20C. Imperial Stout

[msto]

20C. Imperial Stout

 

Overall Impression: An intensely-flavored, big, dark ale with a wide range of flavor balances and regional interpretations. Roasty-burnt malt with deep dark or dried fruit flavors, and a warming, bittersweet finish. Despite the intense flavors, the components need to meld together to create a complex, harmonious beer, not a hot mess.

 

Aroma: Rich and complex, with variable amounts of roasted grains, maltiness, fruity esters, hops, and alcohol. The roasted malt character can take on coffee, dark chocolate, or slightly burnt tones and can be light to moderately strong. The malt aroma can be subtle to rich and barleywine-like. May optionally show a slight specialty malt character (e.g., caramel), but this should only add complexity and not dominate. Fruity esters may be low to moderately strong, and may take on a complex, dark fruit (e.g., plums, prunes, raisins) character. Hop aroma can be very low to quite aggressive, and may contain any hop variety. An alcohol character may be present, but shouldn’t be sharp, hot, or solventy. Aged versions may have a slight vinous or port-like quality, but shouldn’t be sour. The balance can vary with any of the aroma elements taking center stage. Not all possible aromas described need be present; many interpretations are possible. Aging affects the intensity, balance and smoothness of aromatics.

 

Appearance: Color may range from very dark reddish-brown to jet black. Opaque. Deep tan to dark brown head. Generally has a well-formed head, although head retention may be low to moderate. High alcohol and viscosity may be visible in “legs” when beer is swirled in a glass.

 

Flavor: Rich, deep, complex and frequently quite intense, with variable amounts of roasted malt/grains, maltiness, fruity esters, hop bitterness and flavor, and alcohol. Medium to aggressively high bitterness. Medium-low to high hop flavor (any variety). Moderate to aggressively high roasted malt/grain flavors can suggest bittersweet or unsweetened chocolate, cocoa, and/or strong coffee. A slightly burnt grain, burnt currant or tarry character may be evident. Fruity esters may be low to intense, and can take on a dark fruit character (raisins, plums, or prunes). Malt backbone can be balanced and supportive to rich and barleywine-like, and may optionally show some supporting caramel, bready or toasty flavors. The palate and finish can vary from relatively dry to moderately sweet, usually with some lingering roastiness, hop bitterness and warming character. The balance and intensity of flavors can be affected by aging, with some flavors becoming more subdued over time and some aged, vinous or port-like qualities developing.

 

Mouthfeel: Full to very full-bodied and chewy, with a velvety, luscious texture (although the body may decline with long conditioning). Gentle smooth warmth from alcohol should be present and noticeable, but not a primary characteristic; in well-conditioned versions, the alcohol can be deceptive. Should not be syrupy or under-attenuated. Carbonation may be low to moderate, depending on age and conditioning.

 

Comments: Traditionally an English style, but it is currently much more popular and widely available in America where it is a craft beer favorite, not a curiosity. Variations exist, with English and American interpretations (predictably, the American versions have more bitterness, roasted character, and finishing hops, while the English varieties reflect a more complex specialty malt character and a more forward ester profile). Not all Imperial Stouts have a clearly ‘English’ or ‘American’ character; anything in between the two variants are allowable as well, which is why it is counter-productive to designate a sub-type when entering a competition. The wide range of allowable characteristics allow for maximum brewer creativity. Judges must be aware of the broad range of the style, and not try to judge all examples as clones of a specific commercial beer.

 

History: A style with a long, although not necessarily continuous, heritage. Traces roots to strong English porters brewed for export in the 1700s, and said to have been popular with the Russian Imperial Court. After the Napoleonic wars interrupted trade, these beers were increasingly sold in England. The style eventually all but died out, until being popularly embraced in the modern craft beer era, both in England as a revival and in the United States as a reinterpretation or re-imagination by extending the style with American characteristics.

 

Characteristic Ingredients: Well-modified pale malt, with generous quantities of roasted malts and/or grain. May have a complex grain bill using virtually any variety of malt. Any type of hops may be used. American or English ale yeast.

