17B. Old Ale

[msto]

17B. Old Ale

Overall Impression: An ale of moderate to fairly significant alcoholic strength, bigger than standard beers, though usually not as strong or rich as barleywine. Often tilted towards a maltier balance. “It should be a warming beer of the type that is best drunk in half pints by a warm fire on a cold winter’s night” – Michael Jackson.

 

Aroma: Malty-sweet with fruity esters, often with a complex blend of dried-fruit, vinous, caramelly, molasses, nutty, toffee, light treacle, and/or other specialty malt aromas. Some alcohol and oxidative notes are acceptable, akin to those found in Sherry or Port. Hop aromas not usually present due to extended aging.

 

Appearance: Light amber to very dark reddish-brown color (most are fairly dark). Age and oxidation may darken the beer further. May be almost opaque (if not, should be clear). Moderate to low cream- to light tan-colored head; may be adversely affected by alcohol and age.

 

Flavor: Medium to high malt character with a luscious malt complexity, often with nutty, caramelly and/or molasses-like flavors. Light chocolate or roasted malt flavors are optional, but should never be prominent. Balance is often malty-sweet, but may be well hopped (the impression of bitterness often depends on amount of aging). Moderate to high fruity esters are common, and may take on a dried-fruit or vinous character. The finish may vary from dry to somewhat sweet. Extended aging may contribute oxidative flavors similar to a fine old Sherry, Port or Madeira. Alcoholic strength should be evident, though not overwhelming. Diacetyl low to none. Some wood-aged or blended versions may have a lactic or Brettanomyces character; but this is optional and should not be too strong. Any acidity or tannin from age should be well-integrated and contribute to complexity in the flavor profile, not be a dominant experience.

 

Mouthfeel: Medium to full, chewy body, although older examples may be lower in body due to continued attenuation during conditioning. Alcohol warmth is often evident and always welcome. Low to moderate carbonation, depending on age and conditioning. Light acidity may be present, as well as some tannin if wood-aged; both are optional.

 

Comments: Strength and character varies widely. The predominant defining quality for this style is the impression of age, which can manifest itself in different ways (complexity, lactic, Brett, oxidation, leather, vinous qualities, etc.). Even if these qualities are otherwise faults, if the resulting character of the beer is still pleasantly drinkable and complex, then those characteristics are acceptable. In no way should those allowable characteristics be interpreted as making an undrinkably off beer as somehow in style. Old Peculier is a fairly unique type of beer that is quite different than other Old Ales.

 

History: Historically, an aged ale used as stock ales for blending or enjoyed at full strength (stale or stock refers to beers that were aged or stored for a significant period of time). There are at least two definite types in Britain today, weaker draught ones that are similar aged milds of around 4.5%, and stronger ones that are often 6-8% or more.

 

Characteristic Ingredients: Composition varies, although generally similar to British Strong Ales. The age character is the biggest driver of the final style profile, which is more handling than brewing. May be aged in wood, but should not have a strong wood character.

 

Style Comparison: Roughly overlapping the British Strong Ale and the lower end of the English Barleywine styles, but always having an aged quality. The distinction between an Old Ale and a Barleywine is somewhat arbitrary above 7% ABV, and generally means having a more significant aged quality (particularly from wood). Barleywines tend to develop more of a ‘mature’ quality, while Old Ales can show more of the barrel qualities (lactic, Brett, vinous, etc.).

 

Vital Statistics:                    

OG:  1.055 – 1.088

IBUs:  30 – 60                         

FG:  1.015 – 1.022

SRM:  10 – 22                       

ABV:  5.5 – 9.0%

 

Commercial Examples: Burton Bridge Olde Expensive, Gale’s Prize Old Ale, Greene King Strong Suffolk Ale, Marston Owd Roger, Theakston Old Peculier

 

Tags: high-strength, amber-color, top-fermented, british-isles, traditional-style, strong-ale-family, malty, aged

 

-----------------------------------------------------------------

 

Ogólne wrażenia: Ale o umiarkowanej do całkiem sporej mocy alkoholowej, większej niż w standardowych piwach, choć zwykle nie tak mocne i bogate jak barleywine. Balans najczęściej przechylony w stronę słodowości. “To powinno być piwo rozgrzewające, pite w niewielkiej ilości przy kominku w zimowe wieczory“ - Michael Jackson.

 

Aromat: Słodowa słodkość z owocowymi estrami, często ze złożoną mieszanką suszonych owoców, wina, karmelu, melasy, orzechów, toffi, syropu lub innych odsłodowych aromatów. Nuty alkoholowe i oksydacyjne (utlenienie) są akceptowalne, podoobne do tych, które można znaleźć w Sherry czy Porto. Nuty chmielowe zazwyczaj nieobecne z powodu długiego dojrzewania (starzenia) piwa.

