Znajdź zawartość

Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w XIII Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego. Główną nagrodą jest uwarzenie swojego piwa w jednym z najlepszych rzemieślniczych browarów w Polsce, tj. w Browarze Recraft. Jak zwykle co roku wspiera nas także Viking Malt ze swoimi nagrodami słodów bazowych w każdej kategorii - 25 kg za I miejsce - 10 kg za II miejsce - 5 kg za III miejsce Konkurs odbędzie się 10 września 2022 przy okazji VI Częstochowskiego Festiwalu Piwa Regionalnego-Rzemieślniczego* *Organizatorzy zastrzegają sobie prawo do zmiany terminu konkursu, który będzie zależny od terminu festiwalu. Kategorie: DDH APA Ogólne wrażenia:. Podwójnie chmielone na zimno Pale Ale, jasne, orzeźwiające i bardzo aromatyczne chmielowe piwo górnej fermentacji, dodatkowo podkreślone odpowiednią ilością słodowości, w celu uzyskania dobrego balansu i pijalności. Niezwykle wyraźna obecność chmielu może odzwierciedlać klasyczne lub nowoczesne odmiany amerykańskiego lub pacyficznego o bardzo szerokiej charakterystyce. Umiarkowanie mocne, chmielowe, jasne piwo rzemieślnicze, na ogół dobrze zbalansowane, aby było bardziej przystępne, niż nowoczesne DDH IPA. Aromat: Wyrazisty do mocnego aromat chmielowy pochodzący z odmian amerykańskich lub pacyficznych z szerokim wachlarzem możliwych cech, włączając w to cytrusowe, kwiatowe, sosnowe, żywiczne, korzenne, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych lub melona. Żadna z tych cech nie jest wymagana, jednak chmiel powinien być zauważalny. Słodowość niska do umiarkowanej, podkreśla chmielowy charakter i opcjonalnie może wnosić specyficzne słodowe nuty (chlebowe, tostowe, herbatnikowe, karmelowe). Różne estry owocowe od umiarkowanych do żadnych. Chmielenie na zimno (jeśli stosowane) może wnieść nuty trawiaste, chociaż nie powinny być one nadmierne. Wygląd: Blado-złoty do lekko bursztynowego. Umiarkowana, trwała piana w kolorze białym do złamanej bieli. Na ogół klarowne, jednak wersje chmielone na zimno mogą być nieco mętne, mgliste. Smak: Wyrazisty do bardzo mocnego chmielowy charakter, o najczęściej amerykańskim lub pacyficznym charakterze (cytrusowy, kwiatowy, sosnowy, żywiczny, korzenny, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych, melonowy, itd.). Niski do umiarkowanego czysty charakter słodowy podkreślający chmielowość, opcjonalnie może wnosić specyficzne słodowe nuty (chlebowe, tostowe, herbatnikowe). Balans jest zazwyczaj skierowany w stronę chmielowości i goryczki, a obecność słodu powinna to podkreślać a nie przeszkadzać. Karmel zazwyczaj nie występuje lub jest delikatny (ale jest akceptowalny o ile nie koliduje z chmielem). Estry owocowe od drożdży mogą być umiarkowane do żadnych, aczkolwiek wiele odmian chmielu jest wystarczająco owocowych. Goryczka umiarkowana do wysokiej z finiszem średnim do wytrawnego. Nuty chmielowe oraz goryczka często są zalegające, jednak posmak powinien być czysty i nie gryzący. Chmielenie na zimno (jeśli stosowane) może wnieść nuty trawiaste, chociaż nie powinny być one nadmierne. Tekstura: Ciało średnio lekkie do średniego. Wysycenie umiarkowane do wysokiego. Ogólnie gładki finisz bez ściągania i gryzienia/szorstkości. Komentarz: Nowe odmiany chmielu i sposoby jego użycia wciąż są rozwijane. Sędziowie będą dopuszczać w tym stylu cechy nowoczesnych, jak i klasycznych odmian chmielu. Styl ten staje się czymś więcej niż międzynarodowym piwem rzemieślniczym, powstają lokalne adaptacje w wielu różnych krajach o wschodzącym rynku piw rzemieślniczych. Chmielenie może być różnorakie, od