10C. Weizenbock

[msto]

10C. Weizenbock

Overall Impression: A strong, malty, fruity, wheat-based ale combining the best malt and yeast flavors of a weissbier (pale or dark) with the malty-rich flavor, strength, and body of a Dunkles Bock or Doppelbock.

 

Aroma: Medium-high to high malty-rich character with a significant bready-grainy wheat component. Paler versions will have a bready-toasty malty richness, while darker versions will have a deeper, richer malt presence with significant Maillard products. The malt component is similar to a helles bock for pale versions (grainy-sweet-rich, lightly toasted) or a dunkles bock for dark versions (bready-malty-rich, highly toasted, optional caramel). The yeast contributes a typical weizen character of banana and spice (clove, vanilla), which can be medium-low to medium-high. Darker versions can have some dark fruit aroma (plums, prunes, grapes, raisins), particularly as they age. A low to moderate alcohol aroma is acceptable, but shouldn’t be hot or solventy. No hop aroma. The malt, yeast, and alcohol intertwine to produce a complex, inviting, prominent bouquet.

 

Appearance: Pale and dark versions exist, with pale versions being light gold to light amber, and dark versions being dark amber to dark ruby-brown in color. A very thick, moussy, long-lasting white to off-white (pale versions) or light tan (dark versions) head is characteristic. The high protein content of wheat impairs clarity in this traditionally unfiltered style, although the level of haze is somewhat variable. Suspended yeast sediment can contribute to the cloudiness.

 

Flavor: Similar to the aroma, a medium-high to high malty-rich flavor together with a significant bready-grainy wheat flavor. Paler versions will have a bready, toasty, grainy-sweet malt richness, while darker versions will have deeper, bready-rich or toasted malt flavors with significant Maillard products, optional caramel. Low to moderate banana and spice (clove, vanilla) yeast character. Darker versions can have some dark fruit flavor (plums, prunes, grapes, raisins), particularly as they age. A light chocolate character (but not roast) is optional in darker versions. No hop flavor. A low hop bitterness can give a slightly sweet palate impression, but the beer typically finishes dry (sometimes enhanced by a light alcohol character). The interplay between the malt, yeast, and alcohol adds complexity and interest, which is often enhanced with age.

 

Mouthfeel: Medium-full to full body. A fluffy or creamy texture is typical, as is the mild warming sensation of substantial alcohol content. Moderate to high carbonation.

 

Comments: A Weissbier brewed to bock or doppelbock strength. Schneider also produces an Eisbock version. Pale and dark versions exist, although dark are more common. Pale versions have less rich malt complexity and often more hops, as with doppelbocks. Lightly oxidized Maillard products can produce some rich, intense flavors and aromas that are often seen in aged imported commercial products; fresher versions will not have this character. Well-aged examples might also take on a slight sherry-like complexity.

 

History: Aventinus, the world’s oldest top-fermented wheat doppelbock, was created in 1907 at the Schneider Weisse Brauhaus in Munich.

 

Characteristic Ingredients: A high percentage of malted wheat is used (by German brewing tradition must be at least 50%, although it may contain up to 70%), with the remainder being Munich- and/or Vienna-type barley malts in darker versions, and more Pils malt in paler versions. Some color malts may be used sparingly. A traditional decoction mash can give the appropriate body without cloying sweetness. Weizen ale yeasts produce the typical spicy and fruity character. Too warm or too cold fermentation will cause the phenols and esters to be out of balance and may create off-flavors. Hop choice is essentially irrelevant, but German varieties are most traditional.

 

Style Comparison: Stronger and richer than a Weissbier or Dunkles Weissbier, but with similar yeast character. More directly comparable to the Doppelbock style, with the pale and dark variations. Can vary widely in strength, but most are in the bock to doppelbock range.

 

Entry Instructions: The entrant will specify whether the entry is a pale or a dark version.

 

Vital Statistics:                     

OG:  1.064 – 1.090

FG:  1.015 – 1.022

IBUs:  15 – 30                        

SRM:  6 – 25                          

ABV:  6.5 – 9.0%

 

Commercial Examples: Dark –Eisenbahn Weizenbock, Plank Bavarian Dunkler Weizenbock, Penn Weizenbock, Schneider Unser Aventinus; Pale –Plank Bavarian Heller Weizenbock, Weihenstephaner Vitus

 

---------------------------------

Ogólne wrażenia: Mocne, słodowe, owocowe, pszeniczne piwo górnej fermentacji łączące w sobie najlepsze nuty słodowe i drożdżowe z Weissbiera (ciemnego lub jasnego) z bogatymi słodowymi nutami, mocą oraz ciałem Dunkles Bocka lub Doppelbocka.

 

Aromat: Średnio-wysoki do wysokiego bogaty charakter słodowy z wyraźną, pszeniczną  nutą chlebowo-zbożową. Jaśniejsze wersje będą bogate w chlebowo-tostowe nuty, podczas gdy w ciemne wersje będą miały głębiej i bardziej bogato wyczuwalną obecność słodów z wyraźnymi produktami reakcji Maillarda. Słodowość zbliżona jest do tej w helles bock w przypadku wersji jasnych (wyraźnie ziarnisto-słodko, lekko przypiekany)  lub dunkles bock dla wersji ciemnych (wyraźnie chlebowo-słodowy, mocno przypiekany i opcjonalnie karmelowy). Drożdże wnoszą typowe dla Weizena nuty bananów oraz przypraw (goździk, wanilia), która mogą być od średnio-niskich do średnio-wysokich. Ciemniejsze wersje mogą mieć nieco aromatu ciemnych owoców (śliwki, suszone śliwki, winogrona, rodzynki), szczególnie w miarę starzenia. Niski do umiarkowanego aromat alkoholu jest akceptowalny, ale nie powinien być gorący lub rozpuszczalnikowy. Brak aromatu chmielowego. Słód, drożdże i alkohol przeplatają się, tworząc złożony, przyciągający, wyraźny bukiet.

