19Tofik88

Drodzy państwo, oto formularz zgłoszeniowy XIV Częstochowskiego Konkursu Piw Domowych Bractwa Piwnego. W formularzu jest również zawarty link do regulaminu. https://docs.google.com/forms/d/1GJqlnx0-3civmKULlSisu9lwLIwn0_KJUUpslBTAnos/viewform?pli=1&fbclid=IwAR0IKOZeQJqf4_WU08NaYKU6u8GRfu3xa-ODqCtZoSxy7RFM6xOj2JZMo30&pli=1&edit_requested=true

Ja to zostawię, jak piwowarzy zinterpretują ten styl? Ich sprawa. W tym tygodniu wrzucę tu regulamin i formularz zgłoszeniowy, do formularza prosiłbym dorzucić karteczkę jaki styl został uwarzony, czy to "klasyczny" east coast ipa, lub hazy ipa bądź New England ipa.

Dzięki Łachim, konsultuję się z PSPD i każdy mi pisze że takim wyznacznikiem stylu jeśli chodzi o East Coast IPA jest Atak chmielu Pinty. A z drugiej strony czyta się artykuły z USA gdzie te trzy style razem mieszają się z sobą, nie możesz znaleźć kontrastu, dlatego mimowolnie stwierdzasz że te style to jedno i to samo. (sic). Chciałby poznać waszą opinię, bo co do Catharina Sour i ESB sprawa jest prosta.

Errata. W przypadku East Coast IPA pozwalamy na dozę dobrowolnej interpretacji, ponieważ opis stylu nie jest doprecyzowany, można uwarzyć i przesłać piwa w stylu Hazy IPA bądź New England IPA.

Drugi weekend września

Ekstra Specjalny/Mocny Bitter (Angielskie Pale Ale) Aromat Aromat chmielowy od umiarkowanie słabego do umiarkowanie intensywnego, mogą być użyte wszystkie odmiany chmielu, ale tradycyjnie używane są chmiele odmian angielskich. Aromat słodowy średni do średnio mocnego, często występuje łącznie z lekką do umiarkowanie intensywnej nutą karmelową (nuty karmelowe są delikatniejsze w wersjach jaśniejszych). Estry owocowe są w zakresie od średnio słabych do średnio intensywnych. Najczęściej brak diacetylu, ale bardzo niski poziom jest dopuszczalny. Ewentualnie w tle mogą występować zapachy siarkowe i/albo alkoholowe. Wygląd Kolor od złotego do głęboko miedzianego. Klarowność dobra do doskonałej. Piana biała do białoszarej, niska do umiarkowanej. Piana może być niewielka lub niezbyt trwała z powodu niskiego nagazowania. Smak Od średnio mocnej do średniej goryczki wraz z ewidentnymi smakami słodowymi. Przeważnie posiada od umiarkowanie lekką do mocną karmelowo-słodową słodkość. Smaki chmielowe występują od umiarkowanego do umiarkowanie intensywnego poziomu (wszystkie odmiany, ale odmiany nadające ziemiste, żywiczne, i/lub kwiatowe chmiele brytyjskie są odmianami tradycyjnymi). Goryczka i smak chmielowy powinna być zauważalna, ale nie powinna kompletnie zdominować smaków słodowych. Może posiadać delikatne nutki drugoplanowe (na przykład orzechowe, ciasteczkowe) nadając kompleksowość smaku. Umiarkowanie niskie do wysokie estry owocowe. Ewentualnie można wyczuć słabe smaki alkoholowe oraz umiarkowane smaki mineralne albo siarkowe. Średnio wytrawny do wytrawny finisz (w szczególności gdy użyta została siarczanowa woda). Najczęściej brak dwuacetylu, ale bardzo niski poziom jest dopuszczalny. Tekstura Średnio lekka do średnio pełna treściwość. Niskie do średnie nagazowanie, ale przemysłowe wersje butelkowe mogą być mocniej nagazowane. Mocniejsze wersje mogą mieć alkoholowy rozgrzewający charakter, ale nie powinien on być zbyt mocny. Ogólne wrażenia Średnio do umiarkowanie mocne alkoholowo piwo. Balans chmielowo-słodowy może być pomiędzy słodowo chmielowy do goryczkowego. Przyjemność picia tego piwa jest krytycznym elementem tego stylu. Nacisk kładziony jest na goryczkowe nachmielenie w odróżnieniu od agresywnego nachmielenia na smak i aromat występujący w amerykańskim ale. Jest to raczej luźny styl, który umożliwia szeroką interpretację. Komentarz Ewidentnie mocniejsze słodowo i chmielowo niż w specjalny/najlepszy bitter. Mocniejsze