[Docent]Craft Beer Camp 2018

Pierre Celis · 26 Czerwca 2018

Dobrych kilka lat temu powiedziałem Gzubom: Jak wybudujecie browar, na pewno pojawię się na Craft Beer Camp. W życiu bym nie pomyślał, że na spełnienie tego warunku będzie trzeba czekać aż tak długo. Ale w końcu wszystko jest jak należy i browar w Annopolu funkcjonuje już przeszło pół roku. Nie pozostało mi nic innego, jak spełnić dane słowo.

Czym CBC, jak z angielska lubi nazywany być ten festiwal, różni się od innych? Sprawa podstawowa to tytularny camping. To niespotykane uczucie, kiedy jesteś na imprezie piwnej i nie trzeba myśleć o powrocie do domu, bo namiot masz kilka kroków stąd. A nie, czekaj. Przecież to motyw znany weteranom z osławionych Zlotów Browar.biz. Tyle, że tutaj zaplecze piwne jest zdecydowanie bardziej bogate.

W tym roku na CBC pojawiło się aż 18 browarów! Całkiem sporo i spotkałem się z głosami, że rozrost imprezy pod tym względem nie jest krokiem w dobrą stronę. Zależy. Dla wystawiających się zapewne nie, dla odwiedzających jest ok. Można powiedzieć, że CBC ma być przede wszystkim imprezą regionalną, która po ostatnich dołowaniach różnorakich poznańskich festiwali dzielnie trzyma fason. Ale dlaczego nie gromadzić tu renomowanych browarów z całej Polski? Na tej edycji po raz pierwszy pojawiły się Palatum, Widawa, Kazimierz i PiwoWarownia. Byli też debiutanci – Wagabunda, Rock Jarocin i tradycyjna próbka z zagranicy – tym razem słowacki Berhet i niemiecki LaBieratorium. W mojej opinii warto, by na CBC pojawiały się browary na co dzień niedostępne w poznańskich sklepach i wielokranach. Ale to już oczywiście decyzja gospodarzy.

Wszyscy zgodnie twierdzą, że CBC nie jest eventem, na którym się zarabia. To przede wszystkim impreza branżowa i jeśli browarom opłaca się tu pojawić, to w porządku. Nominalnie obowiązuje system żetonowy. Lane objętości bardzo słuszne – 150 oraz 300 ml. Jak się okazuje, mój postulat wyrugowania objętości 500 ml z piwnego festiwalu można spełnić.

Nie ma porządnej imprezy bez muzyki. Na CBC podeszła mi szczególnie część piątkowa z rebelianckim performancem Padliny Szarika i z solidnie wykonującymi rockowe covery Ciszą. Nie było tu żadnej wywyższonej sceny, dystans między publiką a muzykami skrócony był do minimum. Dla mnie była to alegoria całego Craft Beer Camp. Egalitaryzm przede wszystkim, żadnego snobowania.

Ważną częścią CBC jest sport. Jedni powiedzą, że przede wszystkim futbol. W porządku – był rozegrany mecz przygotowawczy przed nadchodzącym spotkaniem „na szczycie” – Czarni Chrząstawa vs Reprezentacja Polskiego Craftu. W kwestii kopanej, ja okupowałem chillkanapę stanowiącą centralne na CBC mundialowe audytorium. Aktywny sport jednak też był i tu specjalne podziękowania dla Michała Grossmana za zaszczepienie bakcyla rywalizacji w Klaska. Emocje na najwyższym poziomie, choć zapewne poziom rozgrywki w naszym wykonaniu odwrotnie do nich proporcjonalny. Szczerze polecam!

CBC to oczywiście i piwo, więc parę słów na temat najciekawszych z nich, które udało mi się spróbować. Sour Mazal Adar Dagim od Golemów był rewelacyjnym początkiem. To zakwaszona kwasem mlekowym amerykańska pszenica z dodatkiem mirtu. Intensywny aromat kojarzący się z pomarańczą, trawą cytrynową i oczywiście specyficzny motyw mirtu. W smaku idealny balans między średniointensywną kwaśnością i dobrze zaznaczoną pomarańczą. Świetne piwo, choć według Artura Karpińskiego za mało kwaśne. Skosztujcie zatem obecnej warki, jest w punkt! Próbowałem też autorskie West Coast Session IPA uwarzone z Konstancinem. Rewelacyjny odchmielowy aromat, choć w smaku lekko piękąca goryczka. Tydzień powinien temu piwu wyjść na dobre.

Gospodarze czyli Gzub serwowali m.in Melt – czteroprocentowy sour ale z jeżyną. Odpowiednio kwaśne, wyraźnie owocowe, z lekką słodyczą na finiszu. Mocno mangowy był Mango Weizen od Birbantów. Wymagające dla przeciętnego klienta okazało się natomiast Ra-bar-beer. To piwo od najmniejszego obecnie krajowego rzemieślnika – Browaru Wagabunda. Rześkie, kwasowe, cierpkie. Czyli mocno rabarbarowe, bez żadnej słodyczkowo-owocowej kontry. Inne ich piwa były równie niezorientowane konsumencko. Szacun, choć przy tej wielkości produkcji można sobie na to pozwolić.

W kwaśnym klimacie swoje nowe piwo zaserwował Palatum. Saltamandra czyli Gose z trawa cytrynową i limonką było limonkowo-kwaskowe, rześkie i wytrawne. W pierwszym wrażeniu – z solą wyczuwalną wyłącznie w tle, jednak po wypiciu kilku łyków zostawiające w ustach słone odczucie. Bardzo jestem kontent z faktu, że Łukasz mocno wszedł w kwasy i zapowiedzi kolejnych projektów brzmią bardzo obiecująco. Z podobnie lekkokalibrowych piw bardzo podeszło mi Grodziskie od Trzech Kumpli. Druga warka tego piwa jest już dobrze nasycona. Wędzonka wyrazista przede wszystkim w aromacie, w smaku gubi swą moc, przez co piwo jest idealnie pijalne. Lekkie, orzeźwiające – było jak izotonik którym nawadniałem się kilka razy z rzędu w sobotnie przedpołudnie.

A co z wysokim ballingiem? Tu wyróżnię Latającego Holendra ze Spółdzielczego. Podobał mi się tu interesujący rozdźwięk między aromatem i smakiem. W nosie intensywna czekolada, a w smaku totalna, esencjonalna kawa, co istotne pozbawiona kwaśności. Lekki motyw słodów palonych obecny, alkohol idealnie ukryty. Dobry, oldskulowy RIS!

Podsumowując. Można stwierdzić, że CBC to głównie impreza branżowa. Jednak wystarczy popatrzeć na foty i zobaczyć, że pojawiło się tu sporo osób chcących po prostu napić się dobrego piwa w niezobowiązującej, przyjacielskiej atmosferze. CBC jest wyjątkowym wydarzeniem i cieszy, że przyciąga nowe osoby, chociażby takie jak my Fajnie w roku 2018 odkryć coś, co istnieje od 6 lat!

PS. Materiał z wizytacji Browaru Gzub w kolejnym wpisie, a tymczasem wielkie dzięki dla gospodarzy, wszystkich browarów i odwiedzających za stworzenie panującego na CBC klimatu!