Znajdź zawartość

Witam Zachęcony tym tematem http://www.piwo.org/topic/5205-piwa-fermentacji-spontanicznej-lambik-flandryjskie/ postanowiłem uwarzyć swoje pierwsze sour ale. Jako, że w domu dysponuję tym słojem http://www.piwo.org/topic/5205-piwa-fermentacji-spontanicznej-lambik-flandryjskie/page-9?do=findComment&comment=449488 nie mam (raczej) problemu w czym (balona na razie nie będę kupował). Proszę o sprawdzenie receptury oraz swoje uwagi (większość informacji wyczytałem w temacie użytkownika @coder jednakże może coś przeoczyłem lub coś nie zostało tam dopowiedziane? Tak więc --- Zasyp: Strzegom Pale Ale - 1.5kg Strzegom Wiedeński - 1kg Strzegom Monachijski typ I - 1.5kg Weyermann Caramunich typ I - 0.25kg Briess Aromatic Malt - 0.5kg Castle Malting Special B Malt - 0.25kg Płatki owsiane - 0.4kg Chmiel: Iunga (11%AK) - 10g na 60' Zacieranie: 68°C - 60' 78°C - 15' Drożdże: Mangrove Jack's M27 Belgian Ale (fermentacja burzliwa - pierwsza fermentacja w wiadrze) Wyeast XL 3763 Roselare Ale Blend (fermentacja cicha - druga fermentacja w słoju) Dodatki: Mech irlandzki podczas gotowania, 10g - 15' Płatki dębowe Sherry Oloroso do fermentacji drugiej, 50g - 365dni Sok z czerwonej porzeczki, 2litry, po 365 dniach drugiej fermentacji wlać do słoja na 90dni Moje uwagi: warka 20l, 13°BLG, 18IBU pierwsza fermentacja 14 dni w wiadrze -> dekantacja do słoja na 365 dni -> dodanie soku z czerw. porzeczki na 90 dni -> butelkowanie (hmm... 2 - 2.5 g białego cukru / flaszka 0.5l) Co myślicie? Będzie OK?

Czołem piwowarska brać. Robię flandersa mocno posiłkując się notatkami udostępnionymi przez chłopaków Piotra Terkę i Piotra Marczyka (grand champion 2015) oraz wiedzą Jamila Zainasheffa. Na pierwszy raz wybrałem wersję wstępnego przefermentowania brzeczki neutralnymi drożdżami i późniejszego zadania mieszanki na flandersa. To tytułem wstępu. Chłopaki w swoim przepisie użyli francuskich kostek dębowych (1x1x1 cm), ja robiąc zakupy kompletnie nie zwróciłem na to uwagi i kupiłem płatki (nawet nie wiedziałem, że są i kostki i płatki). Pytanie moje jest, czym w zasadzie się różnią te dwie rzeczy? Kostki mogę dokupić, czas mam, ale jestem ciekawy czy ktoś ma jakieś doświadczenia w tym temacie? Jeśli bym zamieniał kostki na płatki to na co zwrócić uwagę jeśli chodzi o ilość, czas kontaktu z piwem.... i jakieś inne rzeczy, które nie przychodzą mi do głowy. Pozdrawiam serdecznie i z góry dziękuję za pomoc.