 

Wygląd: Istnieją wersje jasne i ciemne. Jasne o kolorze od jasno-złotego do jasno-bursztynowego a ciemne od ciemno-bursztynowego do ciemno-rubinowego. Bardzo charakterystyczna jest bardzo gęsta, długotrwała piana o białawej (wersje jasne) lub brązowatej (wersje ciemne) barwie. Wysoka zawartość białka z pszenicy pogarsza klarowność tego tradycyjnie niefiltrowanego stylu, ale poziom zmętnienia jest zmienny. Zawieszony osad drożdżowy może przyczyniać się do zmętnienia.

 

Smak: Podobny do aromatu, średnio-wysoka do wysokiej słodowość z wyraźnymi pszenicznymi nutami chlebowo-zbożowymi. Jaśniejsze wersje będa miały bogatą, chlebową, tostową, zbożowo-słodką słodowość, podczas gdy ciemne będą miały głębsze bogactwo chlebowych lub tostowych nut z wyraźnymi produktami reakcji Maillarda i opcjonalnie karmelem. Niski do umiarkowanego bananowy i przyprawowy (goździk, wanilia) charakter drożdżowy. Ciemne wersje mogą mieć nuty ciemnych owoców (śliwki, suszone śliwki, winogrona, rodzynki), szczególnie w miarę starzenia. Lekki charakter czekoladowy (ale nie palony) jest dopuszczalny w ciemniejszych wersjach. Brak nut chmielowych. Niska chmielowa goryczka może dawać wrażenie słodyczy w posmaku ale piwo na ogół ma wytrawny finisz (czasami wzmocniony lekkim alkoholowym charakterem). Wzajemne oddziaływanie między słodem, drożdżami i alkoholem zwiększa złożoność, co często wzmacnia się wraz z wiekiem.

 

Tekstura: Ciało średnio-pełne do pełnego. Typowa jest puszysta lub kremowa tekstura, podobnie jak umiarkowane odczucie rozgrzewania wynikające z wysokiej zawartości alkoholu. Wysycenie umiarkowane do wysokiego.

 

Komentarz: Weissbier o mocy bocka lub doppelbocka. Schneider produkuje także wersję Eisbock (koźlak lodowy, wymrażany). Istnieją wersje jasne i ciemne ale ciemne są bardziej powszechne. Jasne wersje mają mniej bogatą złożoność słodową i często więcej chmielu niż w doppelbocku. Lekko utlenione produkty Maillarda mogą wnosić bogate, intensywne smaki i aromaty, które są często zauważalne w starszych importowanych produktach komercyjnych; świeższe wersje nie będą miały tego charakteru. Dobrze starzejące się przykłady mogą również wnosić delikatne nuty sherry.

 

Historia: Aventinus, najstarszy na świecie pszeniczny doppelbock górnej fermentacji, powstał w 1907 roku w Schneider Weisse Brauhaus w Monachium.

 

Surowce: Stosuje się duży udział słodu pszenicznego (według niemieckiej tradycji warzenia piwa musi wynosić co najmniej 50%, chociaż może zawierać do 70%), pozostała część to słód jęczmienny typu monachijskiego i / lub wiedeńskiego w ciemniejszych wersjach, a reszta to jasny słód pilzneński. Słody kolorowe mogą być dodane w bardzo małych ilościach. Tradycyjne zacieranie dekokcyjne może zapewnić odpowiednią pełnie bez nadmiernej słodyczy. Weizenowe drożdże dają typowy przyprawowy i owocowy charakter. Zbyt ciepła lub zbyt zimna fermentacja spowoduje, że fenole i estry nie będą zbalansowane i mogą wnosić nieprzyjemne nuty. Wybór chmielu jest w zasadzie nieistotny, ale odmiany niemieckie są najbardziej tradycyjne..  

 

Porównanie stylów: Mocniejszy i bogatszy niż Weissbier lub Dunkles Weissbier, ale o podobnym charakterze drożdżowym. Bardziej porównywalny jest do stylu Doppelbock, z jasnymi i ciemnymi wariacjami. Moc może być różna, ale zazwyczaj jest z zakresu Bocka i Doppelbocka.

 

Instrukcja wprowadzająca: Uczestnik musi określić czy jest to wersja jasna (pale) czy ciemna (dark).

 

Parametry:

Ekstrakt początkowy: 15,75 - 21,5 Plato (1.064 – 1.090 SG)

Goryczka: 15 – 30 IBU

Ekstrakt końcowy: 3,75 - 5,5 Plato (1.015 – 1.022 SG)

Barwa: 6 – 25 SRM (12 - 50 EBC)

Zawartość alkoholu (vol.): 6.5 – 9.0%

 

Komercyjne przykłady: Eisenbahn Weizenbock, Plank Bavarian Dunkler Weizenbock, Penn Weizenbock, Schneider Unser Aventinus; Jasne–Plank Bavarian Heller Weizenbock, Weihenstephaner Vitus

 

Edytowane 20 Lipca 2018 przez msto

[JanuszMyszyński]

No i przydałaby się jeszcze jakaś klasyczna, wzorcowa receptura.

[msto]

18 godzin temu, JanuszMyszyński napisał:

No i przydałaby się jeszcze jakaś klasyczna, wzorcowa receptura.

W tym dziale znajdują się jedynie tłumaczenia opisów stylów BJCP 2015. 

Zajrzyj do wiki: https://www.wiki.piwo.org/Kategoria:Receptury_ze_słodów