21B. Specialty IPA: Black IPA

[WiHuRa]

Specialty IPA: Black IPA

 

Overall Impression: A beer with the dryness, hop-forward balance, and flavor characteristics of an American IPA, only darker in color – but without strongly roasted or burnt flavors. The flavor of darker malts is gentle and supportive, not a major flavor component. Drinkability is a key characteristic. 

 

Aroma: A moderate to high hop aroma, often with a stone fruit, tropical, citrusy, resinous, piney, berry, or melon character. If dry hopped, can have an additional floral, herbal, or grassy aroma, although this is not required. Very low to moderate dark malt aroma, which can optionally include light chocolate, coffee, or toast notes. Some clean or lightly caramelly malty sweetness may be found in the background. Fruitiness, either from esters or from hops, may also be detected in some versions, although a neutral fermentation character is also acceptable.

 

Appearance: Color ranges from dark brown to black. Should be clear, although unfiltered dry-hopped versions may be a bit hazy; if opaque, should not be murky. Good head stand with light tan to tan color should persist.

 

Flavor: Medium-low to high hop flavor with tropical, stone fruit, melon, citrusy, berry, piney or resinous aspects. Mediumhigh to very high hop bitterness, although dark malts may contribute to the perceived bitterness. The base malt flavor is generally clean and of low to medium intensity, and can optionally have low caramel or toffee flavors. Dark malt flavors are low to medium-low; restrained chocolate or coffee flavors may be present, but the roasted notes should not be intense, ashy, or burnt, and should not clash with the hops. Low to moderate fruitiness (from yeast or hops) is acceptable but not required. Dry to slightly off-dry finish. The finish may include a light roast character that contributes to perceived dryness, although this is not required. The bitterness may linger into the aftertaste but should not be harsh. Some clean alcohol flavor can be noted in stronger versions.

 

Mouthfeel: Smooth, medium-light to medium-bodied mouthfeel without significant hop- or (especially) roasted maltderived astringency. Dry-hopped versions may be a bit resiny. Medium carbonation. A bit of creaminess may be present but is not required. Some smooth alcohol warming can and should be sensed in stronger (but not all) versions. 

 

Comments: Most examples are standard strength. Strong examples can sometimes seem like big, hoppy porters if made too extreme, which hurts their drinkability. The hops and malt can combine to produce interesting interactions. History: A variation of the American IPA style first commercially produced by Greg Noonan as Blackwatch IPA around 1990. Popularized in the Pacific Northwest and Southern California of the US starting in the early-mid 2000s. This style is sometimes known as Cascadian Dark Ale (CDA), mainly in the Pacific Northwest.

 

Characteristic Ingredients: Debittered roast malts for color and some flavor without harshness and burnt qualities; American or New World hop varieties that don’t clash with roasted malts. Hop characteristics cited are typical of these type of hops; others characteristics are possible, particularly if derived from newer varietals.

 

Style Comparison: Balance and overall impression of an American or Double IPA with restrained roast similar to the type found in Schwarzbiers. Not as roasty-burnt as American stouts and porters, and with less body and increased smoothness and drinkability. 

 

Vital Statistics: OG: 1.050 – 1.085

IBUs: 50 – 90 FG: 1.010 – 1.018

SRM: 25 – 40 ABV: 5.5 – 9.0%

 

Commercial Examples: 21st Amendment Back in Black (standard), Deschutes Hop in the Dark CDA (standard), Rogue Dad’s Little Helper (standard), Southern Tier Iniquity (double), Widmer Pitch Black IPA (standard)

 

 

--

 

 

Black IPA

Ogólne wrażenia: Piwo z suchością i balasem przesuniętym na chmielowość i smakiem charakterystycznym dla American IPA, tylko ciemniejsze w kolorze ale bez mocnego palonego i przypalonego smaku. Smak ciemnych słodów jest delikatny i wspierający a nie jak główny komponent. Pijalność to klucz.

 

Aromat: Umiarkowany do wysoki aromat chmielowy, często o charakterze określanym jako pestkowe owoce, tropikalny, cytrusowy, żywiczny, sosnowy, jagodowy lub melonowy. Jeśli chmielony na zimno to może posiadać dodatkowe aromaty kwiatowe, ziołowe lub trawiaste, aczkolwiek nie jest to wymagane. Bardzo niski do umiarkowanego aromat ciemnych słodów, który opcjonalnie może zawierać aromaty lekko czekoladowe, kawowe lub opiekane. W tle można znaleźć trochę czystej i lekkiej karmelowej słodkości.  W niektórych wersja zauważalna może być owocowość pochodząca od estrów lub od chmielu, aczkolwiek neutralny charakter fermentacji także jest akceptowalny.

