rzadko może występować w kolorze jasnobrązowym. Często widoczne są rubinowe przebłyski; umiarkowanie niska do wysoka piana koloru od złamanej bieli po jasno żółtobrązowy; piana może krótko się utrzymywać. Może być mętne w niskich temperaturach, ale generalnie klarowność od dobrej do doskonałej, gdy piwo jest ciepłe. Przez grube szkło, kolor może wydawać się bardzo głęboki. Moc alkoholowa oraz lepkość może być widoczna w wirze , gdy zakręci się szklanką.

 

Smak: Mocne, intensywne smaki słodowe wraz z zauważalną goryczką. Na podniebieniu wyczuwalna słodowa słodkość na poziomie od umiarkowanie słabejj do umiarkowanie mocnej, aczkolwiek finisz może być od nieco słodki do prawie wytrawny ( w zależności od wieku). Poziom goryczko chmielowej może być na poziomie od umiarkowanie mocnej do agresywnej. Tak długo jak piwo jest mocno słodowe, balans powinien wydawać się goryczkowy. Smak chmielowy na poziomie od umiarkowanego do wysokiego (wszystkich odmian). Poziom estrów owocowych od niskiego do umiarkowanego. Smak alkoholowy powinien być zauważalny, ale ostre, rozpuszczalnikowe posmaki są nie pożądane. Smaki z czasem się wygładzają ,ale nuty utlenienia powinny być zamaskowane smakami chmielowymi. Może zawierać chlebowe albo karmelowe smaki słodowe, ale nie powinny być zbyt intensywne. Smaki palone, albo spalenizy są nieodpowiednie. Brak diacetylu.

 

Tekstura: Pełna i gumowata treściwość, wraz z welwetową atrakcyjną teksturą (treściwość może maleć przy długim kondycjonowaniu). Wyczuwalne łagodne alkoholowe rozgrzanie wynikające z dojrzałości piwa ,ale nie powinno być gorące, albo ostre. Nagazowanie może być na poziomie od niskego do umiarkowanego, w zależności od wieku i kondycjonowania.

Ogólne wrażenia: Mocno nachmielowna amerykańska interpretacja najbogatszej i najmocniejszej wersji English ale. Charakter chmielu powinien być ewidentnie przeszywający, ale nie powinien być nie zbalansowany. Połączona moc alkoholu i mocna goryczka chmielowa zostawia bardzo długi finisz.

 

Komentarz: Amerykańska werska barleywine skłania się do posiadania większego nacisku na goryczke, smak i aromat chmielowy w porównaniu z English Barleywine, i często wyróżnia się charakterem chmieli amerykańskich. W odróżnieniu od Imperial IPA chmielenie nie jest ekstremalnie mocne, słodowość jest bardziej śmiała i treściwość jest bogata i pełna charakteru.

 

Historia: Przeważnie najmocniejsze ale oferowane przez browar, ostatnio browary oferują wersje są długo leżakowane. Najczęściej piwo to jest długo leżakowane przed sprzedażą. Sprzedawane przeważnie jest sezonowo, zimą albo podczas wakacji.

 

Surowce: Dobrze zmodyfikowany słód pale jest kręgosłupem zasypu, wraz z rozsądną ilością słodów karmelowych. Słody ciemne powinny być użyte z wielką rozwagą, jeśli w ogóle, gdyż kolor wzrasta przy długotrwałym gotowaniu. ?Cytrusowe? chmiele amerykańskie są najczęściej stosowane, ale każda odmiana może być używana. Najczęściej używane są mocno odfermentowujące drożdże amerykańskie.

 

Podstawowe informacje:

OG: 1.080 ? 1.120

IBUs: 50 ? 120

FG: 1.016 ? 1.030

SRM: 10 ? 19

ABV: 8 ? 12%

 

Komercyjne przykłady: Sierra Nevada Bigfoot, Great Divide Old Ruffian, Victory Old Horizontal, Rogue Old Crustacean, Avery Hog Heaven

Barleywine, Bell?s Third Coast Old Ale, Anchor Old Foghorn, Three Floyds Behemoth, Stone Old Guardian, Bridgeport Old Knucklehead, Hair of the Dog Doggie Claws, Lagunitas Olde GnarleyWine, Smuttynose Barleywine, Flying Dog Horn Dog