Znajdź zawartość

13C. English Porter Simply called “Porter” in Britain, the name “English Porter” is used to differentiate it from other porters described in these guidelines. Overall Impression: A moderate-strength brown beer with a restrained roasty character and bitterness. May have a range of roasted flavors, generally without burnt qualities, and often has a chocolate-caramel-malty profile. Aroma: Moderate to moderately low bready, biscuity, and toasty malt aroma with mild roastiness, and may have a chocolate quality. May also show some non-roasted malt character in support (caramelly, nutty, toffee-like and/or sweet). May have up to a moderate level of floral or earthy hops. Fruity esters moderate to none. Diacetyl low to none. Appearance: Light brown to dark brown in color, often with ruby highlights when held up to light. Good clarity, although may approach being opaque. Moderate off-white to light tan head with good to fair retention. Flavor: Moderate bready, biscuity, and toasty malt flavor includes a mild to moderate roastiness (frequently with a chocolate character) and often a significant caramel, nutty, and/or toffee character. May have other secondary flavors such as coffee, licorice, biscuits or toast in support. Should not have a significant burnt or harsh roasted flavor, although small amounts may contribute a bitter chocolate complexity. Earthy or floral hop flavor moderate to none. Medium-low to medium hop bitterness will vary the balance from slightly malty to slightly bitter. Usually fairly well-attenuated, although can be somewhat sweet. Diacetyl moderately-low to none. Moderate to low fruity esters. Mouthfeel: Medium-light to medium body. Moderately-low to moderately-high carbonation. Light to moderate creamy texture. Comments: This style description describes the modern version of English porter, not every possible variation over time in every region where it existed. Historical re-creations should be entered in the Historical style category, with an appropriate description describing the profile of the beer. Modern craft examples in the UK are bigger and hoppier. History: Originating in London around 300 years ago, porter evolved from earlier sweet, Brown Beer popular at the time. Evolved many times with various technological and ingredient developments and consumer preferences driving these changes. Became a highly-popular, widely-exported style in the 1800s before declining around WWI and disappearing in the 1950s. It was re-introduced in the mid-1970s with the start of the craft beer era. The name is said to have been derived from its popularity with the London working class performing various load-carrying tasks of the day. Parent of various regional interpretations over time, and a predecessor to all stouts (which were originally called “stout porters”). There is no historic connection or relationship between Mild and Porter. Characteristic Ingredients: Grists vary, but something producing a dark color is always involved. Chocolate or other dark-roasted malts, caramel malt, brewing sugars, and the like are common. London-type porters often use brown malt as a characteristic flavor. Style Comparison: Differs from an American Porter in that it usually has softer, sweeter and more caramelly flavors, lower gravities, and usually less alcohol; the American Porter will also typically have more of a hop character. More substance and roast than a British Brown Ale. Higher in gravity than a dark mild. Vital Statistics: OG: 1.040 – 1.052 IBUs: 18 – 35 FG: 1.008 – 1.014 SRM: 20 – 30 ABV: 4.0 – 5.4% Commercial Examples: Burton Bridge Burton Porter, Fuller's London Porter, Nethergate Old Growler Porter, RCH Old Slug Porter, Samuel Smith Taddy Porter ----------------------------------------------- W Brytanii nazywane po prostu “Porter”, nazwa “English Porter” została użyta w celu odróżnienia go od innych porterów opisanych w przewodniku. Ogólne wrażenia: Umiarkowanie mocne, brązowe piwo o umiarkowanym palonym