Vami

Jako że Ukochana wyjechała i siedzę sam cały tydzień, to zapewne zawitam

Beef jerky czyli popularna w USA suszona wołowina do przygotowania w domu w piekarniku, bez użycia dehydratora. Doskonale sprawdza się jako przekąska podczas meczu z jakimś ostrym dipem i dobrym piwem.
 

 
Potrzebne nam są składniki:
 
- 500 gram chudej wołowiny (np. polędwica, ligawa, porcja zrazowa)
- marynata (przepis na moją za chwilę)
- sól
 
Moja marynata:
- dry stout
- oliwa z oliwek
- miód
- harisa
- cayenne
- sos chipotle dymiony
- pieprz czarny
- zioła
 
Mięso kroimy w cienkie długie plastry, wycinamy wszelki widoczny tłuszcz (tłuszcz się nie suszy!) i wkładamy do marynaty na całą noc albo i dobę. Następnie odsączamy na papierowych ręcznikach, posypujemy ziołami i obficie solimy - sól przyspiesza wyciąganie wody.
 
Rozgrzewamy piekarnik do ok. 80 stopni (nie więcej - nie chcemy mięsa upiec tylko je suszyć!) i kładziemy mięso na kratkę. Pod spód podstawiamy jakieś naczynie by skapywały resztki płynów.
 
Trzymamy tak mięso przez ok. 2-3 godziny, aż wyjdzie z niego woda. Jak ktoś nie lubi soli, to bezpośrednio przed konsumpcją mięso można umyć. Można np. postawić trzy pojemniczki: jeden z mięsem, drugi z ostrym dipem, trzeci z przegotowaną wodą. Najpierw mięso obmywamy z soli, potem zanurzamy w dipie i jemy. Popijamy dobrym piwem.
 
Esencja smaku

Po za ekstraktem to pewnie niczym . Docelowo ma być b. nisko wysycony i lany będzie z pompy

Ten aromat myślę że pochodzi od słodów, choć mam jeszcze za małe doświadczenie żeby to ocenić. Co do goryczki to uważam że gdyby była większa przykrywała by wędzonkę całkowicie, A etykieta, niestety przy drukowaniu zaczął kończyć się kolorowy tusz przy "oryginalnym" wydruku wydaje mi się że wygląda lepiej. Tak czy inaczej ciesze się, że piwo smakowało.

Beef jerky czyli popularna w USA suszona wołowina do przygotowania w domu w piekarniku, bez użycia dehydratora. Doskonale sprawdza się jako przekąska podczas meczu z jakimś ostrym dipem i dobrym piwem.
 

 
Potrzebne nam są składniki:
 
- 500 gram chudej wołowiny (np. polędwica, ligawa, porcja zrazowa)
- marynata (przepis na moją za chwilę)
- sól
 
Moja marynata:
- dry stout
- oliwa z oliwek
- miód
- harisa
- cayenne
- sos chipotle dymiony
- pieprz czarny
- zioła
 
Mięso kroimy w cienkie długie plastry, wycinamy wszelki widoczny tłuszcz (tłuszcz się nie suszy!) i wkładamy do marynaty na całą noc albo i dobę. Następnie odsączamy na papierowych ręcznikach, posypujemy ziołami i obficie solimy - sól przyspiesza wyciąganie wody.
 
Rozgrzewamy piekarnik do ok. 80 stopni (nie więcej - nie chcemy mięsa upiec tylko je suszyć!) i kładziemy mięso na kratkę. Pod spód podstawiamy jakieś naczynie by skapywały resztki płynów.
 
Trzymamy tak mięso przez ok. 2-3 godziny, aż wyjdzie z niego woda. Jak ktoś nie lubi soli, to bezpośrednio przed konsumpcją mięso można umyć. Można np. postawić trzy pojemniczki: jeden z mięsem, drugi z ostrym dipem, trzeci z przegotowaną wodą. Najpierw mięso obmywamy z soli, potem zanurzamy w dipie i jemy. Popijamy dobrym piwem.
 
