Znajdź zawartość

21B. Specialty IPA Specialty IPA isn’t a distinct style, but is more appropriately thought of as a competition entry category. Beers entered as this style are not experimental beers; they are a collection of currently produced types of beer that may or may not have any market longevity. This category also allows for expansion, so potential future IPA variants (St. Patrick’s Day Green IPA, Romulan Blue IPA, Zima Clear IPA, etc.) have a place to be entered without redoing the style guidelines. The only common element is that they have the balance and overall impression of an IPA (typically, an American IPA) but with some minor tweak. The term ‘IPA’ is used as a singular descriptor of a type of hoppy, bitter beer. It is not meant to be spelled out as ‘India Pale Ale’ when used in the context of a Specialty IPA. None of these beers ever historically went to India, and many aren’t pale. But the craft beer market knows what to expect in balance when a beer is described as an ‘IPA’ – so the modifiers used to differentiate them are based on that concept alone. Overall Impression: Recognizable as an IPA by balance – a hop-forward, bitter, dryish beer – with something else present to distinguish it from the standard categories. Should have good drinkability, regardless of the form. Excessive harshness and heaviness are typically faults, as are strong flavor clashes between the hops and the other specialty ingredients. Aroma: Detectable hop aroma is required; characterization of hops is dependent on the specific type of Specialty IPA. Other aromatics may be present; hop aroma is typically the strongest element. Appearance: Color depends on specific type of Specialty IPA. Most should be clear, although certain styles with high amounts of starchy adjuncts, or unfiltered dry-hopped versions may be slightly hazy. Darker types can be opaque making clarity irrelevant. Good, persistent head stand with color dependent on the specific type of Specialty IPA. Flavor: Hop flavor is typically medium-low to high, with qualities dependent on typical varieties used in the specific Specialty IPA. Hop bitterness is typically medium-high to very high, with qualities dependent on typical varieties used in the specific Specialty IPA. Malt flavor generally low to medium, with qualities dependent on typical varieties used in the specific Specialty IPA. Commonly will have a medium-dry to dry finish. Some clean alcohol flavor can be noted in stronger versions. Various types of Specialty IPAs can show additional malt and yeast characteristics, depending on the type. Mouthfeel: Smooth, medium-light to medium-bodied mouthfeel. Medium carbonation. Some smooth alcohol warming can be sensed in stronger versions. Entry Instructions: Entrant must specify a strength (session, standard, double); if no strength is specified, standard will be assumed. Entrant must specify specific type of Specialty IPA from the library of known types listed in the Style Guidelines, or as amended by the BJCP web site; or the entrant must describe the type of Specialty IPA and its key characteristics in comment form so judges will know what to expect. Entrants may specify specific hop varieties used, if entrants feel that judges may not recognize the varietal characteristics of newer hops. Entrants may specify a combination of defined IPA types (e.g., Black Rye IPA) without providing additional descriptions. Entrants may use this category for a different strength version of an IPA defined by its own BJCP subcategory (e.g., session-strength American or English IPA) – except where an existing BJCP subcategory already exists for that style (e.g., double [American] IPA). Currently Defined Types: Black IPA, Brown IPA, White IPA, Rye IPA, Belgian IPA, Red IPA Vital Statistics: Variable by type Strength classifications: Session – ABV: 3.0 – 5.0% Standard – ABV: 5.0 – 7.5% Double – ABV: 7.5 – 10.0% --------------------------------------- Specialty IPA