17F. Fruit Lambic

[Makaron]

17F. Fruit Lambic

 

Aroma: The fruit which has been added to the beer should be the dominant aroma. A low to moderately sour/acidic character blends with aromas described as barnyard, earthy, goaty, hay, horsey, and horse blanket (and thus should be recognizable as a lambic). The fruit aroma commonly blends with the other aromas. An enteric, smoky, cigar-like, or cheesy aroma is unfavorable. No hop aroma. No diacetyl.

 

Appearance: The variety of fruit generally determines the color though lighter-colored fruit may have little effect on the color. The color intensity may fade with age. Clarity is often good, although some fruit will not drop bright. A thick rocky, mousse-like head, sometimes a shade of fruit, is generally long-lasting. Always effervescent.

 

Flavor: The fruit added to the beer should be evident. A low to moderate sour and more commonly (sometimes high)

acidic character is present. The classic barnyard characteristics may be low to high. When young, the beer will present its full fruity taste. As it ages, the lambic taste will become dominant at the expense of the fruit character ? thus fruit lambics are not intended for long aging. A low, complementary sweetness may be present, but higher levels are uncharacteristic. A mild vanilla and/or oak flavor is occasionally noticeable. An enteric, smoky or cigar-like character is undesirable. Hop bitterness is generally absent. No hop flavor. No diacetyl.

Mouthfeel: Light to medium-light body. In spite of the low finishing gravity, the many mouth-filling flavors prevent the beer from tasting like water. Has a low to high tart, puckering quality without being sharply astringent. Some versions have a low warming character. Highly carbonated.

 

Overall Impression: Complex, fruity, pleasantly sour/acidic, balanced, pale, wheat-based ale fermented by a variety of Belgian microbiota. A lambic with fruit, not just a fruit beer.

 

Comments: Fruit-based lambics are often produced like gueuze by mixing one, two, and three-year old lambic. ?Young? lambic contains fermentable sugars while old lambic has the characteristic ?wild? taste of the Senne River valley. Fruit is commonly added halfway through aging and the yeast and bacteria will ferment all sugars from the fruit. Fruit may also be added to unblended lambic. The most traditional styles of fruit lambics include kriek (cherries), framboise (raspberries) and druivenlambik (muscat grapes). ENTRANT MUST SPECIFY THE TYPE OF FRUIT(S) USED IN MAKING THE LAMBIC. Any overly sweet lambics (e.g., Lindemans or Belle Vue clones) would do better entered in the 16E Belgian Specialty category since this category does not describe beers with that character. IBUs are approximate since aged hops are used; Belgians use hops for anti-bacterial properties more than bittering in lambics.

 

History: Spontaneously fermented sour ales from the area in and around Brussels (the Senne Valley) stem from a farmhouse brewing tradition several centuries old. Their numbers are constantly dwindling and some are untraditionally sweetening their products (post-fermentation) with sugar or sweet fruit to make them more palatable to a wider audience. Fruit was traditionally added to lambic or gueuze, either by the blender or publican, to increase the variety of beers available in local cafes.

 

Ingredients: Unmalted wheat (30-40%), Pilsner malt and aged (surannes) hops (3 years) are used. The aged hops are used more for preservative effects than bitterness, and makes actual bitterness levels difficult to estimate. Traditional products use 10-30% fruit (25%, if cherry). Fruits traditionally used include tart cherries (with pits), raspberries or Muscat grapes. More recent examples include peaches, apricots or merlot grapes. Tart or acidic fruit is traditionally used as its purpose is not to sweeten the beer but to add a new dimension. Traditionally these beers are spontaneously fermented with naturally-occurring yeast and bacteria in predominately oaken barrels. Home-brewed and craft-brewed versions are more typically made with pure cultures of yeast commonly including Saccharomyces, Brettanomyces, Pediococcus and Lactobacillus in an attempt to recreate the effects of the dominant microbiota of Brussels and the surrounding countryside of the Senne River valley. Cultures taken from bottles are sometimes used but there is no simple way of knowing what organisms are still viable.

 

Vital Statistics:

OG: 1.040 ? 1.060

IBUs: 0 ? 10

FG: 1.000 ? 1.010

SRM: 3 ? 7

(varies w/ fruit)

ABV: 5 ? 7%

 

Commercial Examples: Boon Framboise Marriage Parfait, Boon Kriek Mariage Parfait, Boon Oude Kriek, Cantillon Fou? Foune (apricot), Cantillon Kriek, Cantillon Lou Pepe Kriek, Cantillon Lou Pepe Framboise, Cantillon Rose de Gambrinus, Cantillon St. Lamvinus (merlot grape), Cantillon Vigneronne (Muscat grape), De Cam Oude Kriek, Drie Fonteinen Kriek, Girardin Kriek, Hanssens Oude Kriek, Oud Beersel Kriek, Mort Subite Kriek

 

17F. Fruit Lambic

 

Aromat: Owoce które były dodane do piwa powinny dominować aromat. Niski do umiarkowany charakter kwaskowatości/kwaśności miesza się z aromatem określanym jako stodoły, ziemisty, kozi, słomy, konia i końskiego pledu (i dlatego powinny byc rozpoznawalne jako lambic). Aromat owocowy przeważnie miesza się z innymi aromatami. Jelitowy, dymny, cygarowy albo serowy aromat jest nieporządany. Brak aromatu chmielu. Brak diacetylu.

Wygląd: Odmiany owoców generalnie określają kolor dlatego jaśniejsze kolorystycznie owoce mogą mieć mały wpływ na kolor. Intensywność koloru może się przygaszać z czasem. Klarowność jest dobra, aczkolwiek dodatek niektórych owoców powoduje ,że piwo nie stanie się klarowne. Gęsta górzysta, o konsystencji musu piana, czasami odcienia od owoców, generalnie długo się utrzymuje. Zawsze musujące.

