Matros

"Polecamy instalacje od sprawdzonych dostawców z Azji, Polski i z Czech, które są efektywne ekonomicznie, to jest trwałe, bezawaryjne i zdecydowanie tańsze od rozwiązań z Europy Zachodniej." Może jednak nie kłamali, jak sama firma poleca produkty z Azji, więc może akurat Chińczycy przygotowali sprzęt do tego browaru.

Jeśli mnie nie okłamali to podobno Czarna Owca też korzysta z chińczyka. Jedna z chińskich firm ma swojego przedstawiciela w Polsce z którym współpracują i serwisy są niby wtedy krajowe i nie trzeba czekać na chińczyków. Tylko nie wiem czy ceny sprzętu są wtedy chińskie Ciekawe jaki zestaw podali za tą cenę, bo ostatnio pisali do mnie że ceny poszły w górę po nowym roku, a za 37 tys to jeśli dobrze pamiętam była warzelnia 5 hl i dwa tanki 10 hl plus reszta standardowego sprzętu który podają w ofertach. Kupę zdjęć mam od nich tego sprzętu. Na zdjęciach ładnie wygląda

U mnie za to powiedzieli że potrzebowałbym zrobić badania jeśli chciałbym to sprzedawać/oddawać rolnikom jako pasza dla zwierząt, żeby mogli sprawdzić czy rzeczywiście nadaje się dla zwierząt itp..

To płuczecie gęstwę po lambikach? Ja miałem zamiar zlać znad osadu i do peteinera wlać świeżej brzeczki bez płukania gęstwy, mycia peta itp. Robił ktoś tak?

7C. Kellerbier Aroma: Reflects base style. Typically has additional yeast character, with byproducts not frequently found in well-lagered German beers (such as diacetyl, sulfur, and acetaldehyde). Appearance: Reflects base style. Typically can be somewhat hazy or cloudy, and likely a little darker in appearance than the base style. Flavor: Reflects base style. Typically has additional yeast character, with some byproducts not frequently found in well- lagered German beers (such as diacetyl, sulfur, and acetaldehyde), although not at objectionable levels. Mouthfeel: Reflects base style. Has a bit more body and creamy texture due to yeast in suspension, and may have a slight slickness if diacetyl is present. May have a lower carbonation than the base style. Comments: Young, unfiltered, unpasteurized versions of the traditional German beer styles, traditionally served on tap from the lagering vessel. The name literally means “cellar beer” – implying a beer served straight from the lagering cellar. Since this serving method can be applied to a wide range of beers, the style is somewhat hard to pin down. However, there are several common variants that can be described and used as templates for other versions. Sometimes described as Naturtrüb or naturally cloudy. Also sometimes called Zwickelbier, after the name of the tap used to sample from a lagering tank. History: Originally, Kellerbier referred to any Lager beer being matured in the caves or cellars under the brewery. In the 19th century, Kellerbier was a strong, aged beer meant to last the summer (Sommerbier), stored in rock cellars and served straight from them. But when refrigeration began to be used, the term shifted to describing special beers that were served young, directly from the cellar or lagering vessel. Today some breweries use the term purely for marketing purposes to make their beers appear special. While a kellerbier is sometimes considered more of a serving style than a beer style, the serving technique is still predominately used with certain styles in certain regions (such as Helles around the Munich area, or a Märzen in the Franconia region). Entry Instructions: The entrant must specify whether the entry is a Pale Kellerbier (based on Helles) or an Amber Kellerbier (based on Märzen). The entrant may specify another type of Kellerbier based on other base styles such as Pils, Bock, Schwarzbier, but should supply a style description for judges. ----- 07C. Kellerbier Aromat: Odzwierciedla styl bazowy. Zazwyczaj posiada dodatkowo charakter drożdżowy , wraz z produktami ubocznymi które są rzadko spotykane w dobrze wylagerowanych niemieckich piwach (takich jak diacetyl, siarka, aldehyd octowy). Wygląd: Odzwierciedla styl bazowy. Przeważnie może być poniekąd zamglone lub mętne i trochę ciemniejsze w porównaniu do bazowego stylu. Smak: Odzwierciedla styl bazowy. Zazwyczaj posiada dodatkowo charakter drożdżowy, wraz z produktami ubocznymi które są rzadko spotykane w dobrze wylagerowanych niemieckich piwach (takich jak diacetyl, siarka, aldehyd octowy), chociaż nie na poziomie niepożądanym. Odczucie w ustach: Odzwierciedla styl bazowy. Posiada trochę więcej ciała i kremowej tekstury z powodu zawiesiny drożdżowej. Może również posiadać lekką śliskość jeśli występuje w nim diacetyl. Może posiadać niższy stopień wysycenia niż styl bazowy. Komentarz: Młoda, niefiltrowana, niepasteryzowana wersja tradycyjnego niemieckiego piwa, tradycyjnie serwowana z beczki w której było lagerowane. Nazwa dosłowna oznacza ''piwo piwniczne'' – sugerując piwo serwowane prosto z beczki w piwnicy, w której było lagerowane. Od kiedy taka metoda serwowania piwa może odnosić się do wielu innych stylów piwa, styl ten jest poniekąd trudny do ustalenia. Istnieje jednak kilka typowych wariantów, które można opisać i wykorzystać jako szablony dla innych wersji. Czasami określane jako Naturtrüb lub naturalne mętne. Również czasami nazywane Zwickelbier, od nazwy kranu używanego do pobierania próbek ze zbiornika leżakującego. Historia: Oryginalnie, Kellerbier odpowiada każdemu lagerowi które dojrzewają w komorach lub piwnicach pod browarem. W XIX wieku, Kellerbier był piwem mocnym, dojrzewającym, które miało przetrwać lato (Sommerbier), przechowywanym w kamiennych piwnicach i serwowanym prosto z nich. Jednak kiedy zaczęto używać lodówek, termin ten zaczął dotyczyć piw specjalnych, które były serwowane młode, prosto z piwnicy lub zbiornika w którym leżakowało. Dzisiaj niektóre browary używają tego określenia głównie do celów marketingowych, aby ich piwa wydawały się wyjątkowe. Podczas gdy kellerbier jest czasem uważany za styl serwowania piwa niż za sam styl piwa, technika serwowania piwa jest nadal w przeważającej mierze używana w niektórych regionach ( jak Helles wokół Monachium, lub Marzen w regionie Frankonii). Wskazówki dla uczestnika: Uczestnik musi sprecyzować czy wpisany jest Pale Kellerbier (na podstawie Helles) czy Amber Kellerbier (na podstawie Marzen). Uczestnik może określić inny typ Kellerbier na podstawie innych stylów bazowych takich jak Pils, Bock, Schwarzbier, jednak powinien dostarczyć również opis stylu dla sędziów.