wersje mogą wydawać się podobne do Old Ale, aczkolwiek Strong Bitter powinien być bladszy i bardziej goryczkowy. Fullers ESB jest unikalnym piwem zawierającym bardzo mocny, kompleksowy profil słodowy niespotykany w innych piwach tego stylu. Większość strong bitterów jest bardziej goryczkowe i bardziej owocowe. Jurorzy nie powinni oceniać wszystkich piw w tym stylu jakby były klonami Fuller`s ESB. Niektóre nowoczesne wersje warzone są wyłącznie ze słodów pale ale , wersje te znane są jako golden albo summer bitters. Większość wersji butelkowanych bądź kegowanych brytyjskiej produkcji, produkowanej specjalnie na eksport, zawierają więcej alkoholu niż tradycyjne wersje beczkowe (cask). Poziom IBU nie jest ujednolicony, zatem wersje produkowane w USA często nie są odzwierciedleniem brytyjskich odpowiedników podgatunku. Angielski pale ale jest określany jako, mocniejszy alkoholowo (poziomu piw typu premium, export), bardzo podobny styl do mocny bitter, ale z tak zmienioną recepturą by piwo nadawało się do zabutelkowania (czyli między innymi mocniejsze nagazowanie). Historia Strong bitter może być widziany przez konsumentów jako piwo o wyższej gęstości początkowej w porównaniu do best bitter (ale niekoniecznie jako „ bardziej premium”, gdyż best bitter jest tradycyjnie najlepszym produktem browaru). Od czasu gdy piwo zaczęto sprzedawać w UK w zależności od zawartości alkoholu, to piwo zaczęło częściej posiadać posmaki alkoholowe (prawdopodobnie po to by konsument miał wrażenie, że otrzymał to za co zapłacił). Obecnie w Wielkiej Brytanii „ESB” jest marką należącą do browaru Fullers. W USA nazwa została podmieniona by opisać słodowy, gorzkawy, czerwony i o normalnej mocy (jak na warunki USA) rodzaj angielskiego ale. Chmielenie może być po angielsku, albo połączenie angielskiego i amerykańskiego sposobu. Surowce Słód pale ale, amber albo/i słód cystal, można użyć troszkę słodu black by zmienić kolor. Używa się dodatków takich jak cukier, kukurydza albo pszenica. Najczęściej używane są chmiele angielskie, aczkolwiek odmiany amerykańskie i europejskie zaczynają być coraz bardziej popularne (w szczególności w jaśniejszych wersjach). Pełne charakteru angielskie drożdże. Wersje typu "burton" są warzone na średnio do wysoko siarczanowej wodzie. Podstawowe informacje Gęstość początkowa: 12 - 14,7°Blg Goryczka: 30 – 50 IBU Gęstość końcowa: 2,6 – 4,1°Blg Kolor: 5 – 16 SRM Alkohol objętościowo: 4,6 – 6,2%

East Coast IPA Parametry: Ekstrakt początkowy: 14-17,5°Blg Ekstrakt końcowy: 3-5°Blg Zawartość alkoholu: 5,5-7,5% obj. Goryczka: 40-70 IBU Barwa: 12-22°EBC Jedno z podejść do warzenia ikony piwnej rewolucji, czyli american IPA. Solidnie nachmielone nowofalowymi odmianami chmielu, pełne, słodowe, zbalansowane, jasne ale. Wyróżniki stylu: Wyraźnie chmielowe, nowofalowe, jasne, pełne, dość wytrawne, słodowe, gorzkie amerykańskie piwo górnej fermentacji. Styl w przeciwieństwie do bardzo wytrawnego i wyraziście gorzkiego west coast IPA, stawia na balans, w którym większe znaczenie ma lekko karmelowo-chlebowa słodowość. Historia: Pierwsze piwa w tym podejściu do IPA, powstały na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych na początku lat 90. W 1993 roku bostoński Harpoon Brewery uwarzył Harpoon IPA jako swoje piwo sezonowe. Miało ono stać w kontrze do popularnego w USA west coast IPA poprzez większy balans w stronę słodowości, dzięki czemu było przystępniejsze dla piwoszy spożywających głównie masowo produkowane jasne lagery. Szybko zyskało popularność, przez co ostatecznie stało się regularnym produktem i koniem pociągowym browaru. Warto zwrócić uwagę także na znaczenie stylu na początku piwnej rewolucji w Polsce. Atak Chmielu uwarzony przez Browar Pinta w 