Znajdź zawartość

Proszę o weryfikację przepisu na English Barleywine. Największe wątpliwości jakie mam dotyczą tego czy w ogóle dodawać cukier kandyzowany (chciałbym zrobić go według przepisu z forum), oraz drożdży. BeerSmith twierdzi, że WLP099 przy zacieraniu w 67 C zjedzą aż do 4,37 BLG, co daje 14% ABV ?. Z drugiej strony obawiam się że zacierane na słodko staną za wysoko i wyjdzie z tego ulepek. Warka: 20 l OG: 28 BLG ABV: 14 % IBU: 53 Zasyp: 9,50 kg - Strzegom Pale Ale (80,5%) 1,00 kg - Strzegom Monachijski typ I (8,5%) 0,40 kg - Caramel/Crystal Malt 60L (3,4%) 0,40 kg - Caramel/Crystal Malt 120L (3,4%) 0,50 kg - Candi Sugar, Amber (4,2%) Zacieranie (2,5 l/kg): 67 C - 80 min 76 C - 10 min Gotowanie: 120 min Chmielenie: 40,00 g - Target [11,00 %] - 60,0 min (50,6 IBU) 20,00 g - Fuggles [4,50 %] - 10,0 min (2,1 IBU) 20,00 g - Fuggles [4,50 %] - 0,0 min (0,0 IBU) Drożdże: Gęstwa - WLP099 (Super High Gravity Ale) Nasycenie: 1,8 v/v

17D. English Barleywine Overall Impression: A showcase of malty richness and complex, intense flavors. Chewy and rich in body, with warming alcohol and a pleasant fruity or hoppy interest. When aged, it can take on port-like flavors. A wintertime sipper. Aroma: Very rich and strongly malty, often with a caramel-like aroma in darker versions or a light toffee character in paler versions. May have moderate to strong fruitiness, often with a dark- or dried-fruit character, particularly in dark versions. The hop aroma may range from mild to assertive, and is typically floral, earthy, or marmalade-like. Alcohol aromatics may be low to moderate, but are soft and rounded. The intensity of these aromatics often subsides with age. The aroma may have a rich character including bready, toasty, toffee, and/or molasses notes. Aged versions may have a sherry-like quality, possibly vinous or port-like aromatics, and generally more muted malt aromas. Appearance: Color may range from rich gold to very dark amber or even dark brown (often has ruby highlights, but should not be opaque). Low to moderate off-white head; may have low head retention. May be cloudy with chill haze at cooler temperatures, but generally clears to good to brilliant clarity as it warms. The color may appear to have great depth, as if viewed through a thick glass lens. High alcohol and viscosity may be visible in “legs” when beer is swirled in a glass. Flavor: Strong, intense, complex, multi-layered malt flavors ranging from bready, toffee, and biscuity in paler versions through nutty, deep toast, dark caramel, and/or molasses in darker versions. Moderate to high malty sweetness on the palate, although the finish may be moderately sweet to moderately dry (depending on aging). Some oxidative or vinous flavors may be present, and often complex alcohol flavors should be evident. Moderate to fairly high fruitiness, often with a dark- or dried-fruit character. Hop bitterness may range from just enough for balance to a firm presence; balance therefore ranges from malty to somewhat bitter. Pale versions are often more bitter, better attenuated, and might show more hop character than darker versions; however, all versions are malty in the balance. Low to moderately high hop flavor, often floral, earthy, or marmalade-like English varieties. Mouthfeel: Full-bodied and chewy, with a velvety, luscious texture (although the body may decline with long conditioning). A smooth warmth from aged alcohol should be present. Carbonation may be low to moderate, depending on age and conditioning. Comments: The richest and strongest of modern English Ales. The character of these ales can change significantly over time; both young and old versions should be appreciated for what they are. The malt profile can