dodawania na koniec gotowania dla uzyskania goryczki na ostatnich minutach gotowania, do bardziej nowoczesnego, późnego chmielenia na zimno przed w czasie i po fermentacji na bombę aromatyczną. Wszystkie wariacje są dopuszczalne. Możliwe jest także chmielenie przed rozlewem. Double dry hopped nie jest ściśle zdefiniowanym terminem, chodzi w tym określeniu o to aby nachmielić piwo podwójnie, aniżeli zwyczjaną wersję dry hopped, czyli można założyć że chmieli będzie użyte wręcz 2-3 razy więcej, aniżeli w standardowym Pale Ale Historia: Nowoczesna wersja rzemieślnicza jest adaptacją angielskiego i amerykańskiego Pale Ale, na co wskazują rodzime składniki (słód, chmiel, drożdże i woda). Surowce: Słód pale ale, najczęściej północno amerykański dwu-rzędowy. Amerykański, lub pacyficzny chmiel z szerokim zakresem dopuszczalnych cech - w dużej ilości - chmielone na zimno przed, w czasie lub po fermentacji. Zazwyczaj chmielenie jedynie na aromat. Mile widziane eksperymenty z polskimi nowymi odmianami chmielu. Amerykańskie lub angielskie drożdże górnej fermentacji (neutralne do lekko owocowych). Słody specjalne mogą wnosić dodatkowe nuty i złożoność, ale ogólnie ich udział w zasypie jest stosunkowo niewielki. Słody wnoszące słodową treściwość, delikatną słodycz oraz tostowe lub chlebowe nuty są często stosowane (wraz z późnym chmieleniem na aromat) w celu odróżnienia różnych marek od siebie. Podsumowanie: Najczęściej w jasnym kolorze, wolne od produktów ubocznych fermentacji i z mniejszą ilością nut karmelowych niż angielskie odpowiedniki. Kolor może się pokrywać z American Amber Ale. Jednak DDH APA ogólnie ma bardziej czysty profil, mniej karmelu, mniej ciała i znacznie więcej aromatów chmielowych. Mniej goryczki w balansie i alkoholu niż w American IPA. Bardziej zbalansowane i pijalne , jednocześnie mniej chmielowe i goryczkowe niż sesyjne, słabsze wersje Amercian IPA (Session IPA). Parametry: Ekstrakt początkowy: 11,25 – 14,75 plato Goryczka: 30 – 60 IBU Ekstrakt końcowy: 2,5 - 3,75 plato Barwa: 5 – 15 SRM Zawartość alkoholu (vol.): 4.5 – 6.2% FOREIGN EXTRA STOUT Aromat Umiarkowane do wysokich aromaty palonego zboża, może posiadać aromat kawowy, czekoladowy i/lub lekkie nuty spalenizny. Owocowość od średniej do wysokiej. Niektóre wersje mogą posiadać aromaty słodkości, melasy, lukrecji i suszonych owoców i/lub winne. Mocniejsze wersje mogą mieć aromaty alkoholowe (ale nigdy nie powinny być ostre, ciepłe, albo zagłuszające inne aromaty). Aromaty chmielowe słabe do brak. Dwuacetyl niski do brak. Wygląd Kolor od bardzo głęboko brązowego do czarnego. Klarowność przeważnie ciężka do dostrzeżenia przez głęboki kolor (jeśli nie jest nieprzeźroczyste to powinno być klarowne). Piana wysoka żółtobrązowa do brązowa, długo utrzymująca się. Smak Wersje Tropical mogą być słodkie bez mocnych smaków palonych i goryczki, natomiast wersje eksportowe mogą być umiarkowanie wytrawne (nadaje wrażenie że są lepszą/podwyższoną wersją Sweet Stout, albo Dry Stout). Charakter palonego zboża i słodu może być umiarkowany do mocnego, aczkolwiek ostrość dry stout nie może być obecna. Wersja tropical może posiadać dużo estrów owocowych, gładkie smaki ciemnych słodów oraz uwydatnioną goryczkę, często posiadającą słodkie, jakby rumowe, posmaki. Wersje eksport skłaniają się do posiadania niższych estrów, bardziej palony charakter oraz mocniejszą goryczkę. Smaki palone obydwu wersji mogą smakować kawą, czekoladą, albo delikatnie spalonym zbożem. Lekkie do brak smaków chmielowych. Bardzo niski do brak diacetylu. Tekstura Średnio pełna do pełna treściwość, często