13A. Dark Mild

[msto]

13A. Dark Mild

 

Overall Impression: A dark, low-gravity, malt-focused British session ale readily suited to drinking in quantity. Refreshing, yet flavorful, with a wide range of dark malt or dark sugar expression.

 

Aroma: Low to moderate malt aroma, and may have some fruitiness. The malt expression can take on a wide range of character, which can include caramel, toffee, grainy, toasted, nutty, chocolate, or lightly roasted. Little to no hop aroma, earthy or floral if present. Very low to no diacetyl.

 

Appearance: Copper to dark brown or mahogany color. A few paler examples (medium amber to light brown) exist. Generally clear, although is traditionally unfiltered. Low to moderate off-white to tan head; retention may be poor.

 

Flavor: Generally a malty beer, although may have a very wide range of malt- and yeast-based flavors (e.g., malty, sweet, caramel, toffee, toast, nutty, chocolate, coffee, roast, fruit, licorice, plum, raisin). Can finish sweet to dry. Versions with darker malts may have a dry, roasted finish. Low to moderate bitterness, enough to provide some balance but not enough to overpower the malt. Fruity esters moderate to none. Diacetyl and hop flavor low to none.

 

Mouthfeel: Light to medium body. Generally low to medium-low carbonation. Roast-based versions may have a light astringency. Sweeter versions may seem to have a rather full mouthfeel for the gravity.

 

Comments: Most are low-gravity session beers around 3.2%, although some versions may be made in the stronger (4%+) range for export, festivals, seasonal and/or special occasions. Generally served on cask; session-strength bottled versions don’t often travel well. A wide range of interpretations are possible. Pale versions exist, but these are even more rare than dark milds; these guidelines only describe the modern dark version.

 

History: Historically, ‘mild’ was simply an unaged beer, and could be used as an adjective to distinguish between aged or more highly hopped keeping beers. Modern milds trace their roots to the weaker X-type ales of the 1800s, although dark milds did not appear until the 20th century. In current usage, the term implies a lower-strength beer with less hop bitterness than bitters. The guidelines describe the modern British version. The term ‘mild’ is currently somewhat out of favor with consumers, and many breweries no longer use it. Increasingly rare. There is no historic connection or relationship between Mild and Porter.

 

Style Comparison: Some versions may seem like lower-gravity modern English porters. Much less sweet than London Brown Ale.

 

Characteristic Ingredients: Pale British base malts (often fairly dextrinous), crystal malt, dark malts or dark sugar adjuncts, may also include adjuncts such as flaked maize, and may be colored with brewer’s caramel. Characterful British ale yeast. Any type of hops, since their character is muted and rarely is noticeable.

 

Vital Statistics:                    

OG:  1.030 – 1.038

IBUs:  10 – 25                          

FG:  1.008 – 1.013

SRM:  12 – 25                        

ABV:  3.0 – 3.8%

 

Commercial Examples:Banks's Mild, Cain's Dark Mild, Highgate Dark Mild, Brain’s Dark, Moorhouse Black Cat, Rudgate Ruby Mild, Theakston Traditional Mild

 

----------------------------------------------

 

Ogólne wrażenia: Ciemne, nisko ekstraktywne, słodowe brytyjskie ale, z łatwością nadające się do picia w większych ilościach. Orzeźwiające i aromatyczne, z szerokim zakresem ciemnego słodu lub przejawem ciemnego cukru.

 

Aromat: Niski do umiarkowanego aromat słodowy, może zawierać owocowość. Słodowy charakter  może się przejawiać w szerokim zakresie i może obejmować karmel, toffi, ziarnistość, tostowość, orzechy, czekoladę lub delikatną paloność. Aromat chmielowy niewielki lub całkowity brak. Poziom diacetylu bardzo niski do całkowitego braku.

 

Wygląd: Miedziany do ciemnego brązu lub machoniu. Istnieje kilka jaśniejszych wersji (umiarkowany bursztyn do jasnego brązu). Generalnie klarowne, chociaż tradycyjnie jest niefiltrowane. Piana niska do umiarkowanej, od białawej do jasno brązowej, może mieć słabą trwałość.

