copytko

Małe zmiany w recepturze po sugestiach z chatu, lecz doszło jedno pytanie. Naprawdę nikogo nie interesuje trochę inna wersja dyniowego piwa?

Coby poczuć powiew świeżości w jesienne szarobure dni, pomyślałem, że fajnie by było zrobić pumpkin ale. Znalazłem ciekawe przepisy walające się po Internecie, połączyłem to, co uważałem w nich za najlepsze i zmodyfikowałem lekko po swojemu.

Widziałem też sugestie na forum, żeby dynię pokroić na kawałki, zapiekać i dodać podczas gotowania, ale wydaje mi się, że korzystając z przecieru więcej dyni zostanie w piwie.

Moje wątpliwości obejmują:

1. Czy nie za dużo słodu bazowego? 4,5 kg Pale Ale to sporo, szczególnie, że dyni masowo również będzie dużo.

2. Czy nie za dużo cukru trzcinowego?

3. Czy S-04 będą na tyle zdolne, żeby podkreślić dyniowe i przyprawowe smaki/aromaty? Z tego co wiem, są one raczej neutralne.

4. Czy w takiej proporcji Biscuit będzie wystarczający, by piwo było odpowiednio "ciasteczkowe" i dobrze komponowało się z taką masą dyni, czy dać go więcej (np. 0,7 kg)?

Poniżej receptura.

Zacieranie

Caramunich II (124 EBC) - 0,5 kg

Chateau Biscuit (45 EBC) - 0,5 kg

Pale Ale (5,5 EBC) - 4,5 kg

Puree/przecier z dyni - 1,5 kg

Całość zacierana przez 60' w temperaturze 67 °C.

Gotowanie

60' - Hallertau Hersbrucker, szyszka - 33 g

15' - mieszanka cynamonu, imbiru, gałki muszkatołowej, ziela angielskiego i goździków - 2 łyżki

15' - cukier trzcinowy - 0,5 kg

5' - Hallertau Hersbrucker, szyszka - 20 g

Fermentacja

Z pomocą drożdży Safale S-04 Safbrew T-58.

Fermentacja burzliwa - 1 tydzień, 19 °C.

Fermentacja cicha - 2 tygodnie, 19 °C.

Eh, zacząłem już rozlewać - część do 5 l kega, część do butelek i właśnie się skapnąłem, że braknie mi około 25 kapsli. Miałby ktoś poratować zbędnymi kapslami w okolicach Świdnicy?

Poczytałem trochę o RIMSie i HERMSie i muszę zauważyć, że te systemy nie są aż tak bardzo podobne do mojej koncepcji. Pomijając różnice sprzętowe, w RIMS/HERMS wysłodziny są cały czas zanurzone w brzeczce, która (w dużym uproszczeniu) przepływa ciągłym strumieniem przez całą ich objętość. W proponowanym przeze mnie rozwiązaniu brzeczka będąca na dnie kadzi umyślnie i z premedytacją nie dosięga lustrem cieczy koszyczka z wysłodzinami. Kwestia tego, na ile wydajne i sensowne jest wysładzanie w proponowany przeze mnie sposób - ale to zamierzam przetestować przy najbliższej okazji.

Nie znałem tych systemów wcześniej, ale widzę, że chyba nie do końca wyjaśniłem o co mi chodziło. Do HERMSa/RIMSa potrzeba dużo sprzętu i składania, a tutaj mniej. Stosując ten sposób minimalizuje się nakłady, a cel może będzie też osiągnięty za pomocą prostej cyrkulacji nie wymagającej wielu garów.

W wolnej chwili postaram się przetestować metodę przez porównanie z wykonywanym równolegle wysładzaniem "tradycyjnym".

Nie jest do końca tak jak mówisz, zgodnie teorią ekstrakcji i perkolacji składniki ekstraktywne przechodzą do środowiska, w którym są lepiej rozpuszczalne (współczynnik rozpuszczalności K; prawo podziału Nernsta), dlatego też kawa z perkolatora jest treściwa i dobra.

W systemach opartych na Braumeisterze woda pompowana jest od dołu „zbiornika w zbiorniku” i przelewa się górą. Jest to sposób sprawdzony, często wykorzystywany i w miarę wydajny. Chciałbym podzielić się myślą, która się mi dzisiaj przyplątała – na ile trafną i wykonalną oceńcie sami i komentujcie.

Istnieją naczynia do parzenia kawy wykorzystujące zjawisko perkolacji, co zostało opisane przez Wikipedię w języku angielskim. Coby zobrazować zjawisko pozwalam sobię wkleić z tejże strony następujący rysunek:

Źródło ciepła podgrzewa wodę w naczyniu głównym, która wraz z bąbelkami powietrza transportowana jest rurką do zraszacza u góry naczynia, skąd trafia bezpośrednio na zmielone ziarna kawy w podwieszonym koszyczku. Z pomocą siły grawitacji woda opada w dół ekstrahując z ziaren odpowiednie składniki stając się kawą. Kawa przez perforowane dno koszyczka kapie do naczynia głównego, skąd po podgrzaniu trafia do rurki i cykl się zamyka.

