[Blog Dori] Dubbel – historia i charakterystyka

Pierre Celis · 28 Grudnia 2013

Dubbel staje się coraz bardziej popularnym stylem zarówno wśród piwowarów domowych jak i piwoszy. Mam wrażenie, że zwiększyła się dostępność komercyjnych przykładów*, co pociąga za sobą także chęć odtworzenia takiego piwa w warunkach domowych. Dodatkowo dubbel jest jedną z kategorii konkursowych przyszłorocznego Konkursu Piw Domowych w Żywcu, będzie zatem często warzony w domowych browarach. Warto więc dowiedzieć się troszkę o historii tego trunku, o jego cechach charakterystycznych oraz o tym jak piwo to serwować i z czym podawać.

To niezwykle aromatyczne, dość ciemne piwo zawdzięczamy belgijskim mnichom. Podobne piwa były warzone w przyklasztornych browarach już w średniowieczu. Wersje którą znamy w obecnym wydaniu zawdzięczamy braciom z browaru Westmalle. Sam browar powstał w opactwie w 1836r i od początku działalności warzone było w nim jasne, dość słodkie piwo o niskiej zawartości alkoholu, zapewne przypominające dzisiejsze witbiery, a od 1856 roku także ciemne, nieco mocniejsze piwo którego receptura po modyfikacji w 1926 roku (polegającej między innymi na zwiększeniu mocy) dała początek współczesnym dubblom. Bardzo szybko podobne piwa zaczęły być warzone w innych browarach przyklasztornych, ale także przez browary świeckie najpierw w Belgii, później coraz częściej przez browary zza wielką wodą.

Charakterystyka:

Wygląd: kolor od ciemnobursztynowego do brunatnego, zawsze z czerwonym odcieniem. Piana wysoka gęsta, długo utrzymująca się, biała lub kremowa.

Aromat: bogaty, złożony, słodowy, a nawet słodki z aromatami ciemnych, suszonych owoców: śliwek, wiśni, rodzynek, fig, porzeczek, czasami także bananów i jabłek. Występują także aromaty korzenne, przyprawowe, czekoladowe, karmelowe, toffi, ale nigdy palone. Aromat chmielowy jest na poziomie niskim.

Smak: w smaku podobnie jak w zapachu dominuje słodowość (ale nie tak przytłaczająca jak np. w koźlaku), karmel, herbatniki i ciemne owoce. Goryczka jest na niskim poziomie. Finisz wytrawny. Piwo nie powinno być słodkie, ani ciężkie. Nie powinno mieć mocnego, rozgrzewającego charakteru alkoholowego.

Tekstura: piwo jak na swoją moc sprawia wrażenie lekkiego i wytrawnego. Duże nagazowanie sprawia, że jest bardzo pijalne.

Głównym problemem w przypadku dubbla jest uzyskanie odpowiedniego balansu. Piwo mimo, że jest mocne powinno dawać wrażenie lekkości, nie powinno być ciężkim słodkim ulepkiem, przeładowanym słodami karmelowymi . Bardzo ważne jest więc uzyskanie możliwie wysokiego stopnia odfermentowania. Możemy to osiągnąć m.in. przez dodatek cukru do gotowania, użycie odpowiednich szczepów drożdży w odpowiedniej ilości i umiejętne przeprowadzenie fermentacji.

Parametry według BJCP:

Gęstość początkowa: 15,2 – 18,2°Blg

Goryczka: 15 – 25 IBU

Gęstość końcowa: 2,1 – 4,6°Blg

Kolor: 10 – 17 SRM

Alkohol objętościowo: 6 – 7.6%

Wytycznych PSPD niestety nie udało mi się znaleźć. Jak tylko się pojawią uzupełnię wpis.

Przykłady komercyjne: Westmalle Dubbel, Westvleteren 8, Chimay Premiere, La Trappe Dubbel, Sint Bernardus Pater 6, Grimbergen Double, Affligem Dubbel.

Sposób podania:

Dubbel powinien być podawany w szerokich pokalach, gobletach, tak aby wydobyć z piwa bogaty aromat i wyeksponować pianę.

Jeśli nie masz odpowiedniego szkła możesz użyć kieliszka do czerwonego wina. Piwo należy serwować w temperaturze 8-14°C. Nalewać ostrożnie, aby nie wzruszyć osadu drożdżowego i tym samym uzyskać w szkle niemal idealnie klarowne piwo. Mnisi zalecają, aby w butelce pozostawić 1cm piwa wraz z drożdżami i wypić je osobno.

Dubbbel pasuje do ciężkich dań np. pieczonej lub duszonej wieprzowiny, steków, ale równie dobrze komponuje się z deserami szczególnie tymi na bazie czekolady. Idealnie pasuje też do wszelkiej maści serów.

W kolejnych wpisach przedstawię surowce używane do produkcji Dubbla, przybliżę technologię oraz podam moją recepturę na całkiem udane piwo w tym stylu.

*Przed Świętami w wiejskim sklepie udało mi się upolować taki piękny zestaw w atrakcyjnej cenie 34zł.