pepo

Bezkrólewie! Westchnął Waldemar zerkając do portfela.

Swoimi wypowiedziami Waldemar narażał się na niepotrzebne komentarze.

Waldemar zagadnął panią na poczcie, jaki ma dla niego przekaz.

"A numerek?" - pani na poczcie zalotnie odmówiła obsługi Waldemara.

Te odgłosy były już nie do zniesienia. Waldemar wrzucił coś na ruszt.

"Lubię szum starej płyty" - Waldemar młotem burzył glazurę i terakotę.

Waldemar daleko w życiu zaszedł. Teraz usiadł z maścią na odciski.

Waldemar zażył tabletkę węgla. Dziś będzie pracował na czarno.

"Tylko nie patrz w dół" - Waldemar nie chciał pokazać, w co wdepnął.

Waldemar nie przekroczył progu. Wyrżnął i się poharatał.

Waldemar chciał się rozwijać. Myślał o stosunkach międzynarodowych.

Waldemar był człowiekiem prostym dzięki gimnastyce korekcyjnej.

Skoki z balonu? Dla Waldemara to był kosmos.

Waldemar bywał słodki jak cukierek, ale potrafił się czasem odwinąć.

Energię Waldemar czerpał z paluszków.

Waldemar oglądał transmisję na żywo. Inaczej nie potrafił.

Waldemar spostrzegł na poboczu połyskujący obiekt. To był znak.

"Entliczek, pentliczek" - wypadło, że Waldemar.

Żar się z nieba leje, asfalt klei do butów, a Waldemar jakiś zawiany.

aldemar żył tak jak wszyscy. Nikt nie żył tak jak Waldemar.

Waldemar żył tak jak wszyscy. Nikt nie żył tak jak Waldemar.

Waldemar wynosił śmieci. Brzękające butelki widziały wczoraj niejedno.

Waldemar spostrzegł, że nie ma papieru. Ale było już po wszystkim.

Mimo zalegającego śniegu, Waldemar wiedział, że coś w trawie piszczy.

Waldemar przyglądając się rzeźbie podbródka, doceniał hojność natury.