7B. Altbier Overall Impression: A well-balanced, well-attenuated, bitter yet malty, clean, and smooth, amber- to copper-colored German beer. The bitterness is balanced by the malt richness, but the malt intensity and character can range from moderate to high (the bitterness increases with the malt richness). Aroma: Clean yet robust and complex aroma of grainy-rich malt and spicy hops with restrained (low to medium-low) fruity esters. The malt character reflects German base malt varieties, with rich baked bread and nutty-toasty bread crust notes. The hop aroma may vary from moderate to low, and can have a peppery, spicy, floral, herbal or perfumy character associated with Saazer-type hops. Appearance: The color ranges from light amber to deep copper color, stopping short of brown; bronze-orange is most common. Brilliant clarity. Thick, creamy, long-lasting off-white head. Flavor: Assertive hop bitterness well balanced by a sturdy yet clean and crisp malt character. The malt presence is moderated by medium-high to high attenuation, but considerable rich, complex, and somewhat grainy malt flavors can remain. Some fruity esters (especially cherry-like) may survive the lagering period. A long-lasting, medium-dry to dry, bittersweet or nutty finish reflects both the hop bitterness and malt complexity. Spicy, peppery or floral hop flavor can be moderate to low. No roasted malt flavors or harshness. The apparent bitterness level is sometimes masked by the malt character; the bitterness can seem as low as moderate if the finish is not very dry. Light sulfury or minerally character optional. Mouthfeel: Medium-bodied. Smooth. Medium to medium- high carbonation, although can be lower when served from the cask. Astringency low to none. Despite being very full of flavor, is light-bodied enough to be consumed as a gravity-fed session beer in its home brewpubs in Düsseldorf. Comments: A top-fermented lagered beer, fermented at cool ale temperature (59–68 °F), often conditioned at bottom- fermentation temperatures (about 50 °F) and then lagered at cold temperatures to produce a cleaner, smoother palate than is typical for most ales. Zum Uerige is a wonderful beer, but much more aggressively bitter and complex than most other German examples. It may be like the Fuller’s ESB of the strong bitter category – well-known but somewhat of a stylistic outlier. Do not judge all Altbiers as if they were Zum Uerige clones; allow for a more balanced bitterness in the beer (25–35 IBUs is more typical for most other German examples). Stronger sticke and doppelsticke beers should not be entered here. History: The traditional style of beer from Düsseldorf. “Alt” refers to the “old” style of brewing (i.e., using top-fermenting yeast) that was common before bottom-fermenting lager brewing became popular. Predates the isolation of bottom- fermenting yeast strains, though it approximates many characteristics of bottom-fermenting lager beers. Many of the classic examples can be found in brewpubs in the Altstadt (“old town”) section of Düsseldorf. Characteristic Ingredients: Grists vary, but usually consist of German base malts (usually Pils, sometimes Munich) with small amounts of crystal, chocolate, and/or black malts used to adjust color. Occasionally will include some wheat, including roasted wheat. Spalt hops are traditional, but other Saazer-type hops can also be used. Clean, highly attenuative ale yeast. A step mash or decoction mash program is traditional. Style Comparison: More bitter and malty than international amber lagers. Somewhat similar to California Common, both in production technique and finished flavor and color, though not in ingredients. Vital Statistics: OG: 1.044 – 1.052 FG: 1.008 – 1.014 IBUs: 25 – 50 SRM: 11 – 17 ABV: 4.3 – 5.5% Commercial Examples: Bolten Alt, Diebels Alt, Füchschen Alt, Original Schlüssel Alt, Schlösser Alt, Schumacher Alt, Uerige Altbier ------ 7A. Altbier Ogólne odczucia: Dobrze zbalansowane i odfermentowane, goryczkowe, a jednocześnie słodowe, czyste i delikatne, bursztynowe do miedzianego koloru, niemieckie piwo. Goryczka jest zrównoważona bogactwem słodowym, jednak intensywność słodowa może oscylować od średniej do