 

Smak: Owoce dodane do piwa powinny być ewidentnie wyczuwalne. Niska do średnia kwaskowatość i czyściej powszechnie (czasami mocno) kwaśny charakter jest obecny. Klasyczny charakter stodoły może być od niski do wysoki. Kiedy jest młode, piwo będzie przedstawiało pełno owocowy smak. I kiedy dojrzałe smak lambica staje się dominujący i pokryją owocowy charakter dlatego owocowy lambic nie jest przewidziany do długiego dojrzewania. Lekka uzupełniająca słodycz może być obecna, ale wyższy poziom słodkości jest niecharakterystyczny dla stylu. Jelitowy, dymny, cygarowy charakter jest nieporządany. Goryczka chmielowa jest generalnie nieobecna. Brak smaku chmielowego. Brak diacetylu.

Tekstura: Lekka do umiarkowanie lekka treściwość. W wyniku niskiej gęstości końcowej, wiele wypełniających smaków zapobiega ,że piwo smakuje wodniście. Ma lekką do wysoką cierpkość, kłujące cechy, ale bez ostro ściągających. Niektóre wersje mają rozgrzewający charakter. Mocno nagazowane.

 

Ogólne wrażenia: Złożone, owocowe, przyjemnie kwaskowate/kwaśne, zbalansowane, blade, bazowane na pszenicy ale, fermentowane przy użyciu kilku belgijskich mikrobów. Lambic wraz z owocami, nie tylko owocowe piwo.

 

Komentarz: Bazowany na owocach lambic często są produkowane jak gueuze, poprzez mieszanie jedno, dwu i trzyletnich lambiców. ?Młody? lambic zawiera fermentowalne cukry, natomiast dojrzały lambic posiada charakterystyczny ?dziki? smak Senne River valley. Owoce są przeważnie dodawane podczas dojrzewania i drożdże i bakterie przefermentują cukry z owoców. Owoce mogą być dodane do nie mieszanych lambiców. Najbardziej tradycyjne style lambic zawierają kriek (wiśnie), framboise (maliny) i druivenlambic (winogrona). PRZY ZGŁOSZENIU PIWA MUSI BYĆ OKREŚLONY TYP OWOCÓW DODANY PODCZAS PRODUKCJI LAMBICA. Zbyt słodkie lambic (np. klony Lindemans albo Belle Vue ) raczej powinny być wystawione w 16E Belgian Specialty category gdyż ta kategoria nie przewiduje piw z takim charakterem. Wartości IBU są przybliżone gdyż dojrzały chmiel jest używany; Begowie używają chmielu w lambicach raczej dla jego antybakteryjnych właściwości, niż dla goryczki.

 

Historia: Spontanicznie fermentowane kwaskowate ale z okolic Brukseli (Senne Valley) pochodzące z browarów w farmach, które mają tradycje warzenia od kilku stuleci. Ilość tradycyjnych browarów ciągle się zmniejsza a niektóre nietradycyjnie dosładzają swoje produkty (po fermentacji) cukrem albo słodkimi owocami aby piwo było smaczniejsze dla większej ilości odbiorców. Owoce były tradycyjnie dodawane do lambic albo gueuze, przez osoby mieszające piwo, albo właścicieli pubów, aby zwiększyć różnorodność piwo w lokalnych knajpach.

 

Surowce: Niesłodowana pszenica (30-40%). Słód pilzneński i dojrzały chmiel (3 letni) jest używany. Dojrzały chmiel jest używany ze względu na jego właściwości konserwujące niż dla nadania goryczki, co powoduje określenie goryczki trudne do przewidzenia. Tradycyjnie produkty zawierają 10-30% owoców (25% jeśli wiśnia). Owoce tradycyjne używane zawierają cierpkie wiśnie (wraz z pestkami), maliny albo winogrona Muscat. Ostatnio produkowane wersje zawierają brzoskwinie, moreli, albo winogrona merlot. Cierpkość albo owocowa kwaśność jesttradycyjnie używana jako cel, a nie by nadać słodkości piwu, ale by nadać nowego wymiaru. Tradycyjnie te piwa są spontanicznie fermentowane przy użyciu naturalnie występujące drożdże i bakterie z wcześniej używanych dębowych beczek. Wersje piw domowych i z browarów rzemieślniczych przeważnie produkowane są z użyciem czystych kultur drożdży i bakterii Saccharomyces, Brettanomyces, Pediococcus i Lactobacillus w celu odtworzenia dominującego efektu mikrobów z Brukseli i otaczającego go regionu Senne River valley. Kultury pobrane z butelek są czasami używane, ale jest łatwo określić które organizmy są całyczas żywotne.

 

Podstawowe informacje:

OG: 1.040 ? 1.060

IBUs: 0 ? 10

FG: 1.000 ? 1.010

SRM: 3 ? 7

(varies w/ fruit)

ABV: 5 ? 7%

 

Komercyjne przykłady: Boon Framboise Marriage Parfait, Boon Kriek Mariage Parfait, Boon Oude Kriek, Cantillon Fou? Foune (apricot), Cantillon Kriek, Cantillon Lou Pepe Kriek, Cantillon Lou Pepe Framboise, Cantillon Rose de Gambrinus, Cantillon St. Lamvinus (merlot grape), Cantillon Vigneronne (Muscat grape), De Cam Oude Kriek, Drie Fonteinen Kriek, Girardin Kriek, Hanssens Oude Kriek, Oud Beersel Kriek, Mort Subite Kriek