 

Wygląd: Jasno bursztynowe do bardzo ciemno-czerwono-brązowego (większość jest dość ciemnych). Wiek i ultenienie może z czasem przyciemniać piwo. Może być opalizujące (jeśli nie, to powinno być klarowne). Piana umiarkowana do małej, kremowa do złamanej bieli, na którą wiek i alkohol może mieć negatywny wpływ.

 

Smak: Charakter słodowy średni do wysokiego ze słodką, słodową złożonością, często ze smakami orzecha, karmelu lub melasy. Delikatne nuty czekoladowe lub palone są opcjonalne, ale nie powinny być zbyt mocne. Balans zazwyczaj słodko słodowy, ale może być również chmielowy (wrażeodczucie goryczki często zależy od długości starzenia piwa). Powszechne są estry owocowe od umiarkowanych do wysokich i mogą mieć charakter winny lub suszonych owoców. Finisz może być zróżnicowany, od wytrawnego do słodkiego. Wydłużone dojrzewanie/starzenie może uwydatnić smaki oksydacyjne (utlenienie) podobne do tych w starej Sherry, Porto lub Madery. Zawartość alkoholu powinna być zauważalna, ale nie przytłaczająca. Dwuacetyl niski do żadnego. Niektóre wersje dojrzewające z drewnem lub mieszane mogą zawierać nuty kwasu mlekowego lub bakterii Brettanomyces, ale to jest opcjonalne i nie powinno być zbyt intensywne. Wszelka kwaśność i taniny wynikające ze starzenia piwa powinny być dobrze wkomponowane i przyczyniać się do wzbogacenia złożoności profilu smakowego piwa, ale nie powinny dominować.

 

Tekstura: Ciało średnie do pełnego, gumowate, chociaż starsze wersje mogą mieć mniej ciała z powodu postępującego odfermentowania podczas dojrzewania. Alkoholowe ciepło jest często wyczuwalne i zawsze mile widziane. Wysycenie niskie do średniego, zależne od wieku i dojrzewania. Delikatna kwaśność oraz taniny, jeśli piwo dojrzewało z drewnem, mogą być obecne, ale są opcjonalne.

 

Komentarz: Moc oraz charakter może być bardzo różny. Głównym wyznacznikiem tego stylu jest efekt starzenia, który może objawiać się na różne sposoby (złożoność, kwaśność (kwas mlekowy), Bretty, utlenienie, nuty skórzane, winne, itd). Nawet jeśli te cechy są wadami, ale uzyskany charakter piwa jest złożony i powoduje przyjemne odczucia podczas picia, to są one akceptowalne. W żadnym wypadku nie należy tych dopuszczalnych cech traktować jako powodujące niepijalność piwa, ale że są w jakiś sposób w stylu. Old Peculier jest dość unikalnym typem piwa, który różni się od innych Old Ale.

 

Historia: Z historycznego punku widzenia, Aged Ale używane było jako Stock Ale do domieszek lub pite w całej swojej okazałości (nazwa Stock, lub inaczej Stale, odnosi się do piw dojrzewających przez długi czas). Dzisiaj w Brytanii istnieją co najmniej dwa sprecyzowane typy, słabsze wersje podobne do aged mild o około 4,5% alkoholu oraz mocniejsze często 6-8% i więcej.    

 

Surowce: Skład może być zróżnicowany, chociaż ogólnie podobny do British Strong Ale. “Stary” charakter jest najważniejszym elementem ostatecznego profilu piwa, który jest bardziej wynikiem leżakowania niż warzenia. Może dojrzewać w drewnie, ale nie powinno mieć mocnego drewnianego charakteru.  

 

Podsumowanie: Mniej więcej nakłada się z British Stron Ale i dolną granicą stylu English Barleywine, ale zawsze ma cechy “starzenia”. Różnica pomiędzy Old Ale i Barleywine jest nieco umowne ponad 7% alkoholu i ogólnie oznacza, że ma bardziej znaczące cechy “postarzania” (szczególnie od drewna). W Barleywine bardziej rozwijają się cechy dojrzewania, kiedy Old Ale pokazują bardziej walory beczkowe (kwas mlekowy, Bretty, winne, itd.).

 

Parametry:

Ekstrakt początkowy: 13,5 - 21,25 Plato (1.055 – 1.088 SG)

Goryczka: 30 – 60 IBU

Ekstrakt końcowy: 3 - 5,5 Plato (1.015 – 1.022 SG)

Barwa: 10 – 22 SRM (20 - 44 EBC)

Zawartość alkoholu (vol.): 5.5 – 9%

 

Komercyjne przykłady: Burton Bridge Olde Expensive, Gale’s Prize Old Ale, Greene King Strong Suffolk Ale, Marston Owd Roger, Theakston Old Peculier