Rysiek

przypuszczalnie jest to jakiś osad mineralny (np: CaCO3) czyli nic szkodliwego. Żeby to szybko sprawdzić wlej do butelki troszkę octu jak się rozpuści to z dużym prawdopodobieństwem była właśnie sól.

Doczytałem te brakujące artykuły i napiszę małe sprostowanie oraz kilka informacji jakich się dowiedziałem
 
Będę się odnosił głównie do H2O2, jako głównego czynnika dezynfekującego, ale pod koniec przeliczę wszystko na ilość Nadwęglanu Sodu.

Właściwości dezynfekujące H2O2 polegają głównie na silnych właściwościach utleniających. H2O2 powoduje uszkodzenie błon komórkowych, białek oraz DNA – jednym słowem utlenia wszystko. Bardzo duża ilość organizmów broni się przed działaniem reaktywnych form tlenu (w tym H2O2) poprzez wytwarzanie specjalnych białek katalazy/peroksydazy które mają na calu ich rozkładanie. Czyli siłą rzeczy będą bardziej odporne na ten związek.
MIC (minimalne stężenie hamujące) zostało przebadane na kilkunastu najczęściej występujących rodzajach bakterii o raz dla części grzybów – w tym dla drożdży. Dla dużej części bakterii MIC jest na poziomie 0,3mM, tylko wspomniany wcześniej Staphylococcus ureus ma MIC = 3,3mM. Natomiast MIC dla drożdży to 4mM. Nie znalazłem żadnego mikroorganizmu (w artykułach które przeczytałem), który miałby większy MIC niż drożdże. Czyli stężenia są naprawdę niskie, ale nie jest to stężenie zabijające te organizmy, a tylko hamujące wzrost. Stężenie dezynfekujące zaczyna się dopiero powyżej MIC (jakieś 5mM), ale pod warunkiem, że nic innego nie rozkłada naszego H2O2. Czyli roztworze nie ma żadnych soli, ani metali – raczej nie osiągalne w naszym przypadku. Wydaje mi się, że trzeba by zrobić minimalnie 10-20mM do jednorazowego użytku.

Czas połowicznego rozkładu (T1/2) W różnych artykułach podane są różne wyniki, a rozbieżności te spowodowane są dodatkami znajdującymi się w roztworach. Zakres dla T1/2 było od 300s do 20dni.

 

20dni - H 2 O 2 znajdującego się w czystym pojemnik z PE bez dostępu światła oraz powietrza – chyba można przyjąć, że to warunki idealne.
7-10dni - H 2 O 2 przechowywane w szkle
10-20h - H 2 O 2 na powietrzu
od kilku do kilkunastu minut - w pożywkach z mikroorganizmami  
Teraz kwestia jak przechowujecie gotowy roztwór.
 
 
Trochę przeliczeń:
MH2O2=34g/mol
MNa2CO3•1,5H2O2=157g/mol
 
1g H2O2 ≈3g Na2CO3•1,5H2O2
 
Czyli, żeby zrobić 20mM H2O2 trzeba dodać 0,68g/L czystego H2O2, czyli około 2g Nadwęglanu na litr wody.

Z tego co zauważyłem w moim przypadku faktycznie chodziło o różnicę ciśnień, fakt delikatnego przegazowania piwa było widać dopiero po przelaniu piwa do szklanki. Widać trzeba przykładać większą wagę do tabel ze sztucznym gazowaniem piwa.

Receptury na bazie słodów w formacie pdf i docx
 
Edit: Wersje ze spisem treści na końcu i numeracją stron.
 
Edit: 19-04-2013 Kolega pablo zmodyfikował i dodał stronę tytułową oraz dał spis treści na początku. Teraz Tylko drukować. Do pobrania jako ostatni "receptury"
Receptury na bazie słodów - Wiki.piwo.org.pdf
Receptury.docx
Receptury.pdf

Oj już nie przesadzajcie z tą wyższościa piwa domowego nad komercyjnym. Ja bym raczej powiedział że niektóre piwa domowe będą lepsze od niektórych piw komercyjnych.
Na pewno wielkie browary komercyjne zawsze będą produkować lepsze lekkie lagery - bo po prostu mają na to sprzęt I technologie na które przeciętnego piwowara domowego po prostu nigdy nie będzie stać, chyba że sobie wybudujesz całą fabrykę.
Z drugiej strony, w tych piwach gdzie świeżość gra kluczową role, jak np. w pszenicznych, IPA's, Ales, etc, piwowar domowy ma przewagę nad browarem komercyjnym. przewagę której oni nie potrafią pobić.

Powinno być ok, to nie jest znowu tak dużo. Do RIS-a z Courage Barclay ma iść prawie kilogram na 23 litry.

Witam,
Przesyłam odpowiedniki ze Słodowni Strzegom, może się przyda...
 
