Polski opis brytyjskiego bitter.

[Makaron]

Staram się opracować opis klasycznego ale współczesnego bittera. Jako, że moje "pióro" nigdy nie było specjalnie finezyjne i poprawne stylistycznie, zatem serdecznie zapraszam do krytyki i propozycji poprawek, zarówno merytorycznych jak i stylistycznych. Póki co pracuje nad opisem i jeszcze opis nie jest skończony, ale komentarze są mile widziane.

 

https://docs.google.com/document/d/11nizjkqnOMRoomJgNc4nVOZBv2ZrTKfO0q1t3HUxi0g/edit

[tieroo]

Dodałem moje propozycje w komentarzach.

o tym stylu z przyjemnością podyskutuję.

[Makaron]

Ma ktoś może coś na temat historii tego piwa?

 

No i jakie bittery dostępne są na polskim rynku?

 

No i kolejne poprawki doszły, więc jakby ktoś coś zauważył dajcie znać w komentarzach.

[zgoda]

Na temat historii to można dużo i długo.

Jak znajdę chwilę wytchnienia to coś Ci wyszukam u Rona Pattinsona.

[Bogi]

Na polskim rynku dostępne są, z tego co ja pamiętam, Chiswick bitter, Young's bitter, London Pride, Old Speckled Hen, Abbot Ale, ESB, Spitfire, Bishop's finger, Bombardier (2 wersje premium i burning gold). Co do historii poszperam, ale odnośnie samego stylu, to niestety sprowadza się do tego, że piwo nazywało się "pale ale", ale ludzie mówili na nie "bitter", bo było bardziej gorzkie niż porter, niż Burton czy mild ale. Ale właśnie szperam, może coś donajdę...

 

Z jednego słownika z 1858 znalazłem definicję bitter ale (poniżej), a tutaj, że pojawienie się bitter ale było czymś strasznym dla organizacji abstynenckich w rolu 1851 (The Bristol Temperance Herald) : http://books.google....,436,730&edge=0

 

I jeszcze taka tabelka

Edytowane 19 Listopada 2012 przez Bogi

[Oskaliber]

Z piw w dostępnych w Polsce warto też z pewnością wymienić Angielskie Śniadanie od Pinty.

[Heniu]

Oraz ostatnio w Tychach kupowałem Primator English Pale Ale

[Bogi]

Znalazłem troszkę o bitter'ach. Podział właściwie był dość prosty, był light bitter 10 blg, medium bitter 11-12,5 i strong bitter 17. Bitter jako taki był słabszy od mild'a (mild oscylował między 13-14 blg, ale przed 1908 rokiem trzymał się 15 blg, zaś wersje extra strong miały 18 blg) i porównywalny z AK ale czyli pojedynczym jasnym (nomenklatura nazwy pochodzi z holenderskiego ankel koyt, gdzie ankel to pojedynczy a koyt to określenie piwa mało chmielonego), mającym przeważnie 11 blg, ale mniej chmielu. W 1903 roku zbadano (w osobie doktora Keith'a Thomas'a) IBU bitter'ów i było to między 34-55 jednostek, z uwzględnieniem, że najmniej chmielone są bitter'y z Midlands, najbardziej chmielone z Kentu i północnego zachodu Anglii, a z południowego zachodu słodsze, podobnie jak te z Londynu.