24A. Witbier

[msto]

24A. Witbier

 

Overall Impression: A refreshing, elegant, tasty, moderate-strength wheat-based ale.

 

Aroma: Moderate malty sweetness (often with light notes of honey and/or vanilla) with light, grainy, spicy wheat aromatics, often with a bit of tartness. Moderate perfumy coriander, often with a complex herbal, spicy, or peppery note in the background. Moderate zesty, citrusy-orangey fruitiness. A low spicy-herbal hop aroma is optional, but should never overpower the other characteristics. Vegetal, celery-like, or ham-like aromas are inappropriate. Spices should blend in with fruity, floral and sweet aromas and should not be overly strong.

 

Appearance: Very pale straw to very light gold in color. The beer will be very cloudy from starch haze and/or yeast, which gives it a milky, whitish-yellow appearance. Dense, white, moussy head. Head retention should be quite good.

 

Flavor: Pleasant malty-sweet grain flavor (often with a honey and/or vanilla character) and a zesty, orange-citrusy fruitiness. Refreshingly crisp with a dry, often tart, finish. Can have a low bready wheat flavor. Optionally has a very light lactic-tasting sourness. Herbal-spicy flavors, which may include coriander and other spices, are common should be subtle and balanced, not overpowering. A spicy-earthy hop flavor is low to none, and if noticeable, never gets in the way of the spices. Hop bitterness is low to medium-low, and doesn’t interfere with refreshing flavors of fruit and spice, nor does it persist into the finish. Bitterness from orange pith should not be present. Vegetal, celery-like, ham-like, or soapy flavors are inappropriate.

 

Mouthfeel: Medium-light to medium body, often having a smoothness and light creaminess from unmalted wheat and the occasional oats. Despite body and creaminess, finishes dry and often a bit tart. Effervescent character from high carbonation. Refreshing, from carbonation, light acidity, and lack of bitterness in finish. No harshness or astringency from orange pith. Should not be overly dry and thin, nor should it be thick and heavy.

 

Comments: The presence, character and degree of spicing and lactic sourness varies. Overly spiced and/or sour beers are not good examples of the style. Coriander of certain origins might give an inappropriate ham or celery character. The beer tends to be fragile and does not age well, so younger, fresher, properly handled examples are most desirable. Most examples seem to be approximately 5% ABV.

 

History: A 400-year-old Belgian beer style that died out in the 1950s; it was later revived by Pierre Celis at Hoegaarden, and has grown steadily in popularity over time, both with modern craft brewers and mass-market producers who see it as a somewhat fruity summer seasonal beer.

 

Characteristic Ingredients: About 50% unmalted wheat and 50% pale barley malt (usually Pils malt) constitute the grist. In some versions, up to 5-10% raw oats may be used. Spices of freshly-ground coriander and Curaçao or sometimes sweet orange peel complement the sweet aroma and are quite characteristic. Other spices (e.g., chamomile, cumin, cinnamon, Grains of Paradise) may be used for complexity but are much less prominent. Ale yeast prone to the production of mild, spicy flavors is very characteristic. In some instances a very limited lactic fermentation, or the actual addition of lactic acid, is done.

 

Style Comparison: Low bitterness level with a balance similar to a Weissbier, but with spice and citrus character coming from additions rather than the yeast.

 

Vital Statistics:                  

OG:  1.044 – 1.052

FG:  1.008 – 1.012

IBUs:  8 – 20                          

SRM:  2 – 4                          

ABV:  4.5 – 5.5%

 

Commercial Examples: Allagash White, Blanche de Bruxelles, Celis White, Hoegaarden Wit, Ommegang Witte, St. Bernardus Witbier, Wittekerke

 

---------------------------------------

Ogólne wrażenia: Orzeźwiające, wykwintne, smaczne, piwo górnej fermentacji o umiarkowanej mocy i na bazie pszenicy.

 

Aromat: Umiarkowana słodowa słodkość (często wraz z delikatnymi nutami miodu i/lub wanilii) z lekkimi, zbożowymi, przyprawowymi aromatami pszenicy, często z lekką cierpkością. Umiarkowane perfumowe nuty kolendry, często ze złożonym, drugoplanowym aromatem ziołowym, przyprawowym lub pieprzowym. Umiarkowany aromat skórki cytrusowej i cytrusowo-pomarańczowa owocowość. Niski chmielowy aromat o charakterze przyprawowo-ziołowym jest opcjonalny ale nigdy nie powinien przykrywać innych cech. Warzywne, selerowe i szynkowe aromaty są niewłaściwe. Przyprawy powinny dobrze komponować się z aromatami owocowymi, kwiatowymi oraz słodkimi i nie powinny być zbyt mocne.

