Znajdź zawartość

Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w XI Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego Termin konkursu będzie zgodny z V Częstochowskim Festiwalem Piwa (szczegóły wkrótce). Kategorie Konkursowe: 1. Wee Heavy (Strong Scotch Ale) - to mocne piwo górnej fermentacji wywodzące się ze Szkocji. Nazwa tego stylu pochodzi bezpośrednio od nazwy piwa - Fowler’s Wee Heavy, które warzono już w XIX wieku. Jednakże w niektórych źródłach można się spotkać z następującym, tradycyjnym podziałem piw szkokich: „light” (poniżej 3,5% ABV), „heavy” (od 3,5% do 4% ABV), „export” (od 4% do 5.5% ABV) oraz „wee heavy” (powyżej 6% ABV). Styl i charakter piwa zostały ukształtowane przede wszystkim przez klimat i historię. Chmiel w ówczesnej Szkocji nie był uprawiany na przemysłową skalę, a jego sprowadzanie z Anglii było zarówno drogie, jak i nie zawsze mile widziane. W wyniku tych czynników balans Wee Heavy jest przesunięty zdecydowanie w stronę słodową. Aromat powinien być mocno słodowy z wyraźnymi posmakami karmelowymi, toffi. Poza tym mogą pojawić się aromaty suszonych owoców, śliwek, lekko dymione (jednakże nuty torfowe będą uznawane za wadę). Diacetyl niski lub jego brak. Jeżeli chodzi o aromat chmielowy to nie powinien on występować lub być na bardzo niskim poziomie (aromat ziemisty lub kwiatowy). W mocniejszych wersjach, piwo może mieć wyczuwalne nuty alkoholowe, likierowe na poziomie co najwyżej średnim. Strong Scotch Ale powinno mieć złożony i intensywny smak słodowy z nutami karmelu, melasy, toffi, ciastek maślanych, często z posmakami biszkoptowymi oraz orzechowymi. Ponadto w smaku mogą pojawić się suszone owoce, rodzynki, śliwki, nuty lekko dymione. Tak jak w aromacie chmiel niski (kwiatowy, ziemisty) w kierunku do jego braku, goryczka niska. Finisz słodki, półsłodki, do półwytrawnego, długi, niekiedy z lekką nutą palonego słodu. Piwo powinno być klarowne. Barwa od jasno miedzianej do ciemnobrązowej z rubinowymi refleksami. Zwykle piana jest kremowa, beżowa do jasnobrązowej, obfita, ale nie musi być zbyt trwała. Jeżeli chodzi o odczucie w ustach to winno być ono pełne, nieco lepkie i oleiste, bogato słodowe, kojarzące się z deserem. Ponadto gładkie i umiarkowanie wysycone. Z kolei alkohol wyczuwalny i w pewien sposób balansujący słodycz. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 17 - 30 °Blg Ekstrakt końcowy: 4,5 - 10 °Blg Zawartość alkoholu: 6,5 - 10% obj. Goryczka: 17 - 35 IBU Barwa: 28 - 49 EBC Po więcej informacji sięgnij do: http://www.bjcp.org/style/2015/17/17C/wee-heavy/ oraz Kwartalnik PSPD - „Piwowar” nr. 26 (2018r.) „Wee Heavy, czyli szkocki mocarz” - Dorota Chrapek. 2. Fruit Gose - jest owocową wariacją bardzo starego, średniowiecznego, nieco zapomnianego piwa jakim jest Gose. Gose to lekkie, kwaśne piwo pszeniczne górnej fermentacji, wywodzące się z miejscowości Goslar w Niemczech, a swą nazwę wzięło od pobliskiej rzeki. Gose poza kwaśnością charakteryzuje się przede wszystkim dodatkiem kolendry oraz soli. To co odróżnia Gose od Berliner Weisse to właśnie dodatek kolendry i soli, a także niższa kwaśność i większa mętność. Z kolei aromat kolendry jest niższy niż w przypadku Wibiera. W celu lepszej oceny piwowar musi podać owoce jakich użył. Jest to warunek konieczny do dopuszczenia piwa do oceny. Aromaty jakie