Ranking

Streszczę Ci trochę dwa artykuły ten oraz ten. Albo możesz w dłuższej wersji znajdziesz to w tej książce. W brzeczce mamy kilka rodzai cukrów. W zależności od rachunku zasypu mogą delikatnie różnić się ilością punktów procentowych. Najwięcej około 45% stanowi maltoza. Połączone dwie cząsteczki glukozy G-G, Następnie po około 20% glukozy i maltotriozy. Wartość okolo 4,5% dzielą ze sobą sacharoza oraz trochę dłuższy łańcuch czyli maltotetraoza, G-G-G-G. Następnie będą wkraczały bardziej rozgałęzione dekstryny. Odczucie smaku słodkiego jest to skomplikowany proces biochemiczny i wg artykułów które przytoczyłem nie do końca poznany. Jednakże odrzucając cukry oraz substancje słodkie w odcziuciu, których nie znajdziemy w brzeczce można w uproszczeniu można powiedzieć: Im mniej skomplikowany cukier tym wydaje się bardziej słodki. I fruktoza jest bardziej słodka od glukozy. Ta z kolei jest słodsza od maltozy, maltoza jest słodsza od maltotriozy a ta od maltotetraozy. Jeszcze przydałoby się w tym szeregu wrzucić sacharozę, cukier stołowy. Ta jest gdzieś w okolicach glukozy i fruktozy. Do dzieła wkracza fermentacja. Drożdże zjedzą Ci w zasadzie na początku cukry najprostsze czyli glukozę i fruktozę, następnie wezmą się za sacharozę. Mają enzym inwertazy który rozłoży sacharozę jeszcze poza komórką i następnie wciągną glukozę oraz fruktozę przez ściany. Skończą się te cukry zabierają się za bardziej skomplikowane. Dopiero teraz będzie rozkładana maltoza. Ta jest wciągana do środka komórki i działa na nią enzym maltazy, rozcinając je na dwie cząsteczki glukozy. Z glukozy, a w zasadzie z rozbicia wiązań w trakcie fermentacji zyskują sporo energii do życia. Czyli już drożdże zeżarły wszystko, najsłodsze cukry zostały zamienione na drodze fermentacji w alkohol etylowy, dwutlenek węgla oraz energię. Została maltotrioza. I tutaj zaczynamy budować smak słodki. Maltotrioza jest w zasadzie fermentowana całkowicie przez drożdże dolnej fermentacji. Zatem w domowych warunkach nie jest to najlepszy wybór drożdży by zbudować smak słodki. W przemysłowych może być zupełnie inaczej, tam można wykorzystać technologię by zrobić słodkie piwo na drożdżach dolnej fermentacji. W domowych warunkach wybierz drożdże które mają niskie odfermentowanie (attenuation). Niskie odfementowanie najczęściej oznacza, że te drożdże nie jedzą, albo jedzą stosunkowo mało maltotriozy. Szczepy angielskie dość często mają niskie odfementowanie. Dodatkowo taki szczep produkuje mniej alkoholu. Mniej alkoholu to piwo mniej wytrawne. To również ma wpływ na odczucie bardziej słodkiego i pełnego smaku Do budowy smaku słodkiego trzeba jeszcze dodać drugi czynnik, czyli zapach. Ten jest również tworzony przez drożdże, głównie w postacji estrów oraz fenoli. Drugim kontrybutorem smaku są słody specjalne, karmelowe, podstawowe. Słody mają wiele produktów reakcje maiilarda. Kolejny raz upraszczając, jeżeli piwo zacznie pachnieć Ci jak ciasteczka, lekko smakować jak ciasteczka, to odczucie piw będziesz miał słodsze. Jak drożdże dadzą Ci jeszcze lekko przyprawowy i słodki aromat to nawet fajnie to się uzupełni. Teraz wracając do Twojego pytania. Każdy eksperyment ma sens w moim odczuciu. Nawet jeżeli nie do końca się uda. Monachiski w dużej ilości może Ci się długo zacierać. Nigdy nie robiłem tak dużego zasypu monacha i nie mam pojęcia co wyjdzie. Ale raczej spro czasu będzie się to układać. Zasyp numer dwa wg mnie ma za dużo dekstrynowego, zanim to będzie pijalne (o ile w ogóle) to może sporo czasu minąć. Sam słód monachijski w dużych ilościach jest lekko mydlany na początku, w moim odczuciu. Drożdże US-05 są raczej neutralne i głęboko fermentują.

