17A. British Strong Ale

[msto]

17A. British Strong Ale

 

Overall Impression: An ale of respectable alcoholic strength, traditionally bottled-conditioned and cellared. Can have a wide range of interpretations, but most will have varying degrees of malty richness, late hops and bitterness, fruity esters, and alcohol warmth. Judges should allow for a significant range in character, as long as the beer is within the alcohol strength range and has an interesting ‘British’ character, it likely fits the style. The malt and adjunct flavors and intensity can vary widely, but any combination should result in an agreeable palate experience.

 

Aroma: Malty-sweet with fruity esters, often with a complex blend of dried-fruit, caramel, nuts, toffee, and/or other specialty malt aromas. Some alcohol notes are acceptable, but shouldn’t be hot or solventy. Hop aromas can vary widely, but typically have earthy, resiny, fruity, and/or floral notes. The balance can vary widely, but most examples will have a blend of malt, fruit, hops, and alcohol in varying intensities.

 

Appearance: Deep gold to dark reddish-brown color (many are fairly dark). Generally clear, although darker versions may be almost opaque. Moderate to low cream- to light tan-colored head; average retention.

 

Flavor: Medium to high malt character often rich with nutty, toffee, or caramel flavors. Light chocolate notes are sometimes found in darker beers. May have interesting flavor complexity from brewing sugars. Balance is often malty, but may be well hopped, which affects the impression of maltiness. Moderate fruity esters are common, often with a dark fruit or dried fruit character. The finish may vary from medium dry to somewhat sweet. Alcoholic strength should be evident, though not overwhelming. Diacetyl low to none, and is generally not desirable.

 

Mouthfeel: Medium to full, chewy body. Alcohol warmth is often evident and always welcome. Low to moderate carbonation. Smooth texture.

 

Comments: As an entry category more than a style, the strength and character of examples can vary widely. Fits in the style space between normal gravity beers (strong bitters, brown ales, English porters) and barleywines. Can include pale malty-hoppy beers, English winter warmers, strong dark milds, smaller Burton ales, and other unique beers in the general gravity range that don’t fit other categories. Traditionally a bottle-conditioned product suitable for cellaring.

 

History: The heritage varies since this category generally reflects a grouping of unrelated minor styles with limited production. Some are historical recreations while others are modern. Some directly descend from older styles such as Burton ales, while others maintain a historical connection with older beers. As a grouping, the notion is relatively modern since beers of this strength category would not have been abnormal in past centuries. Do not use this category grouping to infer historical relationships between examples; this is almost a modern British specialty category where the ‘special’ attribute is alcohol level.

 

Characteristic Ingredients: Grists vary, often based on pale malt with caramel and specialty malts. Some darker examples suggest that dark malts (e.g., chocolate, black malt) may be appropriate, though sparingly so as to avoid an overly roasted character. Sugary adjuncts are common, as are starchy adjuncts (maize, flaked barley, wheat). Finishing hops are traditionally English.

 

Style Comparison: Significant overlap in gravity with old ales, but not having a stale or aged character. A wide range of interpretations is possible. Should not be as rich or strong as an English Barleywine. Stronger than the stronger everyday beers (strong bitters, brown ales, porters). More specialty malt and/or sugar character than American Strong Ales.

 

Vital Statistics:                    

OG:  1.055 – 1.080

IBUs:  30 – 60                         

FG:  1.015 – 1.022

SRM:  8 – 22                         

ABV:  5.5 – 8.0%

 

Commercial Examples: Fuller’s 1845, Harvey’s Elizabethan Ale, J.W. Lees Manchester Star, Samuel Smith’s Winter Welcome, Young's Winter Warmer

 

Tags: high-strength, amber-color, top-fermented, british-isles, traditional-style, strong-ale-family, malty

 

----------------------------------------------------------------------------------

 

Ogólne wrażenia: Ale o sporej mocy alkoholowej, tradycyjnie refermentowane w butelkach i długo leżakowane (przechowywane w piwniczce). Zakres interpretacji tego piwa jest bardzo szeroki, ale większość charakteryzuje się  różnorodnym stopniem bogactwa słodowego, chmielowością i goryczką, estrami owocowymi oraz rozgrzewającym alkoholem. Sędziowie powinni prać pod uwagę szeroką interpretację tego stylu, jeśli tylko poziom alkoholu mieści się w widełkach i ma odpowiedni brytyjski charakter, to prawdopodobnie piwo jest w stylu. Intensywność smaków słodowych jak i uzupełniających może być bardzo różna, ale każda ich kombinacja powinna powodować przyjemne odczucia na podniebieniu.  

 

Aromat: Słodowa słodkość z owocowymi estrami, często ze złożoną mieszanką suszonych owoców, karmelu, orzechów, toffi lub innych odsłodowych aromatów. Nuty alkoholowe są akceptowalne, ale nie powinny być palące lub rozpuszczalnikowe. Aromaty chmielowe mogą być bardzo różne, ale zazwyczaj są ziemiste, żywiczne, owocowe i/lub karmelowe. Balans może być bardzo różny, ale większośc przykładów ma mieszankę słodu, owoców, chmielu i alkoholu o różnorodnych intensywnościach.