powinny przeważać w stylu Fruit Gose to wszelkie nuty owocowe, które powinny wychodzić na pierwszy plan (w skali od średnio niskich do średnio wysokich). Jednakże nie powinny zdominować reszty. Drugi plan stanowić mają aromaty związane z produktami przemiany fermentacji mlekowej o niskiej i średniej intensywności, o charakterze kwaśnych owoców, charakterze jogurtowym, kefirowym, lub zaczynu piekarskiego (dla piw świeżych z nutami słodowymi - zbożowymi i chlebowymi). Ponadto mogą występować estry owocowe (jabłka, gruszki, cytrusy, owoce pestkowe) na poziomie średnio-niskim w kierunku niskich lub brak estrów. Aromat chmielowy w fruit gose nie powinien występować. Natomiast mile widziane będą nuty cytrusowo-ziołowe na niskim poziomie pochodzące od kolendry. Należy unikać aromatów kiszonych, jeśli są to na bardzo niskim poziomie. Z kolei aromat octowy nie powinien występować. Ponadto wadą piwa będzie metaliczny aromat (pochodzący z użycia niewłaściwej soli). DMS, diacetyl oraz aromaty siarkowe są dopuszczalne co najwyżej na niskim poziomie. Z uwagi na dodatek soli i wysokie wysycenie może pojawić się uczucie orzeźwienia kojarzące się z bryzą morską. Podobnie jak w aromacie, w smaku pierwsze skrzypce powinny grać nuty pochodzące od użytych owoców. Owocowe smaki powinny oscylować w granicach średnio niskich do średnio wysokich. Następnie do gry powinny się włączyć kwaśne smaki kwasu mlekowego (jogurtowe, kefirowe). Na poziomie niskim do średniego. A w dalszej części nuty pochodzące od słodu (zbożowe, chlebowe), także na niskim do średniego poziomu. Dopełnienie smaku stanowić powinna kolendra i jej cytrusowość i przyprawowość. Mogą pojawić się również posmaki gruszek, jabłek, owoców pestkowych, jednakże na niskim poziomie, lub mogą nie wystąpić wcale. Z kolei słoność powinna być stonowana, występująca na niskim poziomie, ma dopełniać, nie dominować. Metaliczność, mineralność na poziomie bardzo niskim lub wcale. Brak posmaków chmielowych. Za wadę uznaje się octowość, nuty mydlane, selerowe, szynkowe, sosu maggi. Goryczka w stylu Gose powinna być na poziomie niskim lub wcale nie występować. Jeśli już wystąpi może pochodzić od owoców. Nie powinna być ściągająca, nieprzyjemna. Jeżeli chodzi o odczucie w ustach, to piwo powinno dawać orzeźwienie, być pijalne. Z uwagi na nagazowanie od średniowysokiego do bardzo wysokiego może dawać uczucie musującego szampana. Pełnia od średnio- niskiej do średniej. Z kolei barwa może być bardzo zróżnicowana w zależności od użytych owoców, od jasnozłotej, żółtej aż po odcienie miedzi, brązu. Mętność jest wskazana na poziomie średnim i wysokim. Natomiast piana gęsta, wysoka i trwała o różnych odcieniach, zależnych od owoców. Jeżeli owoce nie mają wpływu na pianę, to kolor powinien być w granicach białej do beżowej. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 9 - 14 °Blg Ekstrakt końcowy: 1,5 - 3,1 °Blg Zawartość alkoholu: 3,5 - 5,4% obj. Goryczka: 5 - 15 IBU Barwa: jest uzależniona od rodzaju użytych owoców Po więcej informacji sięgnij do: http://kompendiumpiwa.pl/gose/ https://www.piwo.org/…/23695-27-historical-beerpiwo-histor…/ 3. Porter Bałtycki (z dodatkami). Porter Bałtycki to piwo charakterystyczne dla basenu Morza Bałtyckiego. Jego geneza wywodzi się wprost z porteru angielskiego (Brown Porter), jednakże w przeciwieństwie do