[Piwo i Cydr] Recenzja: Cidre bouché de Bretagne Doux, Carrefour

[Pierre Celis]

Gdybym miał wybierać cydr po etykiecie, to ten byłby moim ostatnim zakupem. Paskudna etykieta z wielkim Carrefour i koślawym dopiskiem Doux kojarzy się z produktem o kiepskiej jakości. Jednak stare przysłowie pszczół powiada: nie sądź jabłecznika po etykiecie. Jakże czasem można się pomylić! Widzę tu pewną analogię z polskimi cydrami o pięknych etykietach.Tylko jakby w drugą stronę.

Francja wreszcie zawitała na strony Piwa i Cydru. W rezultacie wyprawy do supermarketu „C” udało mi się nabyć trzy francuskie cydry w butelkach 0,75 l. Dwa z Bretanii z paskudną etykietą, doux i brut, oraz jeden z Normandii (również brut). Te właśnie dwa regiony na północy Francji słyną z produkcji cydru, który jak wieść niesie, bywał nie mniej popularny i doceniany niż wino. Cydry znad Sekwany zazwyczaj zamykane są w grubych, szampańskich butelkach, które radośnie strzelają korkiem podczas otwierania. Oznaczenie brut – oznacza, że cydr jest wytrawny, doux – słodki, demi-sec mieści się pomiędzy jednym, a drugim.

Dodatkowo, na jabłecznikach zakupionych w Carrefourze znajduje się europejski znak jakości: Indication géographique protégée, czyli chronione oznaczenie geograficzne. Europejskie znaki jakości jakoś nie zdobyły popularności w Polsce, pewnie trochę szkoda. Sam musiałem sprawdzić, co chronione oznaczenie oznacza: „Produkt ten posiada szczególną specyficzną jakość, reputację, cieszy się uznaniem lub też posiada inne cechy przypisywane temu pochodzeniu geograficznemu„. Pora zatem sprawdzić tę reputację.

2,5% alkoholu, słodki, korkowana butelka 750 ml, Francja, Bretania, producent: nieznany (wyprodukowane dla Carrefour)

Barwa jasnożółta wpadająca w jasnozłotą, pełna. Cydr jest klarowny i lśniący.

Zapach jest wyraźnie jabłkowy, kwaskowaty, kojarzący się z cytrusami, nawet nieco mandarynkowy. Obecne również aromaty gruszek oraz delikatne kwiatowe nuty dzikiego bzu.

W smaku cydr jest dość słodki, co za chwilę kontrowane jest średnio-niską kwaskowatością. Podobnie jak w aromacie, w smaku także pojawiają się skojarzenia cytrusowe, pomarańczowe oraz miodowe w tle. Obecne są posmaki kojarzące się ze skórką jabłka, pestkami, nutami pieprzowymi, leśnej ściółki – wszystkie na niskim poziomie. Trzeci element cydrowej układanki – taniny równoważą słodko-kwaśne smaki. Ich obecność wywołuje wrażenie lekkiego ściągania w ustach, podkreślanego przez dość wysokie nagazowanie. Ciało niskie.

Podsumowanie:

Leciutki (2,5% alkoholu), przyjemny i całkiem dobrze zbudowany cydr. Niezbyt treściwy, a jednak nie wodnisty i oferujący całkiem przyjemne, choć subtelne doznania. Cydr jest słodki, ale nie przesłodzony, zbalansowany kwaśnością i taninami. Przypadł mi do gustu, jakby w zaprzeczeniu do naprawdę kiepskiej etykiety. Co prawda w smaku nie znalazłem pieczonych jabłek, jak sugerowała mi etykieta, ale i tak byłem usatysfakcjonowany. I ten wystrzał z armaty na początek! W sam raz do świętowania. Szkoda, że nie znam producenta, chętnie spróbowałbym także innych cydrów z jego wytwórni. Douxa z Carrefoura – polecam.

Skład (dodatkowa etykieta z tłumaczeniem): sok z jabłek cydrowych z Bretanii, częściowo na bazie fermentowanego koncentratu, dwutlenek węgla, zawiera siarczyny.

Przemek Iwanek

Wyświetl pełny artykuł