[piwolog] Piwo moje najdroższe

[Pierre Celis]

Do napisania kilku słów zainspirowały mnie dwie piwne premiery – Brackiego Rauchbocka i ciechanowskiego Portera Grudniowego, a także dwa artykuły traktujące o cenach piwa – Pochwała wysokich cen piwa i Pochwała niskich cen piwa. Będzie zatem o cenach, ale w nieco innym kontekście niż w wymienionych tekstach.

Zacznijmy od Brackiego Rauchbocka. W jego promocji brali udział piwowarzy domowi skupieni wokół PSPD. Kilku z nich podzieliło się swoimi spostrzeżeniami odnośnie konfrontacji z tzw. “przeciętnym klientem”. Ciekawa i dość szokująca była dla mnie krytyka ceny piwa. Ceny, która w Almie ustalona była na 4,59zł. Każdy kto wie z czym ma do czynienia, akceptuje tą cenę bez zająknięcia. Piwo niszowe, ilość limitowana, no i kosztuje mniej niż niż krajowe (Pinta) czy importowane piwa w tym samym stylu. Z drugiej strony w tej cenie można pewnie kupić dwie konserwy Leżajska z Biedry.

Moim zdaniem cena Brackiego Rauchbocka została ustalona na bardzo atrakcyjnym poziomie. Widziałem kalkulację Żywca. Koszt produkcji, oprawy, marketingu, dystrybucji, itd. , zamknął się bodajże w okolicach 3,20zł za butelkę. Jeśli doliczmy marżę detalisty, to dla samego browaru zostają ochłapy. Co by złego o koncernach nie mówić, to w tym przypadku Grupie Żywiec należą się brawa. Wprowadzili na rynek ryzykowny niszowy styl piwa licząc niemal wyłącznie na efekt wizerunkowy. Jest to cegiełka dołożona do szerzenia kultury piwnej i szacuneczek za to się należy.

Przykład drugi – Porter Grudniowy. W zeszłym roku pojawił się pierwszy wypust tego leżakowanego 3 lata zacnego trunku. Cena była ustalona na 10-13zł za butelkę (lub 40zł w wersji lux 1L). Niby dużo, ale za limitowane piwo można tyle zapłacić. Problem polega na tym, że było ono co najwyżej przeciętne (jak na krajowy porter bałtycki). Mi smakowało, ale niczego nie urwało. Żeby było obiektywnie dodam, że w plebiscycie Piwo Roku 2012 organizowanym przez portal browar.biz Porter Grudniowy zajął zaledwie 7 miejsce na 17, czyli w okolicach połowy stawki. W tej cenie można zatem kupić lepszy porter. Czy możliwość spróbowania trunku limitowanego była warta dopłaty kilku złotych? Dla mnie tak, ale ja jestem niepoprawny “politycznie” i gdy tylko widzę na półce nowe piwo, to kasa sama z portfela wychodzi.

Tegoroczny Grudniowy kosztuje 45zł za litrową butelkę. To cena bezpośrednio u Ciechana, więc trzeba dopłacić za przesyłkę. W detalu widziałem za 50zł. Biorąc pod uwagę, że nie wypuszczono wersji półlitrowej, można założyć, że piwo podrożało dwukrotnie od zeszłego roku. Fakt, że jest pięknie opakowane i pewnie sama butelka kosztowała ładnych parę złociszy, ale jeśli ktoś nie jest kolekcjonerem, to niewielkie ma to dla niego znaczenie. Czy zawartość jest warta swojej ceny? Nie chcę zgadywać, ale nie będę też ryzykować zakupu. Po prostu wolę wydać swoje talary na coś ciekawszego, a porter mogę sobie leżakować samodzielnie, bo mam jeszcze trochę miejsca w garażu.

Oczywiście są takie piwa, za które jestem w stanie zapłacić 50zł i więcej, ale to musi być naprawdę coś wyjątkowego. Patrząc po przykładzie zeszłorocznej edycji Porter Grudniowy nie zachwyca i nie wydaje mi się wart podyktowanej ceny. Jeśli Mikołaj nie przyniesie, to pewnie go nawet nie spróbuję. Jeśli się jednak okaże, że tegoroczna edycja była super-hiper-coś-tam-urywająca, to pewnie w przyszłym roku będę pierwszym, który stanie w kolejce. Tymczasem idę się rozejrzeć za innymi smakołykami.

Na koniec podkreślę, że wyrażam tylko własne zdanie. Nie jest moim celem zniechęcanie kogokolwiek do zakupu wyżej wymienionych piw, bo są to trunki co najmniej ponadprzeciętne, zatem znacznie lepsze od tego co znajdziemy na półkach przeciętnego sklepu. Także kierujcie się własnym instynktem i kupujcie to na co macie ochotę (i na co was stać).

Wyświetl pełny artykuł