swojego przodka – jest piwem dolnej fermentacji. Ponadto charakteryzuje się zdecydowanie większą zawartością alkoholu. W aromacie można wyczuć nuty słodowe, karmelowe, toffi, orzechowe, tostowe, a także zapachy przypominające suszone śliwki, rodzynki, wiśnie, a nawet aromaty winne i porto. Warto zwrócić uwagę na brak aromatów chmielowych. Ponadto powinny pojawić się aromaty pochodzące od różnego rodzaju dodatków. Kolor waha się w granicach ciemno-czerwono-miedzianego, aż do nieprzejrzystego ciemno- brązowego. Smak tak jak aromat powinien być słodowy. Ponadto wyczuć można wszelkiego rodzaju posmaki karmelu, toffi, orzechów, melasy, lukrecji, a także porzeczek i ciemnych owoców. Mile widziana delikatna wytrawność z odrobiną palonej kawy na finiszu. Uzupełnieniem smaku powinny być wybrane przez piwowara dodatki, które powinny współgrać z bazą piwa. Nie powinny zdominować piwa, a być przysłowiową „wisienką na torcie”. Z uwagi na szeroki zakres kategorii, piwowar powinien zamieścić w zgłoszeniu na jakim etapie i jakich dodatków dodał. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 14,7 - 22°Blg Ekstrakt końcowy: 4,2 – 6°Blg Zawartość alkoholu: 5,5 – 9,5% obj. Goryczka: 20–40 IBU Barwa: 33 – 60 EBC Więcej informacji na stronie: https://www.wiki.piwo.org/Baltic_Porter 4. Nowofalowy Pils – jest wynikiem połączenia klasycznego pilznera i nowofalowych chmieli amerykańskich, nowozelandzkich i australijskich. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 10 - 14 °Blg Ekstrakt końcowy: 2 - 4 °Blg Zawartość alkoholu: 4,3 – 6,2% obj. Goryczka: 30 - 45 IBU Barwa: 6 - 16 EBC Dokładny opis stylu znajdziemy pod adresem: http://kompendiumpiwa.pl/nowofalowy-pils/ 5. Klasyczna APA - styl znany i lubiany przez wielu koneserów dobrego piwa, czyli American Pale Ale. Piwo jasne, górnej fermentacji ze zbalansowaną chmielowością i słodowością, dzięki czemu jest wysoce pijalne. Warzone przy użyciu słodu Pale Ale, amerykańskich drożdży górnej fermentacji (czasem angielskich) i najczęściej amerykańskich i pacyficznych chmieli. Można dodać niewielkie ilości słodów specjalnych. W aromacie znajdziemy szeroki bukiet chmielowy (w stopniu umiarkowanym do mocnego) pochodzący w głównej mierze od amerykańskich i pacyficznych chmieli. Wyszczególnić możemy nuty: cytrusowe, kwiatowe, sosnowe, żywiczne, korzenne, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych oraz melona. Z kolei słodowość może być niska do umiarkowanej i może wnosić aromaty, takie jak: chlebowy, tostowy, karmelowy, herbatnikowy. Poza tym mogą pojawić się estry owocowe w zakresie od umiarkowanych do ich braku oraz nuty trawiaste (gdy chmielimy na zimno), jednakże nie powinno być ich dużo. W smaku możemy doszukać się umiarkowanego do mocnego chmielowego charakteru, na który składają się: cytrusy, kwiaty, żywiczność, korzenność, smak melona, jagód i owoców tropikalnych i pestkowych. Ponadto występują posmaki pochodzące od słodów, tj. chlebowe, tostowe, herbatnikowe w stopniu niskim do umiarkowanego, które podkreślają chmielowe walory piwa. Należy podkreślić, że w piwach w stylu APA balans jest zazwyczaj skierowany w stronę chmielowości i goryczki, natomiast obecność słodu delikatnie je kontruje i nie powinna przeważać. Goryczka umiarkowana do wysokiej z finiszem średnim do wytrawnego; może zalegać ale jej profil powinien