09A. Doppelbock

[msto]

Overall Impression: A strong, rich, and very malty German lager that can have both pale and dark variants. The darker versions have more richly-developed, deeper malt flavors, while the paler versions have slightly more hops and dryness.

 

Aroma: Very strong maltiness. Darker versions will have significant Maillard products and often some toasty aromas. A light caramel aroma is acceptable. Lighter versions will have a strong malt presence with some Maillard products and toasty notes. Virtually no hop aroma, although a light noble hop aroma is acceptable in pale versions. A moderately low malt-derived dark fruit character may be present (but is optional) in dark versions. A very slight chocolate-like aroma may be present in darker versions, but no roasted or burned aromatics should ever be present. Moderate alcohol aroma may be present.

 

Appearance: Deep gold to dark brown in color. Darker versions often have ruby highlights. Lagering should provide good clarity. Large, creamy, persistent head (color varies with base style: white for pale versions, off-white for dark varieties). Stronger versions might have impaired head retention, and can display noticeable legs.

 

Flavor: Very rich and malty. Darker versions will have significant Maillard products and often some toasty flavors. Lighter versions will have a strong malt flavor with some Maillard products and toasty notes. A very slight chocolate flavor is optional in darker versions, but should never be perceived as roasty or burnt. Clean lager character. A moderately low malt-derived dark fruit character is optional in darker versions. Invariably there will be an impression of alcoholic strength, but this should be smooth and warming rather than harsh or burning. Little to no hop flavor (more is acceptable in pale versions). Hop bitterness varies from moderate to moderately low but always allows malt to dominate the flavor. Most versions are fairly malty-sweet, but should have an impression of attenuation. The sweetness comes from low hopping, not from incomplete fermentation. Paler versions generally have a drier finish.

 

Mouthfeel: Medium-full to full body. Moderate to moderately-low carbonation. Very smooth without harshness, astringency. A light alcohol warmth may be noted, but it should never burn.

 

Comments: Most versions are dark colored and may display the caramelizing and Maillard products of decoction mashing, but excellent pale versions also exist. The pale versions will not have the same richness and darker malt flavors of the dark versions, and may be a bit drier, hoppier and more bitter. While most traditional examples are in the lower end of the ranges cited, the style can be considered to have no upper limit for gravity, alcohol and bitterness (thus providing a home for very strong lagers).

 

History: A Bavarian specialty first brewed in Munich by the monks of St. Francis of Paula. Historical versions were less well-attenuated than modern interpretations, with consequently higher sweetness and lower alcohol levels (and hence was considered “liquid bread” by the monks). The term “doppel (double) bock” was coined by Munich consumers. Many commercial doppelbocks have names ending in “-ator,” either as a tribute to the prototypical Salvator or to take advantage of the beer’s popularity. Traditionally dark brown in color; paler examples are a more recent development.

 

Characteristic Ingredients: Pils and/or Vienna malt for pale versions (with some Munich), Munich and Vienna malts for darker ones and occasionally a tiny bit of darker color malts (such as Carafa). Saazer-type hops. Clean lager yeast. Decoction mashing is traditional.

 

Style Comparison: A stronger, richer, more full-bodied version of either a Dunkles Bock or a Helles Bock. Pale versions will show higher attenuation and less dark fruity character than the darker versions.

 

Entry Instructions: The entrant will specify whether the entry is a pale or a dark variant.

 

Vital Statistics:                    

OG:  1.072 – 1.112

FG:  1.016 – 1.024

IBUs:  16 – 26                                  

SRM:  6 – 25                         

ABV:  7.0 – 10.0%

 

Commercial Examples:

Dark Versions –Andechser Doppelbock Dunkel, Ayinger Celebrator, Paulaner Salvator, Spaten Optimator, Tröegs Troegenator, Weihenstephaner Korbinian,;

Pale Versions – Eggenberg Urbock 23º, EKU 28, Plank Bavarian Heller Doppelbock

 

------------------------------------

Ogólne wrażenia: Mocny, bogaty i bardzo słodowy niemiecki lager, który może być zarówno w wersji jasnej i ciemnej. Ciemniejsze wersje mają bardziej bogaty, głębszy smak słodowy, podczas gdy jaśniejsze wersje mają nieco więcej chmielu i są bardziej wytrawne.

 

Aromat: Bardzo mocna słodowość. Ciemne wersje zawierają wyraźne produkty Maillarda i często nuty tostowe. Dopuszczalny jest lekki aromat karmelowy. Lżejsze wersje posiadają mocny aromat słodowy z delikatnymi produktami Maillarda i nutami tostowymi. Praktycznie brak aromatu chmielowego, jednak delikatny aromat szlachetnych odmian chmielu jest akceptowalny w jasnych wersjach. Umiarkowanie niski charakter ciemnych owoców pochodzący od słodów może być obecny (ale jest opcjonalny) w ciemnych wersjach. Bardzo delikatny, czekoladowy aromat może być obecny w ciemniejszych wersjach, ale nigdy nie powinno być nut palonych lub spalonych. Umiarkowane nuty alkoholowe mogą być obecne.