 

Wygląd: Przedział koloru od ciemno brązowego do czarnego. Powinno być klarowne, aczkolwiek niefiltrowane wersje chmielone na zimno mogą być lekko mgliste, jeśli jest opalizujące nie powinno być mętne. Dobra piana w kolorze od lekko brązowego do brązowej, powinna się utrzymywać.

 

Smak: Średnio-niski do wysokiego smak chmielowy z aspektami tropikalnych i pestkowych owoców, melona, cytrusów, jagody, sosny czy żywicy. Średnio wysoka do bardzo wysoka chmielowa goryczka, aczkolwiek ciemne słody mogą wzmagać postrzeganie goryczki. Bazowy smak słodowy jest generalnie czysty i od niskiej do średniej intensywności, opcjonalnie może posiadać smak lekko karmelowy lub toffi. Smak ciemnych słodów od niskiego do średnio niskiego; umiarkowany smak czekoladowy lub kawowy może być obecny, ale palone nuty nie powinny być intensywne, popiołowe lub przypalone, nie powinny kolidować z chmielem. Niska do umiarkowana owocowość (od drożdży lub chmielu) jest akceptowana ale nie wymagana. Wytrawny do lekko pół wytrawnego finiszu. Finisz może posiadać lekko palony charakter który wpływa na odczucie suchości, aczkolwiek nie jest wymagany. Goryczka chmielowa i smak chmielu może pozostawać ale nie powinna być szorstka. Bardzo niski, czysty, smak alkoholowy może być zauważalny w mocniejszych wersjach.

 

Odczucie w ustach: Łagodne, średnio lekkie do średnie ciało bez znaczącego ściągania pochodzącego do chmielu lub palonych słodów. Wersje chmielone na zimno mogą być trochę żywiczne. Średnie nagazowanie. Obecna może być lekka kremistość ale nie jest to wymagane. Lekkie alkoholowe rozgrzewanie może być i powinno być odczuwalne w mocniejszych (ale nie we wszystkich) wersjach.

 

Komentarz: Większość wersji jest standardowej mocy. Mocniejsze przykłady mogą wydawać się jak wielkie, chmielowe portery, jeśli są zbyt ekstremalne, cierpi na tym pijalność. Słody i chmiele tworzą ciekawą interakcję.

 

Historia: Wariacja stylu American IPA po raz pierwszy komercyjnie została uwarzona około 1990 roku przez Grega Noonana jako Blackwatch IPA. W początkowych latach roku 2000 styl był popularyzowany w USA na północno zachodnim wybrzeżu oraz południowej Kaliforni. Styl ten jest  czasem znany jako Cascadian Dark Ale (CDA), głównie na północno zachodnim wybrzeżu USA.

 

Surowce: Słód palony bez łuski dla koloru i trochę dla smaku, bez szorstkości i cech przypalonych; amerykańskie i z nowego świata odmiany chmielu które nie kłócą się z palonym słodem. Charakterystyki zacytowanych chmieli są typowe dla tych gatunków chmielu; inne cechy/właściwości są możliwe, zazwyczaj jeśli pochodzą od nowszych odmian.

 

Porównanie stylu: Balans oraz ogólne wrażenie American IPA lub Double IPA wraz z powściągliwą palonością podobną to takiej jaką znajdziemy w Schwarzbier. Nie tak palone, przypalone jak American Stout czy American Porter i z mniejszym ciałem oraz zwiększoną łagodnością i pijalnością.

 

Podstawowe informacje:
OG: 1.050 - 1.085 (12,4 – 20,5°Blg)
IBUs: 50 -90
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 – 4,6°Blg)
SRM: 25 - 40
ABV: 5,5 – 9,0%

Komercyjne przykłady: 21st Amendment Back in Black (standard), Deschutes Hop in the Dark CDA (standard), Rogue Dad’s Little Helper (standard), Southern Tier Iniquity (double), Widmer Pitch Black IPA (standard)