Wyrób Weyermann- barwa EBC; barwa Lovibond - Wyrób Słodownia Strzegom; barwa EBC; barwa Lovibond
 
Pilsner Malt - 2,5-4,0 EBC; 1,5-2,1 °L - Słód pilzneński - 3,2-4,5 EBC 1,7-2,2 °L
 
Pale Ale Malt- 5,5-7,5 EBC; 2,6-3,4 °L - Pale Ale - 5,5-7,5 EBC 2,6-3,4 °L
 
Vienna Malt- 6,0-9,0 EBC; 2,8-3,9 °L - Słód wiedeński- 7,0-12,0 EBC 3,1- 5,0 °L
 
Munich Malt I- 12-18 EBC; 5,1-7,0 °L - Słód monachijski I- 12-15 EBC 5,1- 6,1 °L
 
Munich Malt II- 20-25 EBC; 8,0-9,9 °L - Słód monachijski II- 16-24 EBC 6,5–9,6°L
 
CARAHELL 20-30 EBC; 8,1-11,8 °L - Słód karmelowy 30 -30-40 EBC 11,8 - 16°L
 
CARARED 40-60 EBC; 16-23 °L - Słód karmelowy czerwony 40-60 EBC 16-23 °L
 
CARAAMBER 60-80 EBC; 23-31 °L - Słód bursztynowy 30-70 EBC 11,8-27 °L
 
CARAMUNICH I, II, III; 80-160 EBC; 31-60,5 °L - Słód karmelowy 150 100-180 EBC; 38,2- 68,4°L
 
CARAAROMA 350-450 EBC; 115-150 °L - Słód karmelowy 300 200-400 EBC; 76-152°L
 
Brak odpowiednika Weyermann’a Słód karmelowy 600 400-800 EBC; 152-302°L
 
Brak odpowiednika Weyermann’a Słód czekoladowy 400 350-450 EBC; 132-170°L
 
CARAFA II 1100-1200 EBC; 413-450 °L - Słód czekoladowy 1200 1100-1300 EBC; 413-488°L
CARAFA III 1300-1500 EBC; 488-563°L - Słód barwiący 1300-1600 EBC; 488-604°L
 
Roasted Barley 1000 -1300 EBC; 375-422°L - Jęczmień prażony 1000 -1300 EBC; 375-422°L;
 
 
Poprawione i sprawdzone.

Dobry sposód na porównanie smaku różnych chmieli: uwarz 2 proste pszenne amerykańskie (pół-na-pół pilseński i pszenny + ok. 5% monachijskiego), z US-05. Do jednego użyj Lubelski, do drugiego Fuggle. Otrzymasz 2 bardzo różne piwa, chociasz obydwa bardzo smaczne.
 
Ja takie pszeniaki warzę z Saaz lub Willamette i zauważyłem np. nie tylko że jest duża różnica w smaku, ale także np. że pszeniak z Willamette smakuje świetnie z plasterkiem pomarańcza w szklance, ale ten z Saaz zupełnie z pomarańczem nie pasuje...
 
Innym dobrym sposobem na porównanie różnych rodzaji chmieli (i słodów) jest uwarzenie tzw. "SMaSH" (Single Malt - Single Hop). Czyli jest to piwo uwarzone z jednego rodzaju słodu i chmielu. Np. warzysz prosty Blond Ale ze słodu pilseńskiego z chmielem lubelskim, potem np. z cascade a potem z Fuggle lub Hallertau. w ten sposób możesz też porównać z sobą różne słody "podstawowe", np. pilseński, 2-row, 6-row, Marris Otter itd.

Garnek 100 l

Nie. Jak może być piwo przegazowane ? ejl w porównaniu do weizena to może być ale nie piwo w kegu. Piwo ci się pieni w kegu przy 3 barach w temperaturze 15 stC. Tu jest problem bo większość tak ja Ty powie że jest przegazowane. Nic bardziej mylnego. Wystarczy że je schłodzisz i "znajdziesz" odpowiednie ciśnienie do równowagi układu tak by je można było wypchnąć z kega.

to jest nauka rakietowa inaczej by nie było tylu tematów i postów z problemem jak wydostać piwo z kega. wystarczy że nasz bohater przeniesie piwo do pomieszczenia gdzie będzie inna temp i ponownie będzie leciała piana. gdy ma się kegator to juz połowa sukcesu. podstawy fizyki z logicznym doświadczeniem to recepta na sukces.

Wczoraj na czacie Ci pisałem. Mając piwo odpowiednio schłodzone:
-powstawanie piany w przewodach=zbyt niskie ciśnienie
-powstawanie piany przy wylocie kranu=piwo przegazowane.

Zasada jest taka:
Wypychasz piwo z kega ciśnieniem jakie panuje w kegu lub nieco wyższym
U ciebie było 2 bary czyli musisz wyszynkowac 2 bary lub najlepiej 2,1 bara. Jednak przeniosłeś do niższej temp wiec ciśnienie spadło.
teraz nie wiadomo jakie p panuje w kegu? zrób tak:
skręć reduktor na 0-0,5 bara, podepnij szybkozłączkę z gazem i podkręcaj ciśnienie na reduktorze. Jak usłyszysz charakterystyczny odgłos przechodzenia CO2 do kega to zostajesz przy tym ciśnieniu i zaczynasz nalewać piwo. Pierwszy strzał z kranu zrób przy max otwartym przepływie by usunąć pianę z przewodów. 2-3 kufle pójdą z piana a reszta powinna by już ok

różnica między faktycznym ciśnieniem w kegu, a reduktorem może być przyczyną, piwo może być mocno nagazowane - przegazowane.
a) Spróbuj zwiększyć ciśnienie na reduktorze, do cisnienia panującego w kegu,
b:) rozgazuj kega /to może potrwać kilka dni/ i sprawdzając co jakiś czas czy się ciśnienie ustabilizowało.