Igorrodz

Wszystko gra. To białe coś co przypomina mgłę to drożdże oblepiły Ci fermentor. Miałem tak ostatnio i wkurzony, ze piwo nie chce mi się klarować po prawie miesiącu chciałem zadawać żelatynę ale przy przelaniu do innego wiadra leciał krystal klar więc...
A co do samej fermentacji to wygląda jakby burzliwa już miała się ku końcowi. Niech stoi. Wszystko powinno być dobrze.

A tu mówią,że gęstwa 3tygodniowa ,to już do wyrzucenia;-)

Nazwa jak dla drożdży gorzelniczych albo jabola ;D

Czy w dziedzinie piwowarstwa można wykorzystać liczący ponad dwa wieki wrak? Okazuje się, że można i to nie tylko robiąc z niego beczki. 

W 1990 r. u wybrzeży Preservation Island, na północ od Tasmanii, odkryto wrak statku "Sydnej Cove" (z 1797 r.), a na jego pokładzie 26 butelek z piwem. Jedną z tych butelek możemy dziś oglądać w Muzeum Królowej Wiktorii w Launceston (Tasmania), choć nie dane nam będzie spróbować ich zawartości nazywanej obecnie "najstarszym piwem świata" (następny z kolei jest 133-letni lager z muzeum Carlsberga w Danii). Tym, którzy jednak bardzo chcieliby takowego piwa spróbować, wyszli na przeciw naukowcy, którzy z jednej z pośród 26 butelek pobrali próbki, z których następnie wyodrębniono i wyhodowano drożdże. Z ich użyciem uwarzono piwo na podstawie tradycyjnej receptury powszechnej w momencie zatonięcia statku i uzyskano w ten sposób piwo o specyficznym smaku. W nawiązaniu do miejsca odkrycia wraku odtworzony napój nazwano "Preservation Ale". 

Jak mówi lider projektu David Thurrowgood: "[piwo] ma dość słodki smak [= taste] - niektórzy określają je jako prawie cydrowe lub świeże - co jest efektem pracy drożdży". Każe to sugerować, że naukowcom udało się odtworzyć Angielskie piwo z XVIII w., któremu przypisywano właśnie słodki, podobny do cydru smak [= flavor]. Dokładniejsze badania wykazały, że reanimowane drożdże są spokrewnione z gatunkiem używanym przy produkcji piw Trapistów. Niestety nie wiadomo kiedy drożdże posłużą szerszym rzeszom miłośników piwa, gdyż na razie mikroby te posłużą jedynie do badań.

Wszystko wskazuje, że próbkę pobrano z dobrej jakości piwa wysłanego do Port Jackson dla oficerów wojskowych z Anglii. Wśród trunków na pokładzie wraku znaleziono również wina, brandy, czy gin, ale również tańsze piwa przeznaczone dla mas. Z próbki tylko z jednej butelki piwa naukowcom udało się uzyskać pięć różnych szczepów drożdży i kilka rodzajów bakterii, co pomoże w uzyskaniu informacji o mikroorganizmach w diecie ludzi przed Rewolucją Przemysłową.

Źródła:
http://www.livescience.com/56814-oldest-beer-recreated-from-shipwreck-yeast.html http://www.livescience.com/54916-carlsberg-recreates-historic-beer.html

Kolego szanowny większość browarów przemysłowych tak robi swoje piwa...

Po kiszonej kapuście jak znalazł pod piwa w stylu browaru Fortuna
 
 
Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

I od razu wrzuć do tego szmaty od podłogi to się ładnie domyją

Aroma: Low to moderate oak wood smoke is the most prominent aroma component, but can be subtle and hard to detect. A low spicy, herbal, or floral hop aroma is typically present, and should be lower than or equal to the smoke in intensity. Hints of grainy wheat are also detected in the best examples. The aroma is otherwise clean, although light pomme fruit esters (especially ripe red apple or pear) are welcome. No acidity. Slight water-derived sulfury notes may be present.
 
Appearance: Pale yellow to medium gold in color with excellent clarity. A tall, billowy, white, tightly-knit head with excellent retention is distinctive. Murkiness is a fault.
 
Flavor: Moderately-low to medium oak smoke flavor up front which carries into the finish; the smoke can be stronger in flavor than in aroma. The smoke character is gentle, should not be acrid, and can lend an impression of sweetness. A moderate to strong bitterness is readily evident which lingers through the finish. The overall balance is toward bitterness. Low but perceptible spicy, herbal, or floral hop flavor. Low grainy wheat character in the background. Light pomme fruit esters (red apple or pear) may be present. Dry, crisp finish. No sourness.
 