być czysty i niegryzący. Kolor „APY” mieści się w zakresie od jasno złotego do lekko bursztynowego. Piana umiarkowana, wysoka i trwała w kolorze białym lub nieco ciemniejszym. APA zazwyczaj jest klarowna, jednakże wersje chmielone na zimno mogą być odrobinę mętne i mgliste. Biorąc pod uwagę odczucie w ustach, to piwa w tym stylu są treściwe w stopniu lekkim do średniego. Natomiast ich nagazowanie umiarkowane do wysokiego. Ogólnie orzeźwiające z gładkim finiszem, bez uczucia ściągania, cierpkości. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 11,2 - 14,7 °Blg Ekstrakt końcowy: 2,6 - 3,8 °Blg Zawartość alkoholu: 4,5 – 6,2% obj. Goryczka: 30 - 50 IBU Barwa: 10 - 20 EBC Więcej informacji na stronie: https://www.wiki.piwo.org/American_Pale_Ale http://www.bjcp.org/style/2015/18/18B/ 6. Piwo niskoalkoholowe - Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie, w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu. Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki. Kontakt: ckpdbp@gmail.com Kolejne informacje dotyczące konkursu niebawem. Piwu Cześć!

Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w Jubileuszowym X Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego Termin konkursu będzie zgodny z IV Częstochowskim Festiwalem Piwa (szczegóły wkrótce). Kategorie Konkursowe: 1. Double India Pale Ale (DIPA) – zwane również jako Imperial India Pale Ale. Od klasycznej „IPY” różni się jeszcze większą chmielowością i większą zawartością alkoholu. DIPA warzona jest na bazie słodów Pale Ale, które powinny stanowić 80-90% całego zasypu. Najczęściej używa się chmieli amerykańskich, rzadziej są to chmiele angielskie lub inne szlachetne odmiany. Preferowane drożdże to takie, które dają czysty profil piwa, ewentualnie lekko estrowy. W aromacie dominuje chmielowość, cytrusy i kwiaty, jednakże z uwagi na wielokrotne chmielenie mogą wystąpić aromaty żywiczne, trawiaste i drewna, a także nuty brzoskwini, marakui, rodzynków, karmelu i ziół. Barwa zawiera się w granicach od złotej, poprzez pomarańczową, bursztynową, rubinową, aż do miedzianej. W smaku podobnie do aromatu dominuje chmielowość, cytrusy, żywice, orzechy, karmel. Alkohol wyczuwalny, ale nie dominujący. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 16,0-20,5 °Blg Ekstrakt końcowy: 2,1-4,6 °Blg Zawartość alkoholu: 7,5-10% obj. Goryczka: 60-120 IBU Barwa: 12-28 EBC Więcej informacjo na stronie: https://www.bjcp.org/2008styles/style14.php https://pspd.org.pl/wp-content/uploads/2015/07/style-pspd-2013.pdf 2. American Barley Wine – dosłownie oznacza Amerykańskie Wino Jęczmienne. Nazwa tego piwa nawiązuje do jego winnego charakteru, czyli dużej mocy oraz złożonego aromatu. Jest to piwo ciężkie, treściwe o mocnym słodowo-owocowym profilu – zrównoważonym przez goryczkę chmielową, zazwyczaj długo leżakowane. Kolor zawiera się w przedziale od jasno-bursztynowego do miedzianego (rzadziej brązowy). Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 19,3 – 28,1°Blg Ekstrakt końcowy: 4,1 – 7,6°Blg Zawartość alkoholu: 8 – 12% obj. Goryczka: 50 – 120 IBU Barwa: 20- 40 EBC Więcej informacjo na stronie: https://www.wiki.piwo.org/American_Barleywine 3. Porter Bałtycki – to piwo charakterystyczne dla basenu Morza Bałtyckiego. Jego geneza wywodzi się wprost z porteru angielskiego (Brown Porter), jednakże w przeciwieństwie do swojego przodka – jest piwem dolnej fermentacji. Ponadto charakteryzuje się zdecydowanie większą zawartością alkoholu. W aromacie można wyczuć nuty słodowe, karmelowe, toffi, orzechowe, tostowe, a także zapachy przypominające suszone śliwki, rodzynki, wiśnie, a nawet aromaty winne i porto. Warto zwrócić uwagę na brak aromatów chmielowych. Kolor waha się w granicach ciemno-czerwono-miedzianego, aż do nieprzejrzystego ciemno- brązowego. Smak tak jak aromat powinien być słodowy. Ponadto wyczuć można wszelkiego rodzaju posmaki karmelu, toffi, orzechów, melasy, lukrecji, a także porzeczek i ciemnych owoców. Mile widziana delikatna wytrawność z odrobiną palonej kawy na finiszu. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 14,7 - 22°Blg Ekstrakt końcowy: 4,2 – 6°Blg Zawartość alkoholu: 5.5 – 9.5% obj. Goryczka: 20–40 IBU Barwa: 33 – 60 EBC Więcej informacjo na stronie: https://www.wiki.piwo.org/Baltic_Porter 4. Belgian Tripel – historycznie warzony był przez trapistów w Westmalle. Wśród piw klasztornych jest stosunkowo młody, ponieważ powstał w XX wieku. Tripel jest piwem górnej fermentacji, z wysoką zawartością alkoholu. Receptura powinna być oparta na zasypie z jasnych słodów z dodatkiem białego cukru, przy użyciu drożdży belgijskich. Jeśli chodzi o chmielenie, to zazwyczaj używa się szlachetnych odmian np. Styrian Goldings. Przy degustacji możemy wyczuć złożone aromaty przyprawowe i estry owocowe, natomiast aromaty alkoholowe są delikatne. Podobnie sprawa dotyczy smaku. Dominuje połączenie przypraw, owoców, w mniejszym stopniu smaków alkoholowych. Belgian Tripel charakteryzuje się barwą od ciemnożółtej do ciemnozłotej. Jest klarowny, średnio treściwy i dobrze wysycony. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 18,2 - 20,5°Blg Ekstrakt końcowy: 2,1 - 3,6°Blg Zawartość alkoholu: 7,5-9,5% obj. Goryczka: 20 – 40 IBU Barwa: 8-14 EBC Więcej informacjo na stronie: https://www.wiki.piwo.org/Belgian_Tripel 5. Piwo Grodziskie – jest jednym w pełni polskim piwem, w dodatku jednym z najstarszych piw w Europie. Jego nazwa pochodzi od Grodziska Wielkopolskiego, w którym warzono go już w XIV wieku. Grodziskie to jasne, lekkie piwo pszeniczne, górnej fermentacji warzone przy użyciu słodu dymionego. Charakterystyczne dla tego piwa jest refermentowanie w butelkach, klarowność z osadem drożdżowym oraz wysokie nasycenie dwutlenkiem węgla. Aby uwarzone piwo było jak najbardziej zbliżone do oryginału należałoby użyć zasypu składającego się 100% słodu pszenicznego delikatnie wędzonego dymem drewna dębowego, jednakże dobre rezultaty daje kompozycja słodów wędzonych bukiem, pszenicznego i pilzneńskiego. Zalecane są chmiele polskie, czeskie lub niemieckie, czyli odmiany takie jak: Lubelski, Żatecki, Hallertauer Mittelfrüh albo Tettnanger. Ponadto należy użyć drożdży górnej fermentacji, o w miarę czystym profilu, nie produkujące dużej ilości estrów i fenoli. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 7,0-8,0 °Blg Ekstrakt końcowy: 2,5-3,0 °Blg Zawartość alkoholu: 2,5-3,3 % obj. Goryczka: 20-30 IBU Barwa: 6-12 EBC Więcej informacjo na stronie: https://pspd.org.pl/wp-content/uploads/2015/07/style-pspd-2013.pdf 6. Herbaciana IPA (Tea IPA) – to kolejna wariacja na temat piwa w stylu India Pale Ale. Tym razem przy warzeniu piwa, należy również uwzględnić dodanie liści herbaty. Z uwagi na styl bazowy (IPA) – nasza wersja będzie piwem górnej fermentacji, o intensywnym chmielowo-herbacianym smaku oraz średniej lub dużej zawartości alkoholu. Obfita goryczka oraz różne aromaty będą wynikiem użytych chmieli i liści herbat, wedle pomysłu i upodobań piwowara. Bardzo ważnym aspektem będzie zachowany balans pomiędzy smakiem i aromatem pochodzącym od chmieli i słodów (czasem drożdży), a smakiem i aromatem pochodzącym od herbaty. Ponadto wymagane jest, aby piwowar podał jakiego rodzaju/odmiany herbaty użył. Parametry tak jak dla stylu IPA. Ekstrakt początkowy: 12,4 - 18,2°Blg Ekstrakt końcowy 2,5 -4,6 ºBlg Zawartość alkoholu: 5 –7,5% obj. Goryczka: 40 –70 IBU Barwa: 12 –30 EBC Przy tworzeniu receptury warto posiłkować się stylami American IPA oraz English IPA. 7. Black Rye IPA – czyli Ciemne Żytnie IPA. W przypadku tego piwa bazowym słodem jest słód Pale ale lub 2-rzędowy, natomiast słód żytni powinien stanowić około 15-20% zasypu. Aromat Black Rye IPA powinien pochodzić w głównej mierze od chmieli. Wyszczególnić można nuty cytrusowe, żywiczne, sosnowe, jagodowe, melonowe, a także kwiatowe, ziołowe, trawiaste, czy też określane jako owoców tropikalnych i pestkowych. Połączenie piwa ciemnego i żytniego może skutkować pojawieniem się nut lekko kawowych, czekoladowych czy tostowych. Ponadto może występować pieprzowy aromat słodu żytniego oraz nuta słodowo-zbożowa. Kolor powinien zwierać się w zakresie od ciemno-brązowego do czarnego. Z kolei piana powinna być lekko brązowa do brązowa i powinna się utrzymywać. Piwo powinno być klarowne, czasem lekko mgliste lub opalizujące. Smak Black Rye Ipa powinien kierować się w stronę średniej do wysokiej chmielowości. Tak jak w przypadki aromatu, można wyróżnić całą paletę doznań, począwszy od tropikalnych owoców, poprzez cytrusy, sosnę, skończywszy na aromatach pochodzących od ciemnych słodów (lekko karmelowy, toffi). Z kolei słody mogą wnieść posmaki zbożowe, tostowe. Ponadto pożądane jest lekka przyprawowość pochodząca od słodu żytniego. Goryczka od średnio-wysokiej do bardzo wysokiej. Odczucie goryczki może być wzmocnione przez ciemne słody. Odczucie w ustach powinno być średnio lekkie do średniej treściwości. Stopień nagazowania średni do średnio wysokiego. Black Rye IPA należy do piw zdecydowanie chmielowych i gorzkich, umiarkowanie mocnych, z chmielowością stylu American IPA. Ponadto jest dużo ciemniejsze od amerykańskiej wersji, jednakże bez mocnego palonego charakteru. Co najistotniejsze żytni charakter powinien być wyczuwalny. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 12,4 – 20,5°Blg Ekstrakt końcowy 2,6 – 4,6°Blg Zawartość alkoholu: 5,5 – 9,0% obj. Goryczka: 50 -90 IBU Barwa: 49 – 79 EBC Warto posiłkować się stylem Black IPA oraz Rye IPA http://www.bjcp.org/style/2015/21/21B/specialty-ipa-black-ipa/ http://www.bjcp.org/style/2015/21/21B/specialty-ipa-rye-ipa/ 8. Piwo Ziołowe – Gruit Gruit jest piwem historycznym, którego rodowód sięga czasów średniowiecza. Gdy właściwości chmielu nie były odkryte, do warzenia piwa stosowano zioła. Gruit można określić jako specjalną mieszankę ziół, która miała nadać piwu smak i aromat, a także przedłużyć jego przydatność do spożycia. Podstawowymi składnikami mieszanki była woskownica europejska, krwawnik pospolity i bagno zwyczajne, czyli