pepo

To nie trzymało się kupy. Waldemar sam sprawdził.

Trawy syciły powietrze nasieniem. Waldemar widział tę chuć przez łzy.

U informatyków to częste, mruknął ortopeda. Waldemarowi wypadł dysk.

U Waldemara się zagotowało. Para poszła w gwizdek.

W barze sałatkowym Waldemar zagadnął panią o wielkość miseczki.

W gumowcach stopy Waldemara mogły się pocić do woli. Nic nie wyciekało.

W nerwach Waldemar wychodził z siebie. Popijał i długo nie wracał.

W odzieżowym Waldemar patrzył na damskie manekiny. Ale bez większych nadziei.

W przerwie na papierosa Waldemar dał im popalić.

W ramach toalety porannej Waldemar wyjął z pępka ciciki i farfocle.

W sytuacjach spornych Waldemar stosował zasadę prawej ręki.

Waldemar był człowiekiem prostym dzięki gimnastyce korekcyjnej.

Waldemar był dumny, że jego pensja rośnie tak szybko jak ceny paliw.

Waldemar był jak rwąca rzeka. Ciągnęło go do koryta.

Waldemar był nieźle stuknięty, bo źle się obszedł z pedałem.

Waldemar bywał przewrotny. Zwłaszcza po pijaku.

Waldemar bywał przewrotny. Zwłaszcza po pijaku.

Waldemar bywał przewrotny. Zwłaszcza po pijaku.

Waldemar bywał słodki jak cukierek, ale potrafił się czasem odwinąć.

Waldemar cały się pienił, a jeszcze mydlili mu oczy.

Waldemar cały się pienił, a jeszcze mydlili mu oczy.

Waldemar chciał się rozwijać. Myślał o stosunkach międzynarodowych.

Waldemar chciał trafić nad Wisłę, ale droga była niedorzeczna.

Waldemar daleko w życiu zaszedł. Teraz usiadł z maścią na odciski.

Waldemar dolał oliwy do ognia. Świeczka zgasła, a na stole tłusty syf.