nie powinno być traktowane jako odrębny styl ale bardziej jako kategoria konkursowa. Piwa zaliczane do tej kategorii nie są piwami eksperymentalnymi, ale są zbiorem obecnie produkowanych piw, które mogą, ale nie muszą być długo obecne na rynku. Kategoria ta pozwala również na pewne rozszerzenia, więc potencjalne przyszłe warianty IPA (Green IPA na dzień św. Patryka, Romulan Blue IPA, Zima Clear IPA itp.) mogą być również klasyfikowane w tej kategorii bez potrzeby ponownego tworzenia wytycznych dotyczących tego stylu. Jedynym wspólnym elementem jest to, że mają balans i ogólne wrażenia stylu IPA (zazwyczaj American IPA) ale z jakąś drobną zmianą. Określenie ‘IPA’ jest używane jako jednoznaczny deskryptor chmielowego i goryczkowego piwa. Ale w przypadku Specialty IPA niekoniecznie jest to rozumiane jako “India Pale Ale”. Żadne z tych piw, nigdy w historii nie było wysyłane do Indii i wiele z nich nie było nawet piwami jasnymi. Jednak rynek piwa rzemieślniczego wie, czego się spodziewać po piwie określanym jako IPA, więc modyfikatory użyte do ich odróżnienia bazują wyłącznie na tej koncepcji. Ogólne wrażenia: Rozpoznawalne jako IPA po balansie - chmielowe, goryczkowe i wytrawne piwo z jakimś dodatkiem, który odróżnia je od kategorii głównej. Niezależnie od formy powinno cechować się dobrą pijalnością. Nadmierna szorstkość i ciężkość są błędami, jak również mocne aromaty i smaki, które kolidują z chmielem i innymi specjalnymi dodatkami. Aromat: Wyczuwalność aromatu chmielowego jest wymagana. Charakterystyka chmielu zależy od danego rodzaju Specialty IPA. Mogą być obecne inne związki aromatyczne, ale aromat chmielowy jest zazwyczaj najsilniejszym elementem. Wygląd: Kolor zależy od danego rodzaju Specialty IPA. Większość powinna być klarowna, chociaż niektóre wersje dużymi ilościami dodatków skrobiowych lub niefiltrowane wersje chmielone na zimno mogą być nieco zamglone. Ciemniejsze wersje mogą być nieprzezroczyste co sprawia, że klarowność nie ma znaczenia. Dobra, trwała piana o kolorze zależnym od danego rodzaju Specialty IPA. Smak: Smaki chmielowe są zwykle od średnio-niskich do wysokich o cechach zależnych od użytych w danym Specialty IPA odmian chmielu. Chmielowa goryczka jest zwykle od średnio-wysokiej do bardzo wysokiej o cechach zależnych od użytych w danym Specialty IPA odmian chmielu. Smaki słodowe od niskich do średnich o cechach zależnych od użytych w danym Specialty IPA odmian słodów. Finisz zwykle będzie półwytrawny do wytrawnego. W mocniejszych wersjach mogą być obecne czyste nuty alkoholu. Różne wersje Specialty IPA mogą wykazywać dodatkowe słodowe lub drożdżowe cechy, w zależności od rodzaju. Tekstura: Gładkie, treściwość średnio lekka do średniej. Umiarkowane wysycenie. W mocniejszych wersjach może być wyczuwalne gładkie alkoholowe rozgrzewanie. Instrukcja wprowadzająca: Uczestnik musi określić moc (sesyjne, standardowe, dubeltowe), jeśli nie zostanie to określone to przyjmuje się standard. Uczestnik musi określić rodzaj Specialty IPA z biblioteki znanych typów wymienionych w wytycznych stylu, ze zmianami na stronie internetowej BJCP, lub musi opisać w formie komentarza rodzaj Specialty IPA i jego kluczowe cechy, aby sędziowie wiedzieli czego się spodziewać. Uczestnik może określić użyte odmiany chmielu jeśli uważa, że sędziowie mogą nie rozpoznać cech nowszych odmian. Uczestnik może określić kombinację typów IPA (np. Black Rye IPA) bez podawania dodatkowego opisu. Uczestnik może użyć tej kategorii do określenia innej wersji mocy stylu IPA zdefiniowanej przez jej własną podkategorię (np. sesyjne American lub English IPA), z wyjątkiem sytuacji gdy taka podkategoria BJCP już istnieje dla takiego stylu (np. Double [American] IPA). Obecnie zdefiniowane rodzaje: Black IPA, Brown IPA, White IPA, Rye IPA, Belgian IPA, Red IPA Parametry: Zmienne wg rodzaju Klasyfikacja wg mocy: Sesyjne (Session): 3,0 - 5,0 % alkoholu Standard (Standard): 5,0 - 7,5 % alkoholu Podwójne (Double): 7,5 - 10 % alkoholu