[Lepsze piwo] WARSZAWSKIE PIWA, PÓJDZIEMY W BÓJ

[Pierre Celis]

Przy okazji kursu szkolącego przyszłych jurorów piwnych miałem okazję zaglądnąć do dwóch warszawskich lokali. Z konieczności czasowych poszedłem na łatwiznę i zaglądnąłem do powszechnie znanych Bierhalle na Nowym Świecie i BrowArmii kilkaset metrów dalej na rogu ul. Królewskiej i Krakowskiego Przedmieścia. Ostatnim razem do Warszawy wybrałem się w czerwcu na półfinał Euro Niemcy-Włochy. Myślałem wtedy, że wpadnę do Bierhalle na jedno piwo, ale nie tylko nie wpadłem, ale nawet nie zaglądnąłem do środka. Tłum kibiców niemieckich z kuflami w ręku taranował wejście, a nawet przejście obok.

 

Tym razem nie miałem takich problemów, choć lokal w sobotni wieczór był pełny. O ile kartę dostałem szybko, to jednak na rozmowę z kelnerką musiałem już kilkanaście minut poczekać.

 

- Jakie są obecnie piwa?

- Pils, Marcowe i Pszeniczne

- A które jest najświeższe?

- Wszystkie nam szybko schodzą i wszystkie są świeże.

- Mogę dostać próbki wszystkich piw?

- Oczywiście.

 

Wszystkie trzy piwa postawiono przede mną w zwykłych szklankach i w ilości dwóch-trzech łyków. Naczynia nie wzbudziły mojego entuzjazmu, ale piwa okazały się bardzo dobre. Zamówiłem Weizena i Marcowe po 8 zł za 0,4 l i do tego sałatkę piwowara za 29 zł. Sałatka okazała się być po bawarsku oszczędna. Jej wyróżnikiem było kilka plasterków kurczaka na wierzchu, chleb grzankowy i tarty ser.

 

Piwa natomiast spełniły wszelkie nadzieje, jakie w nich pokładałem. Weizen był świetny, silnie bananowy z nutą goździków w tle. Przy tym lekki, zwiewny, subtelny i wyrazisty zarazem. Słodycz i kwasowość idealnie się mieszały w ustach, w posmaku delikatniutka goryczka. Po prostu pycha. Przy takim weizenie marcowe okazało się tylko dobre. Miałem wrażenie, że to taki bardziej karmelowy pils. Ekstrakt oceniam na dwa Ballingi za niski, lekki diacetyl nie przeszkadzał co prawda, ale nie spodziewałem się go. Ogólnie piwo jak najbardziej dobre, lekkie, pijalne i jak zauważyłem w lokalu dość popularne.

 

Na drugą rundę udałem się do BrowarArmii Królewskiej - browaru restauracyjnego mieszczącego się w niezwykle prestiżowym miejscu. Szlachectwo zobowiązuje do szlachetnego postępowania, więc już przy wejściu jeden z pracowników uprzejmie skierował mnie do obowiązkowej szatni, a następnie zaprowadził do stolika.

 

- Jakie są obecnie piwa? - zapytałem barmana.

- Pils, Blond, Weizen i Stout w stylu portera.

- Jaki stout?

- W stylu portera.

- Aha.

 

Skoro w Bierhalle zrezygnowałem z pilsa, to postanowiłem również w BrowArmii skupić się na pozostałych smakach. Moim faworytem został bezapelacyjnie Stout - dokładnie taki, jak lubię: cudnie i mocno wytrawny, ale miękki w smaku, wyraźnie, ale delikatnie palony, idealnie musujący na języku i z niewysoką pełnią, bez karmelu i nachalnej kwasowości w ustach. Po prostu doskonały dry stout!

 

Weizen też był świetny, chociaż miał zupełnie inną budowę niż ten w Bierhalle. Główny akcent aromatyczny położony został na łagodną cytrusowość owianą żółtymi bananami i mlecznym goździkiem. Usta również wypełniają pszeniczne cytrusy kierujące uwagę na zachód od Bawarii. Dobre i orzeźwiające. Ostatnie piwo czyli Blond najmniej ujęło mnie swoim smakiem. Zamiast oparów owocowych nut moreli, brzoskwini, winogron w nos bucha słodycz i karmel. Kontrastuje z nimi niska pełnia i niezdecydowany smak. Korzenna goryczka lekko ratuje odczucia, ale nie przykrywa braku zdecydowania i charakteru. Ceny piw w BrowArmii są zróżnicowane. Za półlitrowy Stout trzeba wysupłać 12, mały Blond kosztuje 9, a Weizen 7,5 zł.

 

Warszawa to dobre miasto dla dobrego piwa. Mam nadzieję, że lokalni piwosze to sobie cenią. Ma trzy browary i jeszcze kilka w okół - dobrego, choć drogiego piwa nie brak. A dodatkowo w Warszawie cenię przestrzenie.

 

Czytaj całość na blogu autora