Sposób ten, lecz po pewnych modyfikacjach, możnaby wykorzystać przy wysładzaniu, w celu podniesienia jego wydajności względem metod tradycyjnych głównie ze względu na wykorzystanie do przemywania wody zawierającej już cukry. Szkic tego, jak ja to widzę zamieszczam poniżej:

Zastosowanie znajduje tutaj pompa, ponieważ używana woda ma jedynie 78 °C, więc może być ciężko transportować ją za pomocą bąbelków w górę rurką bez użycia „wspomagania”, chyba, że się mylę?

Kwestią techniczną jest pytanie, czy woda będzie nadążała z przesiąkaniem przez słód i skapywaniem na dno gara, zanim ta pozostała się skończy i pompa nie będzie miała co pompować?

Początkowo myślałem też, żeby spróbować zastosować powyższą metodę do zacierania, lecz obawiam się, że ze względu na niedostateczną ilość wody w okolicy ziarna w danym momencie przemiany enzymatyczne mogłby lekko szwankować, czy mylę się ponownie?

admiro, wolę angielski interface, niż, często nietrafne, polskie tłumaczenie. Odfermentowanie drożdży mam w obu programach ustawione na takie samo. Spróbuję dzisiaj zrobić transfer z Brewtargeta do Beersmitha i zdam relację.

marbelka, używam takich samych formuł jak wyvern.

wyvern, spróbuję policzyć goryczkę ręcznie dla receptury w pierwszym poście i porównamy wyniki.

Zauważyłem też, że Brewtarget strasznie wariuje po wybraniu opcji zacierania i zmienia parametry gotowego piwa.

EDIT:

Ręcznie obliczona goryczka wynosi 18 IBU według Tinsetha. Ma się to nijak do wyników w obu programach.

Tak jak już wcześniej pisałem, goryczka liczona jest w obu programach według Tinsetha.

Ostatnio mam trochę wolnego czasu i stwierdziłem, że pobawię się tak często zachwalanymi programami. Przeczytałem oba wątki dedykowane tym programom, ale nie widziałem żeby ktoś poruszał kwestię niezgodności między nimi - ja zauważyłem ich już kilka.

1. Style BJCP różnią się

Głównie jeśli chodzi o kolor piwa lub zawartość alkoholu. W Brewtargecie w recepturach często te wartości są modyfikowane i nie odpowiadają tak na prawdę normom BJCP. Jako przykład posłuży Koelsch, w którym kolory w SRM i w przeliczeniu na EBC różnią się od BeerSmithowych.

2. Obliczenia też się różnią

Trzymając się już Koelscha - z BeerSmitha do Brewtargeta przeniosłem recepturę o nazwie Lloyd's Krispy Kolsch. Pozmieniałem parametry wszystkich używanych słodów, chmieli i innych, by odpowiadały tym z BeerSmitha, a także przeniosłem profil sprzętu do gotowania. Wyniki obliczeń wszystkich możliwych parametrów są różne, nawet pomimo ustawionych tych samych schematów działania (IBU według Tinsetha). Dodatkowo, Brewtarget ma także problemy z poprawnym importowaniem chmielu - mnoży wszystkie dawki przez 5, co trzeba ręcznie naprawiać.

Jeśli ktoś ma problem z odczytaniem danych na powyższym obrazku - poniżej zestawienie tabelaryczne.

Wiem, że wartości policzone przez obie aplikacje powinno się traktować tylko poglądowo, ale dziwi mnie aż taka rozbieżność wyników goryczki i zawartości alkoholu. Co o tym myślicie? Który z programów bardziej "koloryzuje"?

Dzięki za odpowiedzi. Sprawdzę na pewno, czy przypadkiem elektroniczny termometr nie ma za mało pasty termoprzewodzącej. Jeśli ktoś znalazłby jakieś posty/informacje o kalibracji termometrów to byłbym wdzięczny. Zastanawia mnie też fakt, że termometr analogowy nie działa jak powinien.

Ostatnio stałem się właścicielem tego termometru firmy 2measure. Dzisiaj chciałem go przetestować i okazało się, że mój zwykły analogowy termometr chyba się rozkalibrował, więc przeprowadziłem mały test.

Po zaaplikowaniu sondy termometru elektrycznego pod pachę czekałem aż 5 minut na uzyskanie wyniku 36°C, natomiast kiedy użyłem analogowego po 10 sekundach wskazówka dojechała do 41°C (dodam, że nie mam podwyższonej temperatury ). Wynika z tego, że mam 2 termometry i każdy w jakiś sposób walnięty.

Tu pojawiają się pytania: da się któryś z nich przywrócić do normalnego funkcjonowania? czy termometr elektryczny ma wadę, przez którą tak wolno działa i trzeba go wymienić?