wysokiej (goryczka wzrasta wraz ze słodową treściwością). Aromat: Czysty jednocześnie intensywny i kompleksowy bogaty aromat zbożowy słodów oraz przyprawowe chmiele z umiarkowanymi (niskimi do średnio-niskimi) owocowymi estrami. Słodowy charakter odzwierciedla różnorodność niemieckich słodów podstawowych, z bogatymi nutami pieczonego chleba oraz orzechowo-tostowymi skórki od chleba. Aromat chmielowy może występować od średniego do niskiego o charakterze kwiatowym, pieprzowym, przyprawowym lub ziołowym, powiązanym z chmieli typu Saaz. Wygląd: Kolor od jasno bursztynowego do ciemno miedzianego, pozostając na krótko brązowy; zazwyczaj brązowo-pomarańczowy. Niezwykle klarowne. Gęsta, kremowa, długo utrzymująca się piana koloru złamanej bieli. Smak: Stanowcza goryczka dobrze zbalansowana przez jeszcze bardziej solidny czysty i świeży charakter słodowy. Obecność słodu jest łagodzona przez średnio-wysokie do wysokiego odfermentowanie, jednak spore bogactwo, kompleksowość i nieco zbożowych smaków słodu może pozostać. Niektóre estry owocowe (zwłaszcza wiśniowe) mogą przetrwać okres lagerowania. Długo utrzymujący się średnio-wytrawny do wytrawnego, słodko-gorzki lub orzechowy finisz, odzwierciedla jednocześnie goryczkę chmielową i złożoność słodową. Przyprawowe, pieprzowe lub kwiatowe smaki chmielowe mogą być na poziomie od średniego do niskiego. Brak słodów palonych w smaku lub szorstkości. Występujący poziom goryczki jest czasami zamaskowany słodowym charakterem; goryczka może się wydawać tak samo niska jak i średnia jeżeli finisz nie jest zbyt wytrawny. Lekka siarka lub mineralny charakter może występować. Odczucie w ustach: Średnie ciało. Gładkie. Średnie do średnio-wysokiego wysycenie, jednak może być niższe w przypadku serwowania z beczki. Ściąganie w ustach od niskiego do brak. Pomino bardzo pełnego smaku, jest wystarczająco lekkie, aby konsumować jako sesyjne piwo w lokalnych pubach w Dusseldorfie. Komentarz: Lagerowane piwo górnej fermentacji, fermentowane w niższysz temperaturach dla piw typu ale (59-68°F/15-20°C), również kondycjonowane w dolnych granicach temperatur fermentacji (ok. 50°F/10°C), a następnie lagerowane w niskich temperaturach w celu wyprodukowania czystego, gładkiego smaku niż jest typowe dla większości piw typu ale. Zum Uergie jest świetnym piwem, jednak bardziej agresywnym pod względem goryczki jak i złożoności niż większość niemieckich przykładów. Może być podobny do Fuller's ESB z kategorii piw mocno goryczkowych- dobrze znane, jednak poniekąd wychodzący poza styl. Nie można oceniać wszystkich piw typu Altbier jako klony Zum Uergie; pozwalając na bardziej zbalansowaną goryczkę w piwie (25-35 IBU jest typowe dla większości niemieckich przykładów. Mocniejsze piwa sticke i doppelsticke nie powinny zaliczać się do tej kategorii. Historia: Tradycyjny styl piwa z Dusseldorfu. ''Alt'' odnosi się do ''starego'' stylu warzenia (np. używając drożdży górnej fermentacji) co było normalne zanim drożdże dolnej fermentacji stały się popularne.Przed wyizolowaniem drożdży dolnej fermentacji, pomimo że posiadały wiele cech lagerów dolnej fermentacji. Wiele klasycznych przykładów może być znalezionych w brewpubs w Alstadt (''stere miasto'') części Dusseldorfu. Charakterystyczne składniki: Różne ziarna, jednak zazwyczaj zawiera niemieckie słody podstawowe (najczęściej pilzneński, czasami monachijski) z niewielkim dodatkiem słodów crystal, chocolate, i/lub słodów ciemnych dla podbicia koloru. Sporadycznie może zawierać trochę pszenicy, a także pszenicy palonej. Tradycyjne chmiele typu Spalt, ale inne typu Saaz też mogą być używane. Czyste, dobrze odfermentowujące drożdże do piw typu ale. Zacieranie stopniowe lub dekokcyjne jest tradycyjne. Porównanie stylów: Bardziej goryczkowe i słodowe niż międzynarodowy bursztynowy lager. Poniekąd podobny do piw typu California Common, gdzie oba style charakteryzują się podobnym stylem produkcji, smakiem i kolorem, ale nie składnikami. Parametry: OG: 1.044 – 1.052 (11° - 12,8° BLG) FG: 1.008 – 1.014 (2° - 3,5° BLG) IBU: 25 – 50 SRM: 11 – 17 ABV: 4.3 – 5.5% Przykłady komercyjne: Bolten Alt, Diebels Alt, Füchschen Alt, Original Schlüssel Alt, Schlösser Alt, Schumacher Alt, Uerige Altbier