 

Wygląd: Kolor od głęboko złotego do ciemnobrązowego. Ciemniejsze wersje często mają rubinowe refleksy. Leżakowanie powinno zapewniać dobrą klarowność. Wysoka, kremowa i trwała piana (kolor od białego dla wersji jasnych do przybrudzonej bieli dla ciemnych). Trwałość piany może być słabsza w mocniejszych wersjach, mogą też pojawiać się charakterystyczne gęste zacieki na szkle.

 

Smak: Bardzo bogaty i słodowy. Ciemniejsze wersje będa miały wyraźne produkty Maillarda i często nuty tostowe. Lżejsze wersje mają mocny smak słodowy z delikatnymi produktami Maillarda i nutami tostowymi. Bardzo delikatne, czekoladowe nuty są opcjonalne w ciemniejszych wersjach, ale nigdy nie powinny być palone lub spalone. Czysty lagerowy charakter. Umiarkowanie niski charakter ciemnych owoców pochodzący od słodów jest opcjonalny w ciemnych wersjach. Na pewno będzie obecne wrażenie mocy alkoholu, ale powinno to mieć charakter delikatny i rozgrzewający a nie ostry i palący. Bark lub delikatny smak chmielowy (więcej tego smaku jest akceptowalne w jasnych wersjach). Goryczka chmielowa waha się od umiarkowanej do umiarkowanie niskiej, ale zawsze pozwala na to, żeby to słód dominował w smaku. Większość wersji jest dość słodowo-słodka, ale powinny dawać wrażenie odfermentowania. Słodycz pochodzi od niewielkiej ilość chmielu a nie niskiego odfermentowania. Jasne wersje zazwyczaj mają bardziej wytrawny finisz.

 

Tekstura: Ciało umiarkowanie pełne do pełnego. Wysycenie od umiarkowanego do umiarkowanie niskiego. Bardzo gładkie, bez szorstkości i cierpkości. Delikatne alkoholowe rozgrzewanie może być wyczuwalne, ale nigdy nie powinno palić.

 

Komentarz: Większość wersji ma ciemną barwę i może okazywać produkty Maillarda i karmelizacji wynikających z zacierania dekokcyjnego, ale istnieją również bardzo jasne wersje. Jasne wersje nie będą miały tego bogactwa i nut ciemnych słodów co w ciemnych wersjach i mogą być bardziej wytrawne, chmielowe i goryczkowe. Podczas gdy większość tradycyjnych przykładów znajduje się w dolnym granicach wymienionych zakresów, można uznać, że styl nie ma górnego limitu dla ekstraktu, alkoholu i goryczy (zapewniając w ten sposób miejsce w obrębie tego stylu dla bardzo mocnych lagerów).

 

Historia: Bawarska specjalność warzona pierwotnie w Monachium przez mnichów św. Franciszka z Paoli. Historyczne wersje były mniej odfermentowane niż współczesne interpretacje, z czego wynikała wyższa słodkość i mniejszy poziom alkoholu (i dlatego uważany był przez mnichów za chleb w płynie). Termin "doppel (double/podwójny) bock" został wymyślony przez monachijskich konsumentów. Wiele komercyjnych doppelboków ma nazwy kończące się na "-ator", albo jako hołd dla prototypowego Salvatora, albo w celu zwiększenia popularności piwa. Tradycyjnie ciemnobrązowy kolor; jaśniejsze są nowszymi wersjami.

 

Surowce: Słód pilzneński i/lub wiedeński dla jasnych wersji (z dodatkiem monachijskiego), monachijski i wiedeński dla ciemnych, sporadycznie z niewielkim dodatkiem słodów ciemnych (jak Carafa). Chmiel typu Saaz. Drożdże o czystym profilu lagerowym. Tradycyjne jest zacieranie dekokcyjne.

 

Porównanie stylów: Mocniejsza, bogatsza i bardziej pełna wersja Dunkel Bocka i Helles Bocka. Jasne wersje wykazują większe odfermentowanie i mniej charakteru ciemnych owoców niż wersje ciemne.

 

Instrukcja wprowadzająca: Uczestnik musi określić czy jest to wersja jasna (pale) czy ciemna (dark).

 

Parametry:

Ekstrakt początkowy: 17,5 - 26,25 Plato (1.072 – 1.112 SG)

Ekstrakt końcowy: 4 - 6 Plato (1.016 – 1.024 SG)

Goryczka: 16 – 26 IBU

Barwa: 6 – 25 SRM (12 - 50 EBC)

Zawartość alkoholu (vol.): 7.0 – 10.0%

 

Komercyjne przykłady:

Ciemne wersje –Andechser Doppelbock Dunkel, Ayinger Celebrator, Paulaner Salvator, Spaten Optimator, Tröegs Troegenator, Weihenstephaner Korbinian,;

Jasne wersje – Eggenberg Urbock 23º, EKU 28, Plank Bavarian Heller Doppelbock