bart2902

Odświeżę nieco temat i coś dołożę od siebie. Jako że łatwiej było mi ogarnąć temat ogrzewania niż chłodzenia, sezon fermentacyjny trwa u mnie od jesieni do wczesnej wiosny, kiedy jest odpowiednio zimno. Cały zestaw do fermentacji składa się z 2 fermentorów 30l, grzałki akwarystycznej 50W i taniego chińskiego regulatora temperatury. Fermentor z brzeczką zamykam pokrywą z wpuszczoną sondą temperatury od regulatora, jest zanurzona na ok 15 cm. Do drugiego fermentora wlewam ok. 3,5l wody i wkładam grzałkę ustawioną na temperaturę o 6 stopni wyższą niż temperatura fermentacji. Następnie fermentor z piwem ląduje w tym z grzałką. Ustawiam temperaturę włączenia zasilania grzałki na regulatorze na powiedzmy 17.9 stopni, wyłączenia na 18.1 i mam w miarę duzą pewność, że fermentacja przebiega w takiej temperaturze jakiej chcę, bez skoków temperatury i bez ubijania drożdży przez kontakt z gorącą grzałką. Super pomysł, może w końcu zrobię jakiegoś lagera albo pilsa

Dolny Śląsk, południowo-wschodnie rogatki Wrocławia.

Zazwyczaj przekraczam nominalną pojemność mojego 30l Klarsteina, często zbliżając się do pojemności maksymalnej. Ekstremalne gotowanie jest wtedy, gdy brzeczka jest zaledwie 3-4 cm od rantu, ale też da się to zrobić bez syfienia dookoła. W trakcie podgrzewania, gdy zaczyna się zbierać gęsta piana, wystarczy ją mieszać z brzeczką, i tak aż do zagotowania i jeszcze parę minut, potem problem znika. Na zdjęciu ilość brzeczki w kotle pod koniec chłodzenia.

Kocioł ma nominalnie 30l, gotuję w nim nawet 38l, brzeczka jest ok 3cm od górnej krawędzi. Fermentacja w standardowym fermentorze na 25l, wlewam prawie 30l, zostaje ok 2 cm do krawędzi. Fermentacja przebiega w stałej temperaturze 18 stopni, aż do butelkowania.

Dołączę do tematu efektywności, kocioł Klarstein Mundschenk 30l. W kilku początkowych warkach, przy identycznym zasypie i ilości użytej wody, miałem ponad 10% rozrzut efektywności do fermentora, rozpoczynając od jakichś 55%. Temat na tyle mnie zaintrygował, że zacząłem szukać przyczyny, przecież warki były niby identyczne. Kolejne warki wyglądały następująco: 8 kg słodów (identyczny mix w kilku warkach), 26 l wody, korekta poziomu pH do zacierania namaczanie w 57 stopniach 2 przerwy po 40 min w 65 i 72 stopniach, dezaktywacja enzymów 16l wody do wysładzania Zacząłem mierzyć poziom cukrów na różnych etapach i mam takie spostrzeżenia: Można nieco podrasować wydajność przez porządne namoczenie słodów przed ich zacieraniem, poziom cukrów po takim zacieraniu jest wtedy bardzo zbliżona w kolejnych warkach Najwięcej można zyskać lub stracić na etapie wysładzania. Najgorsze wyniki miałem przy standardowym wysładzaniu, czyli poziom wody zawsze ponad młótem, a najlepsze, kiedy pozwoliłem brzeczce spłynąć, złożu zbić się i wtedy wysładzałem partiami po 2-3 l wody co jakieś 30 min. Można uratować nawet 3-4 l gotowej do fermentacji brzeczki przez prawie całkowite oddzielenie osadów od płynu. Metoda wysładzania jest czasochłonna i potencjalnie naraża piwo na garbniki, ale ani ja ani nikt inny kto miał okazję degustować, nie wykrył żadnych niepożądanych smaków. Takim sposobem, z 8 kg zasypu, mam w miarę powtarzalne co następuje: Po zacieraniu 17.8 Brix Po wysładzaniu, przed gotowaniem: 38 l, 13.9 Brix Po gotowaniu: 32 l, 16.3 Brix Do fermentora: 29,5 l Wydajność do fermentora (Brewer's Friend): 80,5% Zgadzam się z argumentem, że słody są tanie i że można by po prostu sypnąć ich więcej, tylko że ten kociołek więcej już nie przyjmie. Druga sprawa, to moja dociekliwość, która nie dawała mi spokoju.

Piwem interesuję się od wielu lat :), a 2 lata temu rozpocząłem przygodę z warzeniem. Sporo się nauczyłem czytając tutaj różne posty, najwyższy czas dołączyć do szanownego grona forumowiczów. Bartek