Dla uściślenia, 1/4 sumy mocy obu grzałek.

No jak się czepiamy, to jeśli grzałki są różnej mocy to Też nie jest prawdą :> Więc jak już mamy uściślać definicje to 1/P = (1/P1) + (1/P2) P = 1/((1/P1)+(1/P2))

Szacunek..., mi się nawet nie chce odklejać etykiet. ☺️

To teraz ja. Wczoraj zakupiłem kociołek Coobra ze strony http://spiritferm.biz/pl/p/Automatyczny-kociol-zacierny-Coobra-CB25/1251 Musze pochwalić dobry kontakt, bardzo sprawnie odpisują na maile, mój kociołek odebrałem na ul. Kołowej 46 ale mają jeszcze drugi sklep na ul. Zamoyskiego (vis a vis Wedla). Kociołki jeszcze powinny być, bo była świeża dostawa. Zdziwiło mnie, że instrukcja jest napisana bardzo precyzyjnie. Spodziewałem się, że będzie kopiuj/wklej z translatora a tu zdziwko. Wszystko ładnie wytłumaczone, krok po kroku, początkowe mycie, pierwsze warzenie itd. Na pierwszy ogień poszło Belgian Pale Ale(receptura Dori). Receptura: https://brewness.com/pl/recipe/33-belgian-pale-ale/view Czytając wcześniejsze posty, założyłem że będę miał 70% wydajności, 5,5 kg słodów, 20 l wody, żeby wyszło 25 l zacieru bo niby tyle przewiduje instrukcja. Słody ześrutowane w Piwnym Krafcie tak jak zawsze, czyli sporo mąki. Wiem, że wszyscy o tym pisali, że śrutowanie do tego sprzętu grubiej, jednak stwierdziłem, że taki zasyp nie jest zbyt duży, tylko słody jęczmienne, więc warstwa filtracyjna powinna być normalna. Poza tym chciałem sprawdzić jak mi pójdzie na słodach, które brałem do normalnego gara z wężykiem i ostatnio miałem wydajność ok 85-90 %. Kociołek umyłem, zacząłem zasypywać mocno mieszając, żeby nie było grudek, załączyłem pompę, wszystko ładnie chodziło chwilę i koniec. Pompa przestała podawać brzeczkę. Łycha w dłoń i mieszamy. Na dnie zrobił się korek, mimo że wszystko było dobrze chwilę wcześniej rozmieszane to słody ubiły się jak kamień. Po tym mieszaniu aż mi się drewniana łyżka wygięła na końcu, standardowa plastikowa nie miała by szans. Znowu zapuściłem pompę, znowu działało chwile i znowu stop. Postanowiłem nie zakładać już talerzyka, bo trzyma się dosyć ciasno i w dodatku jest gorący. Nie uśmiechało mi się,co 5 minut co wyjmować i parzyć sobie dłonie. Znowu mieszanie, znowu na dnie kamień. I tak na mieszaniu, zleciało mi pół godziny. I w pewnym momencie spokój. Nie było już kamienia, nie przytykało się. Widocznie mąka, która zatykała sitko i robiła ciasto na sitku po mieszaniu opadła i zostały grubiej ześrutowane słody. Na pewno tak się stało bo widać było, że pomimo założonej bazooki, na talerzyku pojawiały się drobiny słodów, te które podczas mieszania przeleciały niżej. Dla pewności drugą przerwę też czasami mieszałem ale już nic się nie przytkało. Żeby złoże filtracje się ułożyło, przestałem go tykać na ostatnie 10 minut. Brzeczka zaczęła lecieć klarowna. Przygotowałem sobie wodę do wysładzania, zgodnie z wytycznym programu, chciałem wysłodzić do 30 l. Wielkość kotła to niby 30 l, akurat wyjęty kosz zacierny gdy ocieka, spód sięga dokładnie w tym miejscu gdzie na podziałce jest 30 l. Więc wysadzanie do tej objętości to zero problemów, bo nawet słychać jak przestaje kapać brzeczka i widać z boku, że brzeczka zaczyna dotykać kosza. Od razu zaznaczam, bo miałem takie obawy, że wysłodzenie do 30 l to nie problem, jest jeszcze trochę miejsca na pianę, można