Browar Maniutek - #41 - Marcowe

[wilko]

Kolor: Bursztynowy, niemal całkowicie klarowny.

Piana: W złamanej bieli, obfita i trwała. Od spodu buduje się ze średnich pęcherzyków, ale na wierzchu ma warstwę kremowo-drobniutkich.

Zapach: Ulotny, słodowo-chlebowy raczej, choć i chmiel się pojawia. I przybiera z czasem na sile.

Smak: Zwykle zmiany wydają się w piwach iść z temperaturą w kierunku słodowości. Tu zaskakująco odwrotnie. Najpierw wydało się solidnie słodowe, żeby z czasem odkrywać przeróżne odchmielowe nuty. Smakowite i pachnące.

Wysycenie: Dosyć wysokie z początku. Z czasem trochę opada, ale ciągle trzyma przyzwoity poziom. Widoczne idące ku gorze bąbelki.

 

Ponownie zapomniałem które Marcowe dostałem uprzednio, ale zapiski pasuję do tego, bo pamiętam że o drugiej warce mówiłeś, że jest wyraźniej karmelowa. Z dawniejszej degustacji zanotowałem sobie to:

k - złoty, lekko mętnawy, podoba mi się

p - biała drobna i trwała

z - zdecydowanie chmielowy, potem też zbożowy

s - trudno mi sprecyzować, taki słodowy ale niesłodki bardzo przyjemny, goryczki niewiele

w - średnie

Podsumowując,

piwo pierwsza klasa. Dolniaki świetnie Ci wychodzą