W Klarstein/Ace Brewery/Hop Cat/Brew Monk czujniki temp są zamontowane na dnie. Ja osobiście ustawiam kociołek na takiej wysokości żeby można było spokojnie podstawić pod kranik wiadro 33l i udaje mi się wyciągać kosz bez stawania na palcach lub dodatkowego stołka Może dla niektórych to być uciążliwe, jednak akurat w Klarstein możesz ustawiać kroki zacierania, więc schylasz się tylko raz, jedynie na czas ustawiania kroków, lub jeśli masz obok coś wyższego stawiasz tam, programujesz i odstawiasz niżej. Ja akurat mam taką możliwość, na stole wklepuję kroki, odstawiam obok na stołek i działam Pisałem w jednym z tematów na temat Klarsteina, jego plusy i minusy według własnych obserwacji i po uwarzeniu ok 10 warek na nim. Jednak o umiejscowieniu sterownika nawet nie wspomniałem, bo nie sprawia mi to problemu

Ja osobiście nie robiłem nic z drożdżami przechowywanymi w soli przez 5 miesięcy. Wydaje mi się że pół roku możesz spokojnie potrzymać. Domyślam się, że przy wszelkich operacjach magazynowania drożdży uważasz żeby wszystko było robione w jak najlepszych warunkach, ale zawsze coś może pójść nie tak, przy przeszczepianiu ich do 2 miesiące. Co do mutacji, ciężko chyba powiedzieć bez dodatkowego sprzętu. Jeśli masz czas i ochotę możesz prowadzić także swoje własne obserwacje dotyczące tej metody. Im więcej osób będzie się tym interesowało tym lepiej bo można będzie się wymieniać doświadczeniami. W moim przypadku jeden szczep przechowuje w 2-3 fiolkach. Pierwszą z nich tak jak wspomniałem ruszyłem po 5 miesiącach. Jak wszystko jest ok możesz odebrać parę ml ze startera i przechować, a przy okazji po kolejnych kilku miesiącach ruszyć partie pierwszą i zobaczyć czy są różnice między tymi przechowywanymi 5 miesięcy, a takimi powiedzmy 8 miesięcznymi.