vary widely; not all examples will have all possible flavors or aromas. Paler varieties won’t have the caramel and richer malt flavors, nor will they typically have the darker dried fruits – don’t expect flavors and aromatics that are impossible from a beer of that color. Typically written as “Barley Wine” in the UK, and “Barleywine” in the US. History: Strong ales of various formulations have long been brewed in England, and were known by several names. The modern barleywine traces back to Bass No. 1, which was first called a barleywine in 1872. Barleywines were darker beers until Tennant (now Whitbread) first produced Gold Label, a gold-colored barleywine in 1951. Usually the strongest ale offered by a brewery, and in recent years many commercial examples are now vintage-dated and offered as a limited-release winter seasonal specialty. The original barleywine style that inspired derivative variations in Belgium, the United States, and elsewhere in the world. Characteristic Ingredients: High-quality, well-modified pale malt should form the backbone of the grist, with judicious amounts of caramel malts. Dark malts should be used with great restraint, if at all, as most of the color arises from a lengthy boil. English hops such as Northdown, Target, East Kent Goldings and Fuggles are typical. Characterful British yeast. Style Comparison: Although often a hoppy beer, the English Barleywine places less emphasis on hop character than the American Barleywine and features English hops. English versions can be darker, maltier, fruitier, and feature richer specialty malt flavors than American Barleywines. Has some overlap British Old Ale on the lower end, but generally does not have the vinous qualities of age; rather, it tends to display the mature, elegant signs of age. Vital Statistics: OG: 1.080 – 1.120 IBUs: 35 – 70 FG: 1.018 – 1.030 SRM: 8 – 22 ABV: 8.0 – 12.0% Commercial Examples: Adnams Tally-Ho, Burton Bridge Thomas Sykes Old Ale, Coniston No. 9 Barley Wine, Fuller’s Golden Pride, J.W. Lee’s Vintage Harvest Ale, Robinson’s Old Tom ------------------------------------------------------------------------------ Ogólne wrażenia: Wizytówka słodowego bogactwa i złożonych, intensywnych smaków. Gęste i bogate ciało z rozgrzewającym alkoholem i przyjemnym owocowym lub chmielowym dodatkiem. W starszych wersjach mogą pojawiać się nuty podobne do tych w porto. Aromat: Bardzo bogaty i mocno słodowy, często z karmelowymi aromatami w ciemnych wersjach i delikatnym charakterem toffi w jasnych. Owocowość może występować od umiarkowanej do mocnej, często w postaci ciemnych, lub suszonych owoców, szczególnie w ciemnych wersjach tego stylu. Aromat chmielowy może się wahać od asertywnego do agresywnego i jest typowo kwiatowy, ziemisty lub marmoladowy. Aromaty alkoholowe od niskich do umiarkowanych ale delikatne i gładkie. Intensywność tych aromatów często ustępuje z wiekiem. Aromat może również zawierać bogaty charakter chlebowy, tostowy, toffi i melasy. W dojrzałych wersjach mogą występować nuty sherry, winne, porto i ogólnie bardziej stonowane aromaty słodowe. Wygląd: Kolor może być w zakresie od intensywnego złota do bardzo ciemnego bursztynu lub nawet ciemnego brązu (często z rubinowymi refleksami, ale nie powinno być opalizujące). Piana biaława, niska do umiarkowanej, może mieć niską trwałość. Może być mgliste w niższych temperaturach od zmętnienia na zimno, ale generalnie powinno się idealnie sklarować podczas ogrzewania. Kolor może się wydawać jakby miał dużą głębie, jakby oglądany przez grube szkło powiększające. Wysoka zawartość alkoholu i lepkość może być widoczna na ściankach, gdy zawirujemy piwem w szkle. Smak: Mocny, intensywny, złożony i wielowarstwowy słodowy smak, od nut