Browar Rychlak i Syn - Zmiotki 14°Blg

[WiHuRa]

 

Piana: drobnopęcherzykowa, redukuje się szybko ale zostaje lekki kożuszek który okleja szkło

Kolor: Głeboki rubin, prawie klarowne

Aromat: na nosie grają zioła, które potrafią zakręcić w głowie, nie jestem wstanie ich wyodrębnić, przyprawy dominują aromat ale gdzieś pod nimy owoce i chmiel, zabawa w wąchanie jest dość długa i wciągająca, wraz z ogrzaniem ów zabawa przeciąga się dalej bo piwo wraz z temperaturą zmienia się w tym elemencie

Smak: ułożony, owoce, wino, pestka, mocno beczka na finiszu (cierpkość) z delikatną gorczyką chmielową, wytrawne i rześkie, minimalna nuta alkoholowa pojawia się z czasem

Wysycenia: dość wyraźny syk i lekkie spienienie w butelce, ale jednak wysycenie było w porządku

 

Ogólne wrażenia: piwo z bardzo wysokim potencjałem leżakowania, już jest dobre ale prawdopodobnie będzie jeszcze lepsze, wypiłem z wielką przyjemnością i zaciekawieniem.

 

Specjalnie zostawiłem sobie to piwo na tłusty czwartek bo liczyłem na ukojenie moich kubków smakowych jak i żołądka czymś wyrazistym i wytrawnym i to piwo wstrzeliło się w ten element idealnie.

[Bogi]

Cieszę się, że smakowało, choć tak całkowicie ani przechmielone, ani zgodne z duchem kraftu.

[WiHuRa]

Osobiście jestem bardziej kompatybilny z duchem "old school" jeśli chodzi o piwowarstwo.

[Bogi]

Czyli nadzieja nie całkiem umarła.

 

Z tym piwem jest dużo roboty, i infekcja może wystąpić na każdym kroku, ale warto. Inspiracją bezpośrednią był Suffolk Vintage Ale, który piłem wieki temu i jest to dobry przykład, gdzie stare piwo beczkowe-i mocne 12%) miesza się z młodziutkim świeżo uwarzonym dark ale na 6%. Ja postawiłem na schemat, że warzę jedno piwo-najprostszy bitter (wolałem go trochę przechmielić, bo wiedziałem, że i tak chmiel się wycofa po beczce), i kiedy osiągnie odpowiednie blg, 2 części daję na cichą, a 1 do beczki, a później mieszam. Powodowany tym, co napisano w starych książkach zależało mi, żeby żadne z tych piw osobno nie smakowało, i tak się stało, ale po zmieszaniu wyszła ambrozja, czyli tak jak miało być. Piwo z beczki miało być kwaskowate, ściągające, cierpkie czyli te elementy zostały zachowane w profilu, ale nie są tak rozbuchane jakbyśmy zmieszali piwa 1:1.

 

Potencjał ma prawdopodobnie bardzo długi, więc jeśli nie będzie za bardzo kusić, to pierwszą próbę za 5 lat można zrobić.

 

Mam nadzieję, że inni też będą mieli ciekawe o nim zdanie.