 

Wygląd: Głębokie złoto do ciemno-czerwono-brązowego (wiele jest dość ciemnych). Ogólnie klarowne, chociaż ciemniejsze wersje mogą być również opalizujące. Piana umiarkowana do małej, kremowa do złamanej bieli o średniej trwałości.

 

Smak: Charakter słodowy średni do wysokiego, często bogaty w smaki orzechowe, toffi lub karmelowe. Delikatne nuty czekoladowe są czasem spotykane w ciemniejszych odmianach. Może mieć ciekawe, złożone smaki pochodzące od użytych cukrów piwowarskich. Balans jest najczęściej słodowy, ale może być również chmielowy co wpływa na odczucie słodowości. Umiarkowane estry owocowe są powszechnie, często o charakterze ciemnych lub suszonych owoców. Finisz może być od wytrawnego do słodkiego. Duża zawartość alkoholu powinna być zauważalna, ale nie przytłaczająca. Dwuacetyl niski do żadnego, ogólnie nie jest pożądany.  

 

Tekstura: Ciało średnie do pełnego, gumowate. Alkoholowe ciepło jest często wyczuwalne i zawsze mile widziane. Wysycenie niskie do średniego. Gładka tekstura.

 

Komentarz: Jest to bardziej opis kategorii niż stylu, ma wiele przykładów, które znacznie różnią się mocą i charakterem. Mieści się gdzieś pomiędzy piwami o normalnej gęstości (Strong bitter, Brown ale, English porter) a barleywine. Może zawierać piwa słodowo-chmielowe, English winter warmer, strong dark mild, smaller burton ale i inne unikalne piwa w normalnym zakresie gęstości, które nie pasują do innych kategorii. Tradycyjnie refermentowane w butelkach i nadające się do przechowywania.      

 

Historia: Dziedzictwo jest tu trudne do określenia, ponieważ ta kategoria w zasadzie skupia w sobie piwa nieprzywiązane do innych kategorii o ograniczonej produkcji. Niektóre są historycznymi rekonstrukcjami, a inne to piwa nowoczesne. Niektóre wywodzą się bezpośrednio ze starych stylów, jak Burton Ale, podczas gdy inne zachowują historyczne połączenie z nimi. Jako grupowanie, to pojęcie jest stosunkowo świeże, ponieważ piwa w tej mocnej (w sensie alkoholu) kategorii nie byłyby traktowane jako “inne” w poprzednich stuleciach. Nie używaj tej kategorii do szukania historycznych związków pomiędzy różnymi przykładami, jest to stosunkowo nowa, brytyjska kategoria specjalna, w której tym specjalnym atrybutem jest poziom alkoholu.

 

Surowce: Zasyp zróżnicowany, często na bazie słodu Pale ze słodami karmelowymi i specjalnymi. Niektóre ciemniejsze przykłady wskazują, że słody ciemne (np. czekoladowe, czarne) mogą być zastosowane, ale skromnie aby uniknąć palonego charakteru. Dodatek cukrów jest powszechny, podobnie jak dodatki bogate w skrobie (kukurydza, płatki pszenne lub jęczmienne). Tradycyjnie używany angielski chmiel.

 

Podsumowanie: Gęstość wyraźnie pokrywa się z Old Ale, ale nie ma tutaj tego charakteru “zestarzenia”. Możliwy jest szeroki wachlarz interpretacji. Nie powinno być tak bogate i mocne jak English barleywine. Mocniejsze niż mocne piwa codzienne (jak strong bitter, brown ale, porter). Więcej charakteru od słodów specjalnych i cukrów niż w American Strong Ale.   

 

Parametry:

Ekstrakt początkowy: 13,5 - 19,25 Plato (1.055 – 1.080 SG)

Goryczka: 30 – 60 IBU

Ekstrakt końcowy: 3 - 5,5 Plato (1.015 – 1.022 SG)

Barwa: 8 – 22 SRM (16 - 44 EBC)

Zawartość alkoholu (vol.): 5.5 – 8.0%

 

Komercyjne przykłady: Fuller’s 1845, Harvey’s Elizabethan Ale, J.W. Lees Manchester Star, Samuel Smith’s Winter Welcome, Young's Winter Warmer

Edytowane 5 Czerwca 2018 przez msto

[Bogi]

Niektóre bezpośrednio wywodzą się od starych stylów jak Burton Ale, descend to jest kwestia dotycząca pochodzenia, zresztą najstarszym piwem w tym stylu jest właśnie Burton i jego wersje szczątkowe podane czy to Fuller's czy Young's.

[msto]

Niektóre bezpośrednio wywodzą się od starych stylów jak Burton Ale, descend to jest kwestia dotycząca pochodzenia, zresztą najstarszym piwem w tym stylu jest właśnie Burton i jego wersje szczątkowe podane czy to Fuller's czy Young's.

Racja, zmieniłem. Dzięki.

[zasada]

Dnia 9.03.2016 o 22:20, msto napisał:

Balas może być bardzo różny, ale większość przykładów ma mieszankę słodu, owoców, chmielu i alkoholu o różnorodnych intensywnościach.

Tak tylko zwracam uwagę na literówkę.

Mnie śmieszy

[msto]

Dobrze, że nie Balast  Dzięki, poprawiłem.