wysłodzić nawet 32 l, tylko że wtedy to już będzie z zakładkami i jak się nie dopilnuje gotowania to wyskoczy. Te 30 l to bezpieczna granica. Pisze o tym, bo nie lubię zlewać mniej niż 25 l brzeczki do fermentora a miałem takie obawy co do tego kotła. Wysładzanie poszło w miarę sprawnie, przeczytałem gdzieś, że lepiej trochę wcisnąć talerzyk przy wysładzaniu, żeby brzeczka nie przeleciała za szybko. Tak też zrobiłem i dlatego powoli się wysładzało. Gdybym tego nie zrobił to pewnie wysładzanie by trwało 10 minut. A tak zeszło mi ok pół godziny, jednak nie ma co porównywać do wysładzania przez wężyk. Tu tylko wlałem wodę i już zacząłem mocno grzać brzeczkę. Zanim skończyłem, brzeczka już prawie się gotowała. Wysładzanie bajka! Brzeczkę gotowałem na mowy 2500 W, ustawiłem temperaturę 104°C. Gdy się zaczęła gotować stopniowo zmniejszałem moc do 1600 W, temperatura na sterowniku 103°C. Gotowało się lekko, bez szaleństwa. Jak dla mnie w sam raz, bo nie chciałem zbyt wiele wygotować. Chmiel miałem zadać w woreczku filtracyjnym, kupiłem go wcześniej, zrobiłem wykład Małżonce jaki to jestem zaradny, po czym wsypałem chmiel do kotła bez woreczka. Trudno się mówi. Pomyślałem, że przetestuję bazookę czy rzeczywiście tak się zapycha. Na ostatnie 15 minut poszła ostatnia dawka chmielu i chłodnica. Podniosłem moc do 2000 W, zazwyczaj na indukcji przestawało się gotować z chłodnicą, tu gotowało się naprawdę żwawo. Chłodzenie poszło sprawnie. Myślałem, że użyję pompki do mieszania ale bazooka była tak zapchana, że nic nie leciało. Hop stopper jest niezbędny. Pozostało mi zlać jak zawsze, czyli mocny wir i odczekanie aż trochę osiądzie. Tu worek się przydał bo zawiesiłem go na fermentorze i przelewałem prze niego. Do gotowania szło ok 30 l, nawet trochę ponad, po gotowaniu i schłodzeniu zostało 27 l a do fermentora zlałem 26,5 l. czyli tylko 0,5 straty na tym co zostało w chmielinach. Co najlepsze: przy 70 % wydajności zakładanej brewness wyliczył mi, że zleję 25,2 l o gęstości 11,3 blg. Ja zlałem 26,5 o gęstości 14 blg! Takie zdziwko. Nie ma mowy o pomyłce, bo mierzyłem spławikiem i refraktometrem. Wynik ten sam. Brewness wyliczył wydajność na 94%. Nigdy takiej nie miałem a zawsze używam tego programu do obliczeń. Podsumowanie: 1. Tak jak mówią wszyscy, grubsze śrutowanie to podstawa. 2. Mieszanie zacieru podnosi pewnie wydajność. 3. 20 l wody na 5,5 kg słodów to za mało. Spokojnie można by dolać jeszcze 5 l wody. 4. Trzeba kupić dłuższą łyżkę, bo zwykła drewniana która mi służyła jest za krótka. 5. Duży plus dla czasu i czystości. Podczas zacierania w garze, przelewanie zacieru, zawracanie brzeczki przedniej to zawsze sporo czasu i brudu. Tutaj tego nie było. Zacząłem wsypywac słody ok 17, o 21.30 było zlewanie do fermentora. Zawsze trwało to o wiele dłużej, 6-7 godzin. 6. Mycie kociołka bez żadnego problemu. Gąbka, płyn do naczyń, włożyłem go do wanny i odkręciłem zawór, żeby sobie woda zleciała. Myłem 15 minut i to było długo bo go pucowałem pierwszy i pewnie ostatni raz. Wiem, że się rozpisałem ale przed kupnem nurtowały mnie te pytania. Kociołek polecam. Oprócz początkowych trudności o które w zasadzie sam się prosiłem, reszta poszła bardzo sprawnie. Kto skorzystał, niech kliknie plusika. Będę wiedział czy nie na darmo tyle się rozpisałem.