 

Smak: Generalnie piwo słodowe, chociaż może mieć bardzo szeroki zakres smaków pochodzących od słodów i drożdży (np. słodowy, słodki, karmelowy, toffi, orzechowy, czekoladowy, kawowy, tostowy, owocowy, lukrecjowy, śliwowy, rodzynkowy). Finisz może być słodki lub wytrawny. Wersje z ciemniejszymi słodami mogą mieć wytrawny, tostowy finisz. Goryczka niska do umiarkowanej, wystarczająca, żeby zapewnić balans ale nie na tyle mocna, żeby przykryć słodowość. Estry owocowe od umiarkowanych do żadnych. Dwuacetyl i smaki chmielowe od niskich do żadnych.

 

Tekstura: Ciało niskie do umiarkowanego. Wysycenie ogólnie niskie do nisko-umiarkowanego. Palone wersje mogą być lekko ściągające. Słodsze wersje mogą się wydawać bardziej pełne niż to wynika z ekstraktu.

 

Komentarz: Większośc to nisko ekstraktywne, sesyjne piwa w okolicach 3,2% alkoholu, chociaż niektóre wersje mogą być robione mocniejsze (4%+) na eksport, festiwale, sezonowe lub na specjalne okazje. Zazwyczaj serwowane z cask’ów, lekkie sesyjne wersje w butelkach zazwyczaj nie znoszą dobrze transportu. Możliwy jest szeroki zakres interpretacji. Istnieją jasne wersje, ale są jeszcze rzadsze niż ciemne mildy. Ten opis dotyczy tylko współczesnych, ciemnych wersji.  

 

Historia: Historycznie, mild był prostym, młodym piwem i termin ten może być stosowany jako przymiotnik w celu odróżnienia od dojrzałych lub bardziej chmielowych piw. Współczesne mildy mają swoje korzenie w słabszych ale typu X z XIX wieku, a ciemniejsze wersje pojawiły się nie wcześniej niż w XX wieku. W dzisiejszym użyciu, termin ten oznacza piwo mniej alkoholowe i  z mniejszą goryczką niż w bitterach. Ten opis stylu dotyczy współczesnych brytyjskich wersji. W dzisiejszych czasach termin ‘mild’ jest nieco mniej popularny wśród konsumentów i wiele browarów przestało go używać. Określenie to jest coraz rzadsze. Nie ma historycznego połączenia lub związku pomiędzy mildem a porterem.

 

Porównanie stylów: Niektóre wersje mogą przypominać nisko ekstraktywne angielskie portery. Znacznie mniej słodkie niż London Brown Ale.

 

Surowce: Brytyjskie słody pale (przeważnie dość dekstrynowe), słód crystal, ciemne słody lub dodatek ciemnego cukru, może również zawierać dodatki takie jak płatki kukurydziane i może być barwione karmelem piwowarskim. Charakterystyczne brytyjskie odmiany drożdży. Każda odmiana chmielu, ponieważ charakter chmielowy jest wygłuszony i rzadko zauważalny.   

 

Parametry:

Ekstrakt początkowy: 7,5 - 9,5 Plato (1.030 – 1.038 SG)

Goryczka: 10 – 25 IBU

Ekstrakt końcowy: 2 - 3,25 Plato (1.008 – 1.013 SG)

Barwa: 12 – 25 SRM (24 - 50 EBC)

Zawartość alkoholu (vol.): 3.0 – 3.8%

 

Komercyjne przykłady: Banks's Mild, Cain's Dark Mild, Highgate Dark Mild, Brain’s Dark, Moorhouse Black Cat, Rudgate Ruby Mild, Theakston Traditional Mild

Edytowane 4 Czerwca 2016 przez msto

[Drejpa]

Błąd 25 SRM to nie 30 EBC (górna granica) - to bliżej coś 50ciu EBC