Czes

Cieszę się, że się podobało Niestety dalszego ciągu w moim wykonaniu już w Piwowarze nie będzie, bo nowy Redaktor Naczelny wyrzucił mnie z redakcji. Dopiero teraz trafiłem na ten wątek... Rzeczywiście przy formowaniu redakcji w kwietniu 2013 pominąłem Dorotę. Poinformowałem ją o tym następującym e-mailem: Temat: Piwowar Data: Wed, 10 Apr 2013 18:31:41 +0200 Nadawca: Andrzej Sadownik <andrzej.sadownik@pspd.org.pl> Adresat: dorota.chrapek@pspd.org.pl <dorota.chrapek@pspd.org.pl> Czołem Dorota! Mając w pamięci niezbyt miłą współpracę w zarządzie, pomny Twoich częstych narzekań na brak czasu (co pewno skutkowało nieobecnością Twojego pióra w dwóch ostatnich numerach Piwowara), zdecydowałem się pominąć Twoją osobę w składzie nowej redakcji magazynu. Łamy Piwowara zawsze jednak będą "stały otworem" dla ciekawych, wartościowych wpisów Twojego autorstwa. Pozdrowienia, Andrzej Mogę jedynie powtórzyć, że strony Piwowara są dostępne zarówno dla tekstów Doroty, jak i każdego innego chętnego podzielić się swoimi wiadomościami / przemyśleniami ciekawymi dla środowiska piwowarskiego.

Ta dodatkowa "zabrała się" do koperty przypadkowo. Twoje piwa oznaczono numerem 98. Będę prosił prv o zwrot tej nadmiarowej. Sorry za konfuzję, ale gdy się wysyła ok. 200 arkuszy eliminacyjnych... Zdarzyło się także i tak, że komisja wystawiła 2 krytyczne recenzje tego samego piwa. Zbliżone.

Oczywiste, że nie są. Ani nie ma takiej potrzeby, ani technicznych możliwości by ponad 1000 butelek umieścić naraz w lodówkach. Piwa są składowane w pomieszczeniu chłodnym, ciemnym i spokojnym, ale reprezentacyjne butelki (1) schładzane w lodówkach dopiero kilka / kilkanaście godzin przed degustacją.

Poniekąd słusznie, bo realne odczucie goryczki to dalece nie tylko poziom IBU. Grają tu role m. innymi inne komponenty chmielu, ewentualna obecność słodów palonych, profil mineralny wody, poziom resztkowego ekstraktu, wysycenie dwutlenkiem węgla. IBU to parametr, który w zamierzeniu miał służyć formułowaniu receptury, a później utrzymywania jej warunków od warki do warki i nie opuszczać laboratorium browarnianego. Tymczasem ostatnio trafia na etykiety by epatować dużymi liczbami.

No, nie w 100% na rzecz spektrofotometrycznej, bo jeszcze precyzyjniejszą metodą oznaczania izohumulonów jest HPLC (wysokosprawna chromatografia cieczowa) Ale o ile dostęp do spektrofotometru UV jest dość łatwy, to HPLC to kosztowna i wymagająca drogich eluentów maszyna. Zakładając, że skoro PN nie obowiązują, ani nie są już publikowane, to ich powielanie nie jest już nielegalne i skan mogę wysłać.

Konduktometrycznie mierzy się zawartośc humulonów (alfa-kwasów) w chmielu, natomiast IBU odnosi się do stężenia izohumulonów (izo-alfa-kwasów), już po gotowaniu w brzeczce i dalej w piwie. Sam pomiar nie jest skomplikowany, ale wymaga dostępu do spektrofotometru w zakresie UV. Izohumulony ekstrahuje się w określonych warunkach ilościowych z zakwaszonej próbki brzeczki lub piwa izooktanem jako rozpuszczalnikiem i następnie mierzy absorbancję ekstraktu w warstwie o grubości 1 cm przy długości fali 275 nm. IBU = A(275) X 50

Dla radości eksperymentowania! Może także choćby dlatego, że chmiel jest antyafrodyzjakiem, a inne ziela niekoniecznie Gruituluję wątku!

Chyba w rezultacie chodzi o kradzież, czyli żywy przyczynek do dyskusji o ACTA. Książka jest do kupienia np tutaj: http://www.amazon.com/Oxford-Companion-Beer-Garrett-Oliver/dp/0195367138/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1328611296&sr=8-1

Jeżeli chcesz być w zgodzie z oryginałem użyj wyłącznie Żateckiego (Saaz). Wg literatury, podczas dwugodzinnego gotowania stosowano 350g/hl (1350 GPH) w trzech dawkach (równych?): I - do brzeczki przedniej przed zagotowaniem, II - 80 minut przed końcem gotowania i III - 25 minut przed końcem. Twój plan chyba zatem trochę ilościowo przestrzelony, no i nie ma chmielenia dla aromatu (0 min.)

Krzemionka (dwutlenek krzemu) w wodzie się nie rozpuści, ale to pryszcz. Mleczan wapnia rozpuszcza się słabo 8g/100 ml i do tego hydrolizując będzie niekorzystnie alkalizował środowisko. Z drugiej strony dostarcza jonów wapniowych, co nie jest złe. Skoro chcesz, spróbuj eksperymentalnie użyć tego preparatu. Katastrofy raczej nie będzie

OK, z glebą przesadziłem. "Kwas mlekowy w proszku" to mieszanka składająca się z: ok. 59 % kwasu L-mlekowego + ok. 38% mleczanu wapnia + ok. 3% dwutlenku krzemu. Jednak zdecydowanie polecam w zamian łatwy w dozowaniu 50 % wodny roztwór kwasu mlekowego. Jego enancjomeryczność bez znaczenia.

Reasumując: nie przejmuj się swoją wodą! pH=7,3 to typowy poziom kwasowości i woda jest zapewne OK. Zapewne, bo jedna nie napewno. O jej przydatności dla piwowarstwa stanowi nie wartość pH, a wartość tzw alkaliczności resztkowej, która jest wypadkową współgry jonów wapniowych, magnezowych i wodorowęglanowych. Skoro masz paski wskaźnikowe, zacierając (ale nie wcześniej jak po 5 minutach od wprowadzenia śruty do wody)sprawdź sobie pH zacieru. Jeżeli będzie poniżej 6,0 - wyluzuj! Gdyby było wyższe niż 6,0, zakwaś zacier dodając małe porcje 50% roztworu kwasu mlekowego pod kontrolą tych pasków. Optimum to zakres 5,4 - 5,6. Kwas mlekowy jest cieczą w warunkach normalnych. Ten sypki preparat nadaje się pewno do zakwaszania gleby a nie do piwowarstwa!

Pewno, że można. Niezaprzeczalnie jednak, organizacja daje większe możliwości. Indywidualnie Piwowara, ani innego magazynu, raczej nikt nie wyda. Szkolenie sędziowskie też nie może być sprawą prywatną. Duży konkurs piwa także wymaga już organizacji, itd., itp.

amap, z całym szacunkiem, wstąp i krzew! Zapraszamy

No ba' date=' szklaneczka ma nawet podziałkę przy 0,2 l [/quote'] Nie tyle chodzi mi o szklaneczkę, co o to, że się rozkoszowaliście piwem Swoją drogą śmieszne, że GŻ szerokim łukiem ominęła wszystko co mogłoby łączyć samo piwo z Kolonią, a dołącza do piwa Stange, która także jest prawnie zastrzeżona