05C. Doppelbock

[JacekKocurek]

5C. Doppelbock

 

Aroma: Very strong maltiness. Darker versions will have significant melanoidins and often some toasty aromas. A light caramel flavor from a long boil is acceptable. Lighter versions will have a strong malt presence with some melanoidins and toasty notes. Virtually no hop aroma, although a light noble hop aroma is acceptable in pale versions. No diacetyl. A moderately low fruity aspect to the aroma often described as prune, plum or grape may be present (but is optional) in dark versions due to reactions between malt, the boil, and aging. A very slight chocolate-like aroma may be present in darker versions, but no roasted or burned aromatics should ever be present. Moderate alcohol aroma may be present.

Appearance: Deep gold to dark brown in color. Darker versions often have ruby highlights. Lagering should provide good clarity. Large, creamy, persistent head (color varies with base style: white for pale versions, off-white for dark varieties). Stronger versions might have impaired head retention, and can display noticeable legs.

 

Flavor: Very rich and malty. Darker versions will have significant melanoidins and often some toasty flavors. Lighter versions will a strong malt flavor with some melanoidins and toasty notes. A very slight chocolate flavor is optional in darker versions, but should never be perceived as roasty or burnt. Clean lager flavor with no diacetyl. Some fruitiness (prune, plum or grape) is optional in darker versions. Invariably there will be an impression of alcoholic strength, but this should be smooth and warming rather than harsh or burning. Presence of higher alcohols (fusels) should be very low to none. Little to no hop flavor (more is acceptable in pale versions). Hop bitterness varies from moderate to moderately low but always allows malt to dominate the flavor. Most versions are fairly sweet, but should have an impression of attenuation. The sweetness comes from low hopping, not from incomplete fermentation. Paler versions generally have a drier finish.

 

Mouthfeel: Medium-full to full body. Moderate to moderately-low carbonation. Very smooth without harshness or astringency.

 

Overall Impression: A very strong and rich lager. A bigger version of either a traditional bock or a helles bock.

 

Comments: Most versions are dark colored and may display the caramelizing and melanoidin effect of decoction mashing, but excellent pale versions also exist. The pale versions will not have the same richness and darker malt flavors of the dark versions, and may be a bit drier, hoppier and more bitter. While most traditional examples are in the ranges cited, the style can be considered to have no upper limit for gravity, alcohol and bitterness (thus providing a home for very strong lagers). Any fruitiness is due to Munich and other specialty malts, not yeast-derived esters developed during fermentation.

 

History: A Bavarian specialty first brewed in Munich by the monks of St. Francis of Paula. Historical versions were less well attenuated than modern interpretations, with consequently higher sweetness and lower alcohol levels (and hence was considered ?liquid bread? by the monks). The term ?doppel (double) bock? was coined by Munich consumers. Many doppelbocks have names ending in ?-ator,? either as a tribute to the prototypical Salvator or to take advantage of the beer?s popularity.

 

Ingredients: Pils and/or Vienna malt for pale versions (with some Munich), Munich and Vienna malts for darker ones and occasionally a tiny bit of darker color malts (such as Carafa). Noble hops. Water hardness varies from soft to moderately carbonate. Clean lager yeast. Decoction mashing is traditional.

 

Vital Statistics:

OG: 1.072 ? 1.112

IBUs: 16 ? 26

FG: 1.016 ? 1.024

SRM: 6 ? 25

ABV: 7 ? 10%

 

Commercial Examples: Paulaner Salvator, Ayinger Celebrator, Weihenstephaner Korbinian, Andechser Doppelbock Dunkel, Spaten Optimator, Tucher Bajuvator, Weltenburger Kloster Asam-Bock, Capital Autumnal Fire, EKU 28, Eggenberg Urbock 23?, Bell?s Consecrator, Moretti La Rossa, Samuel Adams Double Bock

 

--------------------------

 

5C. Dopplebock (Podwójny koźlak)

 

Aromat: Bardzo mocna słodowość. Ciemne wersje zawierają znaczące aromaty melanoidynowe i zwykle prażone. Akceptowalny jest także lekki aromat karmelowy będący efektem długiego gotowania. Lżejsze wersje posiadają mocny aromat słodowy z lekkimi nutami melanoidynowymi i prażonymi. Praktycznie brak jest aromatu chmielowego, jednak lekki aromat szlachetnych odmian chmielu jest akceptowalny w jasnych wersjach. Bez diacetylu. Może być obecny (opcjonalnie) w ciemnych wersjach umiarkowani niski poziom aromatów owocowych, określanych jako suszona śliwka, śliwka albo winogrona będący efektem reakcji między słodem, gotowaniem i leżakowaniem. W ciemniejszych wersjach może wystąpić bardzo lekki aromat przypominający czekoladę, ale nigdy nie powinny być obecne nuty paloności czy spalenizny. Może być obecny umiarkowany aromat alkoholu.