2011 roku, stał się kamieniem miliowym w polskim piwowarstwie rzemieślniczym pokazującym szerszemu gronu fanów piwa, wyjątkowość nowofalowego podejścia inspirowanego wpływami z amerykańskiej sceny piwnej. Aromat: Średniowysoki do wysokiego, złożony aromat nowofalowych chmieli. Nuty aromatyczne mogą kojarzyć się z owocami cytrusowymi, pestkowymi lub tropikalnymi, kwiatami, lasem (igliwie sosny, żywica), przyprawami i wieloma innymi zapachami olejków znajdujących się w chmielach nowej fali. Słodowość na poziomie od średnioniskiego do średniego, nieprzysłaniająca aromatów odchmielowych, a jedynie uzupełniająca i balansująca kompozycję piwa. Słodowość występuje najczęściej w postaci nut chlebowych, lekko opiekanych, ciasteczkowych, karmelu. Profil drożdżowy czysty, dopuszczalnie pojawić się mogą niskie do średnioniskich estry o charakterze czerwonych owoców pestkowych i niski, czysty aromat alkoholowy w mocniejszych wersjach. Smak: Profil smakowy, tak jak w przypadku aromatu powinien być wyraźnie zdominowany przez nowofalowy chmiel. Nuty odchmielowe na poziomie od średniowysokiego do wysokiego. Powszechnie stosowane jest chmielenie na zimno, ale należy uważać na odpowiednie jego przeprowadzenie by nie pojawiły się nuty trawiaste, które na poziomie wyższym od niskiego są wadą oraz by piwo nie stało się silnie zamglone. Słodowość o średnioniskim do średniego charakterze chlebowym, ciasteczkowym i/lub karmelowym. Należy jednak uważać, żeby nuty słodu nie zdominowały chmielowości. Estry owocowe o charakterze czerwonych owoców pestkowych na poziomie od niskiego do średnioniskiego. Brak innych nut pochodzących z fermentacji, poza niskim alkoholem w wersjach najmocniejszych. Niska do średnio-niskiej słodycz skontrowana przez średniowysoką do wysokiej goryczkę, balans zdecydowanie chmielowy. Finisz półwytrawny do wytrawnego, średnio długi, chmielowy. Goryczka: Średniowysoka do wysokiej, chmielowa, może być ostra, ale nie gryząca. Długo utrzymuje się w ustach. Wygląd: Barwa ciemnozłota do czerwono-bursztynowej. Klarowne, choć egzemplarze chmielone na zimno mogą wykazywać lekkie zmętnienie. Piana biała, raczej zwarta, średnio obfita, co najmniej średnio trwała. Odczucie w ustach: Średnioniska do średniej pełnia wraz z gładką, łagodną teksturą, bez wyraźnej lepkości. Istotne jest, by piwo pomimo użycia ciemniejszych słodów było bardzo orzeźwiające i "pijalne". Wysycenie średnie do średniowysokiego. Mocniejsze wersje mogą się charakteryzować słabo wyczuwalnym rozgrzewaniem alkoholowym, ale najczęściej będzie ono niezauważalne. Szczególnie wersje obficie chmielone na zimno, mogą stać się taniniczne w odczuciu. Istotnym wyzwaniem dla piwowara jest zminimalizowanie ryzyka wystąpienia tego problemu. Uczucie ściągania na poziomie wyższym niż niski jest częstą wadą dla stylu. Surowce i technologia: Blisko 100% jasnego słodu typu pilzneńskiego lub pale ale, zazwyczaj z dodatkiem kilku procent słodów karmelowych. Rzadziej stosuje się dodatek kilku procent słodów melanoidynowych i monachijskich. Wybrane nowofalowe odmiany chmielu w znacznych ilościach, dodane na dowolnym etapie. W historycznych interpretacjach dopuszczalne są także klasyczne chmiele brytyjskie, ale wyłączne ich użycie, może sprawić, że piwo będzie bliższe english IPA. Amerykańskie lub angielskiej drożdże górnej fermentacji o wysokiej zdolności odfermentowania brzeczki i niskiej do średnio-niskiej produkcji estrów. Zacierane na wytrawnie. Drożdże o tropikalno-brzoskwiniowej charakterystyce stosowane przy fermentacji new england IPA są niestylowe. Zacieranie najczęściej infuzyjne jednotemperaturowe. Nie stosuje się zacierania w niższych temperaturach i nie używa cukru, by nie zwiększać przesadnie wytrawności.