Overall Impression: A sour, fruity, red wine-like Belgian-style ale with interesting supportive malt flavors and fruit complexity. The dry finish and tannin completes the mental image of a fine red wine. Aroma: Complex fruity-sour profile with supporting malt that often gives a wine-like impression. Fruitiness is high, and reminiscent of black cherries, oranges, plums or red currants. There are often low to medium-low vanilla and/or chocolate notes. Spicy phenols can be present in low amounts for complexity. The sour aroma ranges from balanced to intense. Prominent vinegary acetic character is inappropriate. No hop aroma. Diacetyl is perceived only in very minor quantities, if at all, as a complementary aroma. Appearance: Deep red, burgundy to reddish-brown in color. Good clarity. White to very pale tan head. Average to good head retention. Flavor: Intense fruitiness commonly includes plum, orange, black cherry or red currant flavors. A mild vanilla and/or chocolate character is often present. Spicy phenols can be present in low amounts for complexity. Sour flavor ranges from complementary to intense, and can have an acidic bite. Malty flavors range from complementary to prominent, and often have a soft toasty-rich quality. Generally as the sour character increases, the malt character blends to more of a background flavor (and vice versa). No hop flavor. Restrained hop bitterness. An acidic, tannic bitterness is often present in low to moderate amounts, and adds an aged red wine-like character and finish. Prominent vinegary acetic character is inappropriate. Diacetyl is perceived only in very minor quantities, if at all, as a complementary flavor. Balanced to the malt side, but dominated by the fruity, sour, wine-like impression. Mouthfeel: Medium bodied. Low to medium carbonation. Low to medium astringency, like a well-aged red wine, often with a prickly acidity. Deceivingly light and crisp on the palate although a somewhat sweet finish is not uncommon. Comments: Long aging and blending of young and well-aged beer often occurs, adding to the smoothness and complexity, though the aged product is sometimes released as a connoisseur’s beer. Known as the Burgundy of Belgium, it is more wine-like than any other beer style. The reddish color is a product of the malt although an extended, less-than-rolling portion of the boil may help add an attractive Burgundy hue. Aging will also darken the beer. The Flanders red is more acetic (but never vinegar-like) and the fruity flavors more reminiscent of a red wine than an Oud Bruin. Can have an apparent attenuation of up to 98%. History: An indigenous beer of West Flanders, typified by the products of the Rodenbach brewery, established in 1820 in West Flanders but reflective of earlier brewing traditions. The beer is aged for up to two years, often in huge oaken barrels which contain the resident bacteria necessary to sour the beer. It was once common in Belgium and England to blend old beer with young to balance the sourness and acidity found in aged beer. While blending of batches for consistency is now common among larger breweries, this type of blending is a fading art. Characteristic Ingredients: A base of Vienna and/or Munich malts, light to medium cara-malts, and a small amount of Special B are used with up to 20% maize. Low alpha acid continental hops are commonly used (avoid high alpha or distinctive American hops). Saccharomyces, Lactobacillus and Brettanomyces (and acetobacter) contribute to the fermentation and eventual flavor. Style Comparison: Less malty-rich than an Oud Bruin, often with more of a fruity-tart profile. Vital Statistics: OG: 1.048 – 1.057 FG: 1.002 – 1.012 IBUs: 10 – 25 SRM: 10 – 16 ABV: 4.6 – 6.5% Commercial Examples: Cuvée des Jacobins Rouge, Duchesse de Bourgogne, Rodenbach Grand Cru, Rodenbach Klassiek, Vichtenaar Flemish Ale ------------------------------------- Ogólne wrażenia: Kwaśny, owocowy, przypominający czerwone wino, belgijski styl piwa o ciekawych nutach słodowych i owocowej złożoności. Wytrawny finisz i taniny uzupełniają wyobrażenie dobrego czerwonego wina. Aromat: Złożony profil kwaśno-owocowy wspomagany słodem, co często daje wrażenie wina. Wysoka owocowość przypomina czarne czereśnie, pomarańcze, śliwki lub czerwone porzeczki. Często występują niskie do średnio-niskich nuty waniliowe i/lub czekoladowe. Dla nadania złożoności mogą w małej ilości występować przyprawowe fenole. Aromat kwaśny jest od zbalansowanego do intensywnego. Mocno