 

Style Comparison: Like a black barleywine with every dimension of flavor coming into play. More complex, with a broader range of possible flavors than lower-gravity stouts.

 

Vital Statistics:                    

OG:  1.075 – 1.115

IBUs:  50 – 90                          

FG:  1.018 – 1.030

SRM:  30 – 40                       

ABV:  8.0 – 12.0%

 

Commercial Examples:

American –Bell’s Expedition Stout, Cigar City Marshal Zhukov’s Imperial Stout, Great Divide Yeti Imperial Stout, North Coast Old Rasputin Imperial Stout, Sierra Nevada Narwhal Imperial Stout;

 

English – Courage Imperial Russian Stout, Le Coq Imperial Extra Double Stout, Samuel Smith Imperial Stout

-------------------------------

 

Ogólne wrażenia: Intensywne w smaku i aromacie, mocne, ciemne piwo górnej fermentacji o szerokim zakresie balansu smakowego i regionalnych interpretacji. Prażone i palone słody nadające nuty ciemnych lub suszonych owoców oraz rozgrzewający, goryczkowo-słodki finisz. Pomimo intensywnych nut, poszczególne składowe muszą się ze sobą łączyć tworząc złożone, harmonijne piwo a nie palącą mieszankę.   

 

Aromat: Bogaty i złożony, ze zmienną ilością prażonych ziaren, słodowości, owocowych estrów, chmielu i alkoholu. Charakter prażonych słodów może przyjmować postać kawy, gorzkiej czekolady lub lekkiej spalenizny od niskiego do umiarkowanego natężenia. Aromat słodowy może być od subtelnego do bogatego jak w Barleywine. Może być wyczuwalny lekki charakter słodów specjalnych (np. karmelowych) ale to powinno tylko dodawać złożoności a nie dominować. Owocowe estry mogą być od niskich do średnich i mogą przyjmować złożony charakter ciemnych owoców (np. śliwek, suszonych śliwek lub rodzynek). Aromat chmielowy może być od niskiego do agresywnego i może to być dowolna odmiana chmielu. Alkohol może być obecny ale nie może być ostry, palący i rozpuszczalnikowy. Wersje długo leżakowane mogą mieć nuty winne lub porto ale nie powinny być kwaśne. Balans może być różny w zależności od tego który z aromatów jest na pierwszym planie. Nie wszystkie opisane aromaty muszą występować, możliwe jest wiele interpretacji. Starzenie wpływa na intensywność, balans i gładkość aromatów.   

 

Wygląd: Kolor może się wahać od bardzo ciemnego czerwonego-brązu do całkiem czarnego. Nieprzejrzyste. Piana od kremowej do ciemno-brązowej, zazwyczaj gęsta, ale jej utrzymywanie się może być od niskiego do umiarkowanego. Wysoka zawartość alkoholu może być widoczna jako gęste zacieki na szkle podczas delikatnego mieszania.

 

Smak: Bogaty, głęboki, złożony i często całkiem intensywny, z różną ilością palonych słodów/ziaren, słodowy, estrowo owocowy, z chmielową goryczką i chmielowymi nutami oraz alkoholowy. Goryczka od średniej do agresywnie wysokiej. Nuty chmielowe od umiarkowanie-niskich do wysokich (dowolna odmiana). Umiarkowana do agresywnie wysokiej intensywność prażonych słodów/ziaren może przypominać słodko-gorzką lub gorzką czekoladę, kakao lub mocną kawę. Mogą być wyczuwalne delikatne nuty palonego ziarna, palonych porzeczek lub smoły. Estry owocowe mogą być niskie do intensywnych i mogą mieć charakter ciemnych owoców (np. śliwek, suszonych śliwek lub rodzynek). Podstawa słodowa może być od zbalansowanej i wspierającej piwo do bogatej jak w Barleywine i opcjonalnie mogą wystąpić dodatkowe nuty karmelowe, chlebowe lub tostowe. Na podniebieniu i na finiszu może być od względnie wytrawnego do umiarkowanie słodkiego, zwykle z długą palonością, chmielowa goryczką oraz rozgrzewaniem. Balans i intensywność smaków może zależeć od starzenia się piwa, niektóre smaki stają się z czasem bardziej stonowane i pojawiają się pewne cechy starzenia, winne lub porto.