Catharina Sour – styl piwa górnej fermentacji, pochodzący z Brazylii ze stanu Santa Catarina. Wywodzi się bezpośrednio z niemieckiego piwowarstwa i jest połączeniem stylu Berliner Weisse z, charakterystycznymi dla Brazylii, owocami tropikalnymi. Charakterystyka Aromat Dominują średnie do wysokich aromaty owocowe. Niska do średniej mlekowa (nigdy octowa) kwaśność. Aromaty słodowe zazwyczaj nieobecne, acz mogą pojawiać się niskie nuty zbożowe i/lub chlebowe. Estry owocowe powinny być niewyczuwalne, podobnie jak aromaty chmielowe. Nuty dzikich drożdży, charakterystyczne dla belgijskich piw kwaśnych, są tutaj nieodpowiednie. Aromaty alkoholowe oraz diacetyl są wadą. Wygląd Kolor piwa, zależy od użytych owoców, natomiast barwa stylu bazowego od słomkowej do ciemno złocistej. Klarowność od idealnej do opalizującej. Nie może być jednak mętne czy wręcz błotniste. Piana, średnia do obfitej, długo utrzymująca się. Barwa piany również zależy od użytych owoców. Smak Dominują średnie do wysokich posmaki świeżych, najczęściej tropikalnych, owoców. Występuje również mlekowa kwaśność (nigdy octowa) na poziomie od nisko - średniego do wysokiego, która może być implikowana przez użyte owoce do wysokiego poziomu. Smaki słodowe zazwyczaj nieobecne, acz mogą się pojawiać niskie posmaki chlebowe i/lub zbożowe. Goryczka bardzo niska, nie może być ściągająca ani zalegająca. Brak posmaków chmielowych oraz diacetylu. Posmaki dzikich drożdży są tutaj nieodpowiednie. Wytrawny finisz bez posmaków alkoholowych. Odczucie w ustach Wysycenie na poziomie od średniego do wysokiego. Treściwość od niskiej do nisko średniej. Alkoholowe rozgrzewanie jest wadą. Ogólne wrażenie Lekkie, orzeźwiające, kwaśne piwo pszeniczne ze zbalansowanymi posmakami owocowymi. Podstawowe surowce Zasyp stanowią głównie słody pilzneński oraz pszeniczny. Stosowanie głównie zakwaszanie w kotle. Do fermentacji używa się drożdży górnej fermentacji o stosunkowo neutralnym profilu. Owocowe dodawane są po fermentacji w czystej postaci. Podstawowe informacje Gęstość początkowa: 9,8 – 11,9 °Blg Gęstość końcowa: 0,5 – 2,1 °Blg Goryczka: 2 – 8 IBU Alkohol objętościowo: 4,0 – 5,5%

Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w XIV Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego. Zapraszamy wszystkich pasjonatów piwowarstwa do wzięcia udziału w XIV Częstochowskim Konkursie Piw Domowych organizowanym przez Bractwo Piwne! To wyjątkowa okazja, by podzielić się swoimi umiejętnościami w warzeniu piwa i zaprezentować własne, unikalne receptury. Miło nam poinformować, że ponownie nagrodą główną będzie warzenie piwa w Browar ReCraft! W tegorocznej edycji konkursu mamy przyjemność przedstawić Wam trzy fascynujące kategorie: Catharina Sour, East Coast IPA oraz Extra Special Bitter. Konkurs będzie miał zupełnie nowe oblicze. Na początku wybierane będzie tzw. pudło, czyli 3 pierwsze miejsca z każdej kategorii oceniane przez profesjonalnych sędziów Bractwa Piwnego oraz PSPD- z wyłonionych piw konsumenci piwni podczas Częstochowskiego Festiwalu Piw Regionalnych wybiorą Grand Championa, który najbardziej im posmakuje - konkurs dzięki temu będzie też miał też wymiar konsumencki Kategorie to trzy różnorodne style, które dostarczą Wam mnóstwo frajdy podczas tworzenia Waszych perfekcyjnych receptur. Catharina Sour to niezwykle odświeżający styl, którego korzenie sięgają Brazylii. To piwo o lekkiej kwasowości, z wyraźnymi nutami owocowymi. Wyobraźcie sobie, jakie pyszne i orzeźwiające piwo możecie stworzyć eksperymentując z owocami takimi jak marakuja, liczi czy truskawki! Nie wprowadzamy ograniczeń w dozowaniu owoców, mogą być z różnych rejonów świata. East Coast IPA to prawdziwe wyzwanie dla Waszej kreatywności. Ten styl jest znany z wykorzystywania dużych ilości chmielu, co przekłada się na intensywny aromat i niezapomniany smak. To idealny wybór dla tych, którzy uwielbiają nuty amerykańców. Spróbujcie eksperymentować z różnymi odmianami chmielu i odkryjcie swój własny, niepowtarzalny profil aromatyczny. Styl wywodzi się ze wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, szczególnie z regionu Nowej Anglii - East Coast IPA jest znane z bardziej wyrazistego profilu słodowego i mniej intensywnej goryczki w porównaniu do swojego zachodniego odpowiednika West Coast IPA. Ma również większe zmętnienie, wynikające z wykorzystania większych ilości chmielu o niższej zawartości alfa-kwasów. Co ważne, East Coast IPA ma bardziej soczysty i owocowy profil smakowy, z wyraźnymi aromatami cytrusów, tropikalnych owoców i kwiatów. Ten styl piwa często jest także bardziej zbalansowany pod względem alkoholu, co pozwala na wyeksponowanie smaku chmielu i słodów. Jeśli natomiast jesteście fanami piw z gatunku bitterów, to Extra Special Bitter jest dla Was idealnym wyborem. Ten tradycyjny styl angielski charakteryzuje się zrównoważonym profilem słodowym współgrającym ze średnio mocną do średniej goryczką. Nacisk kładziony jest na goryczkowe nachmielenie w odróżnieniu od agresywnego nachmielenia na smak i aromat występujący w amerykańskim ale. Jest to raczej luźny styl, który umożliwia szeroką interpretację. Zachęcamy Was do wykorzystania stylów jako inspiracji do uwarzenia własnego, unikalnego piwa na nasz konkurs. Wykorzystajcie kreatywność, eksperymentujcie. Wasze umiejętności piwowarskie mają szansę zostać docenione i nagrodzone. PIWU Cześć P.S. Regulamin i formularz zgłoszeniowy opublikujemy na przełomie lipca i sierpnia.