Esencja smaku

Beef jerky czyli popularna w USA suszona wołowina do przygotowania w domu w piekarniku, bez użycia dehydratora. Doskonale sprawdza się jako przekąska podczas meczu z jakimś ostrym dipem i dobrym piwem.
 

 
Potrzebne nam są składniki:
 
- 500 gram chudej wołowiny (np. polędwica, ligawa, porcja zrazowa)
- marynata (przepis na moją za chwilę)
- sól
 
Moja marynata:
- dry stout
- oliwa z oliwek
- miód
- harisa
- cayenne
- sos chipotle dymiony
- pieprz czarny
- zioła
 
Mięso kroimy w cienkie długie plastry, wycinamy wszelki widoczny tłuszcz (tłuszcz się nie suszy!) i wkładamy do marynaty na całą noc albo i dobę. Następnie odsączamy na papierowych ręcznikach, posypujemy ziołami i obficie solimy - sól przyspiesza wyciąganie wody.
 
Rozgrzewamy piekarnik do ok. 80 stopni (nie więcej - nie chcemy mięsa upiec tylko je suszyć!) i kładziemy mięso na kratkę. Pod spód podstawiamy jakieś naczynie by skapywały resztki płynów.
 
Trzymamy tak mięso przez ok. 2-3 godziny, aż wyjdzie z niego woda. Jak ktoś nie lubi soli, to bezpośrednio przed konsumpcją mięso można umyć. Można np. postawić trzy pojemniczki: jeden z mięsem, drugi z ostrym dipem, trzeci z przegotowaną wodą. Najpierw mięso obmywamy z soli, potem zanurzamy w dipie i jemy. Popijamy dobrym piwem.
 
Esencja smaku

Beef jerky czyli popularna w USA suszona wołowina do przygotowania w domu w piekarniku, bez użycia dehydratora. Doskonale sprawdza się jako przekąska podczas meczu z jakimś ostrym dipem i dobrym piwem.
 

 
Potrzebne nam są składniki:
 
- 500 gram chudej wołowiny (np. polędwica, ligawa, porcja zrazowa)
- marynata (przepis na moją za chwilę)
- sól
 
Moja marynata:
- dry stout
- oliwa z oliwek
- miód
- harisa
- cayenne
- sos chipotle dymiony
- pieprz czarny
- zioła
 
Mięso kroimy w cienkie długie plastry, wycinamy wszelki widoczny tłuszcz (tłuszcz się nie suszy!) i wkładamy do marynaty na całą noc albo i dobę. Następnie odsączamy na papierowych ręcznikach, posypujemy ziołami i obficie solimy - sól przyspiesza wyciąganie wody.
 
Rozgrzewamy piekarnik do ok. 80 stopni (nie więcej - nie chcemy mięsa upiec tylko je suszyć!) i kładziemy mięso na kratkę. Pod spód podstawiamy jakieś naczynie by skapywały resztki płynów.
 
Trzymamy tak mięso przez ok. 2-3 godziny, aż wyjdzie z niego woda. Jak ktoś nie lubi soli, to bezpośrednio przed konsumpcją mięso można umyć. Można np. postawić trzy pojemniczki: jeden z mięsem, drugi z ostrym dipem, trzeci z przegotowaną wodą. Najpierw mięso obmywamy z soli, potem zanurzamy w dipie i jemy. Popijamy dobrym piwem.
 
Esencja smaku

Mecze będą

Czekolada gorzka.
Polecam Linda z solą morską lub chilli.

Degustuję Libertarian Czeski film AA
 
Zapach po otwarciu: czuć ciemne słody, melanoidynowy nie wybija się. W zapachu coś niepokojącego, w żadnym razie nie powiem że coś jest nie tak, być może to nuta czegoś czego nie znam, może mnie oświecisz, może to drożdże Danstar.
Piana: na dwa palce, beżowa drobno pęcheżykowa, biszkoptowa, świetne pierwsze wrażenie zachęca do wypicia.
Kolor: czerwony, rubinowy, spodziewałem się jaśniejszego nieco zasugerowany stylem piwa z etykiety. Klarowne.
Smak: czuć ciemne słody, piwo jest lekkie. Gdyby nie znać balingu (11) można ocenić jako brak pełni, tu pewnie tak miało być. Ciemniejsze piwa jednak kojarzą mi się z większą pełnią, może gdyby było jaśniejsze wszystko by mi się zgadzało.
Goryczka: głównie słodów ciemnych, aromatycznego Saazu nie czuję, przykryty.
 
