16B. Oatmeal Stout

[WiHuRa]

16B. Oatmeal Stout

 

Overall Impression: A very dark, full-bodied, roasty, malty ale with a complementary oatmeal flavor. The sweetness,balance, and oatmeal impression can vary considerably.

 

Aroma: Mild roasted grain aromas, generally with a coffeelike character. A light malty sweetness can suggest a coffeeand-cream impression. Fruitiness should be low to mediumhigh. Diacetyl medium-low to none. Hop aroma medium-low to none, earthy or floral. A light grainy-nutty oatmeal aroma is optional.

 

Appearance: Medium brown to black in color. Thick, creamy, persistent tan- to brown-colored head. Can be opaque (if not, it should be clear).

 

Flavor: Similar to the aroma, with a mild roasted coffee to coffee-and-cream flavor, and low to moderately-high fruitiness. Oats and dark roasted grains provide some flavor complexity; the oats can add a nutty, grainy or earthy flavor. Dark grains can combine with malt sweetness to give the impression of milk chocolate or coffee with cream. Medium hop bitterness with the balance toward malt. Medium-sweet to medium-dry finish. Diacetyl medium-low to none. Hop flavor medium-low to none, typically earthy or floral.

 

Mouthfeel: Medium-full to full body, with a smooth, silky, velvety, sometimes an almost oily slickness from the oatmeal. Creamy. Medium to medium-high carbonation.

 

Comments: Generally between Sweet and Irish Stouts in sweetness. Variations exist, from fairly sweet to quite dry, as well as English and American versions (American versions tend to be more hoppy, less sweet, and less fruity). The level of bitterness also varies, as does the oatmeal impression. Light use of oatmeal may give a certain silkiness of body and richness of flavor, while heavy use of oatmeal can be fairly intense in flavor with an almost oily mouthfeel, dryish finish, and slight grainy astringency. When judging, allow for differences in interpretation.

 

History: A variant of nourishing or invalid stouts of the late 1800s using oatmeal in the grist, similar to the development of sweet stout that used lactose. An original Scottish version used a significant amount of oat malt. Later went through a shady phase where some English brewers would throw a handful of oats into their parti-gyled stouts in order to legally produce a ‘healthy’ Oatmeal Stout for marketing purposes. Most popular in England between the World Wars, was revived in the craft beer era for export, which helped lead to its adoption as a popular modern American craft beer style that uses a noticeable (not symbolic) quantity of oats.

 

Characteristic Ingredients: Pale, caramel and dark roasted malts (often chocolate) and grains. Oatmeal or malted oats (5-20% or more) used to enhance fullness of body and complexity of flavor. Hops primarily for bittering. Can use brewing sugars or syrups. English ale yeast.

 

Style Comparison: Most are like a cross between an Irish Extra Stout and a Sweet Stout with oatmeal added. Several variations exist, with the sweeter versions more like a Sweet Stout with oatmeal instead of lactose, and the drier versions more like a more nutty, flavorful Irish Extra Stout. Both tend to emphasize the body and mouthfeel.

 

Vital Statistics: OG: 1.045 – 1.065

IBUs: 25 – 40 FG: 1.010 – 1.018

SRM: 22 – 40 ABV: 4.2 – 5.9%

 

Commercial Examples:

Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa

Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal Stout

 

 

 

 

16B. Owsiany Stout

Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, bardzo treściwe, palone, słodowe ale wraz z obowiązkowym smakiem i zapachem owsianki. Słodycz, balans oraz wrażenie owsa może znacząco się różnić.

 

Aromat: Łagodny aromat palonego zboża, często z kawowym charakterem. Lekka słodkość może sugerować odczucia kawy ze śmietanką. Owocowość powinna być niska do średniej. Diacetyl średnio-niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak, kwiatowy lub ziemisty. Opcjonalnie delikatny aromat owsianki.

Wygląd: Średnio brązowy do czarny kolor. Gęsta, kremowa, utrzymująca się długo, żółto-brązowa do brązowa piana. Może być nie przeźroczyste (w innym wypadku powinno być klarowne).