Sam niedawno pierwszy raz ruszałem drożdże po ok 5 miesiącach, korzystając z tej metody przechowywania. Zrobiłem dla pewności 3 stopniowy starter, ale nie miałem żadnych problemów ze startem. Następnym razem zrobię 2-stopniowy i zobaczę czy będzie jakaś różnica.

Czym z ciekawości fermentowałeś wiśnie, jakie drożdże i po co?

Może chciałeś jak najwięcej zebrać z poprzedniego wiadra i zaciągnąłeś drożdże. Z drugiej strony patrząc niżej pod Twoimi postami widać że masz na leżaku #26 cherish-cherrRIS 24blg. Może zapomniałeś też dodać że 5 tygodni temu zlałeś go na wiśnie? Ot cytat z Twoich zapisków domowych: "po 24 dniach fermentacji burzliwej piwo zeszło do 10Blg. Przy przelewaniu na leżakowanie zostało połączone z przefermentowanymi, dosładzanymi cukrem wiśniami. " Jeśli się mylę i to nie o tego Ris-a chodzi to sorki, ale wygląda na to że drożdże zjadły cukier który dałeś, a że nie widziałeś piwa przez 5 tygodni to mogło to Tobie umknąć.

Jest możliwość zmiany rodzaju czcionki? Widzę tylko możliwość zmiany koloru, albo rozmiaru.