chlebowych, toffi i biszkoptowych w jasnych wersjach, do orzechowych, tostowych, ciemnego karmelu i melasy w wersjach ciemniejszych. Słodkie posmaki słodowe od umiarkowanych do średnich, ale finisz może być od pół słodkiego do pół wytrawnego (zależy od dojrzałości). Mogą występować nuty utlenienia lub winne oraz powinny być również wyczuwalne złożone alkohole. Owocowość umiarkowana do dość wysokiej, często o charakterze ciemnych lub suszonych owoców. Goryczka chmielowa może być od jedynie wystarczającej do balansu do mocno wyczuwalnej. Balans może się więc wahać od słodowego do nieco gorzkiego. Jasne wersje się często bardziej goryczkowe, bardziej odfermentowane i mogą okazywać więcej charakteru chmielowego niż wersje ciemniejsze, jednak wszystkie mają słodowość w balansie. Nuty chmielowe niskie do umiarkowanych, najczęściej kwiatowe, ziemiste lub marmoladowe odmiany angielskie. Tekstura: Ciało pełne i gumowate, z aksamitną i przyjemną, słodkawą teksturą (chociaż to może się redukować podczas dojrzewania). Powinien być obecny rozgrzewający alkohol. Wysycenie niskie do umiarkowanego, zależne od wieku i dojrzewania. Komentarz: Najbogatsze i najmocniejsze ze współczesnych English Ales. Charakter tego piwa może się znacznie zmieniać z czasem. Zarówno młode jak i starsze wersje powinny być docenione za to jakie są. Profil słodowy może być bardzo zróżnicowany, nie wszystkie przykłady będą miały wszystkie możliwe smaki i aromaty. Jaśniejsze wersje nie będą miały karmelu i bogatszego słodowego smaku, ani typowych dla ciemnych wersji suszonych owoców - nie oczekuj smaków i aromatów, które są niemożliwe w piwie o takim kolorze. Zazwyczaj zapisywane jako “Barley Wine” w UK i “Barleywine” w US. Historia: Mocne Ales na różnych recepturach były od dawna warzone w Anglii i były znane pod różnymi nazwami. Współczesne barleywine wywodzi się od Bass No. 1, które pierwszy raz zostało nazwane barleywine w 1872 roku. Barleywine były ciemnymi piwami do momentu, kiedy w 1951 roku Tennant (obecnie Whitbread) wyprodukował Gald Label, pierwsze barleywine o złocistym kolorze. Zazwyczaj jest to najmocniejsze piwo w ofertach browarów, a w ostatnich latach dostępne są też wersje rocznikowe (długo leżakowane) oferowane jako limitowane specjalności w sezonie zimowym. Oryginalny styl barleywine był inspiracją do pochodnych odmian powstałych w Belgii, Stanach Zjednoczonych i innych miejscach na świecie. Surowce: Wysokiej jakości, dobrze zmodyfikowany słód pale powinien stanowić podstawę zasypu, z rozsądną ilością słodów karmelowych. Ciemne słody powinny być używane z umiarem, o ile są w ogóle stosowane, ponieważ większość ciemnego koloru powstaje podczas długiego warzenia (karmelizacja). Typowymi chmielami są angielskie odmiany Northdown, Target, East Kent Goldings oraz Fuggles. Drożdże o brytyjskim charakterze. Podsumowanie: Chociaż często jest to piwo chmielowe, angielskie wersje barleywine kładą mniejszy nacisk na chmielowy charakter niż wersje amerykańskie i zawierają głownie chmiel angielski. English barleywine może być ciemniejsze, bardziej słodowe, bardziej owocowe i oferować bogatszy charakter słodów specjalnych niż American barleywine. W dolnej granicy stylu nakłada się trochę z British Old Ale, ale ogólnie nie posiada winnych cech wieku, wręcz przeciwnie, ma tendencję do pokazywania dojrzałych, wykwintnych oznak wieku. Parametry: Ekstrakt początkowy: 19,25 - 28 Plato (1.080 – 1.120 SG) Goryczka: 35 – 70 IBU Ekstrakt końcowy: 4,5 - 7,5 Plato (1.018 – 1.030 SG) Barwa: 8 – 22 SRM (16 - 44 EBC) Zawartość alkoholu (vol.): 8.0 – 12.0% Komercyjne przykłady: Adnams Tally-Ho, Burton Bridge Thomas Sykes Old Ale, Coniston No. 9 Barley Wine, Fuller’s Golden Pride, J.W. Lee’s Vintage Harvest Ale, Robinson’s Old Tom