Mouthfeel: Light in body, with a crisp and dry finish. Carbonation is quite high and can add a slight carbonic bite or prickly sensation. No noticeable alcohol warmth.
 
Overall Impression: A low-gravity, highly-carbonated, light-bodied ale combining an oak smoked flavor with a clean hop bitterness. Highly sessionable.
 
Comments: Pronounced in English as “pivo grow-JEES-kee-uh” (meaning: Grodzisk beer). Known as Grätzer (pronounced “GRATE-sir”) in German-speaking countries, and in some beer literature. Traditionally made using a multi-step mash, a long boil (~2 hours), and multiple strains of ale yeast. The beer is never filtered but Isinglass is used to clarify before bottle conditioning. Traditionally served in tall conical glassware to accommodate the vigorous foam stand.
 
History: Developed as a unique style centuries ago in the Polish city of Grodzisk (known as Grätz when ruled by Prussia and Germany). Its fame and popularity rapidly extended to other parts of the world in the late 19th and early 20th century. Regular commercial production declined after WWII and ceased altogether in the early-mid 1990s. This style description describes the traditional version during its period of greatest popularity.
 
Characteristic Ingredients: Grain bill usually consists entirely of oak-smoked wheat malt. Oak-smoked wheat malt has a different (and less intense) smoke character than German beechwood-smoked barley malt; it has a drier, crisper, leaner quality – a bacon/ham smoke flavor is inappropriate. Saazer-type hops (Polish, Czech or German), moderate hardness sulfate water, and a relatively clean and attenuative continental ale yeast fermented at moderate ale temperatures are traditional. German hefeweizen yeast or other strains with a phenol or strong ester character are inappropriate.
 
Style Comparison: Similar in strength to a Berliner Weisse, but never sour. Has a smoked character but less intense than in a Rauchbier.
 
Vital Statistics:
OG: 1.028 – 1.032
IBU: 20 – 35
FG: 1.006 – 1.012
SRM: 3 – 6
ABV: 2.5 – 3.3 %
 
----------------------
 
Aromat: Czołowym składnikiem aromatu jest niski do umiarkowanego dym drewna dębowego, jednak może być subtelny i trudny do wykrycia. Zwykle obecne są niskie aromaty przyprawowe, ziołowe lub kwiatowe chmielu, powinny być w intensywności niższe lub równe dymowi. W najlepszych przykładach jest również wyczuwalna zbożowa nuta pszenicy. Aromat jest czysty, lecz lekkie estry owoców jabłkowatych (czerwonego dojrzałego jabłka czy gruszki) są na miejscu. Bez kwaśności. Mogą być obecne lekkie nuty siarkowe pochodzące od wody.
 
Wygląd: W barwie bladożółte do średniozłotego ze znakomitą klarownością. Odznacza się wysoką, spiętrzoną, białą, zwartą pianą, doskonale się utrzymującą. Mętność jest wadą.
 
Smak: Na pierwszym planie umiarkowanie-niski do średniego smak dębowego dymu, który pozostaje aż do finiszu, może być mocniejszy w smaku niż aromacie. Wędzoność jest łagodna, nie powinna być gryząca, może dawać wrażenie słodkości. Umiarkowana do mocnej gorycz jest bez trudu zauważalna aż do finiszu. Ogólne wrażenie w kierunku goryczy. Niski lecz zauważalnie przyprawowy, ziołowy, kwiatowy smak chmielu. W tle niska zbożowość pszenicy. Lekkie estry owoców jabłkowatych (czerwone jabłko lub gruszka) mogą być obecne. Wytrawny, rześki finisz. Bez kwaśności.
 
Odczucie w ustach: Lekkie, z rześkim i wytrawnym finiszem. Wysycenie jest całkiem wysokie i może dawać uczucie lekkiego szczypania. Bez wyraźnego rozgrzewającego alkoholu.
 
Ogólne wrażenie: Niskotreściwe, wysoko wysycone, lekkie ale łączące wędzone smaki z czystą chmielową goryczką. Niezwykle sesyjne.
 
Komentarze: Zdanie o wymowie po polsku - CIACH - no, bez przesady W krajach niemieckojęzycznych i części literatury piwnej znane jako Grätzer. Zwykle warzone z wielotemperaturowym zacieraniem, długim gotowaniem (ok. 2 godz.) i użyciem różnych szczepów drożdży górnej fermentacji. Piwo nigdy nie jest filtrowane, do klarowania przed leżakowaniem w butelkach używany jest karuk (klej z pęcherzy rybnych). Tradycyjnie podawane w wysokiej, stożkowatej szklance, która podkreśli bujną pianę.
 