 

Wygląd: kolor głęboko złoty do ciemno brązowego. Ciemne wersje mają zwykle rubinowe blaski. Leżakowanie powinno dawać dobrą klarowność. Wysoka, kremowa i trwała piana (kolor od białego dla wersji jasnych do brudno białego dla ciemnych). Trwałość piany może być słabsza w mocniejszych wersjach, mogą też pojawiać się charakterystyczne ślady na ściankach szklanki.

 

Smak: bardzo bogaty i słodowy. Ciemniejsze wersje mogą odznaczać się wyraźnymi smakami melanoidynowymi i zwykle lekko prażonymi. Wersje jaśniejsze potrzebują mocnego smaku słodowego z niewielką obecnością melanoidyn i nutami prażonymi. Lekki smak czekoladowy może pojawić się opcjonalnie ale nigdy nie powinien być odczuwany jako smak palony czy spalenizny. Czysty smak lagerowy bez diacetylu. Pewna owocowość (suszona śliwka, śliwka lub winogrona) jest dopuszczalna w ciemniejszych wersjach. Niezmiennie obecne wrażanie mocy alkoholu powinno jednak mieć charakter delikatny i rozgrzewający a nie ostry i palący. Wyższe alkohole (fuzle) powinny być na bardzo niskim poziomie do nieobeznych. Smak chmielu nieznaczny do nieobecnego (mocniejszy w jasnych wersjach). Goryczka chmielowa waha się od umiarkowanej do umiarkowanie niskiej, ale jej poziom zawsze powinien pozwalać dominować w smaku słodowi. Większość wersji jest całkiem słodka, jednak powinna dawać wrażenie odfermentowania. Słodycz jest efektem chmielenia a nie niskiego odfermentowania. Jasne wersje zwykle mają wytrawny finisz.

 

Tekstura: Treściwość od umiarkowanie pełnej do pełnej. Nasycenie umiarkowane do umiarkowanie niskiego. Bardzo delikatne, bez ostrości i cierpkości.

 

Ogólne wrażenie: Bardzo mocny i bogaty lager. Większa wersja zarówno tradycyjnego jak i jasnego koźlaka.

Komentarze: Większość wersji jest koloru ciemnego I może przejawiać karmelizację i meanoidyny pochodzące od zacierania dekokcyjnego, jednak występują także wspaniałe jasne wersje. Jasne wersje nie są tak bogate w smaki słodowe jak wersje ciemne i mogą być nieco bardziej wytrawne, nachmielone i goryczkowe. Podczas gdy większość tradycyjnych przykładów mieści się w cytowanym zakresie parametrów, styl można rozpatrywać jako pozbawiony górnych limitów gęstości, zawartości alkoholu i goryczki (w ten sposób stając się podstawą bardzo mocnych lagerów). Jakakolwiek owocowość pochodzi od monachijskiego i innych specjalnych słodów a nie jest efektem pochodzących z fermentacji estrów.

 

Historia: Bawarska specjalność uwarzona po raz pierwszy przez mnichów z od Św. Franciszka. Wersje historyczne były mniej odfermentowane niż współczesne interpretacje, w konsekwencji bardziej słodkie i o mniejszej zawartości alkoholu (i dlatego uważane przez mnichów za ?płynny chleb?). Określenie ?doppel (podwójny) bock? ukuli monachijscy konsumenci. Wiele doppelbocków ma nazwy kończące się na ?-ator?, albo jako hołd dla prototypowego Salvatora albo w celu zwiększenia popularności piwa.

 

Surowce: Słód pilzneński i/lub wiedeński w jasnych wersjach (z niewielkim dodatkiem monachijskiego), monachijski i wiedeński w wersjach ciemniejszych z okazjonalnym, niewielkim dodatkiem ciemniejszych, barwiących słodów (takich jak Carafa). Szlachetne chmiele. Zacieranie dekokcyjne jest zgodne z tradycją.

 

Podstawowe dane:

OG: 1.072 ? 1.112

FG: 1.016 ? 1.024

IBUs: 16 ? 26

SRM: 6 ? 25

ABV: 7 ? 10%

 

Przykłady komercyjne: Paulaner Salvator, Ayinger Celebrator, Weihenstephaner Korbinian, Andechser Doppelbock Dunkel, Spaten Optimator, Tucher Bajuvator, Weltenburger Kloster Asam-Bock, Capital Autumnal Fire, EKU 28, Eggenberg Urbock 23?, Bell?s Consecrator, Moretti La Rossa, Samuel Adams Double Bock

Edytowane 26 Grudnia 2008 przez jkocurek