dziki rozmaryn. Do pozostałych ziół używanych przy produkcji gruita należą: bylica pospolita, szanta zwyczajna, bluszczyk kurdybanek, wrzos zwyczajny, dziurawiec zwyczajny, jagody jałowca, przytulia, nasiona kminku zwyczajnego, bylica piołun, lawenda. Później stosowano także: cynamon, oregano, imbir, biedrzeniec anyż, gałkę muszkatołową. Poszczególne zioła, przyprawy, a nawet jagody nadawały piwu bogatego smaku i aromatu, a nawet goryczki. Niektóre kompozycje ziół były wysoce odurzające, narkotyczne, a nawet afrodyzjakalne i psychotropowe, gdy były spożywany w odpowiednich ilościach. Gruit z uwagi na swój nietypowy charakter nie posiada „sztywnych” parametrów, typu: ekstrakt początkowy, końcowy, zawartość alkoholu, goryczka, czy też barwa. Z tego względu uczestnik konkursu musi określić styl bazowy (ew. słody) oraz mieszankę ziół jakich użył przy warzeniu. Mile widziany jest szerszy opis, który pozwoli na właściwą ocenę piwa. Źródła: https://birofilia.org/historie/co-to-jest-gruit.html http://chmielenie.blogspot.com/2014/12/gruit.html https://en.wikipedia.org/wiki/Gruit https://www.craftbeer.com/craft-beer-muses/gruit-ales-beer-before-hops https://www.bjcp.org/styles04/Category21.php 9. Cydr – zwany jabłecznikiem – jest napojem alkoholowym, powstającym w procesie fermentacji soku z dojrzałych jabłek. Wygląd cydru mieści się w granicach od mętnego do klarownego, a zawartość alkoholu od 1,2% do nawet 8,5% obj. Jest fermentowany przy udziale drożdży górnej fermentacji. Cydr powinien być odfermentowany średnio- w kierunku do wysokiego. Profil cydru określa się jako czysty, nie powinny występować nieprzyjemne aromaty. Stopień wysycenia dowolny, jednakże pamiętać należy o wysokiej pijalności trunku. W aromacie zdecydowanie powinny przodować estry owocowe, aromaty jabłek, gruszek, winogron, moreli, a także porzeczek, śliwek, czy rodzynek. Dopuszczalne są niewielkie ilości aromatów kwiatowych, miodowych, trawiastych, ziołowych. W smaku cydr charakteryzuje się kwaskowatością, wytrawnością i zbalansowaną lekką słodyczą. Spodziewać się można smaków owocowych, od niskiego do wysokiego poziomu. Mogą również pojawić się posmaki ziołowe, skórkowe, przyprawowe i przypiekane, które wprowadzić mogą goryczkę. Wszelkiego rodzaju posmaki chemiczne, medyczne, grzybowe, siarkowe są niepożądane. Odczucie w ustach – wytrawne, półwytrawne. Jeśli występuje rozgrzewanie alkoholowe, to jego poziom powinien być niski. Treściwość od niskiej do wysokiej. Zauważalne jest ściąganie i wysuszanie jamy ustnej oraz cierpkość na niskim, średnim poziomie. Cydr oczywiście nie jest piwem, ale z uwagi na duże zainteresowanie został wprowadzony do konkursu. Jest kategorią otwartą (oczywiście w ramach ustawowej definicji cydru). Przy zgłoszeniu wprowadzamy wymóg napisania kilka słów o swoim cydrze, aby można było go właściwie ocenić. Źródła: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20111200690/O/D20110690.pdf https://pl.wikipedia.org/wiki/Cydr http://paragrafwkieliszku.pl/czym-jest-cydr/ https://wkpd.waw.pl/wp-content/uploads/2017/11/171103-opis-stylu-Pomona-2018-1.pdf 10. Piwo niskoalkoholowe - Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu. Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki. Kontakt: ckpdbp@gmail.com Kolejne informacje dotyczące konkursu niebawem. Piwu Cześć!