 

Wygląd: Kolor od bardzo jasno słomkowego do bardzo jasno złotego. Piwo będzie bardzo mętne co wynika z obecności skrobi i/lub drożdży, co nadaje mlecznego, biało-żółtego wyglądu. Gęsta, biała, kremowa piana. Piana powinna się utrzymywać dość długo.

 

Smak: Przyjemna słodowa słodkość (wraz z cechami miodu i/albo wanilii) z nutami skórki cytrusowej i pomarańczowo-cytrusowej owocowości. Orzeźwiająco rześkie wraz z wytrawnym i często cierpkim/kwaśnym finiszem. Może mieć delikatne chlebowo pszeniczne posmaki. Opcjonalnie może mieć bardzo lekki kwaśny posmak od kwasu mlekowego. Ziołowo-przyprawowe smaki, które mogą zawierać kolendrę i inne przyprawy są powszechne, powinny być subtelne i zbalansowane, nie powinny być przytłaczające. Chmielowe posmaki o charakterze przyprawowo ziemistym mogą być na poziomie od niskiego do brak, i jeśli są wyczuwalne, to nie powinny przykrywać przypraw. Chmielowa goryczka od niskiej do umiarkowanie niskiej i nie powinna kolidować z orzeźwiającymi nutami owocowymi i przyprawowymi oraz nie powinna utrzymywać się do finiszu. Goryczka z pomarańczy nie powinna występować. Warzywne, selerowe, szynkowe, albo mydlane smaki są nieodpowiednie.  

 

Tekstura: Treściwość średnio lekka do średniej często z gładkością i lekką kremowością wynikającą z zastosowania niesłodowanej pszenicy i czasami owsa. Pomimo treściwości i kremowości, finisz jest wytrawny i kwaskowy. Cechy musujące wynikające z mocnego nagazowania. Orzeźwiające od nagazowania, często brak wyczuwalnej goryczki na finiszu. Brak ostrości i cierpkości wynikającej z pomarańczy. Nie powinno być całkowicie wytrawne albo cienkie, ani nie powinno być lepkie i ciężkie.

 

Komentarz: Obecność, charakter i poziom przypraw oraz kwaśności są różne. Całkowicie przyprawowe i/lub kwaśne piwa nie są dobrymi przykładami tego stylu. Kolendra z niektórych źródeł może mieć szynkowy, selerowy charakter. Piwo to jest bardzo wrażliwe i nie starzeje się zbyt dobrze, więc młodsze, świeższe, dobrze przechowywane egzemplarze są najbardziej pożądane. Większość ma około 5% ABV.

 

Historia: 400-letni styl piwa, który zanikł w latach 50 XX wieku. Został wskrzeszony przez Pierrea Celisa w browarze Hoegaarden i od tego czasu jego popularność ciągle rosła, zarówno dzięki nowoczesnym browarom rzemieślniczym, jak i producentom masowym, którzy postrzegają ten styl jako owocowe, letnie piwo sezonowe.

 

Surowce: Zasyp składa się z około 50% niesłodowanej pszenicy i 50% jasnego słodu jęczmiennego (przeważnie słód pilzneński). W niektórych wersjach używa się 5-10% owsa. Przyprawy takie jak świeżo mielona kolendra i Curaçao lub czasami skórka z pomarańczy uzupełniają słodki aromat i są dość charakterystyczne. Inne przyprawy (rumianek, kmin rzymski, cynamon, aframon madagaskarski) mogą być użyte by nadać złożoności ale są dużo mniej istotne. Drożdże górnej fermentacji produkujące delikatne fenole są bardzo charakterystyczne. W niektórych przypadkach praktykowana jest bardzo ograniczona fermentacja bakteriami kwasu mlekowego, albo dodanie kwasu mlekowego.

Porównanie stylów: Niski poziom goryczy z balansem podobnym do Weissbiera, ale z przyprawowym i cytrusowym charakterem pochodzącym bardziej od użytych dodatków niż od drożdży.

 

Parametry:

Ekstrakt początkowy: 11 - 12,8 Plato (1.044 – 1.052 SG)

Ekstrakt końcowy: 2 - 3 Plato (1.008 – 1.012 SG)

Goryczka: 8 – 20 IBU

Barwa: 2 – 4 SRM (4 - 8 EBC)

Zawartość alkoholu (vol.): 4.5 – 5.5%

Komercyjne przykłady: Allagash White, Blanche de Bruxelles, Celis White, Hoegaarden Wit, Ommegang Witte, St. Bernardus Witbier, Wittekerke