 

Tekstura: Treściwość pełna do bardzo pełnej. Może wydawać się gumiasta, o aksamitnej, soczystej teksturze (aczkolwiek treściwość może się osłabić wraz z wiekiem). Delikatne, łagodne rozgrzanie wynikające z zawartości alkoholu jest obecne i zauważalne, ale nie jest główną cechą. W dobrze wyleżakowanych wersjach alkohol może być zwodniczy. Nie powinno być syrobowate lub zbyt mocno odfermentowane. Nagazowanie może być zależne od wieku od słabego do umiarkowanego.

 

Komentarz: Tradycyjnie jest to angielski styl, ale obecnie bardziej popularny i powszechnie dostępny jest w Ameryce, gdzie jest cenionym piwem rzemieślniczym, a nie tylko ciekawostką. Istnieją różne odmiany, zarówno angielskie jak i amerykańskie interpretacje (jak można przewidzieć, wersje amerykańskie mają mocniejszą goryczkę, bardziej palony charakter i są bardziej chmielowe, podczas gdy angielskie odmiany posiadając bardziej kompleksowy charakter słodów specjalnych oraz bardziej estrowy profil). Nie wszystkie Imperial Stouty mają wyraźnie angielski lub amerykański charakter. Wszystko pomiędzy tymi wariantami jest również dopuszczalne, dlatego też nie jest pomocnym określenie podtypu podczas wprowadzania piwa do konkursu. Sędziowie muszą być świadomi szerokiego zakresu stylu i nie próbować oceniać wszystkich przykładów jako klony konkretnego komercyjnego piwa. Interpretacja tego stylu może być bardzo szeroka, ograniczona jedynie kreatywnością piwowara.

 

Historia: Styl z długim, choć niekoniecznie ciągłym dziedzictwem. Ślady prowadzą do mocnych angielskich Porterów warzonych na eksport w XVIII wieku, który podobno był popularny na dworach w Imperium Rosyjskim. Po przerwaniu handlu przez wojny napoleońskie piwa te były coraz częściej sprzedawane w Anglii. Ostatecznie styl wygasł, aż w końcu został powszechnie przyjęty we współczesnej erze piw rzemieślniczych, zarówno w Anglii jako odrodzenie, jak i w Stanach Zjednoczonych jako reinterpretacja poprzez rozszerzenie stylu o amerykańskie cechy.

 

Surowce: Dobrze zmodyfikowany słód pale, z dużą ilością słodów i ziaren palonych. Może mieć złożony zasyp słodów z użyciem praktycznie każdego gatunku słodu. Może być użyta dowolna odmiana chmielu. Angielskie lub amerykańskie drożdże górnej fermentacji.

 

Porównanie stylów: Jak czarne barleywine ze wszystkimi wymiarami smakowymi wchodzącymi do gry. Bardziej złożone, o szerszym zakresie możliwych smaków niż mniej ekstrakcyjny stout.  

 

Parametry:

Ekstrakt początkowy: 18,25 - 27 Plato (1.075 – 1.115 SG)

Goryczka: 50 – 90 IBU

Ekstrakt końcowy: 4,5 - 7,5 Plato (1.018 – 1.030 SG)

Barwa: 30 – 40 SRM (60 - 80 EBC)

Zawartość alkoholu (vol.): 8 – 12%

 

Komercyjne przykłady:

Amerykańskie: Bell’s Expedition Stout, Cigar City Marshal Zhukov’s Imperial Stout, Great Divide Yeti Imperial Stout, North Coast Old Rasputin Imperial Stout, Sierra Nevada Narwhal Imperial Stout;

 

Angielskie: Courage Imperial Russian Stout, Le Coq Imperial Extra Double Stout, Samuel Smith Imperial Stout