Historia: Rozwinęło się jako unikatowy styl wieki temu w Grodzisku (znanym pod nazwą Grätz w okresie rządów pruskich i niemieckich). W XIX i XX w. jego sława i popularność dotarły szybko do innych części świata. Regularna produkcja komercyjna spadła po II wojnie światowej i wstrzymana została w latach 90. Niniejszy opis stylu przedstawia wersję tradycyjną w czasach największej popularności.
 
Charakterystyczne składniki: Zasyp zwykle składa się w całości ze słodu pszenicznego wędzonego dymem dębowym. Posiada on inną (i mniej intensywną) wędzoność niż niemiecki słód jęczmienny wędzony dymem bukowym; ma bardziej wytrawne, rześkie, lżejsze właściwości – smak szynkowej/bekonowej wędzonki jest nieodpowiedni. Tradycyjnie stosuje się chmiele Saaz (polskie, czeskie bądź niemieckie), umiarkowanie twardą i siarczanową wodę oraz kontynentalne drożdże górnej fermentacji o relatywnie czystym profilu. Niemieckie drożdże do Hefe-Weizena lub inne o mocno fenolowym i estrowym charakterze są nieodpowiednie.
 
Porównanie stylów: Podobne do Berliner Weisse, jeśli chodzi o moc, lecz nigdy kwaśne. Ma wędzony charakter, ale mniej intensywny niż Rauchbier.
 
Parametry:
OG: 1.028 – 1.032
IBU: 20 – 35
FG: 1.006 – 1.012
SRM: 3 – 6
ABV: 2.5 – 3.3 %

masz go tu http://www.piwo.org/topic/16959-27-historical-beerpiwo-historyczne-grodziskie/

jakie to było piwo? lekka dwunastka czy tam trzynastka przy dobrym stosunku wody do słodu (ok 3.5/l) przy zasypie z jęczmiennego słodu mash out nie jest konieczny, choć na pewno nie zaszkodzi, ja również staram się go stosować nawet przy lżejszych piwach.

ponieważ nie jest obowiązkowy, on ma upłynnić zacier, a widocznie dori uznała, że tak jest dobrze

daj łącznie 0.4kg karmeli po 200gr carabelge i 200gr Abbey i będzie chyba ok

może starczy, ale z płaskim dnem.
EDIT
i nie po ogórkach lub kapuście kiszonej

Lepiej byłoby zrobić odwrotnie - najpierw pale ale , a potem na gęstwie BGSA. 
Edit: Dr2 mnie ubiegł, bo za długo miałem otwartą kartę

hmm to sugeruję jednak zamienić w terminarzu te warki
Drożdże się raczej powinno zadawać poczynając od piw lżejszych, a potem do piw mocniejszych.

DonBeer, dwie butelki, wiadro z elementami z nierdzewki.

ona służy do podłączenia tej rurki z wylotem kranika bezpośrednio.

Taaaakie buty...
Co kto lubi, mi ta plastikowa rurka bardzo ulatwia gmeranie po dnie butelki przy rozlewie. Ale - powtarzam - co kto lubi.

kolega chce połączyć końcówkę zaworka grawitacyjnego bezpośrednio z wężem silikonowym, z pominięciem rurki stanowiącej większość długości rzeczonego zaworka

Dzięki Igorrodz właśnie o to mi chodziło i nie każdy jest emerytem i ma czas żeby od rana do wieczora przeszukiwał fora i łapał kogoś za słówka.

@@udarr, właśnie to miałem na wspominając o kondycji drożdży. Drożdże namnożone w danym środowisku będą sobie lepiej radziły niż drożdże uwodnione.

Ale gdybyś czynniki jak ilość drożdży i napowietrzenie potraktował ceteris paribus i porównywał tylko uwodnione suchary do świeżej gęstwy, czyli to o czym rozmawiamy to jednak gęstwa wygrywa, przynajmniej u mnie.

No to może w ten sposób, 100% razy kiedy ja stosowałem gęstwę

Możesz tylko zaplanuj jak długo chcesz trzymać chmiel na cichej żeby nie butelkować piwa po kilku dniach burzliwej i kilku dniach cichej bo stwierdzisz, że już dosyć chmielenia na zimno, innymi słowy potrzymaj na cichej pewną ilość czasu i dopiero dorzuć chmielu jak będziesz widział, że będziesz butelkował np. za 5dni. A gęstwę zbiera się nie tylko dla oszczędności

Oczywiście, że możesz. Nikt nie zabrania. Lepszą praktyką jest chmielenie na zimno w zbiorniku bez drożdży ponieważ aromat będzie intensywniejszy, lecz tak też się da.
 
Edyta: kolega mnie ubiegł.