octowy charakter jest niewłaściwy. Brak aromatu chmielowego. Diacetyl jest wyczuwalny tylko w bardzo niewielkich ilościach, jeśli w ogóle, jako aromat uzupełniający. Wygląd: Barwa głębokiej czerwieni, bordowa do czerwonego-brązu. Dobra klarowność. Piana biała do bardzo jasnego beżu o średniej do dobrej trwałości. Smak: Intensywny owocowość często o charakterze śliwki, pomarańczy, czereśni lub czerwonej porzeczki. Często obecny jest łagodny charakter waniliowy i/lub czekoladowy. Dla nadania złożoności mogą w małej ilości występować przyprawowe fenole. Kwaśność może być od uzupełniającej do intensywnej i może mieć octowy charakter. Nuty słodowe są od uzupełniających do bardzo wyczuwalnych i często mają delikatną, tostową i przyjemną jakość. Ogólnie rzecz biorąc, wraz ze wzrostem kwaśności, słodowość wtapia się bardziej w tło (i na odwrót). Brak smaku chmielowego. Ograniczona goryczka chmielowa. Kwaśna, taniczna gorycz często pojawia się w ilości od niskiej do średniej i nadaje charakter oraz finisz dojrzałego, czerwonego wina. Mocno octowy charakter jest niewłaściwy. Diacetyl jest wyczuwalny tylko w bardzo niewielkich ilościach, jeśli w ogóle, jako nuta uzupełniająca. Balans bardziej słodowy, ale zdominowany przez owocowe, kwaśności i wrażenie wina. Tekstura: Średnia treściwość. Wysycenie od niskiego do średniego. Cierpkość niska do średniej, podobnie jak w dojrzałym czerwonym winie, często ze szczypiącą kwaśnością. Myląco delikatne i rześkie w posmaku, ale nieco słodki finisz nie jest niezwykły. Komentarz: Często stosuje się długie dojrzewanie oraz mieszanie młodych i starych wersji, co zwiększa gładkość i złożoność, chociaż dojrzałe wersje często wypuszczane są jako piwa dla koneserów. Znane jako burgundia Belgii, jest bardziej winne niż jakikolwiek innych styl piwa. Czerwonawy kolor jest efektem użycia słodów, chociaż przedłużone gotowanie może pomóc w nadaniu ładnej, burgundowej barwy. Starzenie również przyciemnia kolor. Czerwony flanders jest bardziej octowy (ale nigdy nie jak ocet) i owocowy smak bardziej przypomina wino niż w piwie Oud Bruin. Odfermentowanie może mieć na poziomie 98%. Historia: Lokalne piwo Flandrii Zachodniej, styl wyznaczony przez browar Rodenbach założony we Flandrii Zachodniej w 1820 roku, ale który odzwierciedlał wcześniejsze tradycje piwowarskie. Piwo dojrzewa przez okres do dwóch lat, często w wielkich dębowych beczkach, w których znajdują się bakterie potrzebne do zakwaszenia piwa. Kiedyś w Anglii i Belgii powszechne było blendowanie starego piwa z młodym w celu zrównoważenia kwaśności i octowości starego piwa. Podczas gdy w dzisiejszych czasach w dużych browarach powszechne jest mieszanie warek w celu zmiany konsystencji, ten rodzaj blendowania jest już zanikającą sztuką. Surowce: Baza ze słodów wiedeńskiego i/lub monachijskiego, jasne lub średnie słody karmelowe (cara) i mała ilość słodu Special B jest używana wraz z do 20% płatków kukurydzianych. Powszechnie stosowane są chmiele kontynentalne o niskiej zawartości alfa-kwasów (unikaj wysokiej zawartości alfa kwasów lub typowo amerykańskich chmieli). Saccharomyces, Lactobacillus i Brettanomyces (i acetobacter) pracują razem podczas fermentacji i wpływają na końcowy charakter. Porównanie stylów: Mniej bogactwa słodowego niż Oud Bruin, często o bardziej owocowo-cierpkim profilu. Parametry: Ekstrakt początkowy: 12 - 14 Plato (1.048 – 1.057 SG) Ekstrakt końcowy: 0,5 - 3 Plato (1.002 – 1.012 SG) Goryczka: 10 – 25 IBU Barwa: 10 – 16 SRM (20 - 32 EBC) Zawartość alkoholu (vol.): 4,6 – 6,5% Komercyjne przykłady: Cuvée des Jacobins Rouge, Duchesse de Bourgogne, Rodenbach Grand Cru, Rodenbach Klassiek, Vichtenaar Flemish Ale

Cześć, Przymierzam się do uwarzenia kilku belgów które nie przepadają za dostępem do powietrza (lambik/flanders). Muszę kupić gąsior, ale zastanawiam się nad alternatywą w postaci szklanego słoja: https://www.malinowynos.pl/produkt/2511/sloj-beczka-szklana-22l Nie chciałbym za rok uzyskać 20 litrów octu, stąd pytanie - czy ktoś korzystał z takich fermentorów w przypadku piw długoleżakujących? jak wrażenia? Wygląda to bardziej praktycznie niż gąsior (szelki, kształt itd).

Szukałem na forum, szukałem w necie i nie za bardzo mogę znaleźć odpowiedź. Wielu piwowarów dodaje płatków kukurydzianych warząc flandersa. Mam już dwa za sobą i póki co nie korzystałem z tego surowca. Jednak temat mnie intryguje. Czy ktoś mógłby zdradzić co wniesie kukurydza do tego piwa, poza cukrem oczywiście? Będę wdzięczny za odpowiedź.