7A. Vienna Lager Overall Impression: A moderate-strength amber lager with a soft, smooth maltiness and moderate bitterness, yet finishing relatively dry. The malt flavor is clean, bready-rich, and somewhat toasty, with an elegant impression derived from quality base malts and process, not specialty malts and adjuncts. Aroma: Moderately-intense malt aroma, with toasty and malty-rich aromatics. Clean lager character. Floral, spicy hop aroma may be low to none. A significant caramel or roasted aroma is inappropriate. Appearance: Light reddish amber to copper color. Bright clarity. Large, off-white, persistent head. Flavor: Soft, elegant malt complexity is in the forefront, with a firm enough hop bitterness to provide a balanced finish. The malt flavor tends towards a rich, toasty character, without significant caramel or roast flavors. Fairly dry, crisp finish, with both rich malt and hop bitterness present in the aftertaste. Floral, spicy hop flavor may be low to none. Clean lager fermentation character. Mouthfeel: Medium-light to medium body, with a gentle creaminess. Moderate carbonation. Smooth. Comments: A standard-strength everyday beer, not a beer brewed for festivals. American versions can be a bit stronger, drier and more bitter, while modern European versions tend to be sweeter. Many Mexican amber and dark lagers used to be more authentic, but unfortunately are now more like sweet, adjunct-laden Amber/Dark International Lagers. Regrettably, many modern examples use adjuncts which lessen the rich malt complexity characteristic of the best examples of this style. This style is on the watch list to move to the Historical category in future guidelines; that would allow the classic style to be described while moving the sweeter modern versions to the International Amber or Dark Lager styles. History: Developed by Anton Dreher in Vienna in 1841, became popular in the mid-late 1800s. Now nearly extinct in its area of origin, the style continues in Mexico where it was brought by Santiago Graf and other Austrian immigrant brewers in the late 1800s. Authentic examples are increasingly hard to find (except perhaps in the craft beer industry) as formerly good examples become sweeter and use more adjuncts. Characteristic Ingredients: Vienna malt provides a lightly toasty and complex, Maillard-rich malt profile. As with Märzens, only the finest quality malt should be used, along with Continental hops (preferably Saazer types or Styrians). Can use some caramel malts and/or darker malts to add color and sweetness, but caramel malts shouldn’t add significant aroma and flavor and dark malts shouldn’t provide any roasted character. Style Comparison: Lighter malt character, slightly less body, and slightly more bitter in the balance than a Märzen, yet with many of the same malt-derived flavors. The malt character is similar to a Märzen, but less intense and more balanced. Lower in alcohol than Märzen or Festbier. Less rich, less malty and less hop-centered compared to Czech Amber Lager. Vital Statistics: OG: 1.048 – 1.055 FG: 1.010 – 1.014 IBU: 18 – 30 SRM: 9 – 15 ABV: 4.7 – 5.5% Commercial Examples: Cuauhtémoc Noche Buena, Chuckanut Vienna Lager, Devils Backbone Vienna Lager, Figueroa Mountain Danish-style Red Lager, Heavy Seas Cutlass Amber Lager, Schell’s Firebrick -------- 7A. Vienna Lager Ogólne odczucia: Średnio-mocny bursztynowy lager z łagodną, gładką słodowością, średnią goryczką i stosunkowo wytrawnym finiszem. Czysty słodowy smak, bogaty chlebowy i czasami tostowy, z przyjemnym odczuciem w ustach, pochodzącym od jakości słodów podstawowych i sposobie ich produkcji, a nie od słodów specjalnych i dodatków. Aromat: Średnio-intensywny aromat słodowy, z tostowymi i bogatymi słodowymi aromatami. Czysty charakter lagerowy. Kwiatowy, przyprawowy aromat chmielowy może być na poziomie od niskiego do żadnego. Odznaczający się karmelowy lub palony aromat jest nie odpowiedni. Wygląd: Lekko czerwono-bursztynowy do miedzianego kolor. Przejrzyście klarowne. Obfita, utrzymująca się piana o kolorze złamanej bieli. Smak: Łagodny, z przyjemną słodową kompleksowością na pierwszym planie i wystarczająco mocną goryczką która zapewnia zbalansowany finisz. Smak słodowy zmierza w kierunku bogatego tostowego charakteru, bez znaczących smaków karmelowych lub palonych. Dosyć wytrawny, szorstki finisz z bogactwem słodowym i goryczką pojawiający się na drugim planie. Kwiatowe, przyprawowe smaki chmielowe mogą występować na poziomie od niskiego do żadnego. Czysty charakter lagerowy. Odczucie w ustach: Średnio-lekkie do średniego ciało, z delikatną kremowością, Wysycenie średnie. Gładkie. Komentarz: Standardowe pod względem zawartości alkoholu, codzienne piwo, nie warzone na festiwale. Wersje amerykańskie mogą być trochę mocniejsze, wytrawniejsze i bardziej goryczkowe, w przeciwieństwie do europejskich wersji, które są słodsze. Wiele Meksykańskich bursztynowych i ciemnych lagerów było bardziej autentycznych, niestety teraz są bardziej słodkie, tak jak zawierające dodatki, bursztynowe/ciemne międzynarodowe lagery. Niestety, w wielu współczesnych wersjach używane są dodatki które zmniejszają bogatą słodową złożoność, tak charakterystyczną dla najlepszych piw tego stylu. Styl ten jest na liście oczekujących do umieszczenia go w kategorii piw historycznych w podręcznikach; co pozwoliłoby na opisanie klasycznego stylu, jednocześnie umieszczając nowoczesne słodsze wersje w kategorii międzynarodowych bursztynowych i ciemnych lagerów. Historia: Rozwinięty przez Antona Drehera 1841 roku we Wiedniu, stał się popularny w drugiej połowie 1800 roku. Teraz prawie całkowicie zanikł z rodzimych terenów, ale kontynuowany w Meksyku do którego trafił za pośrednictwem Santiago Grafa i innych austriackich piwowarów imigrantów w późnych latach 1800. Prawdziwa wersja jest bardzo ciężka do znalezienia (chyba że w przemyśle piw rzemieślniczych) jako dawny dobry przykład stającego się słodszym i z większą ilością dodatków. Charakterystyczne składniki: Wiedeńskie słody dostarczają lekko tostowy, kompleksowy, bogaty słodowy powstający również w trakcie „reakcji Maillarda” profil. Jak w piwie marcowym, jedynie dobrej jakości słód powinien być używany, równolegle z kontynentalnymi chmielami (preferowane typu Saaz lub Styrian). Może być użyty słód karmelowy i/lub ciemny dla nadania koloru i słodyczy, jednak słody karmelowe nie powinny pojawiać się znacząco w aromacie i smaku, a ciemne słody nie powinny nadawać palonego charakteru. Porównanie stylów: Lżejszy charakter słodowy, delikatnie mniej ciała, oraz delikatnie wyższa goryczka w balansie niż w piwie marcowym, jednak z wieloma takimi samymi słodowymi pochodnymi smakowymi. Charakter słodowy jest podobny do piw marcowych, jednak mniej intensywnych i bardziej zbalansowanych. Mniejsza zawartość alkoholu niż w piwie Marcowym lub Festbier. Mniej bogaty, słodowy i chmielowy w porównaniu do czeskiego bursztynowego lagera. Parametry: OG: 1.048 – 1.055 (12° - 13,5° BLG) FG: 1.010 – 1.014 (2,5° - 3,5° BLG) IBU: 18 – 30 SRM: 9 – 15 ABV: 4.7 – 5.5% Przykłady komercyjne: Cuauhtémoc Noche Buena, Chuckanut Vienna Lager, Devils Backbone Vienna Lager, Figueroa Mountain Danish-style Red Lager, Heavy Seas Cutlass Amber Lager, Schell’s Firebrick

