Znajdź zawartość

11A. Ordinary Bitter Overall Impression: Low gravity, low alcohol levels, and low carbonation make this an easy-drinking session beer. The malt profile can vary in flavor and intensity, but should never override the overall bitter impression. Drinkability is a critical component of the style Aroma: Low to moderate malt aroma, often (but not always) with a light caramel quality. Bready, biscuity, or lightly toasty malt complexity is common. Mild to moderate fruitiness. Hop aroma can range from moderate to none, typically with a floral, earthy, resiny, and/or fruity character. Generally no diacetyl, although very low levels are allowed. Appearance: Pale amber to light copper color. Good to brilliant clarity. Low to moderate white to off-white head. May have very little head due to low carbonation. Flavor: Medium to moderately high bitterness. Moderately low to moderately high fruity esters. Moderate to low hop flavor, typically with an earthy, resiny, fruity, and/or floral character. Low to medium maltiness with a dry finish. The malt profile is typically bready, biscuity, or lightly toasty. Low to moderate caramel or toffee flavors are optional. Balance is often decidedly bitter, although the bitterness should not completely overpower the malt flavor, esters and hop flavor. Generally no diacetyl, although very low levels are allowed. Mouthfeel: Light to medium-light body. Low carbonation, although bottled examples can have moderate carbonation. Comments: The lowest gravity member of the British Bitter family, typically known to consumers simply as “bitter” (although brewers tend to refer to it as Ordinary Bitter to distinguish it from other members of the family). History: See comments in category introduction. The family of British bitters grew out of English pale ales as a draught product in the late 1800s. The use of crystal malts in bitters became more widespread after WWI. Traditionally served very fresh under no pressure (gravity or hand pump only) at cellar temperatures (i.e., “real ale”). Most bottled or kegged versions of UK-produced bitters are often higher-alcohol and more highly carbonated versions of cask products produced for export, and have a different character and balance than their draught counterparts in Britain (often being sweeter and less hoppy than the cask versions). These guidelines reflect the “real ale” version of the style, not the export formulations of commercial products. Several regional variations of bitter exist, ranging from darker, sweeter versions served with nearly no head to brighter, hoppier, paler versions with large foam stands, and everything in between. Judges should not over-emphasize the caramel component of these styles. Exported bitters can be oxidized, which increases caramel-like flavors (as well as more negative flavors). Do not assume that oxidation-derived flavors are traditional or required for the style. Characteristic Ingredients: Pale ale, amber, and/or crystal malts. May use a touch of dark malt for color adjustment. May use sugar adjuncts, corn, or wheat. English finishing hops are most traditional, but any hops are fair game; if American hops are used, a light touch is required. Characterful British yeast. Style Comparison: Some modern variants are brewed exclusively with pale malt and are known as golden ales, summer ales, or golden bitters. Emphasis is on the bittering hop addition as opposed to the aggressive middle and late hopping seen in American ales. Vital Statistics: OG: 1.030 – 1.039 FG: 1.007 – 1.011 IBUs: 25 – 35 SRM: 8 – 14 ABV: 3.2 – 3.8% Commercial Examples: Adnams Southwold Bitter, Brains Bitter, Fuller's Chiswick Bitter, Greene King IPA, Tetley’s Original Bitter, Young's Bitter ------------------------------------------------------ Ogólne wrażenia: Niski ekstrakt, niski poziom alkoholu oraz niskie wysycenie sprawiają, że jest to łatwe do picia, sesyjne piwo. Profil słodowy może mieć różny smak i intensywność ale nigdy nie powinien przysłaniać ogólnego goryczkowego wrażenia. Pijalność jest krytycznym elementem tego stylu. Aromat: niski do umiarkowanego aromat słodowy z często (ale nie zawsze) karmelowymi właściwościami. Chlebowa, ciasteczkowa lub lekko tostowa złożoność słodowa jest powszechna. Owocowość od łagodnej do umiarkowanej. Aromat chmielowy może być w zakresie od umiarkowanego do żadnego, zazwyczaj o kwiatowym, ziemistym, żywicznym i / lub owocowym charakterze. Zwykle bez diacetylu, chociaż bardzo niskie poziomy są dozwolone. Wygląd: Kolor od jasno bursztynowego do jasno miedzianego. Klarowności od dobrej do krystalicznej. Piana od niskiej do umiarkowanej w kolorze od białego do złamanej bieli. Może mieć bardzo niską czapę piany ze względu na niskie wysycenie. Smak: Goryczka od średniej do umiarkowanie wysokiej. Estry owocowe do umiarkowanie niskich do umiarkowanie wysokich. Nuty chmielowe od niskich do umiarkowanych zazwyczaj o ziemistym, żywicznym, owocowym i / lub kwiatowym charakterze. Słodowości niska do średniej o wytrawnym finiszu. Profil słodu jest zwykle chlebowy, ciasteczkowy lub lekko opiekany. Niskie do umiarkowanych nuty karmelu lub toffi są opcjonalne. Balans jest najczęściej zdecydowanie gorzki, ale goryczka nie powinna całkowicie przykryć słodowości, estrów i nut chmielowych. Zwykle bez diacetylu ale bardzo niskie stężenie jest dopuszczalne. Tekstura: Ciało lekkie do średnio lekkiego. Niskie nasycanie dwutlenkiem węgla, chociaż przykłady butelkowane mogą mieć wysycenie na poziomie umiarkowanym. Komentarz: Najmniej ekstraktywny członek rodziny brytyjskich bitterów, zwykle znany konsumentom po prostu jako ‘bitter’ (chociaż piwowarzy określają go jako Ordinary Bitter, żeby odróżnić go od innych członków rodziny). Historia: Zobacz komentarz z wprowadzenia do kategorii. (poniżej) Rodzina brytyjskich bitterów wyrosła z jasnych angielskich piw jako produkt pod koniec XIX wieku. Stosowanie słodów Crystal stało się bardziej powszechne po I Wojnie Światowej. Tradycyjnie serwowane bardzo świeże i nie pod ciśnieniem (tylko grawitacyjnie lub z pompy) w temperaturze piwnicy (t.j. ‘real ale’ czyli ‘prawdziwe ale’). Większość wersji w butelkach i kegach było produkowanych na eksport i miało więcej alkoholu, było bardziej wysycone oraz miało innych charakter i balans (często bardziej słodkie i mniej chmielowe) niż odpowiedniki na rynek brytyjski w cask’ach. Niniejsze wytyczne odnoszą się do “real ale” a nie jego odpowiednika produkowanego na eksport. Istnieje kilka regionalnych odmian bitterów, począwszy od ciemniejszych, słodszych wersji serwowanych niemal bez piany do jaśniejszych, bardziej chmielowych z dużą, gęstą pianą. Sędziowie nie powinni nadmiernie przeceniać karmelowych składników w tym stylu. Eksportowe bittery mogą być utlenione, co podnosi karmelowość (jak również bardziej negatywne nuty). Nie zakładaj, że aromaty pochodzące z oksydacji są tradycyjne lub wymagane w danym stylu. Surowce: Słód pale ale, amber lub crystal. Można użyć odrobinę ciemnego słodu do przyciemnienia koloru. Można użyć dodatku cukru, kukurydzy lub pszenicy. Angielskie odmiany chmielu na aromat są najbardziej tradycyjne, ale każdy chmiel będzie dobry. W przypadku amerykańskich odmian wymagana jest niewielka ilości. Charakterystyczne brytyjskie drożdże. Porównanie stylów: Niektóre nowoczesne warianty są warzone wyłącznie z jasnego słodu i znane są jako Golden Ale, Summer Ale lub Golden bitter. Największy nacisk kładziony jest na chmielenie na goryczkę, w przeciwieństwie do solidnego chmielenia na smak i aromat w amerykańskich ales. Parametry: Ekstrakt początkowy: 7,5 - 9,75 Plato (1.030 – 1.039 SG) Goryczka: 25 – 35 IBU Ekstrakt końcowy: 1,75 - 2,75 Plato (1.007 – 1.011 SG) Barwa: 8 – 14 SRM (16 - 28 EBC) Zawartość alkoholu (vol.): 3,2 – 3,8% Komercyjne przykłady: Adnams Southwold Bitter, Brains Bitter, Fuller's Chiswick Bitter, Greene King IPA, Tetley’s Original Bitter, Young's Bitter