Wypiłem z przyjemnością. Tylko ta nuta zapachowa mnie zastanawia.
Piwo już bardzo pijalne jak na jego młody wiek (warzenie 30.4.2014).

Piwo z buraków i pokrzywa zamiast chmielu

Zostawiłem 4 piwa ze zdjęcia, wziąłem 2, które towarzyszyły mi dzisiejszego wieczoru:
 
AmWheat by zasada
 

 
 
 
 
Barwa jasnopomarańczowa, nieprzejrzysta. Z butelki zapach słodkich owoców (banan, mango). Po przelaniu do szkła aromat słabnie. Piana średnio-kiepska, szybko redukuje się do kożucha i obręczy. Obręcz zostaje do końca. W smaku nuty typowe dla pszeniczniaków współgrają z chmielową goryczką, która następnie dominuje finisz. Do tego posmaki jak to się z angielska mówi grainy Lekko kwaskowe. Całkiem niezłe i orzeźwiające, choć pod koniec nieco ta zbożowość mnie męczy. W sumie to chyba dopiero moje piąte AW w życiu, więc ten styl nie jest mi jakiś szczególnie bliski, dlatego też im więcej poznaję, tym lepiej.
 
C-C-C-Carne Auto by zasada
 

 
Piwo jak etykieta wskazuje nieco stare, prawie roczne. Mimo to, aromat pozostał całkiem ładny - z butelki lepszy niż ze szkła, natomiast i tu i tu jest niezły. Czuję Citrę, czuję też nutę paloną. Nie przesadzałbym z tą popielniczką. Piłem bardziej popiołowe piwa. Barwa czarna nieprzejrzysta. Piana beżowa, nieduża, natomiast konsystencją przypominająca pianę drożdżową. Redukuje się do kożuszka i obręczy, delikatnie oblepia szkło. Smak przywodzi mi na myśl CDA. Jest aksamitne w odczuciu w ustach, z niezłą goryczką. Przy BU/OG 1,25 spodziewałem się większej goryczy, a tu jednak jest całkiem zbalansowane. Mam lekkie skojarzenia z ... piwem urodzinowym z Setki jeśli chodzi o smak i posmak. Akurat czytałem o tym, że Maris Otter daje dużo bardziej karmelowy profil niż zwykły Pale, jednak tu tej karmelowości nie wyczuwam. Jest dobra paloność, goryczka i lekki kwaskowy posmak od Carafy. Posmakowało mi lepiej niż American Wheat. Muszę uwarzyć CDA w przyszłości (przyszłym sezonie zapewne), bo to jest świetny styl.

Zdjęcie robione żelazkiem, więc sorry za jakość. Jutro między 16:30 a 18 podrzucę te 4 flaszki

Moje piwo zaczyna się od potu przy śrutowaniu słodu i kończy na poklejonych palcach przy naklejaniu etykiety.
 
Nie, nie szkoda. Ani kasy, ani czasu. Dlatego moje piwo jest ponadczasowe i bezcenne.

Znalazłem ciekawy wykres na link dotyczący fermentowalności brzeczki uwzględniając temperaturę zacierania.
 

 
Przedstawiono końcowe BLG dla zacierów w danej temperaturze. Dotyczy startowego BLG 12.

