[Piwny turysta]Browar Mazurski z Ełku

[Pierre Celis]

Kilka tygodni temu miałem okazję poszczycić się Wam moją bytnością w najlepszym browarze restauracyjnym, w jakim byłem 2017 roku. Miesiąc po tym wydarzeniu okazało się, że szczęście nadal mi dopisuje, sprawiając mi niespodziankę w postaci wizyty w najciekawszym polskim browarze przemysłowym, odwiedzonym w tymże roku. Czy dobra passa będzie podtrzymana i w ostatnim kwartale tego roku? Prawdę mówiąc nie sadzę, wszak poprzeczka została podwieszona na dość wysokim poziomie.

  Zapraszam was dzisiaj na wędrówkę po ziemiach, które dla piwnym pasjonatów kojarzą się jedynie z czarną plamą na mapie naszego kraju. Tak, Mazury mimo, że tak chętnie są odwiedzane przez naszych rodaków każdego roku, przez długi okres czasu nie miały okazji poszczycić się browarem, który będzie miał okazję rozsławiać ich region.

Na całe szczęście, po uporczywym dla wielu stanie, po dziesięciu latach od zamknięcia ostatniego browaru działającego na ziemi Mazurskiej, powstał browar, na który wszyscy piwosze czekali. Nie tylko dlatego, że powstał jako taki, ale dlatego, że zaoferował klientom piwo, które sprawia radość każdego dnia.

Zacznijmy jednak od początku.

Browar Mazurski, o jakim dziś mowa, powstał w drugiej połowie ubiegłego roku, w przemysłowej dzielnicy Ełku. I mimo, że z wyglądu zewnętrznego nie ma prawa On zachwycać, to stojąc przed bramą główną browaru, poczułem dość dużą ekscytację z obecności w tymże miejscu. Całość, mimo, że jest mocno wpisana w kanon nowoczesnej przemysłowej architektury, jest otulona przyjemnym zielonym parkanem, co czyni z tego miejsca przyjemną ostoją od otaczającej nas przemysłowej szarości.

Przekraczając próg browaru, od razu można zdać sobie sprawę, że inwestor podszedł do sprawy bardzo profesjonalnie. Już na powitaniu wita nas nowoczesna, włoska linia rozlewnicza, która została zamontowana dwa miesiące temu. Tuż koło niej, pręży się czternaście tanków leżakowych, który każdy liczy sobie pojemność dwudziestu hektolitrów. Nieopodal nich, znajduje się mój największy obiekt westchnień, czyli warzelnia. W tym przypadku mamy do czynienia, z trój naczyniową warzelnią o wybiciu dziesięciu hektolitrów, pochodzącą od mało znanego na naszym podwórku, czeskiego producenta Czech Brewmaster ze Svitavy. Nieopodal niej, w jednym rządku, zamontowano sześć tanków fermentacyjnych o analogicznej wielkości co tanki leżakowe.

Czy samo wnętrze browaru może sprawić, że tak dobrze się będzie o nim mówiło. Oczywiście, że nie! Dlatego też browar z Ełku zaoferował swoim klientom nie lada gratkę, oferując im piwa, które wpisują się i w tradycyjny kanon, jak i nowofalowy nurt. W tej pierwszej kategorii, znajdziemy takie piwa, jak: „Ciemne” piwo dolnej fermentacji (13,0blg), Pszeniczne (13,0blg) oraz „Jasne” dolnej fermentacji (11,5blg). W drugiej zaś grupie odnajdziemy takie perełki, jak jasne Ale (11,5blg) i czerwony Ale (13,0blg). W swoim dorobku ma również sezonowo uwarzonego Stouta (17,0blg) oraz właśnie leżakującą IPĘ, w oparciu o amerykańskie odmiany chmielu.

Mimo, że każde z tych piw budziło we mnie niekłamany zachwyt, to największe wrażenie wywarło na mnie piwo „Jasny Ale”. Okazało się ono lekkim piwem, o delikatnie podkreślonym profilu ziół i owoców , gdzie w finiszu dominowała subtelna goryczka.

Czy nowo powstały w Ełu browar, w pewnym sensie wzniesie na wyżyny piwowarskie, tak jak kiedyś uczyniły to browary, w Szczytnie, Kętrzynie i Giżycku? Czas pokaże, ale wszystko wskazuje na to, że nie jednokrotnie usłyszymy jeszcze o nich! Oby tak dalej panowie! Powodzenia!!!

.

.

.

.

 

„Mazurskie Ciemne” prosto z tanka. Pycha!

 

.

.

 

Wnętrze przybrowarnianego sklepu

 

.

View the full article