Oto wyniki XIII częstochowskiego konkursu piw domowych Bractwa Piwnego. W tegorocznej edycji zgłoszono 46 piw. Tabela przedstawia podium z podziałem na kategorie.

Dzięki Dazhdbog za uwagi, rozumiem ryż zmienia profil smakowy piwa, lecz sam w sobie ryż jest bezsmakowy, tak to powinienem sformułować. Co do drugiej uwagi, zapomniałem dopisać że może zaistnieć podział na New England IPA, który poziom estrów owocowych jest w nim wysoki, bądź West Coast IPA gdzie estry owocowe są na poziomie średnim, mój błąd.

Oto formularz zgłoszeniowy na nasz konkurs: https://docs.google.com/forms/d/1N0Im0E6ejN60nfmGoNdJw6iBQdWl1AlX8OzdVMywxmE/viewform?pli=1&fbclid=IwAR2ZbZmH4lx2LaZ9BNUuW7XWxUdC-ANymQCsvAzzU5oUeysltVE-Z6mnQBI&pli=1&edit_requested=true Piwa można już przesyłać od 18 lipca Piwu Cześć?

Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w XIII Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego. Główną nagrodą jest uwarzenie swojego piwa w jednym z najlepszych rzemieślniczych browarów w Polsce, tj. w Browarze Recraft. Jak zwykle co roku wspiera nas także Viking Malt ze swoimi nagrodami słodów bazowych w każdej kategorii - 25 kg za I miejsce - 10 kg za II miejsce - 5 kg za III miejsce Konkurs odbędzie się 10 września 2022 przy okazji VI Częstochowskiego Festiwalu Piwa Regionalnego-Rzemieślniczego* *Organizatorzy zastrzegają sobie prawo do zmiany terminu konkursu, który będzie zależny od terminu festiwalu. Kategorie: DDH APA Ogólne wrażenia:. Podwójnie chmielone na zimno Pale Ale, jasne, orzeźwiające i bardzo aromatyczne chmielowe piwo górnej fermentacji, dodatkowo podkreślone odpowiednią ilością słodowości, w celu uzyskania dobrego balansu i pijalności. Niezwykle wyraźna obecność chmielu może odzwierciedlać klasyczne lub nowoczesne odmiany amerykańskiego lub pacyficznego o bardzo szerokiej charakterystyce. Umiarkowanie mocne, chmielowe, jasne piwo rzemieślnicze, na ogół dobrze zbalansowane, aby było bardziej przystępne, niż nowoczesne DDH IPA. Aromat: Wyrazisty do mocnego aromat chmielowy pochodzący z odmian amerykańskich lub pacyficznych z szerokim wachlarzem możliwych cech, włączając w to cytrusowe, kwiatowe, sosnowe, żywiczne, korzenne, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych lub melona. Żadna z tych cech nie jest wymagana, jednak chmiel powinien być zauważalny. Słodowość niska do umiarkowanej, podkreśla chmielowy charakter i opcjonalnie może wnosić specyficzne słodowe nuty (chlebowe, tostowe, herbatnikowe, karmelowe). Różne estry owocowe od umiarkowanych do żadnych. Chmielenie na zimno (jeśli stosowane) może wnieść nuty trawiaste, chociaż nie powinny być one nadmierne. Wygląd: Blado-złoty do lekko bursztynowego. Umiarkowana, trwała piana w kolorze białym do złamanej bieli. Na ogół klarowne, jednak wersje chmielone na zimno mogą być nieco mętne, mgliste. Smak: Wyrazisty do bardzo mocnego chmielowy charakter, o najczęściej amerykańskim lub pacyficznym charakterze (cytrusowy, kwiatowy, sosnowy, żywiczny, korzenny, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych, melonowy, itd.). Niski do umiarkowanego czysty charakter słodowy podkreślający chmielowość, opcjonalnie może wnosić specyficzne słodowe nuty (chlebowe, tostowe, herbatnikowe). Balans jest zazwyczaj skierowany w stronę chmielowości i goryczki, a obecność słodu powinna to podkreślać a nie przeszkadzać. Karmel zazwyczaj nie występuje lub jest delikatny (ale jest akceptowalny o ile nie koliduje z chmielem). Estry owocowe od drożdży mogą być umiarkowane do żadnych, aczkolwiek wiele odmian chmielu jest wystarczająco owocowych. Goryczka umiarkowana do wysokiej z finiszem średnim do wytrawnego. Nuty chmielowe oraz goryczka często są zalegające, jednak posmak powinien być czysty i nie gryzący. Chmielenie na zimno (jeśli stosowane) może wnieść nuty trawiaste, chociaż nie powinny być one