z gładkim kremowym charakterem. Może nadać rozgrzewające odczucia (nigdy gorące) od obecności alkoholu. Nagazowanie od umiarkowanego do umiarkowanie wysokiego. Ogólne wrażenie Bardzo ciemne, umiarkowanie mocne, palone ale. Wersje Tropical mogą być słodkie, natomiast wersje eksport mogą być bardziej wytrawne oraz umiarkowanie ciężkie. Komentarz Raczej szeroki styl stouta, może być zarówno owocowy i słodki, wytrawny i gorzki albo nawet z Brettanomyces. Styl ten może być przedstawiany jako podwyższona wersja dry i/albo sweet stouta, albo obniżona wersja Imperial Stout bez chmielenia na smak i zapach. Mocno goryczkowe i chmielowe wersje opisane są jako American Stout 13E. Historia Oryginalnie warzone w wysokich gęstościach na tropikalne rynki (od tego czasu znane jako "Tropical Stout"). Niektóre wersje butelkowe (tzn. mocniejsze) dry albo sweet stout również pasują do tego profilu. Guinness Foreign Extra Stout jest produkowany od wczesnych lat dziewiętnastego wieku. Surowce Podobne jak w dry albo sweet stout, ale gęstsze. Słód pale oraz palone zboża i słody. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można dodać dodatków niesłodowanych i cukru by podwyższyć gęstość początkową. Drożdże górnej fermentacji (aczkolwiek niektóre wersje tropical stout są fermentowane przy użyciu drożdży dolnej fermentacji). Podstawowe informacje Gęstość początkowa: 13,8 - 18,2°Blg Goryczka: 30 – 70 IBU Gęstość końcowa: 2,6 – 4,6°Blg Kolor: 30 – 40 SRM Alkohol objętościowo: 5.5 – 8% PILS CZESKI Aromat Bogaty ze złożoną słodowością oraz korzennym i kwiatowym bukietem chmielu Saaz. Akceptowalne są pewne przyjemne i ograniczone aromaty dwuacetylu, nie muszą one jednak występować. Innymi słowy aromat jest czysty, bez owocowych estrów. Wygląd Kolor od bardzo blado złotego do głęboko (palono) złotego. Doskonale do bardzo klarowne. Gęsta, trwała, kremowobiała piana. Smak Bogata, złożona słodowość połączona z wyraźnie zaznaczoną, jednak delikatną i zaokrągloną goryczką oraz korzennym smakiem chmielu Saaz. Akceptowalny jest niewielki dwuacetyl jednak nie musi on występować. Goryczka jest dominująca jednak nigdy nie jest ostra, ani pozostająca. Posmak jest zrównoważony pomiędzy słodem i chmielem. Czysty smak, brak estrów owocowych. Tekstura Średnio treściwe (aczkolwiek jeśli występuje diacetyl może wydawać się średnio pełne), średnie nagazowanie. Ogólne wrażenie Rześkie, złożone i dobrze zaokrąglone jednocześnie orzeźwiające. Komentarz Użycie słodowanego jęczmienia morawskiego oraz dekokcyjnego sposobu zacierania nadaje piwu pełny, słodowy charakter. Chmiel Saaz oraz nisko siarczanowa i nisko węglanowa woda zapewnia wyraźny, delikatny i pełny profil chmielowy. Tradycyjne drożdże czasami mogą dawać w tle nuty diacetylu. Dekstryny nadają dodatkowej treściwości a diacetyl wzmacnia odczucie pełniejszego smaku na podniebieniu. Historia Po raz pierwszy uwarzone w 1842 roku. Styl ten jest najstarszym klarownym i jasnym w kolorze piwem. Surowce Miękka woda z niską zawartością minerałów, Chmiel Saaz, morawski słód jęczmienny, czeskie drożdże dolnej fermentacji. Podstawowe informacje Gęstość początkowa: 11 - 13.8°Blg Goryczka: 35 – 45 IBU Gęstość końcowa: 3.3 - 4.3°Blg Kolor: 3.5 – 6 SRM Alkohol objętościowo: 4.2 – 5.4% Rice IPA Piwem bazowym może być dowolne IPA (Session IPA, West Coast IPA, New England IPA, Double IPA), wymagamy dopisania w zgłoszeniu jakiego typu jest to IPA, wymogiem jest dodanie składnika jakim jest ryż. Parametry:
 Ekstrakt początkowy: 13,8-17,0° Blg
 Ekstrakt końcowy: 2,0-3,5° Blg
 Zawartość alkoholu: 5,5-7,5% obj.