Te przyrządy nie są potrzebne do robienia piwa. Są potrzebne do czego innego, ale i bez nich jak zatrzesz i przefermentujesz to będzie piwo. Nie będziesz wiedział ile ma % alkoholu, nie będziesz też wiedział czego się spodziewać zanim go nie spróbujesz. Czytałem o pewnym eksperymencie Amerykanina, który chciał uwarzyć piwo tak, jak warzyli je osadnicy w XVII wieku - bez termometrów i cukromierzy, posługując się jedynie "wiedzą pospolitą", przekazywaną na zasadzie magicznej. Piwo wyszło, było dobre, choć nie było o nim nic wiadomo poza tym, z czego było zrobione i w jaki sposób. Czy ktoś w XVII wieku zgłosibłby je do inspekcji handlowej, że ma 5.4% alkoholu zamiast deklarowanych 6%? Sądzę że nie, wypiłby je i gdyby było smaczne to by je pochwalił, a jakby było zepsute, to by karczmarzowi porachował kości.
 
Przyrządy pomiarowe są potrzebne dla uzyskania powtarzalności procesu, ale powtarzalność nie jest tym po co warzy się piwo - celem warzenia piwa jest wyprodukowanie piwa.

Zdecydowanie za wysoko. Zamerdaj fermentorem i ewentualnie podnies temp jesli jest niska. Jesli nie pomoze to czeka cie zadanie nowych drozdzy. Mozesz tez pobrac probke i zrobic FFT przy okazji zadawania nowych.

Witam wszystkich Pasjonatów
 
Po wieloletniej praktyce konsumenckiej i wypróbowaniu większości piwnych stylów świata, postanowiłem w końcu zacząć warzyć własne. Decyzję odwlekałem długo, gdyż warunki lokalowo-logistyczne mocno utrudniają mi zabawę w piwowarstwo domowe. Wiele rzeczy będę robił po swojemu i wbrew przyjętej praktyce czy logice. Jeden pokój z aneksem kuchennym, brak piwnicy, brak wanny, brak chłodnicy, płyta ceramiczna, twarda woda, kiepska wentylacja i dużo kurzu wokół. Mimo to, postanowiłem zaryzykować. Jak się nie uda - trudno. Ale nigdy bez walki się nie poddam Jako że nie lubię półśrodków, zacząłem od razu od zacierania. Nie ustrzegłem się błędów i awarii. Pierwszą warkę potraktowałem jako eksperyment i nie spodziewam się po niej fajerwerków. Jako urodzony innowator i człowiek który nienawidzi rutyny i schematów, po lekturze setek artykułów i tematów na forach oraz zabawie z ProMashem w głowie mam już setki receptur, które tylko czekają na zrealizowanie.
 
Warka #1 - Liberya Pale Ale (miało być 12, ale będzie koło 18)
 
Dlaczego będzie 18? Bo okazało się, że w zestawie był totalnie spieprzony ballingometr (nie tylko przesunięta skala ale i źle wyważony). To pierwsza awaria. Druga awaria to uszczelka od kranika, przez co straciłem ze dwa litry piwa jak nie wiecej. Do tego litr poszedł z chmielinami plus spieprzone wysładzanie. No ale - jak mówię - ja uczę się na błędach i próbując. Wiem już co zrobiłem źle i przy drugiej warce będzie lepiej.
 
Surowce:
 
2,6 kg - słód pilzneński
1,2 kg - slód monachijski
0,2 kg - słód karmelowy jasny
 
Zacieranie
 
60 min w temp 65-69 st. (na ceramicznej ciężko utrzymać stałą), próba jodowa negatywna
10 min w temp 75 st. (mashout)
 
Wysładzanie i filtracja spieprzone
 
Otrzymałem 15 L brzeczki
 
Chmielenie
 
60' - Marynka 40 g.
10' - Lubelski 30 g
 
Drożdże
 
Mauribrew Ale (ze względu na to, że fermentują do 35 stopni, a u mnie jest ciepło)
 
Fermentacja
 
Po 4 dniach burzliwej zeszło do 5 BLG, wyjechałem na święta i dziś (po 11 dniach) przelewam na cichą, by się sklarowało, a potem do butelek
 
Oby nie było infekcji.
 
Do cichej planuję dorzucić Citry na aromat.
 
Planuję dziś też uwarzyć drugą warkę, o której napiszę później.