nadmierne. Tekstura: Ciało średnio lekkie do średniego. Wysycenie umiarkowane do wysokiego. Ogólnie gładki finisz bez ściągania i gryzienia/szorstkości. Komentarz: Nowe odmiany chmielu i sposoby jego użycia wciąż są rozwijane. Sędziowie będą dopuszczać w tym stylu cechy nowoczesnych, jak i klasycznych odmian chmielu. Styl ten staje się czymś więcej niż międzynarodowym piwem rzemieślniczym, powstają lokalne adaptacje w wielu różnych krajach o wschodzącym rynku piw rzemieślniczych. Chmielenie może być różnorakie, od dodawania na koniec gotowania dla uzyskania goryczki na ostatnich minutach gotowania, do bardziej nowoczesnego, późnego chmielenia na zimno przed w czasie i po fermentacji na bombę aromatyczną. Wszystkie wariacje są dopuszczalne. Możliwe jest także chmielenie przed rozlewem. Double dry hopped nie jest ściśle zdefiniowanym terminem, chodzi w tym określeniu o to aby nachmielić piwo podwójnie, aniżeli zwyczjaną wersję dry hopped, czyli można założyć że chmieli będzie użyte wręcz 2-3 razy więcej, aniżeli w standardowym Pale Ale Historia: Nowoczesna wersja rzemieślnicza jest adaptacją angielskiego i amerykańskiego Pale Ale, na co wskazują rodzime składniki (słód, chmiel, drożdże i woda). Surowce: Słód pale ale, najczęściej północno amerykański dwu-rzędowy. Amerykański, lub pacyficzny chmiel z szerokim zakresem dopuszczalnych cech - w dużej ilości - chmielone na zimno przed, w czasie lub po fermentacji. Zazwyczaj chmielenie jedynie na aromat. Mile widziane eksperymenty z polskimi nowymi odmianami chmielu. Amerykańskie lub angielskie drożdże górnej fermentacji (neutralne do lekko owocowych). Słody specjalne mogą wnosić dodatkowe nuty i złożoność, ale ogólnie ich udział w zasypie jest stosunkowo niewielki. Słody wnoszące słodową treściwość, delikatną słodycz oraz tostowe lub chlebowe nuty są często stosowane (wraz z późnym chmieleniem na aromat) w celu odróżnienia różnych marek od siebie. Podsumowanie: Najczęściej w jasnym kolorze, wolne od produktów ubocznych fermentacji i z mniejszą ilością nut karmelowych niż angielskie odpowiedniki. Kolor może się pokrywać z American Amber Ale. Jednak DDH APA ogólnie ma bardziej czysty profil, mniej karmelu, mniej ciała i znacznie więcej aromatów chmielowych. Mniej goryczki w balansie i alkoholu niż w American IPA. Bardziej zbalansowane i pijalne , jednocześnie mniej chmielowe i goryczkowe niż sesyjne, słabsze wersje Amercian IPA (Session IPA). Parametry: Ekstrakt początkowy: 11,25 – 14,75 plato Goryczka: 30 – 60 IBU Ekstrakt końcowy: 2,5 - 3,75 plato Barwa: 5 – 15 SRM Zawartość alkoholu (vol.): 4.5 – 6.2% FOREIGN EXTRA STOUT Aromat Umiarkowane do wysokich aromaty palonego zboża, może posiadać aromat kawowy, czekoladowy i/lub lekkie nuty spalenizny. Owocowość od średniej do wysokiej. Niektóre wersje mogą posiadać aromaty słodkości, melasy, lukrecji i suszonych owoców i/lub winne. Mocniejsze wersje mogą mieć aromaty alkoholowe (ale nigdy nie powinny być ostre, ciepłe, albo zagłuszające inne aromaty). Aromaty chmielowe słabe do brak. Dwuacetyl niski do brak. Wygląd Kolor od bardzo głęboko brązowego do czarnego. Klarowność przeważnie ciężka do dostrzeżenia przez głęboki kolor (jeśli nie jest nieprzeźroczyste to powinno być klarowne). Piana wysoka żółtobrązowa do brązowa, długo utrzymująca się. Smak Wersje Tropical mogą być słodkie bez mocnych smaków palonych i goryczki, natomiast wersje eksportowe mogą być umiarkowanie wytrawne (nadaje wrażenie że są lepszą/podwyższoną wersją Sweet Stout, albo Dry Stout). Charakter palonego zboża i słodu może być umiarkowany do mocnego, aczkolwiek ostrość dry stout nie może być obecna. Wersja tropical może posiadać dużo estrów owocowych, gładkie smaki ciemnych słodów oraz uwydatnioną goryczkę, często posiadającą słodkie, jakby rumowe, posmaki. Wersje eksport skłaniają się do posiadania niższych