[Piwny turysta] Industria de Licores de Boyacá z Tunji

[Pierre Celis]

Czy Kolumbię da się polubić? Takie właśnie pytanie sobie zadałem planując wyjazd do tego kraju.

Miliony pytań, i jeszcze więcej wątpliwości. Tyle słyszałem o ciemnej stronie Kolumbii, że pierwszy raz w życiu obawiałem się wyjazdu. Wiedziałem, że jest to kraj przepełniony wspaniałymi krajobrazami, obfitujący w knajpki, które serwują wyjątkowo smaczną kuchnię a wszystko to jest skąpane w słońcu i zmieszane nutą egzotyki. Jednakże, czy wszystkie te atuty będą w stanie w pełni zaspokoić moje oczekiwania wobec tego kraju?

 Zapraszam was na nowy cykl na blogu poświęcony tamtejszej scenie piwowarskiej. Jednakże postaram się za każdym razem poza faktami dotyczącymi kolumbijskich browarów, przemycić odrobinę ciekawostek związanych z tym fascynującym krajem.

Za nim jednak rozpocznę zachwycać się nad tym co zobaczyłem, warto abyście poznali kilka faktów dotyczących tamtejszego rynku piwnego.

Jak nietrudno się domyśleć cały rynek jest zdominowany przez jedną grupę piwowarską „Bavaria” należącą (jakże mogło być inaczej) do SABMillera. Firma założona została w 1889 roku i jak nie trudno odgadnąć z roku na rok przejmuje co raz większy piwowarski tort. Obecnie zarządza sześcioma browarami, znajdującymi się: w Barranquilli, w Bucaramanga, w Itagui, w Tibasosa, w Tocancipa, w Yumbo, które prawie w 100% zaspakajają lokalny rynek w piwo. Mimo, że występują pewne regionalizacje marek, cały rynek zalany jest bezsmakowymi lageramiz pod szyldu: Aguila, Costena, Poker oraz Pilsen. Jedynymi piwami, które mogą zasłużyć na naszą uwagę, jest marka Club Colombia, która oferuje kilka odmian zaskakująco poprawnych piw. Są to m.in. dark lager, vienna lager, lager, marzen oraz weizen.

Na całe szczęście powiew zmian na światowych rynkach dotarł i do słonecznej Kolumbii, powodując wysyp, czasem mikroskopijnych, browarów. Obecnie szacuje się, że w kraju działa około…170 komercyjnych browarów. Z pewnością dla wielu z was liczba ta będzie wielkim zaskoczeniem, jednakże trzeba zdać sobie sprawę, że zdecydowana większość z nich może poszczycić się sprzętem obliczonym na 30/50 litrowe warki.

Mimo, że odwiedziłem co dziesiąty browar z tej sumy, wydaje mi się, że odwiedziłem te najbardziej wartościowe a jednocześnie nadające rytm całej tamtejszej scenie.

Na pierwszy ogień pozwolę sobie przedstawić wam browar, który odwiedziłem pod sam koniec mojej podróży po Kolumbii.

Znajduje się w malowniczym miasteczku Tunja, które te zaś znajdują się w Andach na wysokości 2820 metrów. Mimo, że miejscowość ta z naszego punku widzenia zachwyca na każdym kroku, podczas naszego pobytu tam nie spotkaliśmy ani jednego turysty. Może to dziwić, tym bardziej, że samo centrum miasteczka z przepięknym miejskim placem jest na tyle olśniewające, że po dziś dzień jesteśmy nim oczarowani. Wbrew pozorom, ten brak turystów okazał się dla nas zbawienny. Ceny w knajpach i restauracjach nie są tak wysokie jak np. w Bogocie czy Cartagenie, a na domiar tego, menu w tychże lokalach jest jeszcze bardziej intrygujące a jednocześnie bardziej autentyczne.

Powróćmy jednak do tytułowego browaru. Browar został założony w 2011 roku na terenie wytwórni rumu, która to działa nieprzerwalnie od 1924 roku. Mimo, że browar działa na rynku już od sześciu lat, swoją działalność oparł na miejscowym rynku.

Browar może poszczycić się trzynaczyniową warzelnią o jednorazowej mocy pięciu hektolitrów, która została skonstruowana przez lokalnych rzemieślników. Pozostałe wyposażenie browaru tworzy pięć unitanków o analogicznej wielkości co warzelnia oraz dwa unitanki 10 hektolitrowe. Najnowszym nabytkiem browaru stała się linia rozlewnicza przystosowana do napełnienia puszek oraz pasteryzator tunelowy.
Zanim jednak z browaru wyjedzie pierwsza partia zapuszkowanego piwa, browar rozlewa swoje piwa wyłącznie do beczek, które są sygnowane marką „Donato”.

Browar nie posiadający raczej zbyt wymagającej klienteli, zaskoczył nas swoją ofertą, które ku memu zadowoleniu nie należy do byle jakiej.

Co prawda, jak nie trudno się domyśleć browar przede wszystkim warzy jasnego eurolagera, jednakże nie zapomniał o bardziej wymagającej klienteli. Dla nich to właśnie warzy obecnie, m.in. Brown Ale, American Lager oraz Vienna Lager. Dodatkowo w swojej historii popełnił również kilka warekIPy oraz Red Ipy.

Mimo, że mieliśmy okazję skosztować jedynie czterech pierwszych piw, wszystkie piwa okazały się wyjątkowo smaczne.Nie ukrywam, że najbardziej mnie zachwycił wiedeński lager. Nie dość, że charakteryzowało się ono przepiękną bursztynową barwą. W smaku było wyjątkowo orzeźwiające z genialnie zbalansowanym chlebowym posmakiem. Genialne piwo, które chce się pić nieprzerwalnie.

Wcale nie mniej smacznym piwem okazał również amerykański lager. Było to lekkie piwo a jednocześnie z pięknie z harmonizowaną goryczką, która łagodnie aczkolwiek na długi czas zalega na podniebieniu. Doskonałe!

Zdaje sobie sprawę z odległości dzielącej nasz kraj od Tunji, jednakże dla takich właśnie piw warto skusić się na odbycie podróży do tej części świata. Gorąco was do tego zachęcam!

Dziedziniec browaru

.

.

.

.

.

.

.

Vienna Lager

.

American Lager

.

Lager

.

Brown Ale

.

Słitfocia z naszymi nowymi przyjaciółmi

.

W takich oto beczkach leżakuje ich rum. Może kiedyś w takich oto beczkach  znajdzie się i piwo.

 

 

Wyświetl pełny artykuł