[Docent]Debiut Miesiąca – październik 2020

Pierre Celis · 10 Listopada 2020

Mimo, że o drugiej fali pandemii mówiono już pół roku temu, chyba nikt nie spodziewał się jej skali. Gastronomiczny lockdown 2.0, który nastąpił 24 października był finalnym zamknięciem branży, która i tak już od kilkunastu dni wcześniej ledwo dychała i to nie tylko wskutek obostrzeń w godzinach otwarcia, ale po prostu nikłej frekwencji.

Czy taki stan potrwa do wiosny 2021? W kwestii lokali zobaczymy, czy w ogóle będzie się miało co otwierać. Co do imprez i festiwali sprawa wydaje się być definitywnie przesądzona. Warto więc powspominać ostatnie piwne wydarzenia, które miały miejsce w październiku, takie jak BeerDzikowy Oktoberfest, 2 urodziny Funky Fluid czy kameralne spotkanie na warszawskim Mokotowie, gdzie pojawił się beertruck AutoPINTA.

Prócz tego udało nam się wybrać na inaugurację Browaru Benedektynów Tynieckich w legendarnym opactwie w Tyńcu. Będąc w stolicy Małopolski odwiedziliśmy też Browar Górniczo-Hutniczy oraz podkrakowski Browar Kazimierz.

Na mapie pojawiły się dwa nowe browary rzemieślnicze. Chmiele Nałęczowskie z Przybysławic k. Nałęczowa oraz Browar Opolski z Drzymał na opolszczyźnie. Powodzenia w tych trudnych czasach!

A tytuł Debiutu Miesiąca zdobyło piwo dostępne jedynie w formie lanej. Czy to czas na requiem dla petainera?

Monsters (Przetwórnia Chmielu) – Locomotive Breath

Black IPA, 15,5° Blg, 6 % alk.

Ciemne i w dodatku gorzkie??? To w Polsce nie znajduje szerokiego uznania. Tym większe zatem uznanie należy się od tej niszy, która takie piwa szanuje. Ale spokojnie, to nie medal za dobre chęci. To piwo naprawdę jest wyjątkowe.

Po nalaniu widok jest perfekcyjny – czarna nieprzejrzysta barwa piwa ukoronowana drobną, średnio obfitą pianą w beżowym odcieniu. Trochę zbyt szybko się redukuje ale za to pozostawia piękne owale w szkle.

Bierzemy pierwszy wdech nad szkłem i…to jest to! Oszałamiający wręcz aromat będący składową iglaków, żywicy i tak rzadko spotykanego, a tak potrzebnego w tym stylu cytrusa. Pięknie! Zawsze przy okazji aromatu Black IPA wspominam domowe piwo Czesława Dziełaka, które mieliśmy okazję pić w Kuflach i Kapslach w 2014 r. Sądzę, że Locomotive Breath dołączy do mojej listy „cytrusowych” piw w tym stylu.

Czy w smaku udało się oddać złożoność aromatu? Po pierwszym łyku mamy przyjemną, stonowaną czekoladę od ciemnych słodów i średnio intensywną goryczkę o żywiczno-iglasto-grejpfrutowym charakterze. Mocną jej stroną jest też bardzo przyjemny, krótko zostający na języku posmak. Wyczuwalna jest też owocowość, którą skojarzyłem ze skórką pomarańczy. Paloności i motywów kawy, tak często spotykanych przy interpretacji tego stylu, nie stwierdziłem. Piwo ma gładką teksturę, średnio niskie wysycenie i średnio wysoką pełnię.

Mógłbym czepiać się o względnie oszczędną goryczkę, której stopień intensywności mógłby być tu trochę większy. Ale piwo nadrobiło tymi cytrusami w aromacie i smaku.

Piwo dostępne było wyłącznie w petainerze i na obecną chwilę stanowi pożegnanie z szerszą dostępnością tego opakowania. Obyśmy po odblokowaniu gastronomii mieli okazję jeszcze spotkać w lokalach tak wyjątkowe piwa jak Locomotive Breath…

W wyróżnieniach dawno nie widziane zróżnicowanie stylistyczne. Bardzo z tego jestem rad. A zatem mamy: Belgian Blonde, Raspberry Berliner Weisse, Wymrażany Stout, RIS Rum BA, Nonalko Oatmeal Stout i oczywiście przeróżne warianty Hazy IPA poczynając od wersji session, na triple kończąc.