estrów, bardziej palony charakter oraz mocniejszą goryczkę. Smaki palone obydwu wersji mogą smakować kawą, czekoladą, albo delikatnie spalonym zbożem. Lekkie do brak smaków chmielowych. Bardzo niski do brak diacetylu. Tekstura Średnio pełna do pełna treściwość, często z gładkim kremowym charakterem. Może nadać rozgrzewające odczucia (nigdy gorące) od obecności alkoholu. Nagazowanie od umiarkowanego do umiarkowanie wysokiego. Ogólne wrażenie Bardzo ciemne, umiarkowanie mocne, palone ale. Wersje Tropical mogą być słodkie, natomiast wersje eksport mogą być bardziej wytrawne oraz umiarkowanie ciężkie. Komentarz Raczej szeroki styl stouta, może być zarówno owocowy i słodki, wytrawny i gorzki albo nawet z Brettanomyces. Styl ten może być przedstawiany jako podwyższona wersja dry i/albo sweet stouta, albo obniżona wersja Imperial Stout bez chmielenia na smak i zapach. Mocno goryczkowe i chmielowe wersje opisane są jako American Stout 13E. Historia Oryginalnie warzone w wysokich gęstościach na tropikalne rynki (od tego czasu znane jako "Tropical Stout"). Niektóre wersje butelkowe (tzn. mocniejsze) dry albo sweet stout również pasują do tego profilu. Guinness Foreign Extra Stout jest produkowany od wczesnych lat dziewiętnastego wieku. Surowce Podobne jak w dry albo sweet stout, ale gęstsze. Słód pale oraz palone zboża i słody. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można dodać dodatków niesłodowanych i cukru by podwyższyć gęstość początkową. Drożdże górnej fermentacji (aczkolwiek niektóre wersje tropical stout są fermentowane przy użyciu drożdży dolnej fermentacji). Podstawowe informacje Gęstość początkowa: 13,8 - 18,2°Blg Goryczka: 30 – 70 IBU Gęstość końcowa: 2,6 – 4,6°Blg Kolor: 30 – 40 SRM Alkohol objętościowo: 5.5 – 8% PILS CZESKI Aromat Bogaty ze złożoną słodowością oraz korzennym i kwiatowym bukietem chmielu Saaz. Akceptowalne są pewne przyjemne i ograniczone aromaty dwuacetylu, nie muszą one jednak występować. Innymi słowy aromat jest czysty, bez owocowych estrów. Wygląd Kolor od bardzo blado złotego do głęboko (palono) złotego. Doskonale do bardzo klarowne. Gęsta, trwała, kremowobiała piana. Smak Bogata, złożona słodowość połączona z wyraźnie zaznaczoną, jednak delikatną i zaokrągloną goryczką oraz korzennym smakiem chmielu Saaz. Akceptowalny jest niewielki dwuacetyl jednak nie musi on występować. Goryczka jest dominująca jednak nigdy nie jest ostra, ani pozostająca. Posmak jest zrównoważony pomiędzy słodem i chmielem. Czysty smak, brak estrów owocowych. Tekstura Średnio treściwe (aczkolwiek jeśli występuje diacetyl może wydawać się średnio pełne), średnie nagazowanie. Ogólne wrażenie Rześkie, złożone i dobrze zaokrąglone jednocześnie orzeźwiające. Komentarz Użycie słodowanego jęczmienia morawskiego oraz dekokcyjnego sposobu zacierania nadaje piwu pełny, słodowy charakter. Chmiel Saaz oraz nisko siarczanowa i nisko węglanowa woda zapewnia wyraźny, delikatny i pełny profil chmielowy. Tradycyjne drożdże czasami mogą dawać w tle nuty diacetylu. Dekstryny nadają dodatkowej treściwości a diacetyl wzmacnia odczucie pełniejszego smaku na podniebieniu. Historia Po raz pierwszy uwarzone w 1842 roku. Styl ten jest najstarszym klarownym i jasnym w kolorze piwem. Surowce Miękka woda z niską zawartością minerałów, Chmiel Saaz, morawski słód jęczmienny, czeskie drożdże dolnej fermentacji. Podstawowe informacje Gęstość początkowa: 11 - 13.8°Blg Goryczka: 35 – 45 IBU Gęstość końcowa: 3.3 - 4.3°Blg Kolor: 3.5 – 6 SRM Alkohol objętościowo: 4.2 – 5.4% Rice IPA Piwem bazowym może być dowolne IPA (Session IPA, West Coast IPA, New England IPA, Double IPA), wymagamy dopisania w zgłoszeniu jakiego typu jest to IPA, wymogiem jest dodanie składnika jakim jest ryż. Parametry:
 Ekstrakt początkowy: 13,8-17,0° Blg
 Ekstrakt końcowy: 2,0-3,5° Blg
 Zawartość alkoholu: 5,5-7,5% obj.