Smak: Podobny do aromatu, umiarkowany smak od palonej kawy do kawy ze śmietanką, niska do średnio-wysoka owocowość. Owies i ciemne palone słody wprowadzają kompleksowość, owies może nadać orzechowy, zbożowy albo ziemisty smak. Ciemne zboża mogą łączyć się z słodową słodkością nadając odczucia mlecznej czekolady albo kawy ze śmietanką. Średnia goryczka chmielowa zbilansowana w kierunku słodowym. Średni słodki do średnio wytrawny finisz. Diacetyl średnio niski do brak. Smaki chmielowe od średnio niskich do brak, typowo kwiatowy lub ziemisty.

 

Tekstura: Od średnio pełna do pełna treściwość wraz z gładkością, jedwabiste, czasami nawet prawie oleista śliskość, która pochodzi od owsa. Kremowe. Od średnie do średnio wysokie nagazowanie.

Komentarz: Biorąc pod uwagę słodkość, styl ten znajduje się pomiędzy słodkim (Sweet) a irlandzkim (Irish) stoutem. Istnieją odmiany od lekko słodkich po całkiem wytrawne, także inne są wersje angielskie i amerykańskie (amerykańskie wersje są bardziej chmielowe, mniej słodkie i mniej owocowe). Poziom goryczki również może być różny, jak również wrażenie owsianki. Mały zasyp owsa może nadać pewną dozę jedwabistości w treściwości oraz bogactwo smaków i zapachów, natomiast duży zasyp owsa może być całkiem intensywny w smaku oraz z prawie oleistą teksturą, wysuszający finisz i nieznaczne zbożowe ściąganie. Podczas oceny piwa należy pozwolić na różnice w interpretacji stylu.

Historia: "Wariant odżywczy, tzw. "niepoprawny" stout z końca XIX wieku zawierał w zasypie owies i był bardzo zbliżony do rozwijanej wersji Sweet Stoutu z laktozą. Oryginalna, szkocka wersja tego stylu zawierała bardzo dużą ilość słodu owsianego. W następnym okresie pojawiły się nieuczciwe praktyki, kiedy to niektóre z angielskich browarów dodawały garść owsa do swoich stoutów warzonych techniką parti-gyled*, dzięki czemu legalnie mogły używać nazwy Oatmeal Stout do celów marketingowych. Najbardziej popularny w Anglii w okresie międzywojennym, następnie reaktywowany w erze piw rzemieślniczych w celach eksportowych. To pomogło doprowadzić do przyjęcia Oatmeal Stoutu w nowoczesnym, amerykańskim piwowarstwie rzemieślniczym, jako popularnego stylu produkowanego z zauważalną (nie tylko symboliczną) ilością owsa."

 

Surowce: Słody pale, karmelowe oraz ciemne słody (często czekoladowe) i palone zboża. Owies lub słód owsiany (5-20% lub więcej) używany by nadać pełną treściwość oraz kompleksowość smaku. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można używać cukrów lub syropów cukrowych. Drożdże górnej fermentacji.

 

Porównanie stylu: Więszkość jest pomiędzy Irish Extra Stout a Sweet Stout wraz z dodanym owsem. Istnieje wiele wariacji, słodkie wersje są bardziej jak Sweet Stout ale zamiast laktozy jest owies, wytrawniejsze wersje posiadają bardziej orzechowy smak, bogactwo Irish Extra Stoutu. Obie wersje podkreślają ciało i odczucie w ustach.

Podstawowe informacje: 
OG: 1.045 - 1.065 (11,2 - 15,9°Blg)
IBUs: 25 - 40 
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg)
SRM: 22 - 40 
ABV: 4.2 - 5.9%

Komercyjne przykłady: 
Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal  Stout

 

--

 

* parti-gyled - metoda świetnie wytłumaczona na blogu No to .... po piwku!

Edytowane 6 Marca 2017 przez WiHuRa

[WiHuRa]

Historia nieprzetłumaczona, może ktoś luknie bo nie miałem do tego weny (info na PW żeby tu nie smiecić to wstawię tłumaczenie).

 

Dziękuje koledze msto za tłumaczenie historii.

Edytowane 22 Stycznia 2016 przez WiHuRa

[Kamilos55]

coffee and cream - chodzi raczej o kawę ze śmietanką niż kawowo-kremowe, nie ma smaku kremowego raczej