 Goryczka: 40-80 IBU 
Barwa: 6-18 EBC Aromat: Zdominowany przez intensywne aromaty amerykańskich chmieli na poziomie od średniowysokiego do wysokiego. Mogą mieć one charakter cytrusów, owoców tropikalnych, sosny, żywicy, kwiatów, czarnej porzeczki i inne typowe dla nowofalowych odmian. Delikatne nuty słodowe mogą występować, ale jedynie jako tło dla aromatów chmielowych i powinny mieć one czysty, zbożowy charakter, bez nut karmelowych czy melanoidynowych. Owocowe estry powstałe w wyniku fermentacji są dopuszczalne jedynie na niskim poziomie i nie mogą wybijać się ponad pozostałe składowe bukietu. Dominujące nuty cebuli lub czosnku wynikające z zastosowanego chmielu są wadą, podobnie jak wyraźna trawiastość oraz aromaty kwasu izowalerianowego lub diacetylu. Wygląd: Barwa od jasnozłotej do ciemnozłotej. Lekka opalizacja spowodowana chmieleniem na zimno jest dopuszczalna. Piana koloru białego, od średnio obfitej do obfitej, gęsta i trwała. Ryż rozjaśnia barwę piwa, w przypadku piw jasnozłotych barwa może się zmienić w słomkową a ciemnozłote w bladożółtą. Smak: Intensywnie chmielowy; o charakterze cytrusów, owoców tropikalnych, żywicy, sosny, kwiatów, czarnej porzeczki i innych typowych dla amerykańskich odmian chmielu. Słodowość występuje jedynie na niskim poziomie, stanowiąc tło dla smaków chmielowych i ma ona czysty, zbożowy charakter bez nut karmelowych czy melanoidynowych. Owocowe estry powstałe w wyniku fermentacji są dopuszczalne jedynie na niskim poziomie i nie mogą wybijać się ponad pozostałe składowe smaku. Minimalne akcenty alkoholowe w mocniejszych interpretacjach nie powinny być traktowane jako wada, choć w przypadku najlepszych reprezentantów stylu będą one niewyczuwalne. Dominujące nuty cebulowe, czosnkowe lub trawiaste są wadą, podobnie jak posmaki kwasu izowalerianowego lub diacetylu. Ogólny balans piwa przesunięty zdecydowanie w stronę chmielowo–goryczkową z wytrawnym finiszem. Dodanie ryżu może wyostrzyć wytrawność . Goryczka: Od średnio wysokiej do bardzo wysokiej. Może być lekko zalegająca, ale nie powinna być mocno ściągająca, łodygowa, piołunowa lub w inny sposób nieprzyjemna w odbiorze. Odczucie w ustach: Treściwość od średnio-niskiej do średniej. Wysycenie od średniego do średniowysokiego. Minimalne alkoholowe rozgrzewanie nie powinno być traktowane jako wada, choć w przypadku najlepszych reprezentantów stylu będzie ono niewyczuwalne. Wyraźne odczucia ściągające są wadą. Zbyt duże dodanie ryżu, powyżej 10% zasypu może doprowadzić do tego że piwo stanie się płaskie i wodniste, oraz powstaną fuzle, które odpowiadają za niepożądane posmaki spirytusu. Ogólne wrażenie: Dodatek ryżu powinien być wyczuwalny, chmielowa, goryczkowa i wytrawna American IPA, z bardzo ograniczonymi cechami słodowymi. Surowce: Bazę piwa stanowi amerykański dwurzędowy słód pale ale. Słody karmelowe, jeśli w ogóle zostaną użyte, powinny stanowić niewielką część zasypu, gdyż wszelkie wybijające się smaki słodowe są niepożądane. Niezbędne jest użycie amerykańskich lub nowofalowych odmian chmielu. W celu uzyskania pożądanego aromatu i smaku stosuje się często chmielenie na zimno. Neutralne drożdże górnej fermentacji o stosunkowo czystym profilu smakowym. Dodatek ryżu możliwy jest w każdej postaci - ziarno, płatki, mąk - jest używany przede wszystkim dla rozjaśnienia barwy piwa. Jest praktycznie pozbawiony własnego smaku. Przy użyciu ryżu smak piwa staje się bardziej wytrawny. Ryż w przerobie jest najtrudniejszym surowcem niesłodowanym. Ziarenka skrobi ryżu są bardzo małe i bardzo twarde, pęcznieją silniej niż te pochodzące z innych zbóż, dlatego do kleikowania należy użyć więcej wody. Temperatura kleikowania ryżu to 75-80C lub nawet wyżej. Kleikując zatem ryż najlepiej jest go zagotować. Niskoalkoholowe Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie, w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu. Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki. Niedługo więcej informacji o nagrodach i link do formularza zgłoszeniowego. Piwu cześć!