witam Chciałbym następną warkę uwarzyć English Pale Ale proszę o ocenę receptury English Pale Ale 12,5 Blg 20 litrów , Ibu 37 Pale Ale Strzegom 4,5 kg Karmelowy 30 Strzegom 0,5 kg Czekoladowy cemny 1200 0,05 kg Drożdże WLP 002 Chmielelnie : Admiral 20g 60 min English Golding 15g 10 min zacieranie 65 C 65 min wygrzew 75 C 5 min po burzliwej chciałbym do 10 litrów dodać 1 kg mrożonych malin kiedy dodać na początku cichej czy pod koniec? pozdrawiam Karol

Cześć, przymierzam się do uwarzenia angielskiego brown ale. To moje pierwsze piwo, w którym nie będzie chodziło tak na prawdę jedynie o chmiel i to amerykański (wcześniej jedynie wariacje na temat AIPA, APA), dlatego proszę Was o pomoc w doprecyzowaniu przepisu. Na razie wymyśliłem coś takiego: zakładam docelową objętość 25l. Słody: Pale Ale (Strzegom) 3,3kg (56% zasypu) Monachijski 15EBC (CastleMalting) 1kg (17%) Karmelowy bursztynowy 70EBC (Strzegom) 0,2kg (3%) Karmelowy 150EBC (Strzegom) 0,5kg (8%) Biscuit (CastleMalting) 0.5kg (8%) Czekoladowy 400EBC (Strzegom) 0,3kg (5%) Chmiele: 30g East Kent Goldings 6,4% 50g Fuggles 4,9% Drożdże: S-04 Zacieranie: 60min - 68°C 30min - 72°C 10min - 76°C (mash out) Gotowanie: 60min - 30g EKG 20min - 30g Fuggles 15min - 5g mchu irlandzkiego 5min - 20g Fuggles Na podstawie takiego przepisu Brewtoad wyliczył: OG 1.049 FG 1.015 4.5% alk. 30IBU 39EBC Moje dwa podstawowe pytania: 1. Czy chmielu nie jest za dużo? 2. Na ile minut przed końcem zacierania wrzucić słód czekoladowy? Czekam na konstruktywną krytykę .