charakterze i goryczce. Może mieć wiele różnych palonych nut, na ogół bez przypalonych cech i często ma czekoladowo-karmelowo-słodowy profil. Aromat: Umiarkowany do umiarkowanie niskiego aromat chlebowy, biszkoptowy i tostowy z łagodną palonością, i może mieć cechy czekoladowe. Może również wykazywać jakieś wspierające niepalone nuty słodowe (karmelowe, orzechowe, toffi i słodkie). Może mieć kwiatowy i ziemisty aromat chmielu nawet do umiarkowanego poziomu. Estry owocowe od umiarkowanych do żadnych. Dwuacetyl od niskiego do całkowitego braku. Wygląd: Kolor od jasnego do ciemnego brązu, często z rubinowymi refleksami przy patrzeniu pod światło. Dobra klarowność, chociaż może podchodzić pod opalizujące. Piana umiarkowana, biaława do jasno brązowej o dobrym do bardzo dobrym utrzymywaniu. Smak: Umiarkowanie chlebowo, biszkoptowo i tostowo słodowy smak z palonością od łagodnej do umiarkowanej (najczęściej z czekoladowym charakterem) i często ze znacznym karmelowym, toffi i/lub orzechowym charakterem. Może mieć inne, drugoplanowe smaki jak kawa, lukrecja, herbatniki lub tosty do wsparcia głównego smaku. Nie powinien mieć smaków znacznie spalonych lub gryzącej paloności, chociaż niewielka ich ilość może wnieść złożoność gorzkiej czekolady. Ziemisty lub kwiatowy smak chmielu od umiarkowanego do żadnego. Chmielowa goryczka średnio-niska do średniej i wpływa na balans, który może być od lekko słodowego do lekko goryczkowego. Najczęściej dobrze odfermentowane, chciaż może być trochę słodkawe. Dwuacetyl od umiarkowanie niskiego do żadnego. Estry owocowe od umiarkowanych do niskich. Tekstura: Treściwość średnio niska do średniej. Wysycenie umiarkowanie niskie do umiarkowanie wysokiego. Lekka kremowa tekstura do umiarkowanej. Komentarz: Ten opis dotyczy współczesnej wersji English porteru a nie każdej możliwej wariacji na przestrzeni lat w wszystkich regionach gdzie to piwo istniało. Historyczne odtworzenia powinny być zgłaszane do kategorii historycznych z odpowiednim opisem profilu piwa. Współczesne rzemieślnicze przykłady w Wielkiej Brytanii są większe i bardziej chmielowe. Historia: Pochodzi z Londynu sprzed około 300 lat, porter ewoluował z wcześniejszego, słodkiego Browna, który był w tamtym czasie popularny. Zmieniał się wiele razy dzięki rozwojowi technologii i składników oraz preferencji konsumentów, które napędzały te zmiany. Stał się bardzo popularny, powszechnie eksportowany w XIX wieku po czym popularność spadła w okolicach Pierwszej Wojny Światowej i styl zaniknął w latach 50tych XX wieku. Został ponownie wprowadzony w połowie lat 70tych z początkiem ery piwa rzemieślniczego. Nazwa mówi, że pochodzi ze swojej popularności wśród londyńskiej klasy robotniczej trudniącej się różnymi pracami załadunkowymi w trakcie dnia. Rodzic różnych regionalnych interpretacji na przestrzeni lat i poprzednik wszystkich stoutów (które były oryginalnie nazywane “stout porters”). Nie ma historycznego połączenia lub związku pomiędzy Mildem a Porterem. Surowce: Zasyp zróżnicowany, ale coś nadające ciemny kolor jest zawsze dodawane. Czekoladowe lub inne ciemne palone słody, słód karmelowy, cukier browarniczy i tym podobne są powszechnie stosowane. W porterach typu londyńskiego często wykorzystywany jest słód brown do nadania charakterystycznego smaku. Porównanie stylów: Różni się od amerykańskiego porteru ponieważ najczęściej jest delikatniejszy, słodszy, ma więcej posmaków karmelowych, głębsze odfermentowanie i najczęściej mniej alkoholu. Amerykański porter będzie miał też zazwyczaj więcej chmielowego charakteru. Bardziej treściwe i palone niż brytyjski Brown Ale. Większy ekstrakt niż Dark Mild. Parametry: Ekstrakt początkowy: 10 - 13 Plato (1.040 – 1.052 SG) Goryczka: 18 – 35 IBU Ekstrakt końcowy: 2 - 3,5 Plato (1.008 – 1.013 SG) Barwa: 20 – 30 SRM (40 - 60 EBC) Zawartość alkoholu (vol.): 4.0 – 5.4% Komercyjne przykłady: Burton Bridge Burton Porter, Fuller's London Porter, Nethergate Old Growler Porter, RCH Old Slug Porter, Samuel Smith Taddy Porter