 Goryczka: 40-80 IBU 
Barwa: 6-18 EBC Aromat: Zdominowany przez intensywne aromaty amerykańskich chmieli na poziomie od średniowysokiego do wysokiego. Mogą mieć one charakter cytrusów, owoców tropikalnych, sosny, żywicy, kwiatów, czarnej porzeczki i inne typowe dla nowofalowych odmian. Delikatne nuty słodowe mogą występować, ale jedynie jako tło dla aromatów chmielowych i powinny mieć one czysty, zbożowy charakter, bez nut karmelowych czy melanoidynowych. Owocowe estry powstałe w wyniku fermentacji są dopuszczalne jedynie na niskim poziomie i nie mogą wybijać się ponad pozostałe składowe bukietu. Dominujące nuty cebuli lub czosnku wynikające z zastosowanego chmielu są wadą, podobnie jak wyraźna trawiastość oraz aromaty kwasu izowalerianowego lub diacetylu. Wygląd: Barwa od jasnozłotej do ciemnozłotej. Lekka opalizacja spowodowana chmieleniem na zimno jest dopuszczalna. Piana koloru białego, od średnio obfitej do obfitej, gęsta i trwała. Ryż rozjaśnia barwę piwa, w przypadku piw jasnozłotych barwa może się zmienić w słomkową a ciemnozłote w bladożółtą. Smak: Intensywnie chmielowy; o charakterze cytrusów, owoców tropikalnych, żywicy, sosny, kwiatów, czarnej porzeczki i innych typowych dla amerykańskich odmian chmielu. Słodowość występuje jedynie na niskim poziomie, stanowiąc tło dla smaków chmielowych i ma ona czysty, zbożowy charakter bez nut karmelowych czy melanoidynowych. Owocowe estry powstałe w wyniku fermentacji są dopuszczalne jedynie na niskim poziomie i nie mogą wybijać się ponad pozostałe składowe smaku. Minimalne akcenty alkoholowe w mocniejszych interpretacjach nie powinny być traktowane jako wada, choć w przypadku najlepszych reprezentantów stylu będą one niewyczuwalne. Dominujące nuty cebulowe, czosnkowe lub trawiaste są wadą, podobnie jak posmaki kwasu izowalerianowego lub diacetylu. Ogólny balans piwa przesunięty zdecydowanie w stronę chmielowo–goryczkową z wytrawnym finiszem. Dodanie ryżu może wyostrzyć wytrawność . Goryczka: Od średnio wysokiej do bardzo wysokiej. Może być lekko zalegająca, ale nie powinna być mocno ściągająca, łodygowa, piołunowa lub w inny sposób nieprzyjemna w odbiorze. Odczucie w ustach: Treściwość od średnio-niskiej do średniej. Wysycenie od średniego do średniowysokiego. Minimalne alkoholowe rozgrzewanie nie powinno być traktowane jako wada, choć w przypadku najlepszych reprezentantów stylu będzie ono niewyczuwalne. Wyraźne odczucia ściągające są wadą. Zbyt duże dodanie ryżu, powyżej 10% zasypu może doprowadzić do tego że piwo stanie się płaskie i wodniste, oraz powstaną fuzle, które odpowiadają za niepożądane posmaki spirytusu. Ogólne wrażenie: Dodatek ryżu powinien być wyczuwalny, chmielowa, goryczkowa i wytrawna American IPA, z bardzo ograniczonymi cechami słodowymi. Surowce: Bazę piwa stanowi amerykański dwurzędowy słód pale ale. Słody karmelowe, jeśli w ogóle zostaną użyte, powinny stanowić niewielką część zasypu, gdyż wszelkie wybijające się smaki słodowe są niepożądane. Niezbędne jest użycie amerykańskich lub nowofalowych odmian chmielu. W celu uzyskania pożądanego aromatu i smaku stosuje się często chmielenie na zimno. Neutralne drożdże górnej fermentacji o stosunkowo czystym profilu smakowym. Dodatek ryżu możliwy jest w każdej postaci - ziarno, płatki, mąk - jest używany przede wszystkim dla rozjaśnienia barwy piwa. Jest praktycznie pozbawiony własnego smaku. Przy użyciu ryżu smak piwa staje się bardziej wytrawny. Ryż w przerobie jest najtrudniejszym surowcem niesłodowanym. Ziarenka skrobi ryżu są bardzo małe i bardzo twarde, pęcznieją silniej niż te pochodzące z innych zbóż, dlatego do kleikowania należy użyć więcej wody. Temperatura kleikowania ryżu to 75-80C lub nawet wyżej. Kleikując zatem ryż najlepiej jest go zagotować. Niskoalkoholowe Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie, w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu. Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki. Niedługo więcej informacji o nagrodach i link do formularza zgłoszeniowego. Piwu cześć!

Przedstawiam wyniki XII Częstochowskiego Konkursu Piw Domowych Bractwa Piwnego. W dwóch kategoriach zdecydowaliśmy się przyznać tylko pierwsze miejsca.