Klarstein/Ace Brewery/Hopcat Zalety: -Sterownik ( można ustawić 6 kroków, temp. moc i czas. Po każdym zakończonym kroku słychać kilkukrotne pikanie, sygnalizujące koniec danego kroku i rozpoczęcie kolejnego) -Pompa ( jak dla mnie wystarczająco silna, nigdy w czasie zacierania nie otwierałem zaworu całkowicie, bo przepływ jest wtedy spory i wolałem uniknąć zbicia się słodu w koszu) -Konstrukcja ( blacha wygląda na cienką, ale kocioł i kosz wydają się solidne. Max zasyp jaki do tej pory dawałem było ok 7,5 kg. Wyciągając kosz całość z wodą trochę waży, jednak odkształceń nie zauważyłem) -Wygląd ( Błyszczy się, bebechy są schowane, pompa także, porównując do Cobry) Wiem że są osoby które patrzą także na to jak sprzęt się prezentuje ) - Zajmuje mało miejsca ( dla mnie to akurat zaleta, nie zawalam kuchenki garem, wiadrami do filtrowania. No i mogę przygotować obiad i warzyć jednocześnie wcześniej było ciężko nawet ugotować ziemniaki jak 40l stał na kuchence) -Łatwo się myje -Utrzymywanie ciepła ( póki co nie zauważyłem jakiś znacznych strat. Może jakbym warzył w pomieszczeniach chłodniejszych straty byłyby większe. Sterownik pilnuje żeby nie spadło o więcej niż 1 stopień.) Wady: -Brak chłodnicy ( ja akurat miałem starą więc póki co korzystam z niej, jednak planuję zrobić sobie karbowankę pod wymiar, ale myślałem też nad wymiennikiem. Widziałem jednak że są już też do kupienia z chłodnicą) -Bazooka ( jest zbyt krótka, przy IPA miałem trochę problemów ) -Pompa ( chodzi tylko i wyłącznie o śrutowanie, jeśli będzie zbyt drobne może coś wlecieć do pompy i ją przyblokować. Więc wadą to nie jest, ale trzeba mieć to na uwadze) -Kosz/fałszywe dna ( raz miałem problem ze zbytnim zbiciem się słodu. Jednak to było z mojej winy. Zauważyłem że lepiej chwilę pomieszać żeby słód wciągnął trochę wody i zostawić żeby sam się ułożył. Wtedy ładnie wszystko przepływa przez kosz, a nie przez rurkę przelewową. Podobnie jak przy pompie, trzeba sobie dobrać odpowiednie śrutowanie i nie powinno być problemu) Jak mi się coś przypomni to dopiszę.

@Daniel / Gruby Stefan No to może podeślę to co udało się Tobie częściowo wyczyścić, nadal hermetycznie zapakowane a przy okazji to co mi się